Αρχική » Επικαιρότητα (Σελίδα 10)
Αρχείο κατηγορίας Επικαιρότητα
Χιόνια στο Βανκούβερ, δυσκολίες αλλά και ομορφιές!

Είναι ίσως που δεν τα έχουμε εδώ και γι’ αυτό μας φαίνονται κάπως. Ή είναι που γεννηθήκαμε σε ένα μέρος, στο Θραψαν;o Ηρακλείου Κρήτης που τα χιόνια δεν τα βλέπαμε και τόσο συχνά. Οπότε κάναμε μεγάλη χαρά, όταν ως παιδιά ξυπνούσαμε και διαπιστώναμε να είναι στρωμένα παντού τα χιόνια. Ή όταν τύχαινε να το βλέπαμε να χιονίζει….

Συνήθως τη νύχτα συνέβαινε. Τότε που ήταν χαμηλές οι θερμοκρασίες και η απουσία του ήλιου βοηθούσε στη χιονόπτωση. Έτσι έγινε και στο Βανκούβερ όπως μας είπαν τα παιδιά μας. Είχαν ακούσει, έβλεπαν, ότι ο καιρός το γύριζε στο χιόνια, αλλά τελικά είναι άλλο πράγμα να το βλέπεις με τα μάτια σου στο πρώτο φως της μέρας.

Κάπως έτσι ένιωσε κι η Χάρλει , η μικρή σκυλίτσα του Στηβ και της Έστερ. Δεν έχει κλείσει ακόμα χρόνο στη ζωή και τρελάθηκε από τη χαρά της καθώς έτρεχε μέσα στο απαλό χιόνι κι έπαιζε σαν παιδί! Αυτή είναι η όμορφη πλευρά του χιονιού. Διότι προφανώς υπάρχει και η άλλη, αυτή που δημιουργεί προβλήματα και ταλαιπωρίες…

Χιονισμένο το πρωινό της Κυριακής στο Βανκούβερ

Οι αστικές περιοχές του μετρό του Βανκούβερ βιώνουν την πρώτη σημαντική χιονόπτωση του χειμώνα, καθώς το Environment Canada εξέδωσε προειδοποίηση χιονόπτωσης. Και όντως το πρωί που σηκώθηκαν είδαν αυτή την εικόνα έξω από το σπίτι τους. Φυσικά ματαιώθηκαν μια σειρά από προγραμματισμένες δραστηριότητες.

Το δελτίο που εξέδωσε η ομοσπονδιακή μετεωρολογική υπηρεσία το πρωί του Σαββάτου κάνει λόγο για χιονόπτωση μεταξύ 10 και 20 εκατοστών στο μετρό του Βανκούβερ από αργά το βράδυ του Σαββάτου έως το πρωί της Δευτέρας. Οι φωτογραφίες είναι έξω από το σπίτι του Στήβ και της Έστέρ. Μέρη που έχουμε ζήσει και ξέρουμε καλά.
Επέστρεψαν, ύστερα από τέσσερα χρόνια, στο ΤΙΤΑΝΙΑ

Ξαναγύρισαν οι συνταξιούχοι των ΗΣΑΠ στο ξενοδοχείο ΤΙΤΑΝΙΑ για τη γιορτή τους. Ένα γεύμα αγάπης στα μέλη του Σωματείου τους, προσφορά από καρδιάς ως ένδειξη εκτίμησης για το πόσο δεμένοι είναι. Τα τελευταία χρόνια, εκεί βρίσκονταν κάθε χρόνο. Μέχρι που ήρθε ο GOVID-19, οπότε και σταμάτησαν υποχρεωτικά. Πέρσι δοκίμασαν σε ένα κέντρο διασκέδασης στην πλατεία Καραϊσκάκη (δες ΕΔΩ).

Στο ΤΙΤΑΝΙΑ όμως, όλα είναι καλύτερα. Η ατμόσφαιρα, οι άνθρωποι, το περιβάλλον, όλα. Μπορεί να μην είχε ζωντανή μουσική, αλλά ο άνθρωπος που είχε τη μουσική επιμέλεια ήταν εξαιρετικός. Και οι επιλογές του οι καλύτερες. Δείτε κάποιες άλλες εκδηλώσεις του Σωματείου Συνταξιούχων των ΗΣΑΠ στο ίδιο μέρος ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Προσεγμένα όλα ως την τελευταία λεπτομέρεια.

Ήρθαν, είδαν παλιούς φίλους και συνεργάτες, συζήτησαν, έφαγαν, ήπιαν, χόρεψαν, θυμήθηκαν και πέρασαν μερικές πολύ όμορφες ώρες, μαζί. Τι ωραίο να έχεις ένα Σωματείο που δεν ζητά μονίμως, αλλά προσφέρει κιόλας και μάλιστα χωρίς τσιγκουνιές, τα καλύτερα. Αυτά τους αξίζουν και πολύ σωστά η διοίκηση τους, τα προσφέρει κάθε χρόνο.

Τα πρώτα χιόνια έπεσαν φέτος στην Αναστασιά Σερρών

Παρακολουθώ τον τοίχο του φίλου μου Ηλία Θεολόγου από την Αναστασιά των Σερρών. Από χθες βράδυ άρχισε να ρίχνει νιφάδες χιονιού, αλλά το ζήτημα ήταν αν θα τις “κρατούσε”. Ε, λοιπόν τις κράτησε! Πριν από λίγο ο Ηλίας ανέβασε αυτές τις φωτογραφίες στον τοίχο του.

Μπορείς να το πεις και “ζωντανό” ρεπορτάζ. Βοηθάνε πολύ τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κάτι τέτοιες ώρες, σίγουρα. Ένα πολύ μικρό σχόλιο αρκεί να καλύψει την ανάγκη της δημοσίευσης. Όλα τα άλλα τα λένε οι φωτογραφίες. Το αχνό χιόνι πάνω στα δέντρα είναι υπέροχο.

Εμείς που γνωρίζουμε καλά το σπίτι του Ηλία κι ας μην έχουμε καταφέρει να πάμε ακόμα από κοντά, έχουμε αντιληφθεί ότι όλες οι φωτογραφίες που βλέπετε είναι από τον κήπο του σπιτιού του. Όλες! Ο Ηλίας ντύθηκε καλά και βγήκε έξω στο κρύο να τις τραβήξει. Μέσα τον περίμενε το αναμμένο τζάκι…

Χωρίς τους τεχνητούς καταρράκτες, πια, το Λουτράκι

Το Λουτράκι απέχει μόλις 84 χιλιόμετρα από την Αθήνα και είναι μια ενδιαφέρουσα πρόταση για Σαββατοκύριακο. Εδώ υπήρχε ένα σημείο, λίγο μετά το Δημαρχείο, στο δρόμο που πηγαίνει προς τη Λίμνη Βουλιαγμένης, το οποίο ήταν πολύ εντυπωσιακό και οι επισκέπτες σταματούσανε για να το απολαύσουν από κοντά.

Πρόκειται για τους καταρράκτες του Λουτρακίου. Αυτοί ήταν τεχνητοί και βρίσκονταν δίπλα στο ιστορικό κτήριο των παλαιών ιαματικών πηγών. Ήταν ένα από τα πλέον εντυπωσιακά σημεία της πόλης του Λουτρακίου, καθώς αποτελούσε έναν μικρό παράδεισο με ψηλά δέντρα, βράχους και φυσικά άφθονο νερό σε πολλαπλούς σχηματισμούς.

Σήμερα δεν υπάρχει πια. Ντόπιοι μας είπαν ότι όταν ξεράθηκαν τα δέντρα, εγκαταλείφτηκαν και οι καταρράκτες. Το Λουτράκι γνώρισε μεγάλες δόξες τη δεκαετία του ’80 καθώς συγκέντρωνε πολλούς τουρίστες. Στον μεγάλο πεζόδρομο βρίσκονται πολλά τουριστικά μαγαζιά και εστιατόρια και έχει πάρα πολύ κόσμο, ιδιαίτερα κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Δείτε ΕΔΩ πως ήταν παλιότερα οι καταρράκτες.

Εδώ είχαμε δει έναν τεχνητό καταρράκτη. Δεν υπάρχει

Μας αρέσει να ξαναπηγαίνουμε στα μέρη που έχουμε περπατήσει και έχουμε περάσει. Θυμάμαι, είχαμε έρθει πριν αρκετά χρόνια, εκδρομή με την εκκλησία μας στη Λίμνη Βουλιαγμένης και στην επιστροφή καθίσαμε ΕΔΩ στο Λουτράκι. Δες τι όμορφα ήταν τότε και πώς είναι σήμερα, χωρίς νερά και εγκαταλειμμένο… Είναι σαν να πεθαίνει. Σα να φεύγει μια ζωή από πάνω του… Όντως όπως μου είπαν όλη η περιοχή καταρράκτες, εγκαταλείφθηκε. Ποια η αιτία; Θα κάνουμε άλλο ένα αναλυτικό σημείωμα και θα σας το πούμε εκεί…

Μια ευκαιρία για να δούμε τον Παναγιώτη και τη Νίτσα

Καθώς είμαστε στο Λουτράκι, βρήκαμε την ευκαιρία να επισκεφτούμε τους φίλους μας Παναγιώτη και Νίτσα, στη Άνω Αλμυρή της Κορινθίας. Βοήθησε σ’ αυτό και ο καιρός που συνέχισε να είναι καλός. Ένα μικρό καλοκαιράκι μέσα στο χειμώνα. Χάρηκαν πολύ! Κι εμείς το ίδιο. Η χαρά μας ήταν μεγάλη…

Με τους φίλους μας, γνωριζόμαστε πολλά χρόνια… Έχουμε έρθει κι άλλες φορές. Κι έχουμε μείνει. Δείτε κάποια δημοσιεύματα από το παρελθόν ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Έχουμε μοιραστεί πολλά πράγματα. Αληθινό δείγμα πραγματικών αδελφών.

Και χθες χαρήκαμε πολύ και γευτήκαμε την κάθε στιγμή φιλοξενίας. Είχαν ετοιμάσει για μας το μεσημεριανό τραπέζι με πλούσια εδέσματα αν και μόλις μια μέρα πριν έμαθαν ότι είμαστε κοντά τους και θέλαμε να τους δούμε. Απολαύσαμε αληθινά την κάθε στιγμή κοντά τους.






























Δυστυχώς αυτή είναι η κατάντια του κράτους (όχι της Χώρας) και της τωρινής αδιάφορης τοπικής αυτοδιοίκησης!! Κρίμα....! Δεν υπάρχουν άνθρωποι…