Αρχείο κατηγορίας Χωρίς κατηγορία

Βρισκόμαστε στο χωριό Λάκκα, στους Παξούς, αγναντεύοντας το μοναδικό Ιόνιο Πέλαγος. Φτάσαμε χθες, μετά τις 5 το απόγευμα, μ’ αυτό το καραβάκι, από την Ηγουμενίτσα. Μια ώρα και 45 λεπτά η διαδρομή και το ταξίδι ήρεμο, ήσυχο, Αυγουστιάτικο. Βρήκαμε το σπίτι που θα μέναμε, τακτοποιηθήκαμε, βγήκαμε μια βραδινή βόλτα στο μικρό χωριό και από αύριο, περιμένετε πράγματα εδώ, στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Tο πενάκι μας θα αρχίσει να καταγράφει εντυπώσεις.

Σ’ αυτό το ταξίδι μας στη Λευκάδα, έτυχε να μείνουμε σε ένα σπίτι που νοικιάστηκε από τον Καναδά μέσω airΒΝΒ, στη Λυγιά, ένα χωριό, λίγα χιλιόμετρα έξω από την πρωτεύουσα που φέρει το όνομα του νησιού. Και τι ανακάλυψα σε μια πρωινή βόλτα μας; Ότι στο ίδιο μέρος είχα έρθει πριν 34 – 35 χρόνια, ίσως το 1990, με τροχόσπιτο και την Ειρήνη, μικρή. Είναι από δω, ο φίλος μου, Κώστας Λάζαρης.

Θυμάμαι, τότε ήμουν σε πολύ καλύτερη οικονομική κατάσταση και νεότερος, οπότε, θεωρητικά τουλάχιστον, είχα μεγαλύτερη όρεξη και διάθεση για ζωή. Λέω θεωρητικά, γιατί μπορεί να υπήρχε ο ενθουσιασμός της νεότητας, αλλά δεν είχε τη λογική και τη σύνεση αυτής της ηλικίας. Είχαμε στήσει το τροχόσπιτο μας ακριβώς εδώ, στις Αλυκές και το είχαμε ξεκοτσάρει, οπότε κάναμε και τις βόλτες μας στο νησί με το μικρό δίπορτο SUBARU που είχα τότε.

Μας το είχε συστήσει ο Κώστας ως ήσυχο τόπο που δεν θα μας ενοχλούσε κανείς. Και είχε δίκιο. Μόνο που δεν είχαμε υπολογίσει, πώς θα αντιδρούσαν οι ιδιοκτήτες του κάμπινγκ στο χωριό, που υπάρχει ακόμα και είναι σε λειτουργία. Μετά από μια εβδομάδα, έστειλαν την αστυνομία που ευγενικά μας είπε πως έπρεπε να φύγουμε, επειδή απαγορεύονταν το ελεύθερο κάμπινγκ. Φύγαμε, αλλά με όμορφες αναμνήσεις από τις διακοπές μας εδώ.

Είναι υπέροχη κάθε μέρα που ξημερώνει, εδώ, στο Νορθ Βανκούβερ του Καναδά. Γι’ αυτό και φεύγουν σαν αέρας… Για πότε ήρθαμε και για πότε φεύγουμε, ούτε που το καταλάβαμε.

Κι όμως βρισκόμαστε ήδη στον Καναδά περισσότερο από ένα μήνα. Και σιγά – σιγά, φτάνουμε στην τελευταία εβδομάδα!

Παράξενη που είναι η ζωή! Μας ήταν αδιανόητο να φανταστούμε ότι θα ζούσαμε ξανά τόσες μέρες εδώ, σ’ αυτή την όμορφη περιοχή του Καναδά, κοντά στα παιδιά μας. Και με τη βοήθεια του Ιεχωβά, συνέβη! Και μάλιστα τόσο όμορφα…

Η φωτογραφία που βλέπετε τραβήχτηκε μέσα στο Βοτανικό Κήπο του Βανκούβερ. Και θα έχετε παρατηρήσει, ότι καθημερινά βλέπετε εδώ, σ’ αυτό το site, δυο αναρτήσεις. Μια μικρή, πάνω εδώ μέσα σε ένα φόντο και μια μεγαλύτερη, ακριβώς από κάτω, από δω που διαβάζετε.

Είναι ένας καινούριος τρόπος που βρήκαμε εδώ, στον Καναδά, για να αξιοποιούμε όσο περισσότερες φωτογραφίες γίνεται, καθώς έχουμε πολλά αποθέματα, απ’ όλα αυτά που βλέπουμε και ζούμε, καθημερινά. Και μάλλον, έτσι όπως το βλέπω το πράγμα θα το υιοθετήσουμε κάθε φορά που έχουμε να πούμε κάτι παραπάνω, από μια ανάρτηση…

Ο Βοτανικός Κήπος στο Βανκούβερ καλύπτει 55 στρέμματα. Εκτός από εκθέσεις φυτών από όλο τον κόσμο που φιλοξενεί, υπάρχει και μια εκτεταμένη συλλογή φυτών της Βρετανικής Κολομβίας (Βορειοδυτική Ακτή). Ένα πρόγραμμα προβολής “re-wilding” που ξεκίνησε πρόσφατα στοχεύει στη διάσωση και τον πολλαπλασιασμό των ιθαγενών φυτών για επανεισαγωγή στα περιφερειακά πάρκα του Βανκούβερ.

Εκτός από τα υδάτινα στοιχεία σε όλο το κυλιόμενο τοπίο, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του κήπου περιλαμβάνουν σκαλισμένους στύλους τοτέμ, έναν μικρό ιαπωνικό κήπο και μεγάλα πέτρινα γλυπτά. Τα παιδιά απολαμβάνουν τον λαβύρινθο δίπλα στον λαχανόκηπο κειμηλίων του VanDusen. Εμείς, με τη Σούλα και την Έστερ, τα περπατήσαμε όλα αυτά. Δείτε ΕΔΩ, άλλο ένα δημοσίευμα που κάναμε στο αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ..,

Παρόλο που η δήλωση αποστολής του κήπου υποστηρίζει τα ιδανικά ενός βοτανικού κήπου, μια πρώιμη απόφαση να μην συμμετάσχει στην επιστημονική έρευνα, διοχέτευσε κεφάλαια και ενέργεια στην κατασκευή κήπων και απελευθέρωσε το προσωπικό από την ευθύνη κατασκευής ερευνητικών συλλογών ή βοτανοτροφείου. Το VBGA διεξάγει πρωτοβουλίες επιστήμης των πολιτών και συνεργάζεται με τοπικούς εταίρους της κοινότητας και σχολεία που ενδιαφέρονται για επιτόπια έρευνα.

Μπορείτε να ανεβείτε τις σκάλες, στο κατάστρωμα παρατήρησης και να προσπαθήσετε να εντοπίσετε φώκιες που περιφέρονται στα νερά από κάτω ή να περπατήστε μέχρι την αμμώδη παραλία για να πάτε για μπάνιο. Οι κωπηλάτες, επίσης, μπορούν να απολαύσουν μια υπέροχη θέα στο Anvil Island. Το πάρκο φιλοξενεί επίσης ένα βυθισμένο θαλάσσιο πάρκο, το οποίο είναι ένα δημοφιλές σημείο για να εξερευνήσουν οι δύτες. Ο Στηβ μάλιστα έχει κατέβει με τον αδελφό του Γκέρι, κάποτε κι έχει γράψει το όνομα τους σε ένα από αυτά!

Το Porteau Cove είναι εξοπλισμένο με μια προβλήτα πολλαπλών επιπέδων που έχει θέα στο Howe Sound και προσφέρει καθαρή θέα στο νησί Anvil και στην ακτή Sunshine. Η αποβάθρα είναι ανοιχτή στο κοινό και είναι ένα όμορφο σημείο για παρατήρηση των άστρων, θέαση άγριας ζωής και γενικά περιηγήσεις στα αξιοθέατα. Αλήθεια είναι! Εμείς το χαρήκαμε, στο λίγο χρόνο που καθίσαμε.

Υπάρχει μια μεγάλη βραχώδης παραλία στη βόρεια πλευρά της προβλήτας. Λόγω της εγγύτητας στις εκβολές του Squamish, τα νερά του Howe Sound είναι λιγότερο αλμυρά από το συνηθισμένο κολύμπι στον ωκεανό. Είναι επίσης δυνατό να βρείτε στην παραλία ιδανικές παλιρροϊκές πισίνες, όπου μπορείτε να δείτε μικρές όμορφα πλάσματα θαλάσσιας ζωής.

Μας ξεσήκωσε η Έστερ και πήγαμε σ’ αυτό το πολύ όμορφο νησί, το Bowen που με το αυτοκίνητο δεν είναι περισσότερο από μισή ώρα, σε μια μέρα με φυσιολογική κίνηση στον Εθνικό Δρόμο. Σας έχουμε ετοιμάσει ένα ξεχωριστό δημοσίευμα γι’ αυτό το νησί, αλλά σήμερα ξεκινάμε με πρώτη προσέγγιση από το πέρασμα μας, με φέρι μποτ, στο νησί. Από εκεί είναι τραβηγμένες κι αυτές οι φωτογραφίες.