Περπατώντας στους δρόμους της πανέμορφης Ρώμης…

Μια βόλτα στους δρόμους της Ρώμης είναι πραγματικά μαγευτική! Η πόλη είναι γεμάτη ιστορία, τέχνη και πολιτισμό σε κάθε γωνιά. Μερικά από τα πιο ενδιαφέροντα σημεία που μπορείτε να επισκεφθείτε περιλαμβάνουν: Κολοσσαίο: Το εμβληματικό αμφιθέατρο που φιλοξενούσε μονομαχίες και άλλες δημόσιες εκδηλώσεις. Φόρουμ Ρομάνουμ: Το αρχαίο κέντρο της Ρώμης με ερείπια ναών, αγορών και δημόσιων κτιρίων. Πάνθεον: Ένας από τους καλύτερα διατηρημένους αρχαίους ναούς, αφιερωμένος σε όλους τους θεούς. Φοντάνα ντι Τρέβι: Το διάσημο σιντριβάνι όπου οι επισκέπτες ρίχνουν νομίσματα για να εξασφαλίσουν την επιστροφή τους στη Ρώμη. Βατικανό: Η έδρα της Καθολικής Εκκλησίας με την εντυπωσιακή Βασιλική του Αγίου Πέτρου και τα Μουσεία του Βατικανού.
Επιστροφή λοιπόν στη Ρώμη, ας κάνουμε μια βόλτα…

Τα Ισπανικά Σκαλιά, γνωστά και ως Σκαλινάτα, (ιταλικά: Scalinata di Trinità dei Monti) είναι ένα από τα διασημότερα αξιοθέατα της Ρώμης και εδώ και αιώνες αποτελεί κλασικό τόπο συναντήσεων τόσο για τους κατοίκους, όσο και για τους πολυάριθμους τουρίστες. Πρόκειται για μια μεγαλοπρεπή σκάλα που συνδέει την Πιάτσα ντι Σπάνια με ένα πλάτωμα μπροστά στην πρόσοψη της γαλλικής εκκλησίας Τρινιτά ντέι Μόντι.

Το σιντριβάνι “Άσχημη Βάρκα” ή αλλιώς “Fontana della Barcaccia” βρίσκεται στην Πιάτσα ντι Σπάνια στη Ρώμη, ακριβώς μπροστά από τα Ισπανικά Σκαλιά. Το σιντριβάνι σχεδιάστηκε από τον Πιέτρο Μπερνίνι και ολοκληρώθηκε το 1627 από τον γιο του, Τζαν Λορέντσο Μπερνίνι. Το όνομα “Barcaccia” σημαίνει “παλιά βάρκα” και το σιντριβάνι έχει τη μορφή μιας ημιβυθισμένης βάρκας, εμπνευσμένο από τις πλημμύρες του Τίβερη που συχνά άφηναν βάρκες στην πλατεία.

Η Πιάτσα ντι Σπάνια (Piazza di Spagna) η αλλιώς Πλατεία της Ισπανίας είναι μία από τις πιο διάσημες πλατείες της Ρώμης, ένα από τα δημοφιλέστερα σημεία συνάντησης και συνάμα ένα από τα πιο όμορφα σημεία της πόλης. Η κομψότητα είναι αναμφισβήτητα το κύριο χαρακτηριστικό της πλατείας, που σε συνδυασμό με το φως του δειλινού, το σιντριβάνι του Bernini, τα μεγαλοπρεπή Ισπανικά σκαλιά, ενός οβελίσκου και της όμορφης εκκλησίας δημιουργούν πραγματικά ένα κάδρο.

Ένα μικρό διάλειμμα με την Ιταλία. Συνεχίζουμε αύριο…

Μ’ αυτή την υπέροχη φωτογραφία του δειλινού από τη Ρώμη και συγκεκριμένα από την piatsa di popolo υποσχόμαστε ότι θα συνεχίσουμε αύριο την περιήγηση μας στη Ρώμη, μέσα από τα μάτια της φίλης μας Λαμπρινής. Να δούμε λίγο τις συνοικίες της, να πάμε να δούμε τα φαγητά σε ένα εστιατόριο της πόλης και φυσικά θα επισκεφτούμε το Βατικανό. Έχουμε ακόμα πολλά πράγματα να κάνουμε εδώ. Λίγο υπομονή λοιπόν…
Μια ματιά στις φυλακές Επταπυργίου Θεσσαλονίκης

Το Φρούριο του Επταπυργίου, γνωστό και με την οθωμανική ονομασία Γεντί Κουλέ (Yedi Kule), βρίσκεται στο βορειοανατολικό άκρο των τειχών της Θεσσαλονίκης, εντός της Ακρόπολης. Γύρω στο 1890 το μνημείο χρησιμοποιήθηκε ως ανδρικές, γυναικείες και στρατιωτικές φυλακές. Τώρα λειτουργεί ως επισκέψιμος χώρος και χώρος πολιτισμού για συναυλίες. Το είδαμε κι εμείς με φίλους, πριν αρκετά χρόνια. Δείτε ΕΔΩ.

Κατά τη δεκαετία του 1890, το φρούριο μετατράπηκε σε φυλακή. Η ακριβής ημερομηνία δεν είναι γνωστή με βεβαιότητα, αλλά η φυλακή αναφέρεται σε ένα χάρτη του 1899 της πόλης, παρέχοντας έτσι ένα terminus ante quem για την αλλαγή. Γι’ αυτή τη μετατροπή συνεπάγεται η απομάκρυνση όλων των προηγούμενων κτιρίων στο εσωτερικό του κάστρου, από τα οποία κανένα ίχνος δεν επιζεί σήμερα.

Οι αλλαγές στις οχυρώσεις δεν ήταν σημαντικές, αν και ο πρωταρχικός τους ρόλος αντιστράφηκε: από την προστασία των κατοίκων από την εξωτερική απειλή, τώρα εξυπηρετούσαν την απομόνωση των κρατουμένων από τον έξω κόσμο. Η εσωτερική αυλή ήταν χωρισμένη με φράχτες σε πέντε ξεχωριστές μονάδες. Στα εξωτερικά κτίρια, στη νότια πλευρά του κάστρου, στεγαζόταν η διοίκηση, η φυλακή των γυναικών, και προς τα δυτικά, τα κελιά απομόνωσης.

Υπάρχουν άνθρωποι εν ζωή που έχουν μνήμες εδώ μέσα. Που βρέθηκαν άδικα ως παιδιά για έξι μήνες πίσω από τα σκοτεινά αυτά κελιά και που τα κατάφεραν να σταθούν όρθια με πολύ αγώνα. Φυσικά δεν μας ξαφνιάζει κάτι τέτοιο. Ξέρουμε πόσο άδικο είναι αυτό το σύστημα. Και πόσο δύσκολο κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες να αποδείξεις ότι δεν είσαι ελέφαντας… Αφιερωμένο σ΄ αυτούς τους δυνατούς!

Ένας ιστορικός ποταμός της Ιταλίας, ο Τίβερης…

Ο Τίβερης ή Τίβερις είναι ιστορικός ποταμός της Ιταλίας. Πηγάζει από τα Απέννινα όρη στην Τοσκάνη και, διερχόμενος από τις πόλεις Όρντα, Οτρίκολι, Μποργκέτο, Πόντε και Φελίτσε, φθάνει και διαρρέει σε μήκος περίπου 5 χλμ. τη Ρώμη. Στη συνέχεια, με δύο βραχίονες εκβάλλει στο Τυρρηνικό πέλαγος δημιουργώντας το Δέλτα του Τίβερη. Ο ένας από τους δύο κλάδους (βραχίονες) που είναι και ευρύτερος αποτελεί την αρχαία κοίτη του ποταμού που εκβάλλει στη θάλασσα βόρεια της λουτρόπολης Μαρίνα ντ’ Όστια.

Ρώμη: Πάνθεον, Φοντάνα ντι Τρέβι, Κάστρο των Αγγέλων

Το Πάνθεον της Ρώμης είναι αρχαία θρησκευτική κατασκευή η οποία βρίσκεται στην Piazza della Rotonda στη Ρώμη. Κατασκευάστηκε ύστερα από εντολή του Αγρίππα κατά τον 1ο αιώνα π.Χ. και στον θριγκό φέρει την επιγραφή Marcus Agrippa Lucius filius, consul tertium, fecit, δλδ. ο Μάρκος Αγρίππας τού Λούκιου γιος, ύπατος για τρίτη φορά, το έκανε.

Η Φοντάνα ντι Τρέβι (ιταλ. Fontana di Trevi) ή Κρήνη ντι Τρέβι, είναι σιντριβάνι στην περιοχή Τρέβι στη Ρώμη, στην Ιταλία. Είναι το μεγαλύτερο μπαρόκ σιντριβάνι της πόλης ύψους 25,9 μέτρων και πλάτους 49 μέτρων. Σχεδιάστηκε από τον Ιταλό αρχιτέκτονα Νικόλα Σάλβι και ολοκληρώθηκε από τον Πιέτρο Μπράτσι. 120 χρόνια έκαναν να την τελειώσουν

Αρχικά, το Πάνθεον ήταν ναός αφιερωμένος σε όλες τις θεότητες της Αρχαίας Ρώμης. Μετατράπηκε σε χριστιανική εκκλησία κατά τον 7ο αιώνα. Αποτελεί το μεγαλύτερο σε μέγεθος ρωμαϊκό μνημείο, που να έχει διασωθεί έως σήμερα σχεδόν άφθαρτο, λόγω της ασταμάτητης χρήσης του έως και σήμερα. Έχει δώσει την ονομασία του σε συνοικία της Ρώμης. Κάτω, το Κάστρο των Αγγέλων.

Η άλλη πλευρά του Ημιμαραθώνιου Κρήτης, η ανθρώπινη

Φυσικά δεν έλειψαν από την αθλητική διοργάνωση και οι ξεχωριστές στιγμές, όπως αυτή εδώ, όπου μια κυρία που συμμετείχε, έκανε ένα μικρό διάλειμμα και επωφελήθηκε από την κούνια που ήταν κρεμασμένη στην ελιά, για να το διασκεδάσει λίγο. Και επειδή ο ίσκιος της ελιάς ήταν καταφύγιο από τον ήλιο και για κάποιους που παρακολουθούσαν τον αγώνα, βρέθηκε ένας να απαθανατίσει τη στιγμή. Η άλλη πλευρά του Ημιμαραθώνιου Κρήτης, η πιο ανθρώπινη, γλυκιά, γελαστή…




























Δυστυχώς αυτή είναι η κατάντια του κράτους (όχι της Χώρας) και της τωρινής αδιάφορης τοπικής αυτοδιοίκησης!! Κρίμα....! Δεν υπάρχουν άνθρωποι…