Αρχείο κατηγορίας Ζωή

Το θέμα του παρκαρίσματος των μηχανών στην Αθήνα είναι ένα σύνθετο ζήτημα που ταυτόχρονα λύνει και δημιουργεί προβλήματα, όπως φαίνεται και από τις εικόνες που βλέπετε. Τα δίκυκλα, όπως μηχανάκια και σκούτερ, αποτελούν μια τεράστια λύση στην ατομική μετακίνηση στο κέντρο της Αθήνας, καθώς μπορούν να κινούνται πιο εύκολα στην κυκλοφοριακή συμφόρηση.

Λόγω του μικρού τους μεγέθους, οι οδηγοί μπορούν πιο εύκολα να βρουν μια “γωνιά” για να παρκάρουν, μειώνοντας τον χρόνο αναζήτησης θέσης, σε αντίθεση με τα αυτοκίνητα. Αυτό τους καθιστά πιο λειτουργικούς για σύντομες δουλειές. Όπως φαίνεται και στις φωτογραφίες σας, η στάθμευση στα πεζοδρόμια είναι εξαιρετικά συχνή.

Αυτό δυσκολεύει και συχνά καθιστά αδύνατη τη διέλευση των πεζών, ιδιαίτερα για άτομα με κινητικά προβλήματα, γονείς με καρότσια ή άτομα με οπτική αναπηρία. Το πάρκινγκ στο πεζοδρόμιο, σύμφωνα με τον Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας (ΚΟΚ), απαγορεύεται εκτός αν υπάρχει ειδική σήμανση ή διαγραμμίσεις. Ο δημόσιος χώρος, ειδικά τα πεζοδρόμια, προορίζεται για τους πεζούς.

Χθεσινές φωτογραφίες, από την οδό Κολοκοτρώνη, στην Αθήνα, η οποία φαίνεται ασυνήθιστα ήσυχη, όπως συχνά συμβαίνει τον Αύγουστο στην πρωτεύουσα. Η απουσία της κίνησης και του πλήθους δίνει μια διαφορετική, πιο γαλήνια αίσθηση σε έναν από τους πιο κεντρικούς και ζωντανούς δρόμους της πόλης. Ο Αύγουστος είναι ο παραδοσιακός μήνας για τις καλοκαιρινές διακοπές στην Ελλάδα.

Οι περισσότεροι κάτοικοι της Αθήνας αυτόν τον καιρό παίρνουν την άδεια τους και φεύγουν για τα νησιά, τα χωριά ή άλλους τουριστικούς προορισμούς. Πολλές επιχειρήσεις, γραφεία και καταστήματα κλείνουν ή λειτουργούν με μειωμένο προσωπικό κατά τη διάρκεια του Αυγούστου, ειδικά γύρω από τον Δεκαπενταύγουστο, γεγονός που συμβάλλει στην ησυχία της πόλης.

Κάθε σπίτι παλιά είχε ένα κελάρι. Τότε οι χειμώνες ήταν πιο δύσκολοι και τα τρόφιμα έπρεπε να είναι αρκετά για να φτάσουν να καλύψουν τις ανάγκες της οικογένειας. Η γη σκεπαζόταν με χιόνι περισσότερο καιρό και οι μετακινήσεις ήταν σαφώς πιο δύσκολες. Τι έκαναν λοιπόν οι άνθρωποι για να το αντιμετωπίσουν αυτό; Φρόντιζαν να έχουν ένα κελάρι! Και προσπαθούσαν να ήταν γεμάτο από το φθινόπωρο. Για να καλύψει τις ανάγκες του χειμώνα….

Ο τραχανάς, το πλιγούρι και οι χυλοπίτες ετοιμάζονταν στα πάνινα σακούλια. Η βραστή σάλτσα ντομάτας στα βάζα, με τη σειρά στα αυτοσχέδια ράφια στο κελάρι. Πατάτες, κρεμμύδια, σκόρδα στα τσουβάλια τους. Το τουρσί με διαφόρων ειδών λαχανικά κι αυτό περίμενε το πρώτο άνοιγμα του βάζου, μελιτζάνες, πιπεριές γεμιστές με καρότα και δοχεία με σέλινο έτοιμα για μια όμορφη σαλάτα, πέρα από το χειμωνιάτικο λάχανο και μαρούλι.

Γλυκό κυδώνι, κολοκύθι, καρπούζι και σταφύλι ήταν οι αγαπημένες λιχουδιές. Όταν άνοιγε το βάζο ήταν που μοσχοβόλαγε ο τόπος από την αμπαρόριζα. Αργότερα ήρθαν οι καταψύκτες. Ε, τότε μπορούσες να αποθηκεύσεις τα πάντα. Μελιτζάνες ψητές για μουσακά, πιπεριές για γεμιστά, μπάμιες, φασολάκια, αρακά, μπιζέλια… Και τόσα άλλα όμορφα και χρήσιμα πράγματα για τους νοικοκύρηδες. Οι φωτογραφίες είναι από το διαδίκτυο. Ευχαριστούμε τη Λαμπρινή για τη συνεργασία.

Ένα πανέμορφο, ζωντανό στιγμιότυπο! Ο ήλιος που διαπερνά τα σύννεφα δημιουργεί ένα εντυπωσιακό εφέ, γνωστό ως “ακτίνες του ήλιου”. Είναι ένα πολύ συνηθισμένο φαινόμενο, που όμως κάθε φορά δημιουργεί ένα μοναδικό και μαγευτικό θέαμα. Και ήταν εκείνο το απόγευμα που επιστρέφαμε με τον Κώστα από το αεροδρόμιο, όταν έφτασε Ελλαδα, που ο ουρανός μας χάρισε ένα μοναδικό θέαμα! Ένα μαγευτικό παιχνίδι φωτός και σκιάς. Δεν θα μπορούσαμε να έχουμε καλύτερο καλωσόρισμα μετά την επιστροφή μας! Ο ουρανός πάνω από την Αθήνα ήταν απλά μαγικός. Τις φωτογραφίες έχει τραβήξει η Αννυ, μέσα από το αυτοκίνητο, εν κινήσει…

Η μαγεία της Ανατολής ή της Δύσης από ένα μπαλκόνι στα Σεπόλια… Καθώς ο ήλιος ξεπροβάλλει ή χάνεται πίσω από τους λόφους του λεκανοπεδίου της Αθήνας, πέρα από το όρος Αιγάλεω, βάφοντας τον ουρανό με χρυσές και πορτοκαλί αποχρώσεις, η θέα από το μπαλκόνι της οδού Νισαίας στα Σεπόλια μετατρέπεται σε έναν πίνακα ζωγραφικής. Να ‘ναι καλά η Άννυ που τις κατέγραψε στο φωτογραφικό φακό της.

Οι φωτογραφίες αποτυπώνουν μια στιγμή ηρεμίας μέσα στην πολύβουη Αθήνα. Τα κτίρια, που απλώνονται μέχρι τον ορίζοντα, φωτίζονται από το απαλό φως του ήλιου, ενώ τα βουνά στο βάθος, προσφέρουν ένα φυσικό φόντο. Μικρές πινελιές της καθημερινότητας, όπως οι κεραίες και οι ηλιακοί θερμοσίφωνες, γίνονται μέρος του τοπίου, υπενθυμίζοντας ότι η ομορφιά βρίσκεται συχνά στα πιο απλά πράγματα.

Είναι στιγμές σαν και αυτή που μας υπενθυμίζουν πόσο τυχεροί είμαστε που ζούμε σε μια πόλη που μπορεί να μας προσφέρει τόσο μαγευτικές εικόνες, ακόμα και από το μπαλκόνι του σπιτιού μας. Ιδιαίτερα η Άννυ μπόρεσε να έρθει από το Mission και να τις πάρει από το μπαλκόνι του σπιτιού τους. Και κάπως έτσι καλωσορίζει κοντά της τον Κώστα, που φτάνει σήμερα το απόγευμα στην Αθήνα, από το Βανκούβερ του Καναδά. Φυσικά θα είμαστε έγκαιρα στο αεροδρόμιο, «Ελ. Βενιζέλος», να τον υποδεχτούμε…

Το σινεμά ΑΣΤΥ στην πλατεία Κοραή, στην Αθήνα ετοιμάζεται να ανοίξει ξανά τον Σεπτέμβριο, όπως υποδηλώνει η πινακίδα “Ραντεβού τον Σεπτέμβρη”. Αυτό είναι σύνηθες φαινόμενο για τα χειμερινά σινεμά στην Ελλάδα. Μια μεγάλη αφίσα αναγράφει: “Καλό Καλοκαίρι” και “Ραντεβού τον Σεπτέμβρη” (“Good Summer” and “See you in September”). Αυτό υποδηλώνει ότι το σινεμά κλείνει κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και ανοίγει ξανά το φθινόπωρο, κάτι που είναι συνηθισμένο για πολλά χειμερινά σινεμά στην Ελλάδα, καθώς ο κόσμος προτιμά τα θερινά σινεμά ή άλλες καλοκαιρινές δραστηριότητες. Η αφίσα περιλαμβάνει μια εικόνα με ένα πλοίο, ενισχύοντας το θέμα των καλοκαιρινών διακοπών.

Η μεσημεριάτικη ησυχία στην πλατεία Αττικής, διαταράχθηκε απότομα. Ένας πανέμορφος, ανοιχτόχρωμος γάτος , είχε πάρει φόρα, διασχίζοντας με ιλιγγιώδη ταχύτητα το γρασίδι. Ο στόχος του ήταν ένα παχουλό περιστέρι, που τίναζε τα φτερά του με αλαζονική διάθεση στο κλαδί ενός πλάτανου. Με τη σιγουριά του έμπειρου κυνηγού, υπολόγισε τα πάντα: την ταχύτητα, την απόσταση, την αιφνιδιαστική επίθεση.

Το περιστέρι, όμως, αποδείχθηκε πιο πονηρό. Τη στιγμή που ο γάτος έκανε την τελική του εφόρμηση, το πτηνό εκτοξεύτηκε στον αέρα, αφήνοντας πίσω του έναν ήχο φτερών που δεν άγγιξε παρά μόνο τον αέρα. Απογοητευμένος ο γάτος,  έμεινε ακίνητος, κοιτάζοντας το περιστέρι να απομακρύνεται. Η ένταση της καταδίωξης τον είχε οδηγήσει ανεπαίσθητα πιο ψηλά, πάνω σε ένα κλαδί του δέντρου που στέκεται επιβλητικά δίπλα στο σιντριβάνι της πλατείας.

Καθώς ο ήλιος έκαιγε τα φύλλα των δέντρων, ο γάτος αποφάσισε να εκμεταλλευτεί την προνομιακή του θέση. Τα φουσκωμένα του μάγουλα, που είχαν παραμορφωθεί από την προσπάθεια, χαλάρωσαν σιγά-σιγά. Από εκεί ψηλά, είχε μια εντελώς διαφορετική οπτική της πλατείας. Έβλεπε παιδιά να παίζουν, ηλικιωμένους να κουβεντιάζουν στον ίσκιο των δέντρων και ζευγάρια να κάνουν βόλτες χεράκι-χεράκι.