Η μεσημεριάτικη ησυχία στην πλατεία Αττικής, διαταράχθηκε απότομα. Ένας πανέμορφος, ανοιχτόχρωμος γάτος , είχε πάρει φόρα, διασχίζοντας με ιλιγγιώδη ταχύτητα το γρασίδι. Ο στόχος του ήταν ένα παχουλό περιστέρι, που τίναζε τα φτερά του με αλαζονική διάθεση στο κλαδί ενός πλάτανου. Με τη σιγουριά του έμπειρου κυνηγού, υπολόγισε τα πάντα: την ταχύτητα, την απόσταση, την αιφνιδιαστική επίθεση.
Το περιστέρι, όμως, αποδείχθηκε πιο πονηρό. Τη στιγμή που ο γάτος έκανε την τελική του εφόρμηση, το πτηνό εκτοξεύτηκε στον αέρα, αφήνοντας πίσω του έναν ήχο φτερών που δεν άγγιξε παρά μόνο τον αέρα. Απογοητευμένος ο γάτος, έμεινε ακίνητος, κοιτάζοντας το περιστέρι να απομακρύνεται. Η ένταση της καταδίωξης τον είχε οδηγήσει ανεπαίσθητα πιο ψηλά, πάνω σε ένα κλαδί του δέντρου που στέκεται επιβλητικά δίπλα στο σιντριβάνι της πλατείας.
Καθώς ο ήλιος έκαιγε τα φύλλα των δέντρων, ο γάτος αποφάσισε να εκμεταλλευτεί την προνομιακή του θέση. Τα φουσκωμένα του μάγουλα, που είχαν παραμορφωθεί από την προσπάθεια, χαλάρωσαν σιγά-σιγά. Από εκεί ψηλά, είχε μια εντελώς διαφορετική οπτική της πλατείας. Έβλεπε παιδιά να παίζουν, ηλικιωμένους να κουβεντιάζουν στον ίσκιο των δέντρων και ζευγάρια να κάνουν βόλτες χεράκι-χεράκι.
