Μια στάση στο Φόδελε για το Μουσείο El Greco

Πηγαίνοντας για τα Χανιά κάναμε μια στάση στο Φόδελε είναι η γενέτειρα του Δομήνικου Θεοτοκόπουλου (Ελ Γκρέκο). Αν και υπάρχει ένας εντυπωσιακός μύθος ότι ο Δομήνικος Θεοτοκόπουλος γεννήθηκε στο Φόδελε, η γενέτειρά του είναι το Ηράκλειο (τότε γνωστό ως Κάντια). Από εδώ είναι οι φωτογραφίες του Κώστα και της Άννυς. Φυσικά για το Μουσείο θα γράψουμε σε λίγο.

Στο Φόδελε υπάρχει ένα μουσείο αφιερωμένο στον Ελ Γκρέκο, που στεγάζεται σε ένα παλιό σπίτι, το οποίο οι ντόπιοι υποστηρίζουν ότι είναι η πατρική του κατοικία. Αυτή η άποψη, όμως, δεν υποστηρίζεται από τους περισσότερους ιστορικούς και ερευνητές, οι οποίοι θεωρούν ότι ο Ελ Γκρέκο γεννήθηκε και έζησε τα πρώτα του χρόνια στο Ηράκλειο, την πρωτεύουσα της Κρήτης.
Επιστροφή στο Θραψανό ύστερα από δυο χρόνια!

Ποτέ δεν είναι αργά για τον επιστροφή. Τα καταφέραμε και ήρθαμε φέτος, με τα παιδιά, τον Κώστα και την Άννυ, έστω και για λίγο… Το σπίτι μας, με τους ροζ και πράσινους τοίχους, τα λουλούδια, τους κάκτους και τις αναρριχώμενες μπουκαμβίλιες, αποπνέει αυθεντική ελληνική επαρχία. Θυμίζει καλοκαίρι, ηρεμία και εκείνες τις γλυκές στιγμές που μόνο το χωριό μπορεί να προσφέρει.

Το Θραψανό είναι γνωστό και για την παράδοσή του στην αγγειοπλαστική — δεν ξέρω αν έχεις κάποια προσωπική σύνδεση με αυτό το στοιχείο, αλλά ταιριάζει όμορφα με την αίσθηση του τόπου. Είναι ωραίο να επιστρέφεις στο σπίτι όπου γεννήθηκες — εκεί που άρχισαν όλα. Οι τοίχοι, τα φυτά, οι μυρωδιές, ακόμα και το φως του απογεύματος, έχουν μια διαφορετική σημασία. Δεν είναι απλώς ένας χώρος· είναι μνήμη, συναίσθημα, ιστορία.

Εδώ λοιπόν, σ’ αυτή την αυλή, είναι χαραγμένα τα πρώτα mου γέλια, τα πρώτα mου παιχνίδια… Ίσως οι πρώτες mου φίλιες, τα πρώτα γδαρσίματα στα γόνατα, τα καλοκαιρινά απογεύματα με γιασεμί και χώμα, τα παγωτά που έλιωναν πριν προλάβεις να τα φας. Είναι ένας μικρός κόσμος γεμάτος αθωότητα και ζωντάνια. Η αυλή αυτή δεν είναι απλώς χώρος — είναι ένα κομμάτι από μένα.




























Δυστυχώς αυτή είναι η κατάντια του κράτους (όχι της Χώρας) και της τωρινής αδιάφορης τοπικής αυτοδιοίκησης!! Κρίμα....! Δεν υπάρχουν άνθρωποι…