Αρχείο κατηγορίας Δημοσιογραφικά

Ο κήπος του Νομισματικού Μουσείου είναι ένα κρυμμένο διαμάντι στο κέντρο της Αθήνας — ένας ήρεμος, δροσερός και πολιτισμένος χώρος, ιδανικός για να ξεφύγεις από τη φασαρία της Πανεπιστημίου.  Ο κήπος βρίσκεται στο πίσω μέρος του Ιλίου Μελάθρου, ανάμεσα σε αρχαιολογικά κατάλοιπα και μνημειακούς φοίνικες, ελιές και λουλούδια που θυμίζουν ατμόσφαιρα παλιάς Αθήνας. Ένα δημοσίευμα που κάναμε πρόσφατα για το ίδιο θέμα θα το βρείτε ΕΔΩ…

Ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Ο κήπος που βρίσκεται στην οδό Πανεπιστημίου 12, κοντά στην πλατεία Συντάγματος, ήταν προσωπικό καταφύγιο του Ερρίκου Σλήμαν. Μιλάμε για τον γνωστό αρχαιολόγο. Η διαρρύθμιση του διατηρεί το νεοκλασικό χαρακτήρα, με μονοπάτια και συμμετρικούς θάμνους. Ατμοσφαιρικός φωτισμός: Ιδανικός και για απογευματινές επισκέψεις ή βραδινές εκδηλώσεις. Σ’ αυτή την πινακίδα μέσα στον κήπο θα βρείτε πολύ ενδιαφέρουσες πληροφορίες για το μέρος που βρισκόσαστε…

Το καφέ του Μουσείου. Εδώ θα βρείτε ένα από τα πιο γνωστά και αγαπημένα μουσειακά καφέ της Αθήνας, που λειτουργεί μέσα στον κήπο. Διαθέτει Καφέδες, ροφήματα, γλυκά και ελαφριά φαγητά (τάρτες, σαλάτες, κρασί). Πολύ δημοφιλές για πρωινό ή brunch, ιδίως τα Σαββατοκύριακα. Κατάλληλο για συναντήσεις, διάβασμα ή απλή ξεκούραση μετά από μια βόλτα στο κέντρο. Συχνά φιλοξενεί μουσικές βραδιές, παρουσιάσεις βιβλίων και πολιτιστικές εκδηλώσεις, κυρίως τους ανοιξιάτικους και καλοκαιρινούς μήνες.

Το Νομισματικό Μουσείο της Αθήνας είναι ένα από τα παλαιότερα δημόσια μουσεία της Ελλάδας και ένα από τα σημαντικότερα στο είδος του παγκοσμίως. Είναι αφιερωμένο στη μελέτη και την παρουσίαση της ιστορίας του νομίσματος από την αρχαιότητα έως σήμερα. Βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, στην οδό Πανεπιστημίου 12, κοντά στην πλατεία Συντάγματος, και στεγάζεται στο Ιλίου Μέλαθρον, την εντυπωσιακή νεοκλασική οικία του αρχαιολόγου Ερρίκου Σλήμαν, σχεδιασμένη από τον Ernst Ziller.

Η συλλογή του περιλαμβάνει: Νομίσματα από τον 7ο αιώνα π.Χ. έως σήμερα. Σφραγίδες, μεταλλικά βάρη, μετάλλια, τιμητικά βραβεία. Αντικείμενα και εργαλεία που σχετίζονται με την παραγωγή και χρήση νομισμάτων. Χρονολογικά καλύπτονται: Αρχαϊκή και Κλασική εποχή. Ελληνιστικοί και Ρωμαϊκοί χρόνοι. Βυζαντινή περίοδος. Οθωμανική εποχή και νεότερη Ελλάδα. Ενδιαφέρον από όποια πλευρά κι αν το δεις…

Το ίδιο το κτίριο – Ιλίου Μέλαθρον αξίζει να το επισκεφτεί κανείς και μόνο για το επιβλητικό του αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον: Τοιχογραφίες και μωσαϊκά σε αναγεννησιακό και νεοκλασικό στυλ. Πανέμορφοι κήποι στο πίσω μέρος, όπου λειτουργεί και καφέ. Αλλά για το κήπο θα σας μιλήσουμε στο αυριανό σημείωμα. Σήμερα θέλαμε να στρέψουμε το ενδιαφέρον στο Νομισματικό Μουσείο. Περισσότερα αύριο…

Ήρθε πάλι χθες το πρωί του Συνεργείο του Δήμου Αθηναίων να κόψει τα κλαδιά της συκιάς στο εγκαταλειμμένο κτίριο, επί της Κλειούς. Το κάνει με συνέπεια κάθε χρόνο, όποιος κι αν έχει τη διοίκηση του Δήμου. Προφανώς κάποιοι γείτονες ειδοποιούν για τον κίνδυνο να πέσει κάποια στιγμή ο τοίχος, σε μια στιγμή που δεν την περιμένεις, πάνω μας. Όλοι όσοι ζούμε σ’ αυτόν τον δρόμο, εδώ και χρόνια, κινδυνεύουμε εν δυνάμει. Κι αν έχουμε κάνει καταγγελίες και δημοσιεύματα. Ο Δήμος έρχεται και… κόβει τα κλαδιά…

Χθες λοιπόν στο Facebook ανεβάσαμε μια φωτογραφία (την πρώτη επάνω) την ώρα που το συνεργείο έκανε τη δουλειά του, πρωί – πρωί… Και ο σημερινός τίτλος στο δημοσίευμα είναι το σχόλιο του φίλου μου Γιώργου Κρικώνη. Και αποτυπώνει μια αλήθεια που τη ζούμε…  Ας ξαναδούμε λίγο. Δείτε ΕΔΩ το πρώτο δημοσίευμα που κάναμε στις 11 Δεκεμβρίου του 2018.  Στις 18 Σεπτεμβρίου του 2019 γράφαμε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ (δείτε το ΕΔΩ). Η φωτογραφία που βλέπετε είναι από το 2018.

Από το 2018 μέχρι σήμερα έχουν περάσει επτά χρόνια! Το ρήγμα στον τοίχο, που δείχνει ότι έχει δεχτεί μεγάλη καταπόνηση από τις ρίζες, συνεχίζει να μεγαλώνει… Αλλά ο τοίχος “κρατάει” ακόμα όρθιος, δεν έχει πέσει… Ευτυχώς, γιατί κάποιος που θα περνάει εκείνη την ώρα από κάτω του, θα τον τραυματίσει ή και θα του πάρει τη ζωή. Αλλά είναι δυνατόν στις επίσημες καταγγελίες μας ο Δήμος, να απαντά, με το κλάδεμα των κλαδιών της συκιάς;

Κανείς δεν ξέρει να μας πει, υπεύθυνα, πού βρισκόμαστε. Μόνο ότι μπορούμε να δούμε με τα μάτια μας στα έργα στην επιφάνεια. Όπως οι φωτογραφίες που βλέπουμε σήμερα και είναι χθεσινές. Ας θυμηθούμε λοιπόν μερικά πράγματα πιου έχουν ήδη ειπωθεί: Η υπογειοποίηση της σιδηροδρομικής γραμμής στα Σεπόλια έχει ήδη καθυστερήσει περίπου πέντε χρόνια. Πέντε χρόνια!

Η αρχική παράδοση έπρεπε να γίνει στις αρχές του 2023, όμως πλέον εκτιμάται ότι το έργο θα ολοκληρωθεί γύρω στον Φεβρουάριο του 2028 — δηλαδή περίπου δέκα χρόνια μετά την υπογραφή της σύμβασης το 2018. Μέχρι σήμερα, η πρόοδος αγγίζει περίπου το 40–50% του έργου, με ολοκληρωμένο μόνο τον δυτικό κλάδο (πρώτη σήραγγα) που αναμενόταν να παραδοθεί στο τέλος του 2024.

Το κόστος ξεπέρασε τα 100 εκατ. €, με δύο επιπλέον συμβάσεις (μία ~23,8 εκατ. € για διαφραγματικούς τοίχους και άλλη ~9 εκατ. € για τις παρεμβάσεις της ΕΥΔΑΠ). Υπάρχει, κατά τα μέσα του 2024 και μια αναφορά που «το έργο βρίσκεται στην τελική ευθεία» και αναφέρει ολοκλήρωση εντός του 2025 . Ωστόσο, το πιο επίσημο και πρόσφατο χρονοδιάγραμμα προέρχεται από άρθρα του Ιουνίου 2025, που επιμένουν στην παράταση έως τον Φεβρουάριο του 2028 .

Το Μινιόν ήταν ένα από τα πιο εμβληματικά πολυκαταστήματα της Αθήνας, και από τα πρώτα οργανωμένα πολυκαταστήματα στην Ελλάδα. Βρισκόταν στην οδό Πατησίων και αποτέλεσε σύμβολο της ελληνικής αστικής ζωής από τις δεκαετίες του ’50 έως και το ’80. Ιδρύθηκε το 1934 από τον Γιάννη Γεωργακά, έναν άνθρωπο με όραμα. Ξεκίνησε ως ένα μικρό περίπτερο με τσιγάρα και είδη καπνιστού στη γωνία Πατησίων και Στουρνάρη.

Με σκληρή δουλειά, επεκτάθηκε σε πολυκατάστημα που προσέφερε τα πάντα: ρούχα, παιχνίδια, ηλεκτρικές συσκευές, είδη σπιτιού, ακόμα και χριστουγεννιάτικη μαγεία. Το Μινιόν ήταν το πρώτο κατάστημα στην Ελλάδα που εφάρμοσε σύγχρονες μεθόδους εξυπηρέτησης πελατών, όπως καταλόγους, πιστωτικές κάρτες, αλλά και χριστουγεννιάτικη βιτρίνα με κινούμενες φιγούρες που μαγνήτιζαν μικρούς και μεγάλους.

Στις 19 Δεκεμβρίου 1980, το Μινιόν καταστράφηκε από πυρκαγιά, πιθανώς από εμπρησμό. Ήταν λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, και η καταστροφή του συγκλόνισε την Αθήνα. Το κατάστημα ξαναλειτούργησε τα επόμενα χρόνια, αλλά δεν ανέκτησε ποτέ την παλιά του αίγλη. Οι οικονομικές δυσκολίες και ο ανταγωνισμός οδήγησαν τελικά στο οριστικό του κλείσιμο το 1998. Παρότι δεν λειτουργεί πια όπως παλιά, το Μινιόν παραμένει ζωντανό στη μνήμη των Αθηναίων.

Τι κι αν ήταν καλοκαίρι, Ιούλιος και καύσωνας, εμείς δουλέψαμε συντονισμένα με τη Διοίκηση και τα Σωματεία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών (ΠΟΣΣ) και μέσα σε δυο τρεις μέρες ολοκληρώσαμε το τεύχος 445.  Το απόγευμα της 9/7/2025 στάλθηκε στο πιεστήριο για εκτύπωση και αναμένεται να ακολουθήσει τα βήματα του “ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου”. Βιβλιοδεσία, σακουλοποίηση, ετικέτες και αποστολή μέσω των ΕΛΤΑ στα σπίτια όλων των συνταξιούχων σιδηροδρομικών, όπου κι αν βρίσκονται στην Ελλάδα. Διαβάστε το πρώτοι ΕΔΩ, όπως ακριβώς θα κυκλοφορήσει, τυπωμένο.

Το Μέγαρο της Παλαιάς Βουλής είναι νεοκλασικό κτήριο που βρίσκεται στην οδό Σταδίου στην Αθήνα. Αποτελεί ένα από τα πλέον ιστορικά κτίσματα της πόλης και στεγάζει το Εθνικό Ιστορικό Μουσείο. Στην πλατεία μπροστά από το μέγαρο βρίσκεται το άγαλμα του αρχιστράτηγου της Επανάστασης του 1821, Θεόδωρου Κολοκοτρώνη. Αλλά σήμερα θα σας δείξουμε και την πίσω της πλευρά, με είσοδο από την οδό Κολοκοτρώνη…

Η παλιά Βουλή, γνωστή και ως Παλαιά Βουλή των Ελλήνων, βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας, στη διασταύρωση των οδών Σταδίου και Κολοκοτρώνη. Η πίσω είσοδος, επί της οδού Κολοκοτρώνη, δεν είναι τόσο γνωστή όσο η κεντρική της, όμως προσφέρει πρόσβαση στο κτήριο — ιδίως σε περιπτώσεις εκδηλώσεων ή διοικητικών λειτουργιών του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου που στεγάζεται εκεί.

Τι θα δεις από την πίσω είσοδο (οδός Κολοκοτρώνη): Ένα διακριτικό νεοκλασικό σκηνικό, λιγότερο εντυπωσιακό από τη μαρμάρινη πρόσοψη που βλέπει στη Σταδίου. Ενδεχομένως θα δεις εισαγωγές επισκεπτών ή προσωπικού από εκεί, ειδικά για ειδικές εκδηλώσεις ή εκθέσεις. Όπως και να έχει όμως, έχει κ αυτό την αξία του, μέσα στον καύσωνα του Ιουλίου…