Αρχείο κατηγορίας Ταξίδια

Οι κήποι του Κλωντ Μονέ (Claude Monet) βρίσκονται στο Ζιβερνύ (Giverny) της Νορμανδίας, στη Γαλλία, και είναι από τους πιο διάσημους και μαγευτικούς κήπους στον κόσμο. Ο ίδιος ο Μονέ, κορυφαίος ιμπρεσιονιστής ζωγράφος, τους δημιούργησε και τους καλλιεργούσε με τεράστια αφοσίωση για πάνω από 40 χρόνια. Οι κήποι αποτέλεσαν τεράστια πηγή έμπνευσης για τα έργα του, ειδικά για τη διάσημη σειρά με τα Νούφαρα (Nymphéas).

Ο Μονέ εγκαταστάθηκε στο Ζιβερνύ το 1883. Επέλεξε το σπίτι και τον κήπο εκεί, λόγω του φωτός, της ηρεμίας και της φυσικής ομορφιάς της περιοχής. Επέκτεινε το αρχικό κτήμα, αγόρασε γειτονικά κομμάτια γης και μεταμόρφωσε τον χώρο σε έναν παράδεισο χρωμάτων και αντανακλάσεων.  Βρίσκεται μπροστά στο σπίτι του Μονέ. Είναι γεμάτος με παρτέρια γεμάτα με λουλούδια κάθε είδους, όπως τουλίπες, παπαρούνες, ντάλιες, παιώνιες, ίριδες κ.ά.

Τοποθετημένα με τρόπο που προκαλεί έντονες αντιθέσεις και συγχρόνως αρμονία χρωμάτων — μια ζωντανή “ζωγραφιά”. Ο υδάτινος Κήπος δημιουργήθηκε μετέπειτα, από το 1893 και μετά. Εκεί βρίσκεται η διάσημη λίμνη με τα νούφαρα και η ιαπωνική γέφυρα με τις αναρριχώμενες γλυσίνιες. Ο Μονέ εμπνεύστηκε από την ιαπωνική αισθητική και απέκτησε μεγάλη συλλογή από ιαπωνικές γκραβούρες. Γι’ αυτόν τον κήπο όμως θα επανέλθουμε με το αυριανό δημοσίευμα…

Ολοκληρώνουμε σήμερα την επίσκεψη μας στο σπίτι του Γάλλου ζωγράφου Κλώντ Μονέ με μια επίσκεψη μας στην κουζίνα του. Αυτή βρίσκεται δίπλα στη σάλα του τραπεζιού. Το δάπεδο και οι τοίχοι (ως το ταβάνι) καλύπτονται με μπλε-λευκά κεραμικά πλακίδια της Rouen —μοναδική δημιουργία που κάνει μια αντίθεση στην κίτρινη τραπεζαρία. Περιέχει μια μεγαλοπρεπή ξυλόσομπα / ξηραντήριο με πολλές εστίες και φούρνους, καθώς και χάλκινες κατσαρόλες και εργαλεία που κρέμονται εμφανώς, συμβάλλοντας στη θερμή αίσθηση του χώρου.

Ακριβώς δίπλα υπάρχει πόρτα προς τον κήπο, διευκολύνοντας τη μεταφορά φρέσκων λαχανικών και βοτάνων απευθείας από τα κηπευτικά καταφύγια του Μονέ. Η κουζίνα ήταν κέντρο οικογενειακής ζωής: ο Μονέ είχε τρεις μαγείρισσες (Caroline, Mélanie, Marguerite) και επέβλεπε κάθε πτυχή της κουζίνας με αυστηρότητα – από τη συγκομιδή ως το στολισμό της σαλάτας με άφθονο μαύρο πιπέρι. Δείτε και τα τρία προηγούμενα δημοσιεύματα για το σπίτι του Μονέ που έχουμε κάνει, ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Διαβάζουμε στην έρευνα που κάναμε: Ο χώρος ήταν ζωντανός από πρωίας —οι κήποι τροφοδοτούσαν το τραπέζι με εποχιακά λαχανικά, φρούτα, ψάρια από τη γύρω περιοχή, κότες και πάπιες. Ο Μονέ ήθελε πολυκοσμία στα γεύματα που παρέθετε. Συνήθως καθόντουσαν τουλάχιστον 10 άτομα, ακόμη και χωρίς επίσημους καλεσμένους. Ήθελε τις σαλάτες του να είναι αστραφτερές, τα αρνίσματα πασπαλισμένα με μοσχοκάρυδο, ενώ μετά το γεύμα έφερναν ζεστά γλυκίσματα από την κουζίνα, όπως μαρέγκες, madeleines ή αλμυρά ψωμιά.

Κάθε γωνιά του σπιτιού μοιάζει να έχει ενορχηστρωθεί χρωματικά – μπλε, πράσινα, κίτρινα, ροζ – όπως στους πίνακές του. Δεν είναι απλώς χώρος κατοικίας. Είναι ένα ολοκληρωμένο καλλιτεχνικό σύμπαν, απόλυτα εναρμονισμένο με τον κήπο, τον ουρανό, το φως. Ολόκληρο είναι ένα έργο τέχνης. Καθώς περνάς την πύλη του σπιτιού, το πρώτο που σε χτυπά είναι η ροζ πρόσοψη με τα πράσινα παραθυρόφυλλα. Το σπίτι είναι απλωμένο οριζόντια – μακρύ και χαμηλό – σαν ένας καμβάς που αγκαλιάζει τον κήπο. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ τα δυο δημοσιεύματα που έχουμε κάνει ως τώρα.

Το φως είναι διάχυτο, απαλό και φυσικό. Οι μυρωδιές από το γιασεμί και τα γεράνια σε συνοδεύουν καθώς πλησιάζεις τη μπροστινή πόρτα. Μπαίνοντας, βρίσκεσαι στην εντυπωσιακή τραπεζαρία. Όλα εδώ είναι έντονα κίτρινα: οι τοίχοι, οι κουρτίνες, τα έπιπλα. Είναι ένα δωμάτιο χαράς και ζεστασιάς. Οι τοίχοι κοσμούνται με ιαπωνικές ξυλογραφίες – ο Μονέ ήταν μεγάλος συλλέκτης. Το φως από τα μεγάλα παράθυρα λούζει τον χώρο και κάνει το χρώμα να ζωντανεύει ακόμα περισσότερο.

Σκέφτεσαι πως εδώ, γύρω από το μεγάλο τραπέζι, ο Μονέ και η οικογένειά του συγκεντρώνονταν καθημερινά, με φίλους και καλεσμένους, σε ένα τελετουργικό χρώματος και φαγητού. Προχωράς στο δίπλα δωμάτιο: την κουζίνα. Τα μπλε-λευκά πλακάκια της Rouen καλύπτουν τους τοίχους. Η παλιά ξυλόσομπα, τα χάλκινα σκεύη στους τοίχους, τα σκοτεινά ντουλάπια και οι κεραμικές λεπτομέρειες δημιουργούν έναν χώρο τόσο λειτουργικό όσο και αισθητικά αρμονικό. Αλλά αυτά θα σας το πούμε στο αυριανό σημείωμα…

Πράγματι! Οι κήποι του Κλώντ Μονέ στο Ζιβερνί θεωρούνται από πολλούς ένα πραγματικό δείγμα επίγειου παραδείσου και δικαίως. Ο Κλωντ Μονέ ήταν όχι μόνο ένας σπουδαίος ζωγράφος, αλλά και ένας παθιασμένος κηπουρός. Αφιέρωσε πολλά χρόνια, προσπάθεια και χρήματα για να δημιουργήσει και να διατηρήσει αυτούς τους κήπους, οι οποίοι αποτέλεσαν την κύρια πηγή έμπνευσης για μεγάλο μέρος του έργου του, ειδικά την περίοδο της ωριμότητάς του. Στην επάνω φωτογραφία η καλή μας φίλη Λαμπρινή, αιτία για όλα αυτά τα δημοσιεύματα, απολαμβάνει αυτό το θείο δώρο! Τις επόμενες μέρες θα τους περπατήσουμε, περισσότερο…

Το “Σπίτι του Μονέ” αναφέρεται στην κατοικία και τους κήπους του διάσημου ιμπρεσιονιστή ζωγράφου Κλωντ Μονέ, στο Ζιβερνί (Giverny) της Γαλλίας. Δεν είναι ένα “ζωντανό μουσείο τέχνης” με την έννοια ότι δημιουργείται τέχνη ζωντανά εκεί, αλλά λειτουργεί ως μουσείο που διατηρεί το σπίτι και τους κήπους όπως ήταν όταν ζούσε ο Μονέ, προσφέροντας στους επισκέπτες μια μοναδική ευκαιρία να βιώσουν το περιβάλλον που τον ενέπνευσε.

Πολλοί αναφέρονται σε αυτό ως ένα μέρος όπου “μπαίνεις μέσα σε πίνακα” λόγω της ομορφιάς των κήπων, ιδιαίτερα του περίφημου κήπου με τα νούφαρα που αποτέλεσε την κύρια πηγή έμπνευσης για τη σειρά έργων του “Νούφαρα”. Θα σας πάμε κι εκεί τις επόμενες μέρες. Δείτε ΕΔΩ το χθεσινό πρώτο δημοσίευμα μας γι’ αυτό το θέμα.

Μπορείς να επισκεφτείς το σπίτι και τους κήπους του Μονέ στο Ζιβερνί, και υπάρχουν επίσης online εικονικές περιηγήσεις που προσφέρουν τη δυνατότητα να δει κανείς τους χώρους από μακριά. Ουσιαστικά, στο σπίτι του Γάλλου ζωγράφου στο Ζιβερνί βλέπεις την έμπνευση πίσω από τους πίνακές του, όχι τους πίνακες τους ίδιους. Αυτό είναι ένα συχνό λάθος που κάνουν πολλοί επισκέπτες!

Το κεντρικό κτίριο της Αστυνομίας του Παρισιού είναι γνωστό ως Préfecture de Police de Paris (Διοίκηση Αστυνομίας Παρισιού) και αποτελεί έναν από τους πιο ιστορικούς και σημαντικούς θεσμούς στη γαλλική πρωτεύουσα. Βρίσκεται στο 4ο Διαμέρισμα του Παρισιού, στο νησί Ιλ ντε λα Σιτέ (Île de la Cité), ακριβώς απέναντι από τη Νοτρ-Νταμ. Στεγάζεται σε ένα εμβληματικό νεοκλασικό κτίριο, που χρονολογείται από τον 19ο αιώνα και έχει ιδιαίτερη αρχιτεκτονική σημασία. Η Préfecture de Police ιδρύθηκε το 1800 από τον Ναπολέοντα Βοναπάρτη.

Το παλιό Δικαστικό Μέγαρο του Παρισιού. Ήταν το κέντρο της γαλλικής δικαιοσύνης επί αιώνες. Στεγάζει ακόμη το Εφετείο Παρισιού (Cour d’appel de Paris) και το Ακυρωτικό Δικαστήριο (Cour de cassation) – το ανώτατο δικαστήριο για αστικές και ποινικές υποθέσεις. Εντυπωσιακό αρχιτεκτονικά, με ιστορικές αίθουσες και εσωτερικές αυλές. Βρίσκεται στην τοποθεσία: Île de la Cité (στο ίδιο νησί με τη Νοτρ-Νταμ).

Το σπίτι του ζωγράφου Κλωντ Μονέ (Claude Monet) βρίσκεται στο Ζιβερνί (Giverny), ένα μικρό χωριό στη Νορμανδία της Γαλλίας, περίπου μία ώρα με το αυτοκίνητο δυτικά του Παρισιού. Δεν είναι απλώς ένα σπίτι, αλλά ένα ολόκληρο κτήμα που περιλαμβάνει την οικία του, τους διάσημους κήπους του και ένα στούντιο που αποτελεί πλέον μουσείο, το Fondation Claude Monet.

Το σπίτι και οι κήποι είναι στενά συνδεδεμένοι με το έργο του Μονέ, καθώς εκεί έζησε για 43 χρόνια, από το 1883 μέχρι τον θάνατό του το 1926, και εκεί δημιούργησε μερικά από τα πιο εμβληματικά του έργα, κυρίως τις διάσημες σειρές με τις “Νούφαρα”. Το σπίτι είναι ένα μεγάλο, διώροφο, ροζ κτίριο με πράσινα παντζούρια. Η πρόσοψή του είναι σχετικά απλή, αλλά η έντονη χρωματική αντίθεση του ροζ με το πράσινο το κάνει να ξεχωρίζει ανάμεσα στο πράσινο τοπίο.

Έχει μια μεγάλη βεράντα καλυμμένη με αναρριχώμενα φυτά. “Γαλάζιο Σαλόνι” (Blue Salon): Ήταν το δωμάτιο ανάγνωσης του Μονέ, γεμάτο ιαπωνικές ξυλογραφίες (ukiyo-e) από την προσωπική του συλλογή, οι οποίες επηρέασαν σημαντικά την τέχνη του. Η τραπεζαρία είναι ένα εντυπωσιακό δωμάτιο, βαμμένο σε έντονο κίτρινο χρώμα, με πολλά έργα τέχνης στους τοίχους (επίσης ιαπωνικές εκτυπώσεις). Τα έπιπλα είναι απλά αλλά κομψά. Θα συνεχίσουμε αύριο…