Αναστασιά: Η χαρά των φίλων μας είναι και δική μας χαρά!

Ο Ηλίας, είναι πολύ ευαίσθητος… Τα περίμενε πώς και πώς τα χιόνια που έπεσαν χθες στο χωριό του, την Αναστασιά των Σερρών στη Βόρεια Ελλάδα. Είδε την προηγούμενη μέρα τα πρώτα χιόνια που έπεφταν και τα κατέγραψε στο βίντεο με το κινητό του. Την επομένη όμως το πρωί, καθώς βγήκε έξω στην αυλή του, είδε το στρωμένο χιόνι και άρχισε να “πεταρίζει” η καρδιά του. Και όπως ακριβώς θα έκανε ένα παιδί, άρχισε να τραβά φωτογραφίες με το κινητό του.

Κι αυτή τη χαρά του, τη μοιράστηκε με όσους περισσότερους μπορούσε. Και επειδή είναι λογικό στο χωριό με τα χιόνια έξω από την πόρτα του να κάνει κρύο, προτίμησε τη ζεστασιά του τζακιού και τη σιγουριά της… πλατείας του Facebook. Όπου εκεί όλοι βλέπουν όλους και όπου ο κόσμος όλος γίνεται ένα μικρό… χωριουδάκι, ώστε να ξέρεις τα πάντα για τον άλλον. Στα λέει ο ίδιος!

Κάπως έτσι φτάσαμε κι εμείς από τη θαλπωρή του σπιτιού μας στην Αθήνα, να δούμε, λίγα λεπτά αφού “ανέβασε” τις φωτογραφίες και να κάνουμε άμεσα την πρώτη ανάρτηση εδώ, στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Αφήσαμε για έμφαση τις τέσσερις φωτογραφίες στην κορυφή του site, αλλά στο μεταξύ ο Ηλίας έστειλε κι άλλες στο Messenger, οπότε εκτιμήσαμε ότι ήταν αναγκαίο, άλλο ένα δημοσίευμα. πιο ψύχραιμο και πιο περιεκτικό. Και το κάναμε!

Τα πρώτα χιόνια έπεσαν φέτος στην Αναστασιά Σερρών

Παρακολουθώ τον τοίχο του φίλου μου Ηλία Θεολόγου από την Αναστασιά των Σερρών. Από χθες βράδυ άρχισε να ρίχνει νιφάδες χιονιού, αλλά το ζήτημα ήταν αν θα τις “κρατούσε”. Ε, λοιπόν τις κράτησε! Πριν από λίγο ο Ηλίας ανέβασε αυτές τις φωτογραφίες στον τοίχο του.

Μπορείς να το πεις και “ζωντανό” ρεπορτάζ. Βοηθάνε πολύ τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κάτι τέτοιες ώρες, σίγουρα. Ένα πολύ μικρό σχόλιο αρκεί να καλύψει την ανάγκη της δημοσίευσης. Όλα τα άλλα τα λένε οι φωτογραφίες. Το αχνό χιόνι πάνω στα δέντρα είναι υπέροχο.

Εμείς που γνωρίζουμε καλά το σπίτι του Ηλία κι ας μην έχουμε καταφέρει να πάμε ακόμα από κοντά, έχουμε αντιληφθεί ότι όλες οι φωτογραφίες που βλέπετε είναι από τον κήπο του σπιτιού του. Όλες! Ο Ηλίας ντύθηκε καλά και βγήκε έξω στο κρύο να τις τραβήξει. Μέσα τον περίμενε το αναμμένο τζάκι…

Η οδός Μιχαήλ Βόδα, στρωμένη από τα πεσμένα φύλλα

Φαντάσου έναν δρόμο γεμάτο με πεσμένα φύλλα, σε αποχρώσεις του χρυσού, του πορτοκαλί και του κόκκινου. Τα φύλλα σχηματίζουν ένα πολύχρωμο χαλί που καλύπτει το πεζοδρόμιο και τον δρόμο, δημιουργώντας μια αίσθηση ζεστασιάς και νοσταλγίας. Φαντάσου, λοιπόν, να περπατάς στη Μιχαήλ Βόδα στα πρώτα της 37 νούμερα.

Ο ήλιος χαμηλώνει στον ορίζοντα, ρίχνοντας μαλακό φως πάνω στα φύλλα και κάνοντάς τα να λάμπουν. Ο αέρας είναι δροσερός και φέρνει μαζί του τη μυρωδιά του φθινοπώρου, ενώ τα φύλλα θροΐζουν απαλά καθώς περπατάς πάνω τους. Η Μιχαήλ Βόδα στην Αθήνα ξεκινά από τη Λιοσίων και φτάνει ώς την οδό Ολυμπίας. Από εκεί και πέρα συνεχίζει ώς Λεωφόρος Ιωνίας.

Είναι μια σκηνή που σε κάνει να θέλεις να σταματήσεις και να απολαύσεις τη στιγμή, να πάρεις μια βαθιά ανάσα και να νιώσεις την ηρεμία και την ομορφιά της φύσης γύρω σου. Τη φύση; Ναι, τα δέντρα που υπάρχουν σ’ αυτό το δρόμο και που αυτή την εποχή ρίχνουν τα κιτρινισμένα φύλλα τους παντού, κάτω, πάνω στα παρκαρισμένα αυτοκίνητα, οπουδήποτε…

Άνδρος φεγγαρόφωτη! Μαγευτική, υπέροχη, μοναδική

Πιο κάτω, έχουμε σήμερα ένα θέμα για την Άνδρο, το αιγαιοπελαγίτικο νησί που αγαπάμε. Θα το δείτε τώρα. Αλλά εδώ, θα δείτε και νυχτερινές εικόνες του νησιού. Πώς είναι μια νύχτα με φεγγάρι στην Άνδρο; Υπέροχη, όπως διαπιστώνετε κι εσείς στα δυο στιγμιότυπα που σας έχουμε. Τι κάνει μια τέτοια στιγμή τόσο όμορφη; Και πώς αλλάζει τη διάθεση και βοηθά να κάνουμε θετικές σκέψεις; Χρειάζεται παραπάνω εμβάθυνση. Αλλά αυτό είναι κάτι που μπορεί να κάνει, οποιασδήποτε διαβάζει αυτό το κομμάτι και έχει ευαισθησίες μέσα του…

Ξαφνικά είδαμε μια λάμψη, από την Άνδρο που αγαπάμε!

Ώρα να ξαναδούμε λίγο την αγαπημένη μας Άνδρο. Αφορμή κάποιες φωτογραφίες που μας έστειλε χθες η καλή μας φίλη, Ευαγγελία Πυλοστόμου. Εξαιρετική και φιλόξενη όπως και άλλοι άνθρωποι εκεί που μας έκαναν να αγαπήσουμε το αιγιοπελαγήπτικο νησί.

Είναι όμορφα τοπία που αποτυπώνουν την αγριάδα και την ιδιαίτερη ομορφιά που η ώρα και η στιγμή έφερε μπροστά της. Ήταν σα να βρεθήκαμε, ξαφνικά, εκεί. Μέσα σ’ αυτή τη χειμωνιάτικη ατμόσφαιρα, να περπατήσαμε στους περιφερειακούς αγροτικούς δρόμους.

Και τι είναι αυτό που μας αρέσει; Είναι το αυθεντικό, το αληθινό, αυτό που είναι μακριά από το φτιασιδωμένο μέσα από φωτογραφικά φίλτρα. Έτσι μας αρέσει κι έτσι την έχουμε βάλει στην καρδιά μας την Άνδρο. Σταθερή αξία. Όπως και οι άνθρωποι. Καθαροί και ωραίοι. Βγάζουν ατόφιο χρυσάφι, ότι έχουν στην καρδιά τους.

Τα φύλλα της λεμονιάς στην πολυκατοικία, πέφτουν…

Η ανησυχία μου για τη λεμονιά της πολυκατοικίας είναι εύλογη. Το ότι τα φύλλα πέφτουν πράσινα, μπορεί να οφείλεται σε διάφορους λόγους. Μερικοί πιθανοί λόγοι είναι: Αν την ποτίζουμε πολύ συχνά οι ρίζες μπορεί να σαπίσουν και τα φύλλα να πέσουν. Αλλά δε νομίζω ότι εμπίπτει σ’ αυτή την κατηγορία. Ελάχιστοι ένοικοι της πολυκατοικίας, δακτυλοδεικτούμενοι, ασχολούνται με την περιποίηση της,

Αν το χώμα είναι πολύ ξηρό, τα φύλλα μπορεί επίσης να πέσουν. Η έλλειψη κάποιου θρεπτικού συστατικού, όπως ο σίδηρος ή το μαγνήσιο, μπορεί να προκαλέσει κιτρίνισμα και πτώση των φύλλων. Μερικές ασθένειες και έντομα μπορούν να προκαλέσουν πτώση των φύλλων. Οι απότομες αλλαγές στη θερμοκρασία μπορούν να προκαλέσουν στρες στη λεμονιά και να οδηγήσουν στο ίδιο αποτέλεσμα.

Οι οδηγίες λένε να αγγίξουμε το χώμα για να δούμε αν είναι υγρό ή ξηρό. Αν είναι πολύ υγρό, θα πρέπει να μειώσουμε το πότισμα. Αν είναι πολύ ξηρό, να το ποτίσουμε περισσότερο. Θα μπορούσαμε επίσης να δούμε αν υπάρχουν σημάδια ασθενειών ή εντόμων. Αν βρούμε κάτι, θα πρέπει να συμβουλευτούμε έναν γεωπόνο για να μας προτείνει την κατάλληλη θεραπεία.

Η Αθήνα με ανθρώπινο πρόσωπο! Μπορεί να συμβεί…

Συχνά, καθώς κινούμαστε στην Αθήνα μ’ αρέσει να σταματώ με τη μηχανή, όπου κι αν κινούμαι και να βγάζω μια φωτογραφία με το κινητό μου τηλέφωνο. Η συγκεκριμένη έχει τραβηχτεί στην Πειραιώς στο ύψος της Πολυκλινικής, λίγο πριν φτάσω στην Ομόνοια. Είναι γύρω στις 5:10 το απόγευμα και κοιτάξτε ένα σούρουπο!

Και βεβαίως καλύπτουμε τις ανάγκες μας για γραφική ύλη από κάτι μικρά μαγαζιά σαν αυτό της Ευριπίδου, στο κέντρο της Αθήνας, λίγο πιο πάνω από την κεντρική αγορά.. Κλασική αξία! Έτσι όπως παλιά… Βγάζουν σε πάγκους, στο πεζοδρόμιο, την πραμάτεια τους. Μπορείς να δεις, να διαλέξεις και να ψωνίσεις.

Άλλο ένα σούρουπό, στην Άργους, στον Κολωνό. Στο βάθος ο ουρανός είναι ένα όνειρο… Κι είναι φοβερό να συμβαίνει αυτό, ανάμεσα στις πολυκατοικίες – θεριά. Κανείς δεν είναι σε θέση να χαλάσει την ομορφιά της ώρας. Κι έτσι είναι που η Αθήνα μπορεί κι αυτή να πάρει ένα πιο ανθρώπινο πρόσωπο.






























Δυστυχώς αυτή είναι η κατάντια του κράτους (όχι της Χώρας) και της τωρινής αδιάφορης τοπικής αυτοδιοίκησης!! Κρίμα....! Δεν υπάρχουν άνθρωποι…