Αρχική » 2022
Αρχείο έτους 2022
Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…
Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
Τα δικά σας σχόλια
Το να εκφράζεται κανείς εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ είναι πολύ σπουδαίο για
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να γράφετε. Μόνο που για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.
Είναι λογικό να πρέπει να τα δει πρώτα ο διαχειριστής και να απομακρύνει κάποιο, αν -λέμε τώρα- μπορεί να είναι υβριστικό… Απλά πράγματα.
Αλλά θεώρησα ότι έπρεπε να το γνωρίζετε…
Στο εύχομαι Δήμητρα... Καθένα έχει την ομορφιά του, επειδή ότι έφτιαξε ο Θεός είναι ωραίο!
Καλημέρα! Και εμείς που είμαστε νησιώτες την θάλασσα, τουλάχιστον εγώ, την βλέπω από μακριά! Όσο για τα άλλα νησιά τα…
Τα κολοκυθόπουλα που τα λέμε εμείς, όντως γίνονται γεμιστά με ρύζι και σάλτσα δετό αυγολέμονο. Γίνονται τυροπιτάκια και η κυρίως…
Τι θα έκανα χωρίς εσένα Δημάκο! Σε ευχαριστώ για όλα όσα έχεις κάνει για μένα, κατά καιρούς, σ' αυτόν τον…
Η λέξη χειμώνας βγαίνει από την αρχαία ελληνική λέξη χειμών, που με την σειρά του βγαίνει από την λέξη χεῖμα που σήμαινε χειμερινός καιρός, παγωνιά, κρύο. Μεταφορικά, επίσης, σημαίνει ψυχρός καιρός με θύελλα.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο. Και να το εκτιμάς!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Ένας απολογισμός για τη χρονιά που φεύγει, το 2022!
Το συνηθίζουν οι άνθρωποι, τέτοιες μέρες… Αγαπούν, να κρατάνε κάποια σημεία καμπής ή ανάτασης και τα κρατούν ως σημεία που άξιζε να περάσουν για να φτάσουν σ’ αυτό που είμαστε. Ας κάνουμε λοιπόν το δικό μας μικρό απολογισμό για το 2022. Και πρώτα – πρώτα, ας θυμηθούμε λίγο το Πήλιο, στο οποίο καταφέραμε να πάμε για μια εβδομάδα μέσα στον Μάιο. Εδώ, η Σούλα στην Τσαγκαράδα. Δείτε και μερικά δημοσιεύματα από αυτό ταξίδι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Ύστερα ας κρατήσουμε δύο μεγάλες αλλαγές που κάναμε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, τον Ιούλιο. Ύστερα από προσεκτικό σχεδιασμό και σε συνεννόηση με τους τεχνικούς μας, Παναγιώτη και Θάνο, ξαναστήσαμε το site από την αρχή, πάνω σε νέες βάσεις, σύγχρονες. Πρόκειται γι’ αυτό που είστε τώρα και διαβάζετε. Αλλά, δεν μείναμε σε αυτό μόνο. Κρατήσαμε και το παλιό, ως αρχείο, επειδή κρύβει μέσα του θησαυρούς. Με καθημερινή, μικρής κλίμακας ενημέρωση. Δείτε το ΕΔΩ.
Ξαναστήσαμε σε σωστή βάση το site ELEGANT BY NASIA με τα χειροποίητα κοσμήματα με ημιπολύτιμους λίθους, κάτι που ξεκίνησε μέσα στην πανδημία να απασχολεί τη Σούλα. Απλό, όμορφο στο χειρισμό του, το νεοσχεδιασμένο site, έδωσε τη δυνατότητα για καλύτερη πρόσβαση των γυναικών ιδιαίτερα, που έτσι κι αλλιώς ενδιαφέρονται για τέτοιου είδους πράγματα. Το site ενημερώνεται τακτικά, παράλληλα με τις σελίδες μας στο VIBER και στο FACEBOOK. Δείτε το ΕΔΩ.
Καταφέραμε και φέτος, αν και νομίζαμε ότι ήταν αδύνατον, να πάμε στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου, που λόγω πανδημίας ήταν κλειστό τα δυο προηγούμενα χρόνια. Και ήταν για μας αναζωογονητικό, αυτό. Το είχαμε τόσο ανάγκη και ας ήταν Σεπτέμβρης. Ο καιρός «κράταγε» πολύ ακόμα. Στο χωριό μου, το Θραψανό, δεν καταφέραμε να πάμε ούτε φέτος, αλλά ελπίζουμε να υλοποιήσουμε αυτόν τον στόχο τη χρονιά που έρχεται. Δείτε μερικά δημοσιεύματα ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Μια βόλτα στους “Αέρηδες”, στη σκιά της Ακρόπολης
Ήταν ωραία η μέρα, με ήλιο, οπότε το επιδιώξαμε. Να πάμε να περπατήσουμε στην Ακρόπολη. Και φτάσαμε μέχρι τους Αέρηδες. Έτσι καθιερώθηκε να λέγεται το αρχαίο μνημείο που βρίσκεται στους βόρειους πρόποδες της Ακρόπολης Αθηνών, στο χώρο της Ρωμαϊκής Αγοράς στην Πλάκα. Η επίσημη ονομασία του είναι Ωρολόγιο του Κυρρήστου και θεωρείται πως το ανήγειρε ο Ανδρόνικος ο Κυρρήστης (ή Κύρρηστος).
Πρόκειται για οκταγωνικό μαρμάρινο κτίριο, χωρίς κίονες, όπου στις ισάριθμες μετόπες του φέρονται ανάγλυφοι οι οκτώ κύριοι άνεμοι, εξ ου και η ονομασία «Αέρηδες». Φέρει δύο θύρες, μία προς βορρά και μία προς δύση. Πρόκειται για ένα πυργωτό οκτάγωνο οικοδόμημα από πεντελικό μάρμαρο, μήκους πλευράς 3,20 μέτρων και συνολικού ύψους 12 μέτρων, του οποίου η βάση αποτελείται από τρεις βαθμίδες.
Η στέγη του είναι κωνική κεραμοσκεπής. Στη νότια πλευρά φέρει ένα ημικυλινδρικό πρόσκτισμα μικρότερου ύψους ενώ στη ΒΑ και ΒΔ πλευρά φέρει από ένα πρόπυλο με δύο αντιτακτούς κίονες έκαστο. Στη κορυφή της στέγης υπήρχε ορειχάλκινος ανεμοδείκτης υπό μορφή Τρίτωνα, ο οποίος περιστρεφόμενος έδειχνε, κρατώντας δείκτη, την κατεύθυνση ενός από τους οκτώ κύριους ανέμους.
Ο φίλος μας, Ηλίας Θεολόγου, γράφει στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ…
“Αυτό πού με τρώει είναι, γιατί οι άνθρωποι εγκατέλειψαν τα χωριά, την φύση και μαζεύτηκαν όλοι στις πόλεις. Με αποτέλεσμα να έχουν να αντιμετωπίσουν πιο πολλά προβλήματα από ότι νόμιζαν ότι είχαν στο χωριό! Φαντάζονταν, ότι αν πάνε στην πόλη ή σε μια ξένη χώρα, θα ήταν πολύ καλύτερα, αλλά όταν κατάλαβαν το λάθος τους, ήταν ήδη αργά. Έστω όμως κι αργά, πάλι δεν είναι ποτέ αργά για την επιστροφή”.
“Αυτό έπαθα κι εγώ.. Και τι κατάλαβα; Όταν είχα πολλά λεφτά, ήμουν φτωχός. Τώρα έχω μόνο την σύνταξη μου και νομίζω πως είμαι αυτοκράτορας! Πώς είναι η ζωή στο χωριό; Ξύπνημα στα γρήγορα, ντύσιμο όπως – όπως, αϊντεεε. Που πας Βέγγο, γιατί; Κάνε πιο σιγά, βρε! Όσο τρέχεις, Βέγγο, η απόσταση μεγαλώνει, τώρα το κατάλαβες, Ηλία; Ναι, τώρα. Πάλι καλά που το κατάλαβες!”
“Χωριανοί, στην ηλικία μου, που έμειναν στο χωριό με τα χωράφια ή τα ζώα, τα κατάφεραν και αυτοί καλά. Και έχουν πιο καλή υγεία… Δηλαδή, αν έμενα εδώ, στην Αναστασία Σερρών, δεν θα μπορούσα να αναπτύξω μια επιχείρηση που θα μου επέτρεπε να επιβιώσω; Δεν ήταν κατ’ ανάγκη να είναι τα χωράφια ή τα ζώα. Άραγε δεν φταίει ή έφταιγε το χωριό σαν τοποθεσία; Όχι δεν φταίει η τοποθεσία, φταίει η λάθος τοποθέτηση της σκέψης”.
Μας λείπουν οι γείτονες μας. Ευτυχώς, έχουμε νέα τους
Ο Βασίλης και η Ζανέτα είναι κοντά στα παιδιά τους στη Νορβηγία… Και στο λίγο καιρό που είναι εκεί έχουμε κάνει κιόλας δύο δημοσιεύματα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε τα ΕΔΩ κι ΕΔΩ… Κι αυτό, γιατί κι εκείνοι όπως κι εμείς, μας έχουν επιθυμήσει. Έτσι μας στέλνουν φωτογραφίες υπέροχες, να δούμε πως είναι ο τόπος που βρίσκονται.
Έχει χιονίσει εκεί αυτόν τον καιρό, αλλά υπάρχει κι ένας ήλιος όλο γλύκα. Έχουν βγει στη βεράντα του σπιτιού τους και τραβάνε αυτές τις μοναδικές φωτογραφίες, την ώρα που ο ήλιος απλώνει τις χρυσές ακτίνες του, πάνω στο μεγάλο δέντρο που είναι μπροστά τους. Και το αποτέλεσμα. όπως μπορείτε να δείτε, είναι κάτι παραπάνω από ωραίο!
Μ’ αρέσει πολύ η όλη σύνθεση… Και το ομολογώ, θα ήθελα να ήμασταν εκεί με τη Σούλα. Να κατεβαίναμε να παίζαμε σαν τα παιδιά πάνω στα χιόνια και μετά να καθόμαστε στη βεράντα του σπιτιού και να απολαμβάναμε ένα ζεστό τσάι. Υπάρχει άραγε κάτι καλύτερο από αυτό σ’ αυτές τις δύσκολες, από πολλές απόψεις, μέρες;
Πρωινοί δρόμοι της Αθήνας. Λες κι ήταν Αύγουστος!
Άδεια η Αθήνα χθες. Και οι φωτογραφίες ενδεικτικές από το λίγο περπάτημα που κάναμε. Εδώ η οδός Κολοκοτρώνη, ένα μικρός δρόμος που ξεκινάει από την Αιόλου, πολύ κοντά στην Αθηνάς και φτάνει ώς τη Σταδίου. Ψυχή δεν υπήρχε στις 10 το πρωί. Ούτε άνθρωποι, ούτε αυτοκίνητα.
Εντάξει, είναι υπερβολικό να είσαι στα τελειώματα του Δεκεμβρίου και να λες στον τίτλο, “Λες κι είναι Αύγουστος”. Έτσι όμως αισθάνθηκα χθες καθώς περπατούσα στο πλάι της παλιάς Βουλή, εκεί με τα ωραία μπαράκια. Προσέξτε στο πλάνο τίποτα δεν δείχνει να κινείται. Το μόνο που με επανέφερε στην πραγματικότητα ήταν το κρύο.
Οδός Καραγιώργη Σερβίας. Κι εδώ, ψυχή ανθρώπινης παρουσίας… Έτσι είναι τις ημέρες αργίας… Τρώνε και πίνουν λίγο παραπάνω ι άνθρωποι και μετά κοιμούνται επίσης λίγο παραπάνω. Πού να πάνε, αφού δεν έχουν δουλειά; Ίσως καμιά βόλτα αλλά κι αυτή μετά, το απόγευμα.. Ας είναι. Εμείς καλά περάσαμε, σε μια Αθήνα χωρίς κόσμο…
Περιπλανήσεις από το Μονοδένδρι Ζαγορίου στην ‘Ηπειρο
Αν πηγαίναμε κάπου εκδρομή αυτές τις μέρες, σίγουρα θα διαλέγαμε αυτό το μέρος. Είναι στην Ήπειρο στην τοποθεσία Αγία παρασκευή, Μονοδένδρι. Οι φωτογραφίες είναι του Ανδρέα Μανδαράκα, παρμένες αυτή την εποχή και δημοσιευμένες στην ομάδα “Ορεινές Περιπλανήσεις”. Στα πανέμορφα Ζαγοροχώρια και πιο συγκεκριμένα σε ένα από τα ομορφότερα χωριά του Ζαγορίου, το Μονοδένδρι.
Από την Μονή της Αγίας Παρασκευής ξεκινούν και δύο μονοπάτια τα οποία χαρακτηρίζονται τα πιο επικίνδυνα στην Ελλάδα, αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο. Πρόκειται για στενά περάσματα κυριολεκτικά στην άκρη του γκρεμού, που κινούνται παράλληλα επάνω στο Φαράγγι του Βίκου. Το φάρδος τους επιτρέπει μόνο ένα άτομο και αυτό μετά βίας και το βάθος του φαραγγιού δίπλα σας, ξεπερνά σε κάποια σημεία ακόμα και τα 500 μέτρα.
Οι πρώτοι που διέσχισαν αυτά τα μονοπάτια χρησιμοποιήθηκαν από βοσκούς. Αξίζει να σημειωθεί πως το Φαράγγι του Βίκου είναι το πιο βαθύ φαράγγι του κόσμου με βάθος κοντά στα 1000 μέτρα. Οι πληροφορίες γι’ αυτό το δημοσίευμα πάρθηκαν από ένα άρθρο που φτιάχτηκε για την ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΩΝ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ, πολύ κατατοπιστικό…
Κάτι ακόμα πολύ όμορφο από την χιονισμένη Νορβηγία…
Το Sjusjøen η Σούσεν όπως θα το λέγαμε στη γλώσσα μας, είναι ένας προορισμός για σκι αντοχής στον δήμο Ringsaker στην κομητεία Innlandet της Νορβηγίας. Το Hedmarksvidda βρίσκεται στο οροπέδιο νότια του Sjusjøen . Η περιοχή βρίσκεται με δασικό και ορεινό έδαφος περίπου 750–1.000 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας.
Αυτή η περιοχή βρίσκεται περίπου 20 χιλιόμετρα ανατολικά της πόλης Lillehammer. Στην περιοχή υπάρχουν πολλές εξοχικές κατοικίες, καθώς και ένα ξενοδοχείο και ένας ξενώνας νέων για διαμονή. Το Sjusjøen και το γειτονικό χωριό Nordseter (στα δυτικά) ήταν και οι δύο αρχικά ορεινές αγροτικές κοινότητες, οι οποίες – με το εύκολα προσβάσιμο δάσος και το ορεινό έδαφος – έχουν εξελιχθεί σε προορισμούς για σκι.
Η περιοχή προσφέρει ένα ευρύ φάσμα εναλλακτικών επιλογών για σκι, συμπεριλαμβανομένων περίπου 350 χιλιομέτρων προετοιμασμένων μονοπατιών (πίστες) αντοχής. Οι πίστες εκτείνονται μέχρι τους δήμους Lillehammer και Øyer και συνδέονται επίσης με τις Ολυμπιακές πίστες στο στάδιο Birkebeineren Ski . Τα μονοπάτια περνούν μέσα από δασώδη και ορεινό έδαφος και είναι ευδιάκριτα σηματοδοτημένα με πινακίδες.
Υπεροχο το κειμενο. Το ποιημα στο τελος μου θύμισε τις γυναικες της γειτονιάς της μητέρας μου που οταν πεθανε τις…