Αρχική » 2023 (Σελίδα 49)
Αρχείο έτους 2023
«Καλάθια του νοικοκυριού» να δουν τα… μάτια σου!

Πολύς ντόρος γίνεται εδώ και μήνες για το «Καλάθι του νοικοκυριού». Κι ενώ οι καταναλωτές, που γι’ αυτούς υποτίθεται ότι έγινε, δεν βλέπουν κανένα ουσιαστικό όφελος, το αρμόδιο υπουργείο κοντεύει να το πιστέψει ότι επιτελεί το σκοπό του, οπότε ενόψει των γιορτών, θέλει να το προσαρμόσει στις… ανάγκες των ανθρώπων. Πόσο μακριά από την αληθινή ανάγκη τους, είναι!

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 04/2/2023
Κανονικά θα έπρεπε να κλαίμε, αν ζούσαμε σε ένα σοβαρό κράτος με υπεύθυνους πολίτες. Αλλά εδώ στον τόπο που ανθεί η φαιδρά πορτοκαλέα και όλα μας μοιάζουν… φυσιολογικά κάτι τέτοιο δεν είναι δυνατόν να συμβεί. Παρακολουθούμε λοιπόν σιωπηλά, ακόμα κι εκείνα που μας αφορούν άμεσα. Έχετε ακούσει φαντάζομαι για το «καλάθι του νοικοκυριού». Ε, τώρα το διεύρυναν!
Μιλάνε πια για… τρία νέα «καλάθια» που σχεδιάζουν να ξεκινήσουν το προσεχές χρονικό διάστημα, ενόψει του Πάσχα. Τόσο επιτυχημένο αλήθεια θεωρούν το μέτρο ώστε το συνεχίζουν ή δεν θέλουν εν όψη εκλογών να παραδεχτούν την αποτυχία τους; Ερώτημα ρητορικό, επειδή εμείς την απάντηση την ξέρουμε.
Η είδηση συνέχιζε βαρύγδουπα: Σύμφωνα με πληροφορίες, το υπουργείο Ανάπτυξης και Επενδύσεων σχεδιάζει ένα καλάθι με νηστίσιμα είδη λόγω Σαρακοστής, στη συνέχεια θα υπάρξει ένα καλάθι με τα είδη που αφορούν στο πασχαλινό τραπέζι ενώ σχεδιάζεται να υπάρξει και ένα καλάθι για τα παιδιά, όπως συνέβη και στις εορτές των Χριστουγέννων.
Τι μας λένε λοιπόν; Ότι δοκιμάστηκε και είδαν επιτυχία; Και όλοι εμείς που πηγαίνουμε στο σούπερ μάρκετ, όχι ως χαρωποί επισκέπτες αλλά ως καταναλωτές από ανάγκη, γιατί όταν φτάνουμε στο ταμείο, διαπιστώνουμε το εντελώς αντίθετο πράγμα; Ότι δηλαδή όλα ακρίβυναν και ο οικογενειακό προϋπολογισμός δεν φτάνει πια για να καλύψει τις πραγματικές ανάγκες μας;
Ωραία είναι όταν τα γράφουν στο χαρτί, εν είδη δελτίου τύπου και θλιβερό να τα υιοθετούν άκριτα κάποιοι, κατ’ όνομα δημοσιογράφοι, αλλά το ψέμα λένε (και είναι αλήθεια) έχει κοντά ποδάρια και γρήγορα φαίνεται η αλήθεια!
Πόσο μακριά βλέπουν οι άνθρωποι όταν λένε ότι το σαρακοστιανό καλάθι αναμένεται να είναι έτοιμο τις τελευταίες μέρες του Φεβρουαρίου, δηλαδή, λίγες μέρες πριν την Καθαρή Δευτέρα, ενώ όσο πλησιάζουμε προς τη Μεγάλη Εβδομάδα θα ενταχθούν σε αυτό και προϊόντα που αφορούν στο εορταστικό τραπέζι και θα εξελιχθεί σε καλάθι του Πάσχα.
Στο μεταξύ, όπως δήλωσε πρόσφατα ο υπουργός Ανάπτυξης και Επενδύσεων Άδωνις Γεωργιάδης, η πρωτοβουλία για το «καλάθι του νοικοκυριού», θα πάρει παράταση μέχρι και τον Ιούνιο προκειμένου να προστατευτούν οι καταναλωτές. Υπενθυμίζεται ότι το μέτρο είχε υπολογιστεί αρχικά να διαρκέσει έως και τον Μάρτιο. Εντάξει μη γελάτε, όταν βλέπετε να παίρνει παράταση, γιατί αυτό μάλλον σημαίνει ότι έχει πολύ μεγάλη επιτυχία.

Είναι όλα τόσο καλά “στημένα” που συνεχίζεις να γελάς, αν δεν εκνευρίζεσαι όταν διαβάζεις ότι το αμέσως προσεχές διάστημα, αναμένεται η απόφαση της Επιτροπής Ανταγωνισμού για να επιτραπεί η παράταση του μέτρου. Για το καλό μας πασχίζουν οι άνθρωποι, αν δεν το έχετε προσέξει.
Τελικά μερικά πράγματα πρέπει να έχουν ένα όριο. Αν τα αφήσεις έτσι, όταν παρατραβάει μοιάζει και κακόγουστο αστείο που δεν έχεις καμιά διάθεση να το ακολουθήσεις στον κατήφορο τους. Αν μπορούν να βάλουν φραγμό στην ακρίβεια ας το κάνουν χωρίς μεγάλα λόγια. Έτσι θα προστατέψουν την αξιοπιστία τους και το όνομα τους. Αν βέβαια τους ενδιαφέρει κάτι τέτοιο.
Αν όχι θα είναι κλασικοί πολι9τκάντηδες που παίζουν με τις ανθρώπινες ζωές και το μέλλον τους είναι προδιαγραμμένο. Έτσι κι αλλιώς πάει πολύ καιρό που οι άνθρωποι πια στις εκλογές δεν ψηφίζουν, καταψηφίζουν. Τιμωρούν εκείνους που άλλα τους έταξαν και άλλα έκαναν. Κάνουν τη δική τους άτυπη δικαιοσύνη. Δεν θα σκύβουν συνεχώς το κεφάλι και δεν θα ζουν με επιδόματα.
Θέλουν πραγματικούς μισθούς που θα καλύπτουν τις πραγματικές τους ανάγκες και ένα περιβάλλον με στοιχειώδη ελευθερία, όπου θα νιώθουν ασφαλείς. Επιθυμούν οι ηγέτες τους να έχουν σχέση με την αλήθεια και όχι να ακολουθούν το δικό τους δρόμο που τους κρατά δέσμιους στην ανέχεια και τη φτωχιά. Αρκετά τα έχουν δοκιμάσει όλα αυτά στο πετσί τους. Και αρνούνται να κάνουν εκπτώσεις για το τίποτα. Αυτό ας το κατανοήσουν έστω και την τελευταία ώρα.
Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ».
Η Κηφισιά του χειμώνα που ζήσαμε ένα πρωινό για λίγο…

Γενάρης του 2023 και είχαμε τη χαρά να συνδυάσουμε τη δουλειά μας στην Κηφισιά με μια μικρή βόλτα στους κεντρικούς δρόμους της. Το κρύο ήταν πολύ εκείνη τη Δευτέρα, φυσιολογικό για την εποχή σε αντίθεση με τις σχετικά υψηλές θερμοκρασίες των προηγούμενων ημερών στο κέντρο της πόλης. Από εκεί πήραμε και τις φωτογραφίες που βλέπετε.

Δεν είναι η πρώτη φορά που μας αρέσει να ανεβαίνουμε σ’ αυτό το βόρειο προάστιο της Αττικής. Και τον Μάη που μας πέρασε είχαμε ξαναπάει και είχαμε ανεβάσει και στο αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ σχετικό δημοσίευμα. Δείτε ο ΕΔΩ. Κι επειδή το έχουμε συχνά κάνει αυτό δείτε μερικά ακόμα δημοσιεύματα από την Κηφισιά ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Να περπατάς λοιπόν στους δρόμους της, χωρίς ωστόσο να έχουμε το κουράγιο, λόγω του κρύου, να ανέβουμε πιο ψηλά μέχρι το Κεφαλάρι. Έχουμε όμως πάει άλλη φορά με καλύτερο καιρό. Και δείτε μερικά δημοσιεύματα που κάναμε στον ιστότοπο μας ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Πάντα εκεί αποτυπώναμε τις εμπειρίες μας. Και αυτό κάνουμε και τώρα.

Ο νέος ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ συνεχίζει αυτή την τακτική. Έτσι κάνει και σήμερα αυτή την ανάρτηση για να μοιραστεί μαζί σας πράγματα που ζήσαμε και μας άρεσαν. Τι κι αν είναι χειμώνας; Αν η καρδιά μας είναι ζεστή κι αν συνεχίζουμε να αγαπάμε και να εκτιμούμε το δώρο της ζωής τίποτα και κανείς δεν θα είναι σε θέση να μας σταματήσει
Στο Νυμφαίο της Φλώρινας, έχει ιδιότυπους… σταλακτίτες!

Το χωριό Νυμφαίο (παλαιότερα Νιβέστα ή και Νέβεσκα είναι ορεινός οικισμός (υψόμ. 1.350) που έχει χαρακτηρισθεί από το 1978 ως «διατηρητέος παραδοσιακός οικισμός». Υπάγεται στο Δήμο Αμυνταίου της Περιφερειακής Ενότητας Φλώρινας. Βρίσκεται στο νότιο άκρο του νομού Φλώρινας, στις ανατολικές κλιτύες του όρους Βέρνου, σε απόσταση 57 χλμ. από την πόλη της Φλώρινας μέσω του αυτοκινητοδρόμου 27 και του οδικού άξονα Ξινού Νερού.

Οι ταξιδιωτικοί οδηγοί το παρουσιάζουν ως ένα από τα δέκα ομορφότερα χωριά της Ευρώπης, ενώ στον παγκόσμιο διαγωνισμό της U.N.E.S.C.O. διεκδίκησε το Διεθνές Βραβείο Μελίνα Μερκούρη για την άριστη διαχείριση πολιτιστικού αποθέματος και φυσικού περιβάλλοντος. Ο οικισμός έχει μόνιμο πληθυσμό 132 κατοίκων σύμφωνα με την απογραφή του 2011.

Το Νυμφαίο οικίστηκε περί το 1385 από Βλάχους Οδίτες, δηλαδή λατινοφωνήσαντες αυτόχθονες Μακεδόνες, που επί 1.400 χρόνια φύλαγαν τη γειτονική Εγνατία Οδό και οι οποίοι κατέφυγαν τότε στα απρόσιτα βουνά, ύστερα από σκληρές μάχες με τους Οθωμανούς. Οι φωτογραφίες είναι του Μιχάλη Τσιρλή, δημοσιευμένες στην ομάδα “Νυμφαίου Δρώμενα. Φίλοι της φύσης και της πολιτιστικής κληρονομιάς Νυμφαίου”.
Μ’ αρέσουν πολύ οι καλλιτέχνες, μουσικοί του δρόμου…

Τον συνάντησα μια Κυριακή πρωί να παίζει το βιολί του στην πλατεία Συντάγματος, στους περαστικούς που δεν ήταν και πολλοί, εκείνη την πρωινή ώρα. Αλλά έπαιζε πολύ όμορφα! Και κάποιες φίλες, ρωσόφωνες, μου είπαν ότι ήταν πατριώτης τους, τον γνώριζαν και είχε επιλέξει να βιοπορίζεται από κάτι που αγαπούσε.

Τον προσέγγισα με τη φωτογραφική μηχανή του κινητού μου, από διαφορετικές πλευρές. Εκείνος απτόητος συνέχιζε να παίζει μουσικές με το βιολί του. Μου αρέσουν πολύ αυτοί οι άνθρωποι. Επιμένουν περπατώντας σε ένα μοναχικό δρόμο, να ζουν στιγμές τους, εκεί όπου εκτιμούν ότι μπορούν να πετύχουν καλό ακροατήριο.

Μεγαλωμένος στη Ρωσία σε μια εποχή που το καθεστώς εκτιμούσε την Τέχνη και φρόντιζε οι πολίτες της χώρας που είχαν ταλέντο, να μπορούν να το καλλιεργήσουν με τις καλύτερες προϋποθέσεις. Ξένα και μακρινά μας φαντάζουν όλα αυτά, στη χώρα που ζούμε. Εδώ ότι μαθαίνεις, έχει να κάνει αποκλειστικά με τα δικά σου θέλω, με την υπομονή, την επιμονή σου και με προσωπικό οικονομικό κόστος. Τεράστιες οι διαφορές.
Ξεβολευόμαστε εύκολα, από τη θαλπωρή του σπιτιού μας;

Εντάξει, μπορεί ο καιρός να μην είναι ο καλύτερος για βόλτες, αλλά αν το τολμήσουμε κοντά μας, όλο και κάτι καλό θα προκύψει. Δείτε τις σημερινές φωτογραφίες. Είναι τραβηγμένες από τον διαδικτυακό μας φίλο Σταύρο Αποστόλου και τις ανέβασε σε αρκετές ομάδες για τη φύση. Εμείς τις είδαμε την “Natura Hellenica”.

Ο Σταύρος λοιπόν έκανε κάτι που πολύ θα θέλαμε να είχαμε κάνει κι εμείς. Βγήκε μια βόλτα στου Φιλοπάππου, στο κέντρο της Αθήνας, δίπλα στην Ακρόπολη και αντί να κάθεται και να θαυμάζει μόνο από ψηλά την Αθήνα, έσκυψε χαμηλά το βλέμμα του και φωτογράφισε τη φύση όπως είναι σήμερα. Μετά τις βροχές αρχίζει και πρασινίζει.

Εκεί έξω υπάρχουν ομορφιές και κάθε εποχή, όπως αυτή που ζούμε, αν και χειμώνας έχει και αυτή να μας δώσει κάτι… Η γης αρχίζει σιγά σιγά να ξαναπαίρνει πάνω της. Εκεί που νομίζαμε ότι όλα είναι σε μια νάρκη στην πραγματικότητα όλα το πράγμα αρχίζει σιγά – σιγά να αλλάζει γύρω μας. Κι εμείς το παρακολουθούμε αυτό πολύ προσεκτικά.
Ανθισμένες αμυγδαλιές, από τους φίλους μας στην Άνδρο…

Με ανθισμένες αμυγδαλιές από την Άνδρο, το νησί της καρδιάς μας, φωτογραφημένες από τον φίλο μας Λούη, θα σας πάμε σήμερα. Γιατί μπορεί να είμαστε στα τελειώματα του Γενάρη και ο καιρός να είναι άσχημος, τουλάχιστον από πλευρά κρύου, αλλά εκεί έξω η άνοιξη καραδοκεί. Δείτε αυτές τις υπέροχες φωτογραφίες που τράβηξε από τα Αποίκια, το χωριό που μένει ο φίλος μας.

Σ’ αυτά τα μέρη έχουμε περπατήσει πριν πέντε χρόνια, το 2018, όταν μας φιλοξένησαν για 10 μέρες. Τις μισές από αυτές μείναμε στα Αποίκια και ήταν υπέροχη η παρέα μαζί τους. Θέλουμε να σας δείξουμε από το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ μερικά δημοσιεύματα που κάναμε τότε από εκεί, Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Θα μείνουν για πάντα στην καρδιά μας.

Όπως κι αυτή εδώ, επίσης από το ίδιο χωριό, τα Αποίκια, αυτή τη φορά όμως από τα χέρια της καλή μας φίλης, Ευαγγελίας. Κι εκείνη μας έχει φιλοξενήσει με τον σύζυγό της, τον Μανώλη, στο σπίτι που μένουν. Έναν μικρό παράδεισο, λίγο πιο έξω από το χωριό. Πρόωρα ανθισμένες οι αμυγδαλιές φέτος. Όπως πρόωρα είναι και πολλά άλλα πράγματα λόγω της κλιματικής αλλαγής. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Σ’ αυτό το δρομάκι έχουμε περπατήσει και μπροστά επάνω, ακριβώς, είναι το σπίτι που μέναμε. Φανταστικό! Ήσυχο, ήρεμο, κλασικό χωριό και πολύ κοντά στη χώρα αν κινείσαι με το αυτοκίνητο. Το κοινό σημείο, είναι οι ανθισμένες αμυγδαλιές, αυτό μας άρεσε όταν τις είδαμε δημοσιευμένες στον τοίχο του Λούη. Κι αυτό μας έφερε στη μνήμη όμορφα πράγματα. Έτσι δημιουργούνται όμορφες φιλίες, διαχρονικές!
Χιόνια δεν είδαμε Αθήνα, είχε όμως στην ορεινή Βασιλίτσα

Ο καιρός είναι κακός τις τελευταίες μέρες στην Ελλάδα. Και στην Αθήνα είχαμε πολλές βροχές. Στα ορεινά όμως χιόνισε, όπως εδώ στη Βασιλίτσα Γρεβενών. Η Βασιλίτσα είναι βουνό της Μακεδονίας και της Ηπείρου, στα όρια των νομών Ιωαννίνων και Γρεβενών. Εδώ θα μείνουμε σήμερα, να σας δείξουμε τα χιόνια της.

Η κορυφή της έχει υψόμετρο 2.249 μέτρα και βρίσκεται στο κεντρικό τμήμα της οροσειράς της Βόρειας Πίνδου ανάμεσα στα χωριά Δίστρατο, Σμίξη και Αβδέλλα. Διαθέτει και χιονοδρομικό κέντρο με 18 πίστες και 7 αναβατήρες. Τις φωτογραφίες, στη σημερινή ανάρτηση, τις τράβηξε ο διαδικτυακός μας φίλος, Thodoros Karagiannis.

Και είναι από το Χιονοδρομικό Κέντρο Βασιλίτσας που αυτές τις μέρες έχει την τιμητική του. Το όρος Βασιλίτσα, διαβάζουμε στο Wikipedia, είναι σημαντικός βιότοπος για την αρκούδα, τη βίδρα και το αγριόγιδο, και έχει συνολική έκταση 13.562,9 στρέμματα. Βέβαια, χιονισμένη όπως τη βλέπετε σήμερα, τίποτα από αυτά δεν μπορείτε να διακρίνετε.

Η Βασιλίτσα αποτελεί μια από τις κορυφές της οροσειράς της Πίνδου. Υπάγεται στο εθνικό πάρκο της βόρειας Πίνδου και το μεγαλύτερο μέρος της ανήκει στο νομό Γρεβενών, ενώ ένα μικρό τμήμα της στο νομό Ιωαννίνων. Σε απόσταση 42 χλμ. από την πρωτεύουσα του νομού Γρεβενών βρίσκεται το Εθνικό Χιονοδρομικό Κέντρο της Βασιλίτσας. Από την Αθήνα απέχει 420 χλμ. και από τη Θεσσαλονίκη 215 χλμ.



























Δυστυχώς αυτή είναι η κατάντια του κράτους (όχι της Χώρας) και της τωρινής αδιάφορης τοπικής αυτοδιοίκησης!! Κρίμα....! Δεν υπάρχουν άνθρωποι…