
Διάλειμμα για μια ρακή. Να πάρουν οι εργάτες γης μια ανάσα από το μάζεμα των ελιών. Δύσκολο το “άθλημα”. Χρειάζεται γερά εργατικά χέρια. Και πούντα; Λείπουν κάθε μέρα και περισσότερο. Καθόλου τυχαίο που εργάτης θέλει 70 ευρώ μερακάματο. Δεν είναι για πολλά μεροκάματα όλη αυτή η διαδικασία. Και η τιμή του λαδιού, λένε, φέτος θα πιάσει τα 5 ευρώ! Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ περισσότερα για το λιομάζομα από το αρχείο μας.

Καλό ακούγεται για τον αγρότη που έχει ελιές φέτος. Θα αντιμετωπίσει κάπως όλη αυτή την ακρίβεια και τον πληθωρισμό που υπονομεύουν την καθημερινότητα του. Πηγαίνοντας όμως και στο άλλο άκρο σκέφτομαι κι εκείνους τους έρμους καταναλωτές που θα πάνε στα σούπερ μάρκετ να πάρουν ένα αμφίβολης ποιότητας λάδι δε δυσθεώρητα ύψη. Κι άλλα δημοσίευμα τα από το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Έχουμε χάσει την ισορροπία μας… Αλλά κάποιοι από εμάς θα συνεχίσουμε να είμαστε ευχαριστημένοι αν από τη μικρή παραγωγή μας βγάλουμε το λάδι της χρονιάς μας. Άνθρωποι που μπορούν να εκτιμήσουν την κατάσταση λένε ότι αυτό θα συμβεί. Μακάρι! Δεν θέλουμε κάτι άλλο για φέτος. Από τις στιγμή που θα τις φτιάξουμε και θα τις καλλιεργήσουμε μπορούμε να έχουμε μεγαλύτερες απαιτήσεις. Κάτι ακόμα από παλιότερα μαζέματα του λαδιού ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Υπεροχο το κειμενο. Το ποιημα στο τελος μου θύμισε τις γυναικες της γειτονιάς της μητέρας μου που οταν πεθανε τις…