Αρχική » 2025 » Δεκέμβριος » 07
Αρχείο ημέρας 7 Δεκεμβρίου 2025
Ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ «εκφράζει» 38.000 ευχαριστώ!

Με χαρά μοιραζόμαστε μαζί σας ένα σπουδαίο νέο! Ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ ξεπέρασε τις 38.000 μοναδικές επισκέψεις από ξεχωριστές διευθύνσεις IP! Είναι ένα ορόσημο που μας γεμίζει περηφάνεια και αποτελεί την καλύτερη επιβράβευση για τη δουλειά και το πάθος που κρύβεται πίσω από κάθε άρθρο, κάθε φωτογραφία και κάθε ταξίδι. Το γεγονός ότι μόνο την τελευταία εβδομάδα είχαμε πάνω από 1.000 επισκέψεις αποδεικνύει την εμπιστοσύνη σας και την αγάπη σας για το περιεχόμενό μας. Η δική σας υποστήριξη, τα σχόλιά σας και η συνεχής παρουσία σας είναι η κινητήριος δύναμη που μας ωθεί να συνεχίσουμε να ανακαλύπτουμε, να γράφουμε και να μοιραζόμαστε μαζί σας ιστορίες από την Ελλάδα και τον κόσμο. Σας ευχαριστούμε από καρδιάς!
Ακροκόρινθος, ένας φυσικός φρουρός στο Μοριά

Περπατώντας ανάμεσα στα επιβλητικά τείχη της Ακροκορίνθου, δεν φωτογραφίζεις απλώς πέτρες —αγγίζεις 3.000 χρόνια ιστορίας. Το «κάστρο του Μοριά», όπως ονομαζόταν, στέκει αγέρωχο στην κορυφή του μονόλιθου λόφου, προσφέροντας μια θέα που εξηγεί γιατί ήταν ένα από τα σημαντικότερα φρούρια της Ελλάδας: από εδώ, ελέγχεις όλη την Κορινθιακή γη, τη διώρυγα (το Ισθμό) και τις θαλάσσιες οδούς. Η ιστορία της Ακροκορίνθου ξεκινά από τους μυθικούς χρόνους, συνδεδεμένη με τον ήρωα Βελλεροφόντη και τον Πήγασο.

Ήδη από τον 8ο αιώνα π.Χ., λειτουργούσε ως η ακρόπολη της αρχαίας Κορίνθου, φιλοξενώντας έναν μεγάλο ναό αφιερωμένο στην Αφροδίτη. Η πραγματική της στρατηγική σημασία φάνηκε την Ελληνιστική περίοδο. Τότε, τη διεκδίκησαν διαδοχικά Μακεδόνες βασιλείς και η Αχαϊκή Συμπολιτεία, καθώς θεωρούνταν ένα από τα τρία «φεγγάρια» της Ελλάδας (μαζί με τη Χαλκίδα και τον Δημητριάδα) — ο έλεγχός της σήμαινε τον έλεγχο της Πελοποννήσου.

Μετά την καταστροφή της Κορίνθου από τους Ρωμαίους το 146 π.Χ. και την επανίδρυσή της από τον Ιούλιο Καίσαρα το 44 π.Χ., η Ακροκόρινθος συνέχισε να είναι ένα ισχυρό οχυρό. Ωστόσο, η χρυσή εποχή των σημερινών τειχών είναι η Βυζαντινή περίοδος. Επειδή η Κόρινθος ήταν πρωτεύουσα της Πελοποννήσου, το κάστρο ανακαινίστηκε και ενισχύθηκε για να αντέξει τις επιδρομές. Αυτά τα θεμέλια, αυτές οι ογκώδεις πέτρες που φωτογραφίσαμε, χτίστηκαν για να αποκρούσουν Σλάβους, Βούλγαρους, και Νορμανδούς.

Μετά την Δ’ Σταυροφορία, το κάστρο έγινε σύμβολο αντίστασης. Ο Λέων Σγουρός, ο τοπικός άρχοντας, αντιστάθηκε στους Φράγκους για χρόνια. Όταν τελικά έπεσε, πέρασε στα χέρια των Λατίνων. Αυτοί προσέθεσαν τις τελευταίες, ενδιάμεσες οχυρώσεις και πύργους που βλέπουμε σήμερα, δίνοντάς του τη μορφή του μεσαιωνικού κάστρου. Η Ακροκόρινθος άλλαξε χέρια πολλές φορές. Οι Οθωμανοί την κατέλαβαν, οι Ενετοί την πήραν πίσω για μια σύντομη περίοδο (όπως δείχνουν κάποιες ενετικές επιγραφές), και ξαναπέρασε στους Τούρκους.




























Δυστυχώς αυτή είναι η κατάντια του κράτους (όχι της Χώρας) και της τωρινής αδιάφορης τοπικής αυτοδιοίκησης!! Κρίμα....! Δεν υπάρχουν άνθρωποι…