Απόγευμα στην κάτω πλατεία του Συντάγματος στην Αθήνα

Ένα ήσυχο απόγευμα στην κάτω Πλατεία του Συντάγματος. Ο ήλιος βρίσκεται χαμηλά στον ουρανό, χρυσίζοντας τα γύρω κτίρια και τα δέντρα. Οι άνθρωποι περπατούν αργά, απολαμβάνοντας τον δροσερό αέρα και τη χαλαρή ατμόσφαιρα. Τα καφέ γεμίζουν με ανθρώπους που απολαμβάνουν το καφέ τους ή το τσάι τους, ενώ οι ήχοι της πόλης ακούγονται από μακριά, φέρνοντας μια αίσθηση ζωής και κίνησης.

Τα περιστέρια πετούν χαμηλά, προσγειώνονται στους πεζόδρομους και τις σκάλες, ψάχνοντας για ψίχουλα. Το σιντριβάνι στη μέση της πλατείας δίνει μια νότα δροσιάς και οι σταγόνες του λάμπουν υπό το φως του ήλιου. Όλα συνθέτουν μια εικόνα ηρεμίας και γαλήνης, που καλεί τους περαστικούς να κάνουν μια παύση, να πάρουν μια βαθιά ανάσα και να απολαύσουν τη στιγμή.

Ο αέρας είναι δροσερός και το κρύο διαπεραστικό, μερικοί άνθρωποι κινούνται γρήγορα, καλά ντυμένοι με παλτά, κασκόλ και γάντια, προσπαθώντας να ζεσταθούν. Η πλατεία είναι ελαφρώς πιο άδεια από ότι συνήθως, αλλά η ζωή συνεχίζει με τον δικό της ρυθμό. Το ζήσαμε κι αυτό, χθες το απόγευμα καθώς βρεθήκαμε εκεί για ειδικό σκοπό.

Ένα ξέρο πλατανόφυλλο χθες, στην πλατεία Αττικής…

Φανταστείτε ένα ξερό πλατανόφυλλο να κείται στη γη, με τις φλέβες του να διαγράφονται καθαρά πάνω στην καφετιά επιφάνειά του. Είναι Φεβρουάριος μήνας και το φύλλο έχει πέσει από τα ψηλά κλαδιά του πλατάνου στην Πλατεία Αττικής. Γύρω του, η πόλη συνεχίζει τους ρυθμούς της, με τους περαστικούς να βιάζονται καθώς διασχίζουν την πλατεία. Το φύλλο, αν και ξερό, φέρει την ομορφιά και την ιστορία του δέντρου από το οποίο προήλθε, θυμίζοντας τη διαρκή ανανέωση της φύσης και τον κύκλο των εποχών.
Τι μπορεί να φταίει άραγε και έμεινε έτσι αυτό το σπίτι;

Την οικοδομή αυτή την είδαμε χθες, καθώς περπατούσαμε σε ένα τετράγωνο δίπλα από την πλατεία Αττικής. Η διεύθυνση του σπιτιού που είναι δίπλα της είναι, Αριστομένους 56. Τι να φταίει άραγε που έμεινε σ’ αυτή την κατάσταση; Δεν γνωρίζουμε τίποτα γι’ αυτήν, ούτε σε ποιον ή ποιους ανήκει. Υπάρχουν διάφοροι λόγοι για τους οποίους μια οικοδομή μπορεί να σταματήσει χωρίς να έχει ολοκληρωθεί η κατασκευή της.

Μια σκέψη ίσως είναι η έλλειψη χρηματοδότησης ή οι οικονομικές δυσκολίες του ιδιοκτήτη ή του κατασκευαστή που μπορεί να οδηγήσουν σε διακοπή των εργασιών. Κάτι άλλο που μπορεί να προκύψει ως πρόβλημα είναι οι διαφορές με τους γείτονες, προβλήματα με την άδεια οικοδομής ή άλλες νομικές διαμάχες μπορεί επίσης να σταματήσουν την κατασκευή μιας οικοδομής και μάλιστα όμορφης και προσεγμένης, όπως αυτής.

Μια άλλη αιτία ίσως είναι να έχουν προβλήματα με την άδεια οικοδομής: Αν η άδεια οικοδομής δεν είναι σε ισχύ ή αν υπάρχουν παραβιάσεις των όρων της άδειας, οι αρχές μπορεί να διατάξουν τη διακοπή των εργασιών. Κι ακόμα αν ο εργολάβος δεν εκπληρώνει τις υποχρεώσεις του ή αν υπάρχουν διαφωνίες μεταξύ του εργολάβου και του ιδιοκτήτη, η κατασκευή μπορεί επίσης να σταματήσει.

Τι μας θύμισαν οι φωτογραφίες του φίλου μας Πέτρου!

Κάποτε στο χωριό, μπορεί και τώρα, αλλά δεν μου είναι πια τόσο οικεία, είχαν καταχωρηθεί στη μνήμη μας αυτά τα πράσινα “λουλούδια”. Όπως κι αν τα λέγαμε, ο τόπος γέμιζε με τις πρώτες βροχές. Στις ελιές, δίναμε μάχη να στρώσουμε τα πανιά από το πολύ λουλούδι. Ίσως αν καταφέρνανε κάποιο όψιμο όργωμα, υπήρχαν λιγότερα, αλλά αυτό συνέβαινε σπάνια.

Το σύνηθες ήταν να υπάρχει σε κάθε σπιθαμή γης. Έχουν μια όξινη γεύση που θυμίζει τη σωστή οξαλίδα, η οποία δεν σχετίζεται στενά. Άλλα είδη είναι γνωστά στην καθομιλουμένη ως ψεύτικα τριφύλλια και μερικά ονομάζονται ξινόχορτα. Για το γένος ως σύνολο, χρησιμοποιείται επίσης ο όρος οξαλίδες. Κι αυτά, τουλάχιστον τότε που ήμουν μικρός, τρελαίνονταν οι κότες μας.

Έτσι, η μητέρα μου μου είχε αναθέσει, όταν πήγαινα στο δημοτικό σχολείο, το μεσημέρι που θα ερχόμουν σπίτι, να πάρω μια μεγάλη τσάντα και να πάω κάπου κοντά, να τη γεμίσω και να τη ρίξω στις κότες μας, στο περδιγάρι. Κι αυτές τρελαίνονταν από τη χαρά τους και μένα μου άρεσε γιατί νόμιζα ότι κάτι πρόσφερα στο σπίτι, όπως όλοι!

Οι άγνωστες παπούλες, πολύ γνωστές στην Κρήτη

Οι παπούλες ειναι καλλιεργήσιμο φυτό και μπορείς να το βρεις αυτό τον καιρό από εκείνους που ξέρουν τι είναι και το εκτιμούν για να φτιάξουν τη σαλάτα τους, μαζί με αγκινάρες και χλωροκούκια. Ιδανικά συνοδεύουν του μπουμπουριστούς χοχλιούς. Οι φωτογραφίες είναι της Μαρίας Καρυωτάκη, δημοσιευμένες στην ομάδα ΟΡΟΠΕΔΙΟ ΛΑΣΙΘΙΟΥ: ΤΟ ΧΘΕΣ ΚΑΙ ΤΟ ΣΗΜΕΡΑ.

Και φυσικά μαζί με λουμπούνια και ελιές, αποτελούν εξαιρετικό μεζέ για τη ρακή. Παλιά τις έτρωγαν και σκέτες με αλάτι και λαδόξυδο, αφού έβγαζαν τα εξωτερικά σκληρότερα φύλλα κι έκοβαν τα “μουστάκια” τους. Τις έκοβαν σε μεγάλα κομμάτια ή ακόμα και ολόκληρες… Μόνο όποιος έχει φάει από αυτές μπορεί να αντιληφθεί τη νοστιμιά τους.
Με λεωφορείο από Lillestrom στο Stremmen της Νορβηγίας

Η πόλη Lillestrøm βρίσκεται στην περιοχή Akershus στη Νορβηγία και είναι μέρος της μητρόπολης της Οσλο, καθιστώντας την έναν από τους πιο αναπτυγμένους και πληθυσμημένους δήμους της χώρας. Η πόλη ιδρύθηκε στις 1 Ιανουαρίου 2020 από τη συνένωση των προηγούμενων δήμων Fet, Skedsmo και Sørum1. Η ιστορία της πόλης είναι συνδεδεμένη με την κατασκευή των πρώτων ξυλουργείων που χρησιμοποιούσαν υδραγωγείο.

Η περιοχή ήταν κατά την εποχή αυτή μια μούσκουλα λίμνη, αλλά με την πάροδο του χρόνου, η πόλη αναβίωσε και αναπτύχθηκε. Σήμερα, η πόλη είναι γνωστή για την ετήσια 4-ημερούς παρέλαση που προσφέρει μουσική, φαγητά, εκθέσεις και κατασκευές. Επιπλέον, η πόλη είναι καλά συνδεδεμένη με την Οσλο και την υπόλοιπη χώρα μέσω των εθνικών οδών και των σιδηροδρομικών γραμμών2.

Η πόλη Strømmen βρίσκεται στην περιοχή Lillestrøm στην Νορβηγία και είναι γνωστή για την ιστορία της με τα ξυλουργεία και τα σαγκεβάρια. Σήμερα, η πόλη φιλοξενεί το Strømmen Storsenter, ένα από τα μεγαλύτερα εμπορικά κέντρα της Νορβηγίας. Στην πόλη υπάρχει επίσης η Strømmens Værksted, μια εταιρεία παραγωγής σιδηροδρομικού υλικού. Η πόλη είναι καλά συνδεδεμένη με την Οσλο και την υπόλοιπη χώρα μέσω των εθνικών οδών και των σιδηροδρομικών γραμμών.

Σύμβολο αναγέννησης, ελπίδας και ανθεκτικότητας

Η αμυγδαλιά είναι γνωστή για την τόλμη της να ανθίζει μέσα στον χειμώνα, ακόμα και όταν η φύση γύρω της είναι γυμνή από λουλούδια. Τα λευκά ή ροζ άνθη της εμφανίζονται συχνά από τα τέλη Ιανουαρίου έως τον Φεβρουάριο, φέρνοντας μια αίσθηση ανανέωσης και ελπίδας.

Η πρώιμη άνθηση της αμυγδαλιάς συμβολίζει την άνοιξη που πλησιάζει, παρά τις κρύες θερμοκρασίες του χειμώνα. Είναι ένα σύμβολο ανθεκτικότητας και ομορφιάς, αποδεικνύοντας ότι η ζωή και η ομορφιά μπορούν να βρουν τον δρόμο τους ακόμα και στις πιο αντίξοες συνθήκες.

Είναι πραγματικά εντυπωσιακό πώς αυτά τα δέντρα επιβιώνουν και ανθίζουν, προσφέροντας έναν απρόσμενο χρωματικό αντίκτυπο στον χειμωνιάτικο τοπίο. Κι ευχαριστούμε για τις φωτογραφίες που διέκρινε αυτή την ομορφιά καθώς περπατούσε πηγαίνοντας στο δάσος, την εκτίμησε και την αποτύπωσε τόσο όμορφα στο φακό του!





























Δυστυχώς αυτή είναι η κατάντια του κράτους (όχι της Χώρας) και της τωρινής αδιάφορης τοπικής αυτοδιοίκησης!! Κρίμα....! Δεν υπάρχουν άνθρωποι…