Φιλοξενία με “άρωμα” ψησταριάς, ο Στηβ σε δράση
Είναι οι άνθρωποι που κάνουν ένα ταξίδι αξέχαστο, και η πρόσφατη διαμονή μας το επιβεβαίωσε με τον πιο γευστικό τρόπο. Θέλουμε να εκφράσουμε ένα τεράστιο «ευχαριστώ από καρδιάς» στον οικοδεσπότη μας, τον πολυτάλαντο, πολύ ικανό σεφ και υπέροχο Άνθρωπο σύζυγο της Έστερ και γαμπρό μας, τον αγαπημένο μας Στηβ που στην ποδιά του, έχει τυπωμένο αυτό το σήμα..
Ο Στηβ δεν είναι απλά φιλόξενος· είναι η επιτομή της ζεστασιάς. Η περιποίηση που απολαύσαμε κατά τη διάρκεια της παραμονής μας, τρεις εβδομάδες ώς τώρα κι έχουμε ακόμα μιά, σχεδόν, μπροστά μας, ήταν πέρα από κάθε προσδοκία. Κάθε στιγμή ήταν γεμάτη φροντίδα, ευχάριστη διάθεση και, φυσικά, απίστευτο φαγητό. Και όλα αυτά δεν τα έκανε από υποχρέωση, αλλά με τη καρδιά του.
Το αποκορύφωμα; Ένα βράδυ, ο Στηβ ανέλαβε δράση στην ψησταριά. Με μαεστρία και μεράκι, μας έψησε λαχταριστά σουβλάκια, μια γνήσια γιορτή γεύσεων. Το άρωμα της ψησταριάς, η ατμόσφαιρα της παρέας και η αδιαμφισβήτητη μαγειρική του δεινότητα, συνέθεσαν ένα τέλειο δείπνο. Το ίδιο έκανε άλλη μια φορά με σολομό. Αλλά για τον σολομό θα σας πούμε σε άλλο σημείωμα, σύντομα.
Τα πιθάρια βρέθηκαν! Θα βρεθούν και οι κλέφτες;
Δείτε σε τι καιρούς ζούμε! Έπεσε στην αντίληψη μου η ανακοίνωση του Πολιτιστικού Συλλόγου του χωριού μου που είναι γνωστός για τη πλούσια δράση του. Του έκλεψαν παραδοσιακά πιθάρια ηλικίας άνω των 100 ετών! Σε συνέχεια των ηλιακών θερμοσιφώνων από τη Δομή Κεραμικής, λίγο πριν τα εγκαίνια της και του μπόιλερ πριν λίγες μέρες από τις εγκαταστάσεις του γηπέδου του ΑΝΘΕΣΤΙΩΝΑ… Λέει η ανακοίνωση και πρέπει να μας προβληματίσει όλους:
“Με βαθιά θλίψη και αγανάκτηση σας ενημερώνουμε ότι σημειώθηκε κλοπή παραδοσιακών πιθαριών, ηλικίας άνω των 100 ετών, από το κτήριο του Τσαγκαρακη στο οποίο γίνονται εργασίες .
Τα αντικείμενα αυτά, καταγεγραμμένα επίσημα στο Υπουργείο Πολιτισμού, αποτελούν σπάνια δείγματα της τοπικής μας κληρονομιάς και έχουν ανεκτίμητη ιστορική και πολιτιστική αξία.
Η πράξη αυτή δεν αποτελεί μόνο προσβολή προς τον Σύλλογό μας, αλλά και πλήγμα για τη συλλογική μνήμη και την πολιτιστική μας ταυτότητα.
Έχουν ήδη ενημερωθεί οι αρμόδιες αστυνομικές αρχές, καθώς και το Υπουργείο Πολιτισμού, και βρίσκεται σε εξέλιξη η σχετική έρευνα.
Καλούμε κάθε συμπολίτη που ενδεχομένως γνωρίζει ή παρατήρησε οτιδήποτε σχετικό, να επικοινωνήσει άμεσα με τον Σύλλογο ή το Αστυνομικό Τμήμα της περιοχής.
Η προστασία της πολιτιστικής μας κληρονομιάς είναι κοινό χρέος όλων μας.
Για τον Πολιτιστικό Σύλλογο Θραψανού
Το Δ. Συμβούλιο!”
Άμεση ήταν η αντίδραση του Δήμου Μινώα Πεδιάδας. Δείτε ΕΔΩ το Δελτίο Τύπου που εξέδωσε…
Και πιο άμεσα τα αποτελέσματα! Σε λιγότερο από 24 ώρες τα εννιά πιθάρια βρέθηκαν… Δείτε τα σχετικά δημοσιεύματα ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Η καρδιά του Βανκούβερ χτυπάει στο Yaletown
Το Yaletown, μια γειτονιά που κάποτε ήταν κέντρο της σιδηροδρομικής βιομηχανίας, έχει μεταμορφωθεί σε έναν από τους πιο ζωντανούς και μοντέρνους προορισμούς του Βανκούβερ. Αυτή η γειτονιά, όπου οι παλιές αποθήκες έχουν δώσει τη θέση τους σε πολυτελή διαμερίσματα, κομψά εστιατόρια και μοντέρνα μπαρ, είναι ο ιδανικός προορισμός για όσους αναζητούν τον παλμό της πόλης. Εδώ επέλεξαν να κάνουν το τραπέζι του γάμου τους, τα παιδιά, η Χλόη και ο Κάιλαν.
Περπατώντας στους δρόμους του Yaletown, νιώθεις την ιστορία να συνυπάρχει αρμονικά με το παρόν. Τα χαρακτηριστικά κόκκινα τούβλα των παλιών κτιρίων και οι μεταλλικές προσόψεις στέκουν εκεί, θυμίζοντας το βιομηχανικό παρελθόν της περιοχής, ενώ ταυτόχρονα στεγάζουν μερικά από τα πιο δημοφιλή μαγαζιά της πόλης. Όπως βλέπουμε και στις φωτογραφίες, το παλιό κτίριο του Yaletown Brewing Co. είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της μεταμόρφωσης. Ένας χώρος που κάποτε μπορεί να ήταν αποθήκη, τώρα προσφέρει μοναδικές γαστρονομικές εμπειρίες και μια ζεστή, φιλική ατμόσφαιρα.
Το Yaletown δεν είναι απλά μια γειτονιά με όμορφα κτίρια. Είναι ένα σημείο συνάντησης για ντόπιους και τουρίστες. Από τα τραπεζάκια που απλώνονται στον δρόμο, μέχρι τα μικρά μαγαζιά και τις γκαλερί, η περιοχή σφύζει από ζωή. Άνθρωποι κάθονται έξω, απολαμβάνοντας τον καφέ τους ή ένα γεύμα, ενώ άλλοι περπατούν στα φαρδιά πεζοδρόμια, εξερευνώντας τα καταστήματα όπως το Urbana Beauty Village ή τα μοντέρνα στέκια που υπάρχουν σε κάθε γωνιά. Αυτή η συνεχής κίνηση δημιουργεί μια αίσθηση κοινότητας και ζωντάνιας.
Για το γαμήλιο ταξίδι τους, επέλεξαν την Ελλάδα!
Η Χλόη αγαπά την Ελλάδα. Γνωρίζει ότι οι ρίζες της, από τη μεριά της μητέρας της, είναι από εκεί και με τον Κάιλαν είχαν τη επιθυμία να πάνε σ’ αυτό τον τόπο το γαμήλιο ταξίδι τους, 15 ίσως και περισσότερες μέρες. Οι θείοι τους, Κώστας και Άννυ, τους έδωσαν το διαμέρισμά τους, στη Νισαίας, στα Σεπόλια, να μείνουν. Αλλά επιθυμούν να πάνε μερικές μέρες και στα νησιά Μήλος και Κέρκυρα. Φυσικά με αεροπλάνο για να έχουν χρόνο να μείνουν κιόλας μερικές μέρες και να τα γνωρίσουν καλύτερα. Καλές επιλογές! Ήδη από το βράδυ της Τρίτης, είναι σπίτι. Ας τους ευχηθούμε να περάσουν καλά, αξέχαστα. Η Ελλάδα αυτή την περίοδο είναι ότι καλύτερο… Μόνο να είναι κι εκείνοι καλά και να απολαύσουν την Ελλάδα που αυτή τη εποχή είναι στα καλύτερα της…
Κάτι ακόμα από τη βραδιά του γάμου της Χλόης
Μέρες μετά κι ακόμα συζητάμε για το γάμο της Χλόης και του Κάιλαν που έγινε το περασμένο Σάββατο, εδώ στο Νόρθ Βανκούβερ του Καναδά. Ο καιρός περνά… Τα παιδιά είναι ήδη στη Ελλάδα και μένουν στο διαμέρισμα της Νισαίας που προσφέρθηκε ως δώρο από τους θείους της. Κι από εκεί που θα μείνουν ίσως και περισσότερο από δυο εβδομάδες, σχεδιάζουν να πάνε Μήλο και Κέρκυρα.. Εδώ η γιαγιά Σούλα και η εγγονή Χλόη.
Στο τραπέζι του γάμου κάθισα ανάμεσα στον μπαμπά Στηβ και τον Κώστα. Φωτογραφηθήκαμε μαζί με τον Κώστα. Έτσι κι αλλιώς, νιώθουμε τόσο καλά μαζί τους. Μιλάγαμε ελληνικά και έτσι ούτε στιγμή δε νιώσαμε απομονωμένοι λόγω γλώσσας, εγώ δηλαδή, γιατί η Σούλα τα μιλάει πολύ καλά τα αγγλικά. Και μόλις πολύ πρόσφατα, τον Αύγουστο, είχαμε περάσει 10 μέρες μαζί στη Κρήτη. Θραψανό, Ηράκλειο, Ρέθυμνο, Χανιά. Παντού πήγαμε.
Η Σούλα κάθισε μαζί με τη Άννυ κι έτσι είχαν την ευκαιρία να φωτογραφηθούν από τον Κώστα. Ο Κώστας αγαπά πολύ να κρατάει φωτογραφικά στιγμιότυπα με το κινητό του. Και συχνά όπου πάμε ή πάει κι από μόνος του, μου στέλνει κατά ριπάς, δεκάδες φωτογραφίες με το Whats App. Κάτι που με βοηθάει πολύ στο site. Κάτω, ο ίδιος με τη Άννυ. Ήταν και γι’ αυτούς, μια όμορφη βραδιά. Παντρεύονταν η ανιψιά τους, η κόρη της αδελφής του, Έστερ…
Σήμερα ο 10ος Διεθνής Ημιμαραθώνιος Κρήτης
Ολοκληρώθηκε ο 10ς Διεθνής Ημιμαραθώνιος Κρήτης, μια διοργάνωση ορόσημο που την καθιστά τη μεγαλύτερη αθλητική εκδήλωση στο νησί και προσελκύει χιλιάδες συμμετέχοντες και επισκέπτες.
Οι διοργανωτές είχαν απευθύνει κάλεσμα στους πολίτες να βρεθούν στους κεντρικούς δρόμους του Αρκαλοχωρίου την Κυριακή, από τις 08:00 έως τις 13:00, για να υποδεχτούν και να ενθαρρύνουν τους αθλητές, αποτελώντας μέρος αυτής της μεγάλης γιορτής. Όπως και έκαναν…
Το αγωνιστικό πέρασμα κάλυψε και τα χωριά της περιοχής, όπως το Χουμέρι (08:30–10:00), ο Γαλατάς (08:30–10:00), η Βόνη (08:30–11:00) και το Θραψανό (09:00–12:00).
Νωρίτερα στο πλαίσιο της προετοιμασίας, πραγματοποιήθηκε σύσκεψη στο Δημοτικό Κατάστημα Αρκαλοχωρίου, παρουσία του Δημάρχου Μινώα Πεδιάδας, Βασίλη Κεγκέρογλου, στελεχών του Δήμου και μελών του Αθλητικού Συλλόγου Υγείας Αρκαλοχωρίου. Στη σύσκεψη εξετάστηκαν όλες οι λεπτομέρειες του αγώνα για την εξασφάλιση της ομαλής και ασφαλούς διεξαγωγής του. Και ο Πολιτιστικός Σύλλογος Θραψανού με ανακοίνωση του, κάλεσε τους χωριανούς να είναι εκεί, στους δρόμους που θα περάσουν και να χειροκροτήσουν ενθαρρύνοντας τους αθλητές… Έστησε μάλιστα πάγκους για να προσφέρει εμφυαλωμένο νερό στους συμμετέχοντες…
Από την εφημερίδα ΝΕΑ ΚΡΗΤΗ
Η σκιά στο πρωινό ξύπνημα του Νόρθ Βανκούβερ
Η ατμόσφαιρα ήταν ακόμα τυλιγμένη στην υγρή, δροσερή σιωπή του πρωινού. Στο Νόρθ Βανκούβερ, οι δρόμοι δεν είχαν ξυπνήσει ακόμα πλήρως, κρατώντας αυτή την ευεργετική ησυχία που τόσο αγαπούν οι πρώτοι πεζοπόροι. Καθώς περπατούσα, απολαμβάνοντας το απαλό φως που άρχιζε να διαλύει τη νύχτα, το μάτι μου έπεσε σε μια κινούμενη σκιά. Δεν ήταν ένα φύλλο παρασυρμένο από τον αέρα, ούτε μια οφθαλμαπάτη. Ήταν ένα μικρούλης σκίουρος.
Μαύρος σαν βελούδο και τόσο γρήγορος που θύμιζε ριπή ανέμου, διέσχιζε τον γκριζομπλέ ασφαλτοστρωμένο δρόμο. Η ουρά του, πυκνή και επιβλητική, λειτουργούσε σαν αντίβαρο σε αυτή την ξαφνική, αποφασιστική κίνηση. Δεν περπατούσε—έτρεχε. Με κάθε άκρο τεντωμένο, το σώμα του σχημάτιζε μια δυναμική καμπύλη ενέργειας. Ήταν η ενσάρκωση του επείγοντος, η φυσική έκφραση της φράσης: «Δεν υπάρχει χρόνος για χάσιμο!». Τι τον έσπρωχνε σε τέτοια βιασύνη;
Ένα ξεχασμένο βελανίδι που έπρεπε να θαφτεί πριν ανατείλει για τα καλά ο ήλιος; Η συνάντηση με τον πρωινό του έρωτα; Ή απλώς η αγνή χαρά της κίνησης, η ανάγκη να νιώσει την αίσθηση της ταχύτητας κάτω από τα πόδια του σε έναν άδειο από κόσμο δρόμο; Σε ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, η μικροσκοπική του σιλουέτα, σε αντίθεση με το τεράστιο, απρόσωπο τοπίο της ασφάλτου, έδειχνε την άγρια ζωή που αντιστέκεται ακόμα μέσα στην αστική ζούγκλα. Μας θύμισε ότι κάθε δρόμος, κάθε πεζοδρόμιο, είναι απλώς ένας διάδρομος στον αέναο χορό της φύσης.
