Αρχική » Τα δικά μου (Σελίδα 5)

Αρχείο κατηγορίας Τα δικά μου

Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…

Τελευταίες Αναρτήσεις:

Οι επισκέπτες μας

Εδώ θα δείτε τα σχόλια σας!

Το να εκφράζεται κανείς εδώ στον **ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ** είναι πολύ σπουδαίο για
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν **να μας γράφετε.** Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.

Βασίλειος Παπίας στο Το λες και κατάντια στον «Καπράλο», στο λόφο Κολωνού27 Ιουλίου 2025
Δυστυχώς αυτή είναι η κατάντια του κράτους (όχι της Χώρας) και της τωρινής αδιάφορης τοπικής αυτοδιοίκησης!! Κρίμα....! Δεν υπάρχουν άνθρωποι…
Panos Chatziliadis στο Οι αέρηδες των Κυκλάδων στην Αμοργό για λίγη δροσιά!26 Ιουνίου 2025
Κάθε Ελληνικό νησί ήταν πάντα μια πρόκληση για μένα από τα παιδικά μου χρόνια, και περισσότερο η Αμοργός. Δεν κατάφερα…
Βασίλειος Παπίας στο Λιμάνι Μαντουδίου: Η Πύλη προς τις Σποράδες6 Ιουνίου 2025
Υπέροχο ενημερωτικό δελτίο!!!
Βασιλειος Παπιας στο Τελικά, τη βροχή την είδαμε την Κυριακή το απόγευμα29 Απριλίου 2025
Επιβεβαιώνω όλα τα αναγραφόμενα του φίλου μου Νίκου γιατί εκείνες τις ώρες ήμασταν μαζί. Η δικιά μου γνώμη είναι ότι....πλέον…
Βασίλειος Παπίας στο Ο Κώστας και η Άννυ ταξίδεψαν στο Κανκούν του Μεξικό23 Απριλίου 2025
Αχ τι όμορφα μέρη υπάρχουν!!! Να περνάνε καλά τα παιδιά!!!

Η ζωή μας ανάμεσα στις εποχές. Η φύση γύρω μας αλλάζει, αναγεννιέται από το χειμώνα. Κι εμείς το ίδιο! Το χρειαζόμαστε αυτό. Κάποτε, τα πράγματα ήταν πιο ευδιάκριτα ανάμεσα στις εποχές. Τώρα όχι πια...
Το καλοκαίρι του 2025 που ζούμε ήδη είναι ίσως το πιο θερμό των τελευταίων δεκαετιών. Μοιάζει με αυτό του 2024... Γεμάτο καύσωνες. Αυτό κάνει πολύ δύσκολη τη ζωή μας... Οι μετεωρολόγοι μας προετοίμασαν από νωρίς και το ζούμε στο έπακρο. Και ο χειμώνας ήταν γεμάτος ακραία καιρικά φαινόμενα. Κρύο, άνυδρος καιρός, επικίνδυνος... Εμείς, που έχουμε επιλέξει να γνωρίζουμε, τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, είμαστε σε πολύ πιο πλεονεκτική θέση από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Υπομονή λοιπόν και δύναμη. Όλα εξελίσσονται όπως έχει προβλεφθεί!

Δεκέμβριος 2025
Κ	Δ	Τ	Τ	Π	Π	Σ
	1	2	3	4	5	6
7	8	9	10	11	12	13
14	15	16	17	18	19	20
21	22	23	24	25	26	27
28	29	30	31

Η πλούσια και μακραίωνη παράδοση της αγγειοπλαστικής τέχνης στο χωριό Θραψανό Ηρακλείου το έχει αναδείξει ως το μεγαλύτερο κέντρο αγγειοπλαστικής στην Κρήτη, σταθμό για την ιστορία της νεότερης ελληνικής κεραμικής τέχνης. Σήμερα, στο χωριό εξακολουθούν να λειτουργούν εργαστήρια που κατασκευάζουν ακόμα μικρά και μεγάλα αποθηκευτικά αγγεία, γνωστά ως «θραψανιώτικα πιθάρια», τα οποία διακινούνται τόσο στην Ελλάδα, όσο και το εξωτερικό. Δείτε ΕΔΩ κι ένα υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό από την ΕΡΤ 3 που παίχτηκε τον Φλεβάρη του 2024. Κι ΕΔΩ ένα δημοσίευμα της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ για το χωριό μου.

Αναμφισβήτητα είναι η πιο όμορφη ώρα! Η ώρα του δειλινού. Φτάνει να είσαι εκεί. Την κατάλληλη ώρα, στο κατάλληλο μέρος και να απολαμβάνεις, λεπτό το λεπτό όλη αυτή την εξαιρετική εικόνα που δεν διαρκεί και πολύ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.

Δυο μέρες μόλις, στα τελειώματα του Αυγούστου του 2022, καταφέραμε να πάμε στη Τζιά, καλεσμένοι φίλων μας προκειμένου να μας φιλοξενήσουν. Και περάσαμε τόσο όμορφα που θα το κουβεντιάζουμε για καιρό.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!

Ήταν ένα ταξίδι μέσα στον Μάη… Έκανε ακόμα την ψυχρούλα του, αλλά το απολαύσαμε. Είχαμε ένα απωθημένο και το ικανοποιήσαμε. Πριν μερικά χρόνια που είχαμε πάει ένα Παρασκευο Σαββατο Κύριακο δεν το χαρήκαμε, δεν το περπατήσαμε επειδή το πρώτο πρωινό που σηκωθήκαμε βρήκαμε ένα χιόνι, καμιά 20ριά πόντους στρωμένο.
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του **ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ** θα δείτε αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από **ΕΔΩ** κι **ΕΔΩ** κι **ΕΔΩ** κι **ΕΔΩ** κι **ΕΔΩ**.

Από γενιά σε γενιά περνάει αυτή η τέχνη, του αγγειοπλάστη. Κι αν την αγκάλιαζε λίγο η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα. Στη φωτογραφία είναι ο πατέρας μου**, Λευτέρης του Κουμαλή**, ως αγγειοπλάστης. Τον ακολούθησε ο γιός του, ο **Κωστής Θεοδωράκης** και ο εγγονός του, ο **Μανώλης Βολυράκης** και δίπλα του ο γιος του, ο **Αγησίλαος**. Δείτε **ΕΔΩ** ένα πολύ όμορφο δημοσίευμα από το το περιοδικό **"Κ"** που συνοδεύει, κάθε Κυριακή, την έκδοση της **ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ**. Για να καταλάβετε τι λέω…

Σχεδόν τα κατάφερα να φτιάξω το σπίτι στο χωριό, κληρονομιά από τους γονείς μου, αν και μου κόστισε πολύ. Έχει ακόμα κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν, αλλά σιγά - σιγά.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!

Μια οικογενειακή φωτογραφία που έβγαλα με τα αδέλφια μου στο γάμο τη Πόπης, της κόρης του Κωστή μας. Επάνω από αριστερά η Γεωργία μας, δεν ζει πια. Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για αυτήν. Κάτω, από αριστερά, η Στασούλα μας, δείτε για αυτήν ΕΔΩ, δίπλα της η Μαλάμω, δείτε γι’ αυτήν ΕΔΩ και δίπλα της ο Κωστής μας, που και εκείνος δεν ζει πια, δείτε ΕΔΩ.

Αυτή είναι η εφημερίδα των συνταξιούχων των ΗΣΑΠ "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος" τ. 180 που κυκλοφορεί τώρα. Για να τη δείτε πατήστε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ το τ. 179, ΕΔΩ το τ.178, ΕΔΩ το τ. 177, ΕΔΩ το τ. 176, ΕΔΩ τ. 175, ΕΔΩ το τ. 174, ΕΔΩ το τ. 173, ΕΔΩ το τ. 172, ΕΔΩ το τ. 171, ΕΔΩ το τ. 170, ΕΔΩ το τ. 169, ΕΔΩ το τ.168, ΕΔΩ το τ.167 ΕΔΩ το τ.166, ΕΔΩ το τ. 165, ΕΔΩ το τ.164, ΕΔΩ το τ. 163, ΕΔΩ το τ.162. Τριάντα χρόνια αδιάλειπτης έκδοσης από τη γέννηση της, είναι μια μεγάλη επιτυχία. Παλιότερα τεύχη μπορείτε να τα δείτε σε PDF αρχείο, πηγαίνοντας στο Αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε κι ΕΔΩ το site του Σωματείου που επιμελούμαστε δημοσιογραφικά...

Έτοιμο και το και το 446 φύλλο... Δείτε το ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ το τ.445, ΕΔΩ το τ.444, ΕΔΩ, το τ. 443, ΕΔΩ το τ. 442, ΕΔΩ το τ. 441, ΕΔΩ το τ. 440, ΕΔΩ το τ. 439, ΕΔΩ το τ. 438, ΕΔΩ το τ. 437, ΕΔΩ το τ. 436, ΕΔΩ το τ. 435, ΕΔΩ το τ. 434, ΕΔΩ το τ. 433, ΕΔΩ το τ. 432, ΕΔΩ το τ. 431, ΕΔΩ το τ. 430, ΕΔΩ το τ. 429, ΕΔΩ το τ. 428, ΕΔΩ το τ. 427, ΕΔΩ το τ. 426, ΕΔΩ το τ. 425, ΕΔΩ το τ. 424, ΕΔΩ το τ. 423, ΕΔΩ το τ. 422, ΕΔΩ το τ. 421, ΕΔΩ το τ. 420, ΕΔΩ το τ. 419, ΕΔΩ το τ. 418, ΕΔΩ το τ. 417, ΕΔΩ το τ. 416, ΕΔΩ το τ. 415, ΕΔΩ το τ. 414, ΕΔΩ το τ. 413, ΕΔΩ το τ. 412, ΕΔΩ το τ. 411, ΕΔΩ το τ. 410, ΕΔΩ το τ. 409, ΕΔΩ το τ. 408, ΕΔΩ το τ. 407, ΕΔΩ το τ. 406, ΕΔΩ το τ. 405 ΕΔΩ το τ. 404 ΕΔΩ το τ. 403 ΕΔΩ το τ. 402, ΕΔΩ το τ. 401, ΕΔΩ το τ.400, ΕΔΩ το τ.399, ΕΔΩ το τ.398, ΕΔΩ το τ.397, ΕΔΩ το τ.396, ΕΔΩ το τ.395 ΕΔΩ το τ.394 ΕΔΩ το τ.393 ΕΔΩ το τ. 392, ΕΔΩ το τ. 391, ΕΔΩ το τ. 390, ΕΔΩ το τ. 389, ΕΔΩ το τ. 388, ΕΔΩ το τ. 387, ΕΔΩ τ. 386 και το 385 ΕΔΩ. Σε συνάρτηση μάλιστα με το Blog, δείτε το ΕΔΩ, είναι αυτό που λειτουργεί τώρα, με πιο συχνή ενημέρωση...

Αγαπώ την Κρήτη και το χωριό μου, το Θραψανό… Γράφω γι' αυτά με μια νοσταλγία. Είχα κάποτε σχέδια. Δεν είμαι βέβαιος πια, αν μπορώ να τα πραγματοποιήσω. Όταν όμως αλλάξουν τα πράγματα θα ήθελα να περνάω εδώ μερικούς μήνες, κυρίως καλοκαιρινούς. Είναι ο τόπος μου. Οι ρίζες μου. Οι αναμνήσεις μου…

Ένα από τα πράγματα που θα δείτε να κάνουμε σ' αυτό το site είναι ότι προσπαθούμε να γνωρίσουμε την Αθήνα. Τους τόπους που κινούμαστε, που περπατάμε, που πορευόμαστε.
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.

Τελικά τα καταφέραμε και περάσαμε όμορφα, τη μια βδομάδα, από 10-17 Σεπτέμβρη του 2022 που πήγαμε στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου. Πετύχαμε αυτό που θέλαμε. Να ξεκουραστούμε, να αλλάξουμε παραστάσεις, να φορτώσουμε τις μπαταρίες μας για το χειμώνα που έρχεται και που όλα δείχνουν ότι θα έχει ένα μεγάλο βαθμό δυσκολίας, καθώς όλα γύρω μας, ακριβαίνουν και η ανασφάλεια τα κάνει όλα χειρότερα. Ευτυχώς η ελπίδα μας για κάτι καλύτερο έχει πολύ ισχυρή βάση.

Κλείσαμε, χθες, 10 χρόνια κοινής ζωής με τη Σούλα!

5 Απριλίου 2025 / 1 σχόλιο στο Κλείσαμε, χθες, 10 χρόνια κοινής ζωής με τη Σούλα!

Ένα μπουκέτο λουλούδια από φίλους που έφτασαν από ανθοπωλείο των Σεπολίων όλο αγάπη στο σπίτι μας, πρωί – πρωί το πρωί της Παρασκευής 4/4/2025, άνοιξε την πόρτα για τις ευχές σας. Δέκα χρόνια είναι μια ολόκληρη ζωή κι έφυγαν τόσο όμορφα και τόσο γρήγορα σα να’ ταν χθες… Κι ύστερα ήρθαν κι άλλα, άλλα… Πώς να την αντέξεις τόση αγάπη, καθαρή, όμορφη αυθεντική;

Μια κάρτα και μια ευχή γραμμένη στο χέρι. Καθετί χθες ήταν ευχές, αν και για μας στη σχέση μας με τη Σούλα κάθε μέρα φροντίζουμε να είναι ξεχωριστή, γεμάτη από τις δραστηριότητες που μοιραζόμαστε. Μια ζωή που έχει νόημα και κοινό σκοπό. Με πολύ αγάπη και ολοκληρωμένη συνεργασία. Όπως θα έκανε μια καλά οργανωμένη ομάδα που τα καταφέρνει στους στόχους της…

Και το κρασί των φίλων μας από την Τοσκάνη, ότι καλύτερο θα μπορούσαν να μας φέρουν από το πρόσφατο ταξίδι τους στη Βόρεια Ιταλία. Τι όμορφα που μπορούν να γίνουν μερικά πράγματα, όταν υπάρχει καλή διάθεση, εμπιστοσύνη, κατανόηση. Τότε είναι που τα χρόνια φεύγουν σαν αέρας και μένει μόνο μια γλυκιά γεύση στα χείλη… Όμορφες θύμησες, από όσα έχουμε ζήσει και ζούμε!

Δέκα χρόνια κοινής πορείας με τη Σούλα! Σα να’ ταν χθες

4 Απριλίου 2025 / Σχολιάστε

Δέκα χρόνια αγάπης, συντροφικότητας και κοινών στιγμών αξίζουν έναν ιδιαίτερο εορτασμό! Αυτή η πορεία με τη Σούλα είναι ένας θησαυρός από αναμνήσεις, όνειρα και αμοιβαία υποστήριξη. Και κάθε χρόνο που περνά προσθέτουμε νέες σελίδες στην κοινή μας ιστορία, γεμάτες χαρά και αφοσίωση. Είναι σημαντικό να αφιερώνουμε χρόνο για να εκφράσουμε την αγάπη και την ευγνωμοσύνη μας για όσα έχουμε πετύχει μαζί όλα αυτά τα χρόνια.

Η Μαλάμω και η Στασούλα, οι αδελφές μου εν ζωή!

3 Απριλίου 2025 / Σχολιάστε

Ήθελε να είναι κοντά της. Στο πατρικό και σπίτι της, σήμερα, δίπλα στο δικό μου, εκεί που έχει μνήμες. Εκεί που γεννήθηκε, μεγάλωσε, έπαιξε έγινε το κοριτσάκι που με μεγάλωσε, αφού η μητέρα μου έπρεπε να πηγαίνει στα χωράφια… Έτσι ανέβηκε ένα Σαββατοκύριακο στην Αθήνα για να την πάρει. Για τη Στασούλα, λέω και τη Μαλάμω τις αδελφές μου, εν ζωή. Φυσικά μαζί με τη Μαλάμω είναι ο σύζυγος της, ο Νίκος. Τη βοήθησα κι εγώ, στο βαθμό που μπορούσα, σ’ αυτό το τολμηρό εγχείρημα. Και φαίνεται ότι η Στασούλα είχε δίκιο… Ήδη η Μαλάμω είναι και δείχνει πολύ καλύτερα, όσο περνάει ο καιρός. Βοηθάει και η σχετική καλοκαιρία. Και όλα πάνε πρίμα. Πολύ τις χαίρομαι!

Πώς είναι η λεμονιά και η μανταρινιά μας στο χωριό;

30 Μαρτίου 2025 / Σχολιάστε

Είμαστε μακριά και είναι λογικό, από καιρό σε καιρό, να θέλουμε να ξέρουμε πώς είναι τα δέντρα που φυτέψαμε με τη Σούλα στην εξωτερική αυλή του πατρικού μας στο Θραψανό, το χωριό μου στην Κρήτη. Και ας είναι καλά οι άνθρωποι μας που ανταποκρίθηκαν στο αίτημα μας και πήγαν, τις είδα, τις φωτογραφήσαν και μας τις έστειλαν… Ζωντανές δείχνουν! Μεγαλώνουν προοδευτικά, αναπτύσσονται. Κάποια στιγμή φάγαμε και από τον καρπό τους. Ευχαριστούμε εκείνους που τα φροντίζουν. Το εκτιμούμε πάρα πολύ!

Η Μαλάμω με τον Νίκο, περνάνε καλά στο χωριό μας…

25 Μαρτίου 2025 / Σχολιάστε

Τι είναι αυτό που κάνει δυο ανθρώπους να περνάνε καλά; Το περιβάλλον; Η ηρεμία του τόπου ή μήπως οι μνήμες που κουβαλούμε στο υποσυνείδητο μας; Πραγματικά το ψάχνω. Αν και μερικές φορές δεν υπάρχει η απόλυτα λογική απάντηση. Ο Νίκος είναι σε μια φάση δύσκολη και η Μαλάμω αρχίζει να αντιμετωπίζει τα φυσιολογικά προβλήματα της ηλικίας που όλοι κάποια στιγμή, είτε μας αρέσει, είτε όχι, θα αντιμετωπίσουμε…

Τις βόλτες τους τις κάνουν συχνά στο σπίτι της Στασούλας. Δεν είναι και μακριά από το πατρικό μας και ο δρόμος είναι εύκολα προσβάσιμος. Άσε που έχουν και την παρέα του Αγησίλαου. Τους αγαπάει, τους προσέχει κι εκείνος, όπως και η Στασούλα και πάντα στο τραπέζι τους θα υπάρχει μια ρακή, έστω κι αν ο μεζές που τη συνοδεύει, είναι μερικές ελιές αρμυρές, μόνο. Και στον Νίκο αρέσει όλη αυτή η διαδικασία…

Χαίρομαι να τη βλέπω έτσι χαμογελαστή, τη Μαλάμω. Έχει προσφέρει πολλά σε όλους μας, με την καρδιά που διαθέτει. Το δικαιούται λοιπόν ένα χαμόγελο στη ζωή της! Το ίδιο χαμογελαστός είναι και ο Αγησίλαος. Αυτό, αν μη τι άλλο, δείχνει ότι κάνουν καλή παρέα. Μπορεί να ακούγεται κάπως, αλλά στο χωριό, όλα αυτά είναι μάλλον αυτονόητα. Κι αυτό είναι που κάνει τη ζωή εκεί πιο ελκυστική και πιο όμορφη.

Εγκλιματίζονται στο χωριό, η Μαλάμω με τον Νίκο…

22 Μαρτίου 2025 / Σχολιάστε

Σήμερα 24/3/2025 κλείνουν μια εβδομάδα από τότε που κατέβηκαν στο χωριό μας, το Θραψανό, η Μαλάμω με τον Νίκο. Και, θες ο αέρας, το ήρεμο και ήσυχο περιβάλλον, η καρδιά που έχει μνήμες, όλα δείχνουν να είναι καλύτερα. Εδώ έχουν πάει επίσκεψη στο σπίτι της Στασούλας μας. Η Μαλάμω έχει πλάι της και τα μπαστούνι (ή κατσούνα, όπως λένε στην Κρήτη) για υποστήριξη. Όλοι, καθώς μεγαλώνουμε αισθανόμαστε πως θα έρθει ο καιρός που θα το χρειαστούμε… Κρατάμε, πως όλα δείχνουν καλύτερα. Και κάθε μέρα που περνάει θα ακόμα καλύτερα γι’ αυτούς τα πράγματα…

Ξανά στο χωριό η Μαλάμω μας με τον Νίκο, στο σπίτι!

19 Μαρτίου 2025 / Σχολιάστε

Αυτό το μέρος το αγαπά η αδελφή μου, η Μαλάμω. Είναι το σπίτι που γεννήθηκε και μεγάλωσε. Λίγο διαμορφωμένο σε σχέση με όταν ήρθε στον κόσμο, αλλά οι μνήμες είναι μνήμες… Ξαναγύρισε λοιπόν εκεί με την ελπίδα να αναζωογονηθεί κι εκείνη ο σύζυγος της. Της το ευχόμαστε από την καρδιά μας. Χαιρόμαστε να μαθαίνουμε για το πώς περνούν. Και με τη βοήθεια τους, θα τους παρακολουθούμε από καιρό σε καιρό, μέσα από φωτογραφίες δικές τους. Επίκαιρες, αν και σήμερα σας έχουμε και μια καλοκαιρινή από τον Τσούτσουρα… Κι αυτό γιατί, καμιά φορά τη ζωή τη φτιάχνουμε κι εμείς…

Αρχείο κατηγορίας Τα δικά μου

Τελευταίες Αναρτήσεις:

Οι επισκέπτες μας

Εδώ θα δείτε τα σχόλια σας!

Η ώρα του δειλινού...

Ραδιόφωνα

Πρωτοσέλιδα εφημερίδων:

Τα αδέλφια μου. Λιγοστεύουμε!

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος τ. 180

“Τύπος των συνταξιούχων σιδηροδρομικών” τ. 445

Ο τόπος που αγαπώ

Νίκος Ελ. Θεοδωράκης