Κάνοντας τη διαδρομή γύρω από την Ακροναυπλία

Ήθελα να θυμηθώ μια μαγική διαδρομή, εκείνη που αγκαλιάζει τον βράχο της Ακροναυπλίας στο Ναύπλιο. Την είχα κάνει αρκετές φορτές στο παρελθόν και ήξερα πόσο ωραία ήταν. Η διαδρομή ξεκινά με μια αίσθηση μυστηρίου, καθώς ο πεζόδρομος είναι κλειστός από μια σιδερένια περίφραξη, πάνω στην οποία μια πινακίδα με την ένδειξη «Απαγορεύεται η διέλευση» μας προτρέπει να είμαστε προσεκτικοί.

Αυτό το αρχικό εμπόδιο, ωστόσο, δεν είναι μόνιμο, καθώς με προσοχή ο δρόμος είναι προσβάσιμος και προσκαλεί σε μια εξερεύνηση. Δίπλα στον πεζόδρομο, ο βράχος της Ακροναυπλίας υψώνεται επιβλητικός, σκεπασμένος με φραγκοσυκιές και άλλα φυτά που προσθέτουν μια άγρια, μεσογειακή πινελιά. Συνεχίζοντας το περπάτημα, ο πεζόδρομος, στρωμένος με πέτρινες πλάκες, μας οδηγεί παράλληλα με τη θάλασσα.

Από τη μία πλευρά, ο βράχος με την πλούσια βλάστηση και τις φραγκοσυκιές, λειτουργεί σαν φυσικό τείχος, ενώ από την άλλη, το γαλήνιο υδάτινο στοιχείο της θάλασσας αντανακλά το γαλάζιο του ουρανού. Ο ήλιος που λούζει το τοπίο δημιουργεί έντονες σκιές, τονίζοντας το ανάγλυφο του βράχου και δίνοντας μια ζεστή, μεσογειακή αίσθηση. Η βόλτα συνεχίζεται, αποκαλύπτοντας την ιστορική πλευρά του χώρου.

Το τέλος της διαδρομής μας είναι τόσο εντυπωσιακό όσο και η αρχή. Ο πεζόδρομος συνεχίζει να αγκαλιάζει τον βράχο, ενώ ψηλά, η παλιά οχύρωση και τα ερείπια του κάστρου της Ακροναυπλίας δεσπόζουν, ατενίζοντας τη θάλασσα. Μέσα από το φως του απογεύματος, η οχύρωση μοιάζει να φυλάει το Ναύπλιο, δίνοντας μια αίσθηση διαχρονικής προστασίας.
Ακρόπολη και Λυκαβηττός μέσα από το Μουσείο

Κατά την επίσκεψη της Άννυς και της Κριστίν στο Μουσείο της Ακρόπολης, μπόρεσαν πέρα από τους αρχαιολογικού θησαυρούς που περιείχε να απολαύσουν μια μοναδική θέα τόσο προς τον Βράχο της Ακρόπολης όσο και προς τον λόφο του Λυκαβηττού. Από τους μεγάλους υαλοπίνακες του μουσείου, η θέα προς την Ακρόπολη είναι εντυπωσιακή. Ο Παρθενώνας, τα Προπύλαια και το Ερέχθειο υψώνονται επιβλητικά, σαν να αποτελούν συνέχεια του ίδιου του μουσείου. Μπορείς να παρατηρήσεις κάθε λεπτομέρεια των αρχαίων μνημείων, ενώ ταυτόχρονα βρίσκεσαι σε έναν σύγχρονο χώρο, σχεδιασμένο για να αναδεικνύει την ιστορία τους.

Κοιτώντας προς την αντίθετη πλευρά, ο λόφος του Λυκαβηττού ξεχωρίζει στον ορίζοντα. Στην κορυφή του, το εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου φαίνεται σαν ένα μικρό στολίδι, ενώ η πλούσια βλάστηση του λόφου δημιουργεί μια όμορφη αντίθεση με τον αστικό ιστό της πόλης. Αυτή η θέα προσφέρει μια ολοκληρωμένη εικόνα της Αθήνας, συνδυάζοντας την αρχαία κληρονομιά με τη φυσική ομορφιά και το σύγχρονο τοπίο. Γίνεται να μην αρέσει αυτή Αθήνα. Και είναι συμπτωματικό και τυχαίο που έρχονται από όλη τη γη για να τα δουν αυτά μια φορά στη ζωή τους;



























Δυστυχώς αυτή είναι η κατάντια του κράτους (όχι της Χώρας) και της τωρινής αδιάφορης τοπικής αυτοδιοίκησης!! Κρίμα....! Δεν υπάρχουν άνθρωποι…