
Ο φίλος μου, Δημήτρης Νιργιανάκης, διατηρεί taxi στο χωριό και μ’ αυτό οργώνει την Κρήτη, μεταφέροντας κυρίως με Γερμανούς τουρίστες, μιας και είναι σε θέση να μιλάει τα γερμανικά. Μας έστειλε λοιπόν αρκετές φωτογραφίες από το χωριό, άλλες γνωστές, άλλες όχι και τον ευχαριστούμε πολύ γι’ αυτή την πρωτοβουλία. Μας κάνει έτσι να νιώθουμε πως είμαστε εκεί αυτή την εποχή…

Ή σε ένα από τα πολλά αγγειοπλαστεία που διατηρούν ακόμα πολλά νέα παλικάρια παρά το γεγονός ότι δεν έχουν καμιά ιδιαίτερη στήριξη από την κυβέρνηση, σε ότι αφορά τα φορολογικά, προκειμένου να συνεχιστεί μια παράδοση που ξεκινά από πολύ πίσω στο χρόνο και φτάνει ως τις μέρες μας. Εδώ μόλις έχουν κατασκευαστεί και είναι μέσα, επειδή δεν ξέρεις πως θα γυρίσει ξαφνικά ο καιρός και μπορεί να βρέξει.

Να κάποια από αυτά την ώρα που τα βάζουν στο καμίνι για να ψηθούν. Θέλει πολύ προσοχή γιατί το άψητο, πολύ εύκολα ξαναγίνεται χώμα και πάει τσάμπα όλη η δουλειά. Δημιουργική εργασία, αλλά με ρίσκο. Την έζησα κοντά στον πατέρα μου ως παιδί και λίγο μεγαλύτερος, όσο εκείνος άντεχε και δούλευε στις βεντέμες μακριά από το χωριό ή στο πρώτο καμίνι που έκανε στο Λιγαρά και το κληρονόμησε ο ανιψιός μου Μανόλης που συνέχισε την τέχνη αυτή. Όπως και ο γιος του, ο Αγησίλαος…
Ευχαριστούμε πολύ Ρούλα! Πόσο θα θέλαμε να βγει αληθινή η ευχή σου. Αγωνιζόμαστε γι' αυτό...