Ο ουρανός πάνω από την Αθήνα, απλά μαγικός

Ένα πανέμορφο, ζωντανό στιγμιότυπο! Ο ήλιος που διαπερνά τα σύννεφα δημιουργεί ένα εντυπωσιακό εφέ, γνωστό ως “ακτίνες του ήλιου”. Είναι ένα πολύ συνηθισμένο φαινόμενο, που όμως κάθε φορά δημιουργεί ένα μοναδικό και μαγευτικό θέαμα. Και ήταν εκείνο το απόγευμα που επιστρέφαμε με τον Κώστα από το αεροδρόμιο, όταν έφτασε Ελλαδα, που ο ουρανός μας χάρισε ένα μοναδικό θέαμα! Ένα μαγευτικό παιχνίδι φωτός και σκιάς. Δεν θα μπορούσαμε να έχουμε καλύτερο καλωσόρισμα μετά την επιστροφή μας! Ο ουρανός πάνω από την Αθήνα ήταν απλά μαγικός. Τις φωτογραφίες έχει τραβήξει η Αννυ, μέσα από το αυτοκίνητο, εν κινήσει…

Ο Κώστας έφτασε Ελλάδα, τον υποδεχτήκαμε…

Το ρολόι έδειχνε αργά το απόγευμα όταν, επιτέλους, ο Κώστας έκανε την εμφάνισή του στην αίθουσα αφίξεων. Η καρδιά της Σούλας, της μητέρας του, χτυπούσε δυνατά από χαρά, ενώ η Άννυ, η γυναίκα του, κρατούσε σφιχτά το χέρι της. Η προσμονή μας για τη στιγμή αυτή ήταν μεγάλη. Ο Κώστας είχε κάνει ένα τεράστιο ταξίδι από το Βανκούβερ του Καναδά, με ενδιάμεση στάση στη Φρανκφούρτη.

Ήταν μια από τις πιο όμορφες στιγμές, όταν μετά από έναν χρόνο, τον αντικρίσαμε. Η συγκίνηση, οι αγκαλιές και τα χαμόγελα γέμισαν τον χώρο. Για μας, η υποδοχή του Κώστα δεν ήταν απλώς μια συνάντηση. Ήταν μια γιορτή αγάπης, μια υπενθύμιση ότι όσο μακριά κι αν βρίσκεσαι, οι άνθρωποί σου σε περιμένουν πάντα. Τώρα, το ταξίδι ξεκινά πραγματικά. Όλοι μαζί, γεμάτοι ανυπομονησία, θα ξεκινήσουμε την Παρασκευή 22 Αυγούστου για την Κρήτη.

Εκεί, η ελληνική φιλοξενία θα αποκτήσει τη βαθύτερη σημασία της, μέσα από τις βόλτες, τα ντόπια φαγητά και τις ατελείωτες συζητήσεις. Είναι υπέροχος ο Κώστας! Και η παρουσία μας στο αεροδρόμιο ήταν απόδειξη ότι η αγάπη μας για εκείνον είναι παντοτινή και ότι η επιστροφή του στην Ελλάδα είναι το ομορφότερο δώρο. Καλώς ήρθες πίσω στο σπίτι, Κώστα!

Πολύ κίνηση στο “Ελ. Βενιζέλος!”, Αυγουστιάτικα

Η καρδιά της Αθήνας, το αεροδρόμιο “Ελ. Βενιζέλος”, χτυπά δυνατά αυτές τις καλοκαιρινές μέρες. Είναι το σημείο συνάντησης και αποχωρισμού, γεμάτο φωνές, βαλίτσες και προσδοκίες. Εκεί, ανάμεσα στον θόρυβο και τη βιασύνη, διαδραματίζονται προσωπικές ιστορίες. Η χαρά της επιστροφής, η αγωνία της αναμονής, η συγκίνηση της επανένωσης.

Ο Αύγουστος μετατρέπει το αεροδρόμιο σε μια κυψέλη συναισθημάτων, όπου κάθε άφιξη είναι μια μικρή γιορτή και κάθε αναχώρηση μια υπόσχεση για την επόμενη φορά. Το “Ελ. Βενιζέλος” δεν είναι απλώς ένας σταθμός. Είναι ένας τόπος όπου οι άνθρωποι συναντούν την Ελλάδα και η Ελλάδα τους ανθρώπους της, είτε επιστρέφουν είτε την ανακαλύπτουν για πρώτη φορά.
Μικρές ανατολές από το μπαλκόνι της Νισαίας

Η μαγεία της Ανατολής ή της Δύσης από ένα μπαλκόνι στα Σεπόλια… Καθώς ο ήλιος ξεπροβάλλει ή χάνεται πίσω από τους λόφους του λεκανοπεδίου της Αθήνας, πέρα από το όρος Αιγάλεω, βάφοντας τον ουρανό με χρυσές και πορτοκαλί αποχρώσεις, η θέα από το μπαλκόνι της οδού Νισαίας στα Σεπόλια μετατρέπεται σε έναν πίνακα ζωγραφικής. Να ‘ναι καλά η Άννυ που τις κατέγραψε στο φωτογραφικό φακό της.

Οι φωτογραφίες αποτυπώνουν μια στιγμή ηρεμίας μέσα στην πολύβουη Αθήνα. Τα κτίρια, που απλώνονται μέχρι τον ορίζοντα, φωτίζονται από το απαλό φως του ήλιου, ενώ τα βουνά στο βάθος, προσφέρουν ένα φυσικό φόντο. Μικρές πινελιές της καθημερινότητας, όπως οι κεραίες και οι ηλιακοί θερμοσίφωνες, γίνονται μέρος του τοπίου, υπενθυμίζοντας ότι η ομορφιά βρίσκεται συχνά στα πιο απλά πράγματα.

Είναι στιγμές σαν και αυτή που μας υπενθυμίζουν πόσο τυχεροί είμαστε που ζούμε σε μια πόλη που μπορεί να μας προσφέρει τόσο μαγευτικές εικόνες, ακόμα και από το μπαλκόνι του σπιτιού μας. Ιδιαίτερα η Άννυ μπόρεσε να έρθει από το Mission και να τις πάρει από το μπαλκόνι του σπιτιού τους. Και κάπως έτσι καλωσορίζει κοντά της τον Κώστα, που φτάνει σήμερα το απόγευμα στην Αθήνα, από το Βανκούβερ του Καναδά. Φυσικά θα είμαστε έγκαιρα στο αεροδρόμιο, «Ελ. Βενιζέλος», να τον υποδεχτούμε…

Ένα σινεμά, το ΑΣΤΥ, σε “καλοκαιρινή ανάπαυλα”

Το σινεμά ΑΣΤΥ στην πλατεία Κοραή, στην Αθήνα ετοιμάζεται να ανοίξει ξανά τον Σεπτέμβριο, όπως υποδηλώνει η πινακίδα “Ραντεβού τον Σεπτέμβρη”. Αυτό είναι σύνηθες φαινόμενο για τα χειμερινά σινεμά στην Ελλάδα. Μια μεγάλη αφίσα αναγράφει: “Καλό Καλοκαίρι” και “Ραντεβού τον Σεπτέμβρη” (“Good Summer” and “See you in September”). Αυτό υποδηλώνει ότι το σινεμά κλείνει κατά τους καλοκαιρινούς μήνες και ανοίγει ξανά το φθινόπωρο, κάτι που είναι συνηθισμένο για πολλά χειμερινά σινεμά στην Ελλάδα, καθώς ο κόσμος προτιμά τα θερινά σινεμά ή άλλες καλοκαιρινές δραστηριότητες. Η αφίσα περιλαμβάνει μια εικόνα με ένα πλοίο, ενισχύοντας το θέμα των καλοκαιρινών διακοπών.
Ένας γάτος σε ένα πλάτανο, στην πλατεία Αττικής

Η μεσημεριάτικη ησυχία στην πλατεία Αττικής, διαταράχθηκε απότομα. Ένας πανέμορφος, ανοιχτόχρωμος γάτος , είχε πάρει φόρα, διασχίζοντας με ιλιγγιώδη ταχύτητα το γρασίδι. Ο στόχος του ήταν ένα παχουλό περιστέρι, που τίναζε τα φτερά του με αλαζονική διάθεση στο κλαδί ενός πλάτανου. Με τη σιγουριά του έμπειρου κυνηγού, υπολόγισε τα πάντα: την ταχύτητα, την απόσταση, την αιφνιδιαστική επίθεση.

Το περιστέρι, όμως, αποδείχθηκε πιο πονηρό. Τη στιγμή που ο γάτος έκανε την τελική του εφόρμηση, το πτηνό εκτοξεύτηκε στον αέρα, αφήνοντας πίσω του έναν ήχο φτερών που δεν άγγιξε παρά μόνο τον αέρα. Απογοητευμένος ο γάτος, έμεινε ακίνητος, κοιτάζοντας το περιστέρι να απομακρύνεται. Η ένταση της καταδίωξης τον είχε οδηγήσει ανεπαίσθητα πιο ψηλά, πάνω σε ένα κλαδί του δέντρου που στέκεται επιβλητικά δίπλα στο σιντριβάνι της πλατείας.

Καθώς ο ήλιος έκαιγε τα φύλλα των δέντρων, ο γάτος αποφάσισε να εκμεταλλευτεί την προνομιακή του θέση. Τα φουσκωμένα του μάγουλα, που είχαν παραμορφωθεί από την προσπάθεια, χαλάρωσαν σιγά-σιγά. Από εκεί ψηλά, είχε μια εντελώς διαφορετική οπτική της πλατείας. Έβλεπε παιδιά να παίζουν, ηλικιωμένους να κουβεντιάζουν στον ίσκιο των δέντρων και ζευγάρια να κάνουν βόλτες χεράκι-χεράκι.

“Έφυγε” η Δέσποινα Χανιωτάκη Δουκουμετζάκη

“Έφυγε” από τη ζωή η Δέσποινα Χανιωτάκη – Δουκουμετζάκη που υπήρξε Προϊσταμένη Μαιευτικής του Βενιζελείου Νοσοκομείου και σύζυγος του αγαπητού ιατρού στην κοινωνία του Ηρακλείου, Δημητρίου Δουκουμετζάκη , μετά από δύσκολη μάχη που έδινε για πάνω από 10 χρόνια με τη δύσκολη ασθένεια της. Η ταφή της έγινε στο χωριό Θραψανό, που γεννήθηκε και αγάπησε το Σάββατο 16 Αυγούστου 2025. Στο Θραψανό που αγαπούσε και έγραψε βιβλίο γι’ αυτό… Πριν έντεκα χρόνια είχαμε γράψει γι’ αυτή τη γυναίκα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε ΕΔΩ.
Την είδηση την πήραμε από την εφημερίδα, ΦΩΝΗ ΤΟΥ ΜΕΛΕΒΙΖΙΟΥ.




























Δυστυχώς αυτή είναι η κατάντια του κράτους (όχι της Χώρας) και της τωρινής αδιάφορης τοπικής αυτοδιοίκησης!! Κρίμα....! Δεν υπάρχουν άνθρωποι…