Μετά τη χθεσινή μας βόλτα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ και την ανακάλυψη της οδού Δημάρχου Τρυπιά, σήμερα οι δρόμοι μας οδηγούν λίγο πιο κεντρικά. Εκεί που η καθημερινότητα της Πεύκης αποκτά τον δικό της ιδιαίτερο ρυθμό: στη Λεωφόρο Ειρήνης. Αν η Δημάρχου Τρυπιά είναι το «κρυφό» μονοπάτι, η Λεωφόρος Ειρήνης είναι η σπονδυλική στήλη της περιοχής. Είναι ο δρόμος που ενώνει τις γειτονιές, που φιλοξενεί τις πρώτες πρωινές καλημέρες και τις ζωηρές φωνές της νεολαίας.
Κατηφορίζοντας τη λεωφόρο, είναι αδύνατο να μην σταματήσεις στο ύψος του Βενέτη. Το εμβληματικό πράσινο σήμα του «Food Hall» έχει γίνει πλέον σημείο αναφοράς. Δεν είναι απλώς ένας φούρνος· είναι το τοπόσημο όπου οι εργαζόμενοι κάνουν την πρώτη στάση για καφέ, οι γονείς παίρνουν το κολατσιό για τα παιδιά και οι περαστικοί κοντοστέκονται για να απολαύσουν τη μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού που ανακατεύεται με τον καθαρό αέρα των πεύκων.
Λίγα μέτρα πιο πέρα, το 1ο Γενικό Λύκειο Πεύκης δεσπόζει στο τοπίο. Ένα κτίριο που για πολλούς κατοίκους της περιοχής ξυπνά αναμνήσεις από τα μαθητικά τους χρόνια. Οι φωτογραφίες με την πύλη του σχολείου και το λογότυπο στον τοίχο δεν αποτυπώνουν απλώς ένα εκπαιδευτικό ίδρυμα, αλλά το ζωντανό κύτταρο της Πεύκης. Κάθε μεσημέρι, η Λεωφόρος Ειρήνης πλημμυρίζει από μαθητές, δίνοντας στον δρόμο μια ενέργεια που σε κάνει να χαμογελάς, όση κίνηση κι αν έχουν τα φανάρια.
