Αρχική » Καθημερινότητα (Σελίδα 8)
Αρχείο κατηγορίας Καθημερινότητα
Η ζωή, είναι στιγμές… Τέσσερα στιγμιότυπα που ζήσαμε

Το Λουτράκι είναι γνωστό για τα πανέμορφα ηλιοβασιλέματα του, όπου με φόντο την Κόρινθο, η θέα γίνεται ακόμα πιο μαγευτική. Η χρυσή ώρα του δειλινού, όταν ο ήλιος βυθίζεται στον ορίζοντα, δημιουργεί ένα φαντασμαγορικό σκηνικό με ζεστά χρώματα που αντανακλώνται στη θάλασσα και τα βουνά της Κορινθίας.

Το Θέατρο Επί Κολωνώ (Ναυπλίου 12 και Λένορμαν 94) είναι ένα πολυμορφικό θέατρο ρεπερτορίου που βρίσκεται στην Αθήνα, στην περιοχή του Κολωνού. Ιδρύθηκε το 2000 από την Ομάδα Νάμα και στεγάζεται σε ένα διατηρητέο κτίριο του 1918, το οποίο παλαιότερα λειτουργούσε ως σχολείο. Αξίζει να δεις μια παράσταση τους.

Η Πλατεία Κουμουνδούρου, επίσης γνωστή ως Πλατεία Ελευθερίας, είναι μία από τις πιο γνωστές πλατείες του κέντρου της Αθήνας. Βρίσκεται επί της οδού Πειραιώς και πήρε το όνομά της προς τιμήν του Αλέξανδρου Κουμουνδούρου, πρωθυπουργού της Ελλάδας στα μέσα του 19ου αιώνα.

Η Πλατεία Κλαυθμώνος, γνωστή και ως Πλατεία Εθνικής Συμφιλιώσεως, είναι μια από τις κεντρικές πλατείες της Αθήνας. Βρίσκεται κοντά στην οδό Σταδίου και είναι γνωστή για την ιστορική της σημασία και την πολυπολιτισμική της ατμόσφαιρα. Στην πλατεία βρίσκεται το Μνημείο της Εθνικής Συμφιλίωσης, έργο του γλύπτη Βασίλη Δωρόπουλου, το οποίο αποτελείται από τρεις ορειχάλκινες μορφές
Ευρυπίδου, ο δρόμος που ευωδιάζει από τα μπαχαρικά

Η οδός Ευριπίδου στην Αθήνα είναι ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς και πολυσύχναστους δρόμους της πόλης. Είναι γνωστή για τα καταστήματα που πωλούν μπαχαρικά, βότανα, και παραδοσιακά προϊόντα από όλη την Ελλάδα. Αριστερά εμφανίζετε η ταβέρνα του Τέλη. Κι αν έχουμε γευτεί τα μπριζολάκια του!

Από το 1886, όταν πρωτολειτούργησε η Βαρβάκειος Δημοτική Αγορά, η Ευριπίδου συνδέθηκε με το εμπόριο τροφίμων και τις μυρωδιές των εδώδιμων και αποικιακών προϊόντων. Η οδός Ευριπίδου χωρίζεται σε τέσσερις ζώνες, ανάλογα με τη γεωγραφία του εμπορίου της. Στο τμήμα της πάνω από την Αιόλου, θα βρείτε μικρά εμπορικά μαγαζιά και μοντέρνες καφετέριες.

Μεταξύ Αιόλου και Αθηνάς, κυριαρχούν τα καταστήματα πώλησης τροφίμων, όπως τυροκομικά προϊόντα και ξηροί καρποί. Στο τμήμα μεταξύ Αθηνάς και Μενάνδρου, θα βρείτε καταστήματα με μυρωδικά και φυτά, καθώς και είδη κιγκαλερίας για την κουζίνα και τον επαγγελματικό εξοπλισμό.

Πραξιτέλους, ένας αναδυόμενος πολυχώρος στην Αθήνα

Η οδός Πραξιτέλους, μια σχετικά άγνωστη αρτηρία στο κέντρο της Αθήνας, τα τελευταία χρόνια έχει γνωρίσει μια αναγέννηση. Από έναν δρόμο με κυρίως εμπορικό χαρακτήρα, έχει μεταμορφωθεί σε έναν ζωντανό πολυχώρο που προσφέρει μια ποικιλία επιλογών για φαγητό, ποτό, καφέ και ψυχαγωγία.

Τι την κάνει ξεχωριστή; Η μεσοπολεμική αρχιτεκτονική της. Τα κτίρια της οδού Πραξιτέλους, χτισμένα κυρίως τη δεκαετία του ’30, αποτελούν ένα ενδιαφέρον αρχιτεκτονικό σύνολο. Η περιοχή προσελκύει ένα μείγμα ντόπιων και τουριστών, δημιουργώντας μια ζωντανή και κοσμοπολίτικη ατμόσφαιρα.

Εδώ θα βρεις μια γαστρονομική ποικιλία από street food μέχρι πιο εκλεπτυσμένες προτάσεις, η οδός Πραξιτέλους ικανοποιεί κάθε γούστο. Όπως αυτό το ιταλικό εστιατόριο. Η περιοχή φιλοξενεί επίσης αρκετές γκαλερί και καλλιτεχνικά στέκια.

Σπιτικές ελιές στην άλμη, απλά και παραδοσιακά…

Για να φτιάξετε αυτές τις ελιές στην αλμύρα, ακολουθήστε τα εξής βήματα: Πλύνουμε καλά τις ελιές για να αφαιρέσουμε τυχόν βρωμιά ή υπολείμματα. Στη συνέχεια χαράζουμε κάθε ελιά με ένα μαχαίρι ή τις σπάστε ελαφρά για να βοηθήσουμε την άλμη να διεισδύσει. Οι ελιές εδώ, στις φωτογραφίες, εκτός από την πρώτη, είναι του φίλου μου Ηλία από την Αναστασιά.

Μετά θα πρέπει να μουλιάσουμε τις ελιές σε νερό για αρκετές ημέρες, αλλάζοντας το καθημερινά για να αφαιρέσουμε την πικράδα. Στη συνέχεια πρέπει να ετοιμάσουμε ένα διάλυμα άλμης, διαλύοντας αλάτι σε νερό. Μια κοινή αναλογία είναι 1 φλιτζάνι αλάτι, ανά 10 φλιτζάνια νερό.

Τοποθετούμε τις ελιές σε ένα καθαρό βάζο ή δοχείο και τις καλύπτουμε με το διάλυμα άλμης. Βεβαιωνόμαστε ότι οι ελιές είναι πλήρως βυθισμένες και τοποθετούμε ένα βάρος από πάνω, αν χρειάζεται. Τέλος αποθηκεύουμε το δοχείο σε δροσερό, σκοτεινό μέρος για αρκετές εβδομάδες έως μήνες, ανάλογα με την επιθυμητή γεύση.

Τον είδαμε και χθες στην Ερμού, με τις σφυρίχτρες του…

Αυτός ο άνθρωπος πουλάει στον πεζόδρομο της Ερμού, στην Αθήνα, κάτι σφυρίχτρες με νερό, που βγάζουν ήχο σαν κελάηδημα καναρινιού. Τον έχουμε δει πολλά χρόνια τώρα να το κάνει αυτό. Σήμερα επιχειρήσαμε μια κουβέντα μαζί του. Λέω “επιχειρήσαμε” γιατί δε ήταν ιδιαίτερα ομιλητικός. Τον ρώτησα αν μπορώ να τον τραβήξω μια φωτογραφία. Μου είπε “πάρε μια σφυρίχτρα”… Του είπα αν κάνει πολλά χρόνια αυτή τη δουλειά αναμένοντας να μου δώσει έναν αριθμό. Η απάντηση του με καθήλωσε, “πολλά χρόνια”. Κι άντε τώρα εσύ να στοιχειοθετήσεις “είδηση”!
Η οδός Μιχαήλ Βόδα, στρωμένη από τα πεσμένα φύλλα

Φαντάσου έναν δρόμο γεμάτο με πεσμένα φύλλα, σε αποχρώσεις του χρυσού, του πορτοκαλί και του κόκκινου. Τα φύλλα σχηματίζουν ένα πολύχρωμο χαλί που καλύπτει το πεζοδρόμιο και τον δρόμο, δημιουργώντας μια αίσθηση ζεστασιάς και νοσταλγίας. Φαντάσου, λοιπόν, να περπατάς στη Μιχαήλ Βόδα στα πρώτα της 37 νούμερα.

Ο ήλιος χαμηλώνει στον ορίζοντα, ρίχνοντας μαλακό φως πάνω στα φύλλα και κάνοντάς τα να λάμπουν. Ο αέρας είναι δροσερός και φέρνει μαζί του τη μυρωδιά του φθινοπώρου, ενώ τα φύλλα θροΐζουν απαλά καθώς περπατάς πάνω τους. Η Μιχαήλ Βόδα στην Αθήνα ξεκινά από τη Λιοσίων και φτάνει ώς την οδό Ολυμπίας. Από εκεί και πέρα συνεχίζει ώς Λεωφόρος Ιωνίας.

Είναι μια σκηνή που σε κάνει να θέλεις να σταματήσεις και να απολαύσεις τη στιγμή, να πάρεις μια βαθιά ανάσα και να νιώσεις την ηρεμία και την ομορφιά της φύσης γύρω σου. Τη φύση; Ναι, τα δέντρα που υπάρχουν σ’ αυτό το δρόμο και που αυτή την εποχή ρίχνουν τα κιτρινισμένα φύλλα τους παντού, κάτω, πάνω στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, οπουδήποτε…

Η Αθήνα με ανθρώπινο πρόσωπο! Μπορεί να συμβεί…

Συχνά, καθώς κινούμαστε στην Αθήνα μ’ αρέσει να σταματώ με τη μηχανή, όπου κι αν κινούμαι και να βγάζω μια φωτογραφία με το κινητό μου τηλέφωνο. Η συγκεκριμένη έχει τραβηχτεί στην Πειραιώς στο ύψος της Πολυκλινικής, λίγο πριν φτάσω στην Ομόνοια. Είναι γύρω στις 5:10 το απόγευμα και κοιτάξτε ένα σούρουπο!

Και βεβαίως καλύπτουμε τις ανάγκες μας για γραφική ύλη από κάτι μικρά μαγαζιά σαν αυτό της Ευριπίδου, στο κέντρο της Αθήνας, λίγο πιο πάνω από την κεντρική αγορά.. Κλασική αξία! Έτσι όπως παλιά… Βγάζουν σε πάγκους, στο πεζοδρόμιο, την πραμάτεια τους. Μπορείς να δεις, να διαλέξεις και να ψωνίσεις.

Άλλο ένα σούρουπό, στην Άργους, στον Κολωνό. Στο βάθος ο ουρανός είναι ένα όνειρο… Κι είναι φοβερό να συμβαίνει αυτό, ανάμεσα στις πολυκατοικίες – θεριά. Κανείς δεν είναι σε θέση να χαλάσει την ομορφιά της ώρας. Κι έτσι είναι που η Αθήνα μπορεί κι αυτή να πάρει ένα πιο ανθρώπινο πρόσωπο.

Κάθε Ελληνικό νησί ήταν πάντα μια πρόκληση για μένα από τα παιδικά μου χρόνια, και περισσότερο η Αμοργός. Δεν κατάφερα…