Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…
Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
Τα δικά σας σχόλια
Το να εκφράζεται κανείς εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ είναι πολύ σπουδαίο για
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να γράφετε. Μόνο που για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.
Είναι λογικό να πρέπει να τα δει πρώτα ο διαχειριστής και να απομακρύνει κάποιο, αν -λέμε τώρα- μπορεί να είναι υβριστικό… Απλά πράγματα.
Αλλά θεώρησα ότι έπρεπε να το γνωρίζετε…
Υπεροχο το κειμενο. Το ποιημα στο τελος μου θύμισε τις γυναικες της γειτονιάς της μητέρας μου που οταν πεθανε τις…
Στο εύχομαι Δήμητρα... Καθένα έχει την ομορφιά του, επειδή ότι έφτιαξε ο Θεός είναι ωραίο!
Καλημέρα! Και εμείς που είμαστε νησιώτες την θάλασσα, τουλάχιστον εγώ, την βλέπω από μακριά! Όσο για τα άλλα νησιά τα…
Τα κολοκυθόπουλα που τα λέμε εμείς, όντως γίνονται γεμιστά με ρύζι και σάλτσα δετό αυγολέμονο. Γίνονται τυροπιτάκια και η κυρίως…
Και παρά το γεγονός ότι δεν έχει ο μήνας τη σταθερότητα που έχουν άλλοι μήνες, εντούτοις η φύση έξω μας δείχνει πως έχουν αλλάξει πολλά πράγματα γύρω μας.
Περιμένουμε υπομονετικά να δούμε αυτή την εποχή στην πλήρη ανάπτυξη της και ο Απρίλης με τον Μάη θα μας βοηθήσουν σ’ αυτό…
Ο ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ είναι εδώ για να καταγράφει όμορφες στιγμές
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο. Και να το εκτιμάς!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Πλατεία Κοτζιά, πρωινό Σαββάτου, το ζήσαμε ηλιόλουστο!
Ο Οκτώβρης τα «μαζεύει» σιγά – σιγά. Απόψε μας αποχαιρετά! Αλλά ο καιρός, ευτυχώς, είναι ακόμα καλός. Και λέω ευτυχώς, γιατί φαντάζεστε να είχαν αρχίσει τα κρύα και να χρειαζόμαστε κάποιο θερμαντικό για το σπίτι; Ούτε σαν σκέψη δεν είναι καλό. Μια τέτοια ηλιόλουστη μέρα, το περασμένο Σάββατο βρεθήκαμε στην πλατεία Κοτζιά, απέναντι από το παλιό Δημαρχείο της Αθήνας, επί της οδού Αθηνάς.
Η μέρα ήταν όμορφη, γλυκιά. Η θερμοκρασία γύρω στου 20οC, αλλά ο δυνατός ήλιος, τις πρώτες προς το μεσημέρι ώρες, έδειχνε πως δεν άντεχες να φοράς και πολλά βαριά ρούχα. Λίγοι άνθρωποι κυκλοφορούσαν, αν και τα καταστήματα ήταν ανοιχτά. Η αργία της 28ης Οκτωβρίου έκανε λίγο διαφορετικό αυτό τα Σαββατοκύριακο, είναι αλήθεια. Αλλά εμάς, μας άρεσε η ησυχία και η ηρεμία της πόλης.
Για την πλατεία Κοτζιά έχουμε γράψει αρκετές φορές στον παλιό ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Μια ματιά ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ από το αρχείο μας, θα σας πείσει. Μερικά πράγματα, όπως θα διαπιστώσετε, παραμένουν διαχρονικά. Άλλα πάλι, αλλάζουν. Κι έχουν να κάνουν με τα συναισθήματα της στιγμής. Αυτά έχει να αντιμετωπίσει, μπροστά του, ένας γραφιάς. Και αποτελούν μια πολύ ωραία πρόκληση.
Στο Λουτράκι, βόλτα στην παραλία, στην επιστροφή μας
Είδατε χθες την ανάρτηση που κάναμε για την λίμνη Ηραίου, Βουλιαγμένης (δείτε τη ξανά ΕΔΩ) όπου με αφορμή την αργία της 28ης Οκτωβρίου, επισκεφτήκαμε σε μια ημερήσια εκδρομή με τους φίλους μας. Σήμερα σας έχουμε τη συνέχεια, καθώς στην επιστροφή καθίσαμε στο Λουτράκι, βολτάροντας στην ατέλειωτη παραλία του και απολαμβάνοντας από μια μερίδα λουκουμάδες με μέλι ή σοκολάτα.
Δεν είναι η πρώτη φορά που ερχόμαστε στο Λουτράκι, αλλά για τους φίλους μας ήταν, οπότε και για μας ήταν. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ παλιότερες δημοσιεύσεις από το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, επειδή μερικά πράγματα αξίζουν κι έχουμε μάθει από τις επισκέψεις σας σ’ αυτό ότι το εμπιστεύεστε, διαχρονικά. Και καλά κάνετε. Κρύβει μέσα του Θησαυρούς!
Όποιος έχει πάει στο Λουτράκι, που δεν είναι και τόσο μακριά από την Αθήνα, ξέρει καλά πόσο μεγάλη είναι η παραλία του. Και πόσο όμορφη, αφού από την άλλη μεριά του δρόμου βρίσκονται κάθε είδους μαγαζιά, πρόκληση για να καθίσεις και να ξαποστάσεις, όποτε βολτάρεις εδώ. Το Λουτράκι είναι πάντα μια πόλη που έχει πολλούς λόγους να μας ελκύει…
Εκδρομή στη λίμνη Ηραίου, στη Βουλιαγμένη Κορινθίας…
Το επιχειρήσαμε χθες με τους φίλους μας, Μουσταφά και Ναταλία, αλλά και την κόρη τους, Σοφία. Επωφεληθήκαμε από την αργία και πήγαμε μια εκδρομή στη λίμνη Ηραίου στη Βουλιαγμένη Κορινθίας. Μπορεί να ταλαιπωρηθήκαμε το πρωί στο μποτιλιάρισμα της εξόδου, από την Αθήνα από τον Σκαραμαγκά μέχρι και τα διόδια της Ελευσίνας, αλλά αποζημιωθήκαμε και με το παραπάνω εκεί που πήγαμε.
Δίπλα στη λίμνη με το αρμυρό νερό, βρήκαμε μια ήσυχη ταβερνούλα και απολαύσαμε τους μεζέδες της. Πιο πολύ απ’ όλα, η παρέα ήταν όμορφη. Και η κοινωνική συναναστροφή εποικοδομητική, καθώς είχαμε τόσα πράγματα να κουβεντιάσουμε. Όλα ήταν ωραία και ο καιρός δροσερός, χωρίς να είναι κρύος. Φύσαγε ένα αεράκι αλλά η τέντα με το νάιλον, μας προφύλασσε αρκετά.
Η επιστροφή ήταν πολύ καλύτερη από πλευράς κίνησης. Επιλέξαμε τον παλιό εθνικό δρόμο για να πάμε πιο αργά και να απολαύσουμε τη διαδρομή, ανάμεσα στα πεύκα και τη θάλασσα. Φτάσαμε λίγο πριν πέσει το σκοτάδι. Κουρασμένοι μεν, αλλά γεμάτοι όμορφες εμπειρίες. Τη χαρήκαμε τη μέρα αυτή. Και τη χάρηκαν και οι φίλοι μας. Δεν υπάρχει πιο ωραίο από αυτό!
Ποιος από μας, δεν θα ήθελε να πάει κάπου αυτές τις μέρες;
Χρειαζόμαστε αλλαγές στη ζωή μας; Και τα ταξίδια βοηθούν σ’ αυτό. Αναμφίβολα. Αλλά δεν είναι πάντα εύκολο. Αν και τα ΜΜΕ επιμένουν ότι οι τουριστικοί προορισμοί είναι κλειστοί για το τριήμερο αυτό, το ζήτημα είναι ποιοι μπορούν να κάνουν χρήση… Και η φύση είναι μια όμορφη διέξοδος…
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 28/10/2022
Ψάχνουμε να βρούμε λίγο χρόνο για μας. Λίγο ποιοτικό χρόνο για να τον διαθέσουμε σε μας και τους ανθρώπους μας. Δεν είναι και τόσο εύκολο αυτό, αν και είμαστε συνταξιούχοι και θεωρητικά δεν θα έπρεπε να μας απασχολεί το θέμα.
Ο λόγος γι’ αυτές τις μέρες… Βλέπετε, είμαστε λόγω 28ης Οκτωβρίου, νωρίτερα στο περίπτερο και καθώς οι άνθρωποι έχουν την τάση να διευρύνουν λίγο τις μικρές διακοπές τους, όλο και θα σκαρφιστούν κάτι για να μην επιστρέψουν στις δουλειές τους το πρωί της Δευτέρας.
Φυσικά κάτι τέτοιο δεν αφορά τη μεγάλη πλειοψηφία των συνανθρώπων μας. Εκείνη βιώνει τις δυσκολίες που προσθέτουν η ακρίβεια και η συνεχής συρρίκνωση των εισοδημάτων από τον πληθωρισμό και τις αψυχολόγητες ανατιμήσεις, παντού.
Και θα περιμένουν πάνω από τα ΑΤΜ να πάρουν τη σύνταξη τους και να καλύψουν τις άμεσες ανάγκες τους. Πού και πώς να κάνουν σχέδια για μια εξόρμηση που την έχουν τόσο ανάγκη;
Κι ωστόσο τα ΜΜΕ, όλο αυτόν τον καιρό συνέχισαν να τροφοδοτούν την ειδησεογραφία με τουριστικά ρεπορτάζ του τύπου «που θα περάσετε ένα εξαιρετικό τριήμερο». Κι επίσης συχνά ακούγαμε πως δύσκολα έβρισκες κατάλυμα αν και οι τιμές τους είναι στα ύψη.
Δεν σας μπερδεύουν εσάς όλα αυτά ή μόνο με εμένα, συμβαίνει; Ποιοι είναι αυτοί που έχουν την άνεση να το κάνουν και γιατί δεν τους βλέπουμε στον περίγυρο που κινούμαστε;
Αν λοιπόν έτσι έχουν τα πράγματα, τότε μάλλον οι κοινωνικές τάξεις που ανέκαθεν υπήρχαν σε αυτόν τον κόσμο, είναι δύο. Οι πλούσιοι και οι φτωχοί. Οι μικρομεσαίοι, μια σφήνα που κατά καιρούς, για τους δικούς τους λόγους άφηναν να υπάρχει, μάλλον έχει εξαφανιστεί με τις πολιτικές των τελευταίων χρόνων λιτότητας.
Και με δεδομένο πόσο άδικο είναι το σύστημα που ζούμε, οι πλούσιοι είναι πολύ λίγοι, αλλά συνεχώς πλουσιότεροι, ενώ οι φτωχοί συνεχώς και πληθαίνουν με ανησυχητικό τρόπο… Δεν είναι να απορούμε που, την ώρα που δυσκολεύονται τόσοι άνθρωποι να επιβιώσουν, τα καφέ, οι ταβέρνες, τα παραθεριστικά κέντρα και ότι χώρος έχει σχέση με διασκέδαση, είναι γεμάτα.
Αλλά η εικόνα αυτή δεν αντιπροσωπεύει την αλήθεια. Πίσω από τα κλειστά στόματα και τις πόρτες, υπάρχει η αγωνία για επιβίωση. Η χλιδή και ο λαμπερός κόσμος των ριάλιτι σόου στην τηλεόραση, είναι ένα ακόμα ψέμα για κατανάλωση στο ευρύ κοινό.
Κάποιοι πέφτουν στην παγίδα να θεωρούν ότι οι ερχόμενες εκλογές, είτε γίνουν στην ώρα τους, είτε νωρίτερα, θα βοηθήσουν να λυθεί το πρόβλημα. Αν και μέσα τους γνωρίζουν ότι, δεν είναι θέμα διαχείρισης, θα ήθελαν να πιστεύουν ότι η όποια αλλαγή, θα έρθει από ανθρώπους. Χιλιάδες χρόνων διακυβέρνησης από διαφορετικά ανθρώπινα συστήματα, μας έχει πείσει πως η εμπιστοσύνη και η ελπίδα μας σε αυτές είναι από ελάχιστη έως μηδαμινή.
Από αλλού προσμένουμε τη μόνιμη λύση. Κι εμείς τι κάνουμε ως τότε; Αντί να στεναχωριόμαστε που δεν έχουμε τη δυνατότητα να πάμε στους όμορφους προορισμούς που μας προτείνουν ως τουριστικούς, ας επικεντρώνουμε στους φίλους μας σε εκείνους με τους οποίους μπορούμε να μοιραστούμε πράγματα και να νοιώσουμε καλά.
Αυτό είναι που έχουμε περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, ανάγκη αυτή την εποχή. Και κυρίως, να μη χάσουμε το χαμόγελο και την αισιοδοξία μας για το αύριο και τη ζωή. Το θέμα είναι να ξεπεράσουμε τους φραγμούς που άλλοι μας βάζουν έντεχνα, ότι τάχα μου δεν είμαστε σε θέση να τα καταφέρουμε…
Όσο «κρατάει» ο Οκτώβρης με τις καιρικές συνθήκες να είναι καλές, εμείς θα επιχειρούμε παρέα με αγαπημένους φίλους, μικρές αποδράσεις και όχι αποκλειστικά σε τριήμερα, σαν αυτό που βιώνουμε τώρα.
Και δεν χρειάζεται να μας πιάνει ο πανικός για τον δύσκολο χειμώνα που έχουμε μπροστά μας. Θα περάσει κι αυτό, όπως τόσα και τόσα άλλα που πέρασαν ώς τώρα… Και ας μην πάψουμε να είμαστε αισιόδοξοι. Να βλέπουμε πέρα από το μαύρο πέπλο που απλώνουν μπροστά μας. Τα καλύτερα δεν τα έχουμε ζήσει ακόμα. Αρκεί να το θέλουμε και να το επιδιώκουμε, έμπρακτα.
- Το κομμάτι αυτό δημοσιεύεται στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ, σήμερα Παρασκευή 28/10/2022, που κυκλοφορεί λόγω της αργίας μια μέρα νωρίτερα…
Ένα διακοσμητικό φυτό, η φτέρη, στολίζει τα Λευκά Όρη…
Οι φωτογραφίες είναι του Christopher Cheiladakis, δημοσιευμένες στην ομάδα «GreekFlora» με το σχόλιο: “Η φτέρη Cystopteris fragilis. Λευκά Όρη. Χανιά, Κρήτη, Σεπτέμβριος 2022”. Με το κοινό όνομα φτέρη είναι γνωστά κοινώς όλα τα φυτά που ανήκουν στα Πτεριδόφυτα (Pteridophyta).
Το γνωστότερο από αυτά είναι το Πτερίδιον το αέτειον (Pteridium aquilinum), συνηθισμένο αυτοφυές στην Ελλάδα, μοναδικό γένος του είδους Πτερίδιον (Pteridium) της οικογένειας Υπολεπιδίδες (Hypolepidaceae) . Η εν λόγω οικογένεια παλαιότερα συγκροτούσε, μαζί με άλλες οικογένειες, μία ενιαία οικογένεια, με το όνομα Πολυποδιίδες (Polypodiaceae).
Η εξάπλωσή της ποικίλλει από τις παραθαλάσσιες ώς τις ορεινές περιοχές. Χρησιμοποιείται κυρίως για τα φύλλα της (για δημιουργία πρόχειρης στέγης και για συσκευασία φρούτων), ενώ στο παρελθόν έχει χρησιμοποιηθεί για την εξαγωγή ποτάσας, επειδή έχει υψηλή περιεκτικότητα σε κάλιο. Με το κοινό όνομα φτέρη είναι γνωστά και πολλά άλλα είδη Πτεριδικών, τα οποία καλλιεργούνται ως διακοσμητικά.
Είδαμε την έκλειψη ηλίου στο αστεροσκοπείο Αθηνών
Διαβάσαμε αυτό: “Τα Κέντρα Επισκεπτών του Αστεροσκοπείου της Αθήνας, στο Θησείο και την Πεντέλη είναι ανοιχτά για το κοινό για την παρατήρηση της μερικής έκλειψης, καθώς δεν είναι ασφαλής η παρατήρηση με γυμνό μάτι”. Χθες το μεσημέρι. Κι έτσι πήγαμε μια βόλτα μέχρι εκεί… Πάνω στην Πνύκα! Με φόντο το Λυκαβηττό και την Ακρόπολη.
Ήταν ένα τσούρμο παιδιά, από κάποιο δημοτικό σχολείο και προσπαθούσαν να τα βάλουν σε μια σειρά οι δάσκαλοι για να δουν το φαινόμενο, πράγμα δύσκολο. Την παρατήρηση μπορούσες να την κάνεις μέσα από ειδικά τηλεσκόπια, όπως αυτά. Αλλά με γυμνό μάτι δεν καταλάβαινες και πολλά πράγματα, καθώς η μέρα ήταν έτσι κι αλλιώς ηλιόλουστη.
Φυσικά από νωρίς είχαν πάρει θέση και τηλεοπτικά συνεργεία μάλλον για να καταγράψουν αντιδράσεις των ανθρώπων, καθώς θα έβλεπαν την μερική έκλειψη ηλίου. Θα το χρειάζονταν στα βραδινά δελτία ειδήσεων. Μου έδωσαν και έβαλα και τα ειδικά χάρτινα γυαλιά. Χρειαζόσουν ειδικά φίλτρα για να το δεις πιο καθαρά. Ας είναι, έστω και μ’ αυτά, περάσαμε όμορφα με τη βόλτα μας…
Ο Βοϊδομάτης, το ποτάμι του Βίκου, στο Ζαγόρι Ηπείρου
Ένας από τους μικρότερους, αλλά και πιο “τυχερούς” ποταμούς της Ελλάδας, μίας και το μεγαλύτερο τμήμα του διασχίζει ένα από τα ομορφότερα σημεία της χώρας μας, το φαράγγι του Βίκου. Ο Βοϊδομάτης είναι ένας μικρός παραπόταμος του Αώου με μήκος περίπου 15 χιλιομέτρων και είναι το ποτάμι με τα καθαρότερα νερά στην Ελλάδα και ίσως και την Ευρώπη.
Διαβάζουμε εντυπώσεις: Όταν σταθήκαμε δίπλα στις όχθες του, σε ένα σημείο μερικές εκατοντάδες μέτρα από το γεφύρι της Αρίστης και είδαμε τα διαύγεια των νερών του σε ένα αρκετά βαθύ σημείο εντυπωσιαστήκαμε, καθώς τα νερά του Βοϊδομάτη αποτελούν τον ορισμό της φράσης “Να τα πιείς στο ποτήρι”. Φωτογραφίες του Jim Hoyliaras δημοσιευμένες στην ομάδα “Ορεινές Αναζητήσεις”.
Η καθαρότητα τους οφείλεται βέβαια σε μεγάλο σημείο στο γεγονός πως το ποτάμι βρίσκεται εξ’ ολοκλήρου μέσα στον εθνικό δρυμό Βίκου Αώου. Ο δρυμός ανακηρύχθηκε το 1973 με αποτέλεσμα να έχει γίνει ένα σημαντικό βήμα για την προστασία της ευαίσθητης χλωρίδας και πανίδας της περιοχής, κάτι που διατήρησε και την καθαρότητα των νερών του ποταμού που είναι κρυστάλλινα αλλά και αρκετά παγωμένα όλες τις εποχές του χρόνου.
Ο Θεός να δίνει δύναμη κ κουράγιο στην Χάρις που τόσο επάξια του στάθηκε και σύντομα να δούμε τον αδελφό…