Αρχική » Ζωή (Σελίδα 9)
Αρχείο κατηγορίας Ζωή
Ένας καλλιτέχνης του δρόμου, ετοιμάζεται να παίξει…

Βρεθήκαμε την κατάλληλη στιγμή στο κατάλληλο μέρος. Από τις σπάνιες ευκαιρίες που άμα σου προκύψουν δεν πρέπει να τις αφήσεις να πάνε χαμένες. Χθεσινό, στην Καπνικαρέα. Λίγο πριν το μεσημέρι. Το καλλιτέχνη αυτόν τον έχουμε ξαναδεί, ίδια ώρα στο ίδιο μέρος να παίζει έντεχνά και παραδοσιακά ελληνικά τραγούδια. Εδώ προετοιμάζεται. Δεν έχει ακόμα επαρκή κίνηση η Ερμού.

Κάποια στιγμή σηκώνεται και αρχίζει να ετοιμάζεται. Στήνει μικρόφωνα, ενισχυτή και είναι έτοιμος να βάλει το καπέλο στην κατάλληλη θέση, ώστε να είναι ορατό στα μάτια των ακροατών του. Δεν βιάζεται. Δεν έχει κανένα λόγο. Εξάλλου, ο τρόπος που φοράει το κασκόλ του, δείχνει πως παίρνει στα σοβαρά τον κίνδυνο από το κρύο και τη παγωνιά. Θα ξεκινήσει στην ώρα του.

Και όντως αρχίζει! Είναι καλή η συντροφιά του. Τα τραγούδια του γνωστά. Τα έχουμε ξανακούσει και από τον ίδιο αλλά και δισκογραφημένα στις κατάλληλες περιστάσεις. Τουλάχιστον έχουν ρυθμό και μελωδία. Και οι στοίχοι του, λένε πράγματα. Διηγούνται ιστορίες. Μπορείς να τους ακούς. Και αρέσει στους ανθρώπους που σπεύδουν να βάλλουν στο καπέλο το οβολό τους.

Ένα υπέροχο δειλινό, από τη Ζαγορά του Πηλίου…
Εικόνες όμορφες του δειλινού που μας αρέσει. Τραβηγμένες από την Βικτώρια και μάλλον από το μπαλκόνι της, που βλέπει προς το Αιγαίο Πέλαγος. Τι όμορφες που είναι! Και τι χρώματα! Ευχαριστούμε από καρδιάς που το μοιράστηκε μαζί μας. Τα καταφέραμε να το προβάλουμε ξαπερνώντας όλες τις τεχνικές δυσκολίες… Άξιζε τον κόπο!
Η θάλασσα το Γενάρη στην Ελλάδα, είναι πολύ όμορφη

Η φωτογραφία είναι από την τελευταία επίσκεψη μας στο Λουτράκι. Τι κι αν ήταν τέλη Δεκέμβρη, αρχές Γενάρη, μέσα στο καταχείμωνο. Η θάλασσα συνεχίζει να είναι όμορφη και ελκυστική. Κατέβηκα στην παραλία και χαμήλωσα το κινητό μου, έτσι που ο φακός να «πιάσει» αυτή την ομορφιά. Το κύμα σπάει απαλά πάνω στα βότσαλα… Τι ομορφιά. Αχ κι αυτός ο ήχος από το πλατσούρισμα, ρυθμικός, πώς γαληνεύει την καρδιά!
Παράταση για άλλο ένα τρίμηνο! Αυτό, είναι νίκη ζωής

Βρεθήκαμε χθες για άλλο ένα τρίμηνο στο Χολαργό. Και όλα πήγαν καλά. Ας γνωρίσουμε λοιπόν τον Δήμο Παπάγου – Χολαργού. Είναι ένας δήμος στην Αττική, που δημιουργήθηκε με τη διοικητική μεταρρύθμιση του προγράμματος Καλλικράτη το 2010. Αποτελείται από δύο πρώην δήμους, τον Δήμο Παπάγου και τον Δήμο Χολαργού.

Οι δύο αυτοί πρώην Δήμοι έχουν διαφοροποιήσεις και ιδιαιτερότητες που καθορίζουν τη φυσιογνωμία τους, αλλά συνάμα και πολλά στοιχεία που τους ενώνουν. Και οι δύο είναι, απ’ αρχής της δημιουργίας τους, αποτέλεσμα οικοδομικών συνεταιρισμών με συγκεκριμένο πολεοδομικό σχεδιασμό που στόχευε στη δημιουργία κηπουπόλεων, με οικόπεδα σαφώς μεγαλύτερα από τα συνήθη αστικά οικόπεδα και πληθώρα δημοσίων χώρων και χώρων πρασίνου.

Έχουν κοινά πλεονεκτήματα, τη γειτνίαση με τον Υμηττό και την μικρή απόσταση από το κέντρο της Αθήνας. Και οι δύο περιοχές χαρακτηρίζονται από την ύπαρξη ενός ιδιαίτερα καλού κλίματος και από το χάρισμα της θέας, της ομορφιάς και της υγιεινής, λόγω της ευεργετικής επίδρασης του ορεινού όγκου του Υμηττού και άλλων κοινών μορφολογικών χαρακτηριστικών.

Το λιμάνι Λουτρακίου με το φακό της Σούλας, αρχές του ’25

Η Σούλα έχει ένα καλό κινητό τηλέφωνο, Samsung. Και η ποιότητα των φωτογραφιών της, είναι επίσης πολύ καλή. Αλλά αρκεί ένα εργαλείο να κάνει τη διαφορά; Προφανώς και όχι. Αυτό που μετράει πιο πολύ στις φωτογραφίες, είναι ο τρόπος να δεις μερικά πράγματα και να τα αποτυπώσεις στο φακό. Δείτε λοιπόν το λιμάνι στο Λουτράκι, όπως το είδε εκείνη.

Όσο κι αν φαίνεται παράξενο για κάποιον που πάει πρώτη φορά επισκέπτης στο Λουτράκι και βλέπει μια τεράστια παραλία όπου κάνουν μπάνιο οι άνθρωποι, η πόλη έχει και… λιμάνι για να δένουν οι ψαρόβαρκες και τα μικρά επαγγελματικά καΐκια. Κι εμείς περπατώντας το ανακαλύψαμε ένα μεσημεράκι που θέλαμε να γνωρίσουμε καλύτερα την πόλη.

Δες τι όμορφες που είναι μέσα στην ήρεμη θάλασσα! Είναι εμφανή πάνω τους τα είδη ψαρικής κι έχουν και κάποιο υποτυπώδη ίσκιο, για να μην τους τρώει ο ήλιος σ’ αυτό που τους αρέσει να κάνουν και θέλει το χρόνο του. Ήθελα να έχουμε κι αυτή την οπτική για το Λουτράκι που χάρη στον Βασίλη και η Μάχη γνωρίσαμε καλά.

Αναστασιά: Η χαρά των φίλων μας είναι και δική μας χαρά!

Ο Ηλίας, είναι πολύ ευαίσθητος… Τα περίμενε πώς και πώς τα χιόνια που έπεσαν χθες στο χωριό του, την Αναστασιά των Σερρών στη Βόρεια Ελλάδα. Είδε την προηγούμενη μέρα τα πρώτα χιόνια που έπεφταν και τα κατέγραψε στο βίντεο με το κινητό του. Την επομένη όμως το πρωί, καθώς βγήκε έξω στην αυλή του, είδε το στρωμένο χιόνι και άρχισε να “πεταρίζει” η καρδιά του. Και όπως ακριβώς θα έκανε ένα παιδί, άρχισε να τραβά φωτογραφίες με το κινητό του.

Κι αυτή τη χαρά του, τη μοιράστηκε με όσους περισσότερους μπορούσε. Και επειδή είναι λογικό στο χωριό με τα χιόνια έξω από την πόρτα του να κάνει κρύο, προτίμησε τη ζεστασιά του τζακιού και τη σιγουριά της… πλατείας του Facebook. Όπου εκεί όλοι βλέπουν όλους και όπου ο κόσμος όλος γίνεται ένα μικρό… χωριουδάκι, ώστε να ξέρεις τα πάντα για τον άλλον. Στα λέει ο ίδιος!

Κάπως έτσι φτάσαμε κι εμείς από τη θαλπωρή του σπιτιού μας στην Αθήνα, να δούμε, λίγα λεπτά αφού “ανέβασε” τις φωτογραφίες και να κάνουμε άμεσα την πρώτη ανάρτηση εδώ, στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Αφήσαμε για έμφαση τις τέσσερις φωτογραφίες στην κορυφή του site, αλλά στο μεταξύ ο Ηλίας έστειλε κι άλλες στο Messenger, οπότε εκτιμήσαμε ότι ήταν αναγκαίο, άλλο ένα δημοσίευμα. πιο ψύχραιμο και πιο περιεκτικό. Και το κάναμε!

Χάραμα στο Μission, υπέροχος, όλο χρώματα ο ουρανός

Χθεσινή η φωτογραφία από το Μission της περιοχής του Βανκούβερ που μένουν η Άννυ με τον Κώστα. Την τράβηξε η φίλη της Άννυ με το κινητό της και μου την έστειλε εκείνη με το WhatsApp. Ειναι ωραίο να απολαμβανεις την κάθε στιγμή

Τι όμορφα που είναι τα χρώματα στον ουρανό! Γεμίζει η καρδιά σου άμορφα συναισθήματα. Και αποτελεί αυτό μια υπόσχεση πως άλλη μια όμορφη μέρα είναι μπροστά μας. Ας μην το θεωρούμε δεδομένο και ας το απολαμβάνουμε.

Γεμάτη υποσχέσεις για μας και τους ανθρώπους μας. Άννυ σ’ ευχαριστώ που είχες την καλοσύνη να τις μοιραστείς μαζί μου. Μου έδωσες την ευκαιρία να τις μοιραστώ με τη σειρά μου με ακόμα περισσότερους ανθρώπους…
Κάθε Ελληνικό νησί ήταν πάντα μια πρόκληση για μένα από τα παιδικά μου χρόνια, και περισσότερο η Αμοργός. Δεν κατάφερα…