Αρχική » 2023 (Σελίδα 25)

Αρχείο έτους 2023

Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…

Τελευταίες Αναρτήσεις:

Οι επισκέπτες μας

Εδώ θα δείτε τα σχόλια σας!

Το να εκφράζεται κανείς εδώ στον **ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ** είναι πολύ σπουδαίο για
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν **να μας γράφετε.** Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.

Βασίλειος Παπίας στο Το λες και κατάντια στον «Καπράλο», στο λόφο Κολωνού27 Ιουλίου 2025
Δυστυχώς αυτή είναι η κατάντια του κράτους (όχι της Χώρας) και της τωρινής αδιάφορης τοπικής αυτοδιοίκησης!! Κρίμα....! Δεν υπάρχουν άνθρωποι…
Panos Chatziliadis στο Οι αέρηδες των Κυκλάδων στην Αμοργό για λίγη δροσιά!26 Ιουνίου 2025
Κάθε Ελληνικό νησί ήταν πάντα μια πρόκληση για μένα από τα παιδικά μου χρόνια, και περισσότερο η Αμοργός. Δεν κατάφερα…
Βασίλειος Παπίας στο Λιμάνι Μαντουδίου: Η Πύλη προς τις Σποράδες6 Ιουνίου 2025
Υπέροχο ενημερωτικό δελτίο!!!
Βασιλειος Παπιας στο Τελικά, τη βροχή την είδαμε την Κυριακή το απόγευμα29 Απριλίου 2025
Επιβεβαιώνω όλα τα αναγραφόμενα του φίλου μου Νίκου γιατί εκείνες τις ώρες ήμασταν μαζί. Η δικιά μου γνώμη είναι ότι....πλέον…
Βασίλειος Παπίας στο Ο Κώστας και η Άννυ ταξίδεψαν στο Κανκούν του Μεξικό23 Απριλίου 2025
Αχ τι όμορφα μέρη υπάρχουν!!! Να περνάνε καλά τα παιδιά!!!

Η ζωή μας ανάμεσα στις εποχές. Η φύση γύρω μας αλλάζει, αναγεννιέται από το χειμώνα. Κι εμείς το ίδιο! Το χρειαζόμαστε αυτό. Κάποτε, τα πράγματα ήταν πιο ευδιάκριτα ανάμεσα στις εποχές. Τώρα όχι πια...
Το καλοκαίρι του 2025 που ζούμε ήδη είναι ίσως το πιο θερμό των τελευταίων δεκαετιών. Μοιάζει με αυτό του 2024... Γεμάτο καύσωνες. Αυτό κάνει πολύ δύσκολη τη ζωή μας... Οι μετεωρολόγοι μας προετοίμασαν από νωρίς και το ζούμε στο έπακρο. Και ο χειμώνας ήταν γεμάτος ακραία καιρικά φαινόμενα. Κρύο, άνυδρος καιρός, επικίνδυνος... Εμείς, που έχουμε επιλέξει να γνωρίζουμε, τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, είμαστε σε πολύ πιο πλεονεκτική θέση από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Υπομονή λοιπόν και δύναμη. Όλα εξελίσσονται όπως έχει προβλεφθεί!

Ιανουάριος 2023
Κ	Δ	Τ	Τ	Π	Π	Σ
1	2	3	4	5	6	7
8	9	10	11	12	13	14
15	16	17	18	19	20	21
22	23	24	25	26	27	28
29	30	31

Η πλούσια και μακραίωνη παράδοση της αγγειοπλαστικής τέχνης στο χωριό Θραψανό Ηρακλείου το έχει αναδείξει ως το μεγαλύτερο κέντρο αγγειοπλαστικής στην Κρήτη, σταθμό για την ιστορία της νεότερης ελληνικής κεραμικής τέχνης. Σήμερα, στο χωριό εξακολουθούν να λειτουργούν εργαστήρια που κατασκευάζουν ακόμα μικρά και μεγάλα αποθηκευτικά αγγεία, γνωστά ως «θραψανιώτικα πιθάρια», τα οποία διακινούνται τόσο στην Ελλάδα, όσο και το εξωτερικό. Δείτε ΕΔΩ κι ένα υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό από την ΕΡΤ 3 που παίχτηκε τον Φλεβάρη του 2024. Κι ΕΔΩ ένα δημοσίευμα της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ για το χωριό μου.

Αναμφισβήτητα είναι η πιο όμορφη ώρα! Η ώρα του δειλινού. Φτάνει να είσαι εκεί. Την κατάλληλη ώρα, στο κατάλληλο μέρος και να απολαμβάνεις, λεπτό το λεπτό όλη αυτή την εξαιρετική εικόνα που δεν διαρκεί και πολύ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.

Δυο μέρες μόλις, στα τελειώματα του Αυγούστου του 2022, καταφέραμε να πάμε στη Τζιά, καλεσμένοι φίλων μας προκειμένου να μας φιλοξενήσουν. Και περάσαμε τόσο όμορφα που θα το κουβεντιάζουμε για καιρό.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!

Ήταν ένα ταξίδι μέσα στον Μάη… Έκανε ακόμα την ψυχρούλα του, αλλά το απολαύσαμε. Είχαμε ένα απωθημένο και το ικανοποιήσαμε. Πριν μερικά χρόνια που είχαμε πάει ένα Παρασκευο Σαββατο Κύριακο δεν το χαρήκαμε, δεν το περπατήσαμε επειδή το πρώτο πρωινό που σηκωθήκαμε βρήκαμε ένα χιόνι, καμιά 20ριά πόντους στρωμένο.
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του **ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ** θα δείτε αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από **ΕΔΩ** κι **ΕΔΩ** κι **ΕΔΩ** κι **ΕΔΩ** κι **ΕΔΩ**.

Από γενιά σε γενιά περνάει αυτή η τέχνη, του αγγειοπλάστη. Κι αν την αγκάλιαζε λίγο η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα. Στη φωτογραφία είναι ο πατέρας μου**, Λευτέρης του Κουμαλή**, ως αγγειοπλάστης. Τον ακολούθησε ο γιός του, ο **Κωστής Θεοδωράκης** και ο εγγονός του, ο **Μανώλης Βολυράκης** και δίπλα του ο γιος του, ο **Αγησίλαος**. Δείτε **ΕΔΩ** ένα πολύ όμορφο δημοσίευμα από το το περιοδικό **"Κ"** που συνοδεύει, κάθε Κυριακή, την έκδοση της **ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ**. Για να καταλάβετε τι λέω…

Σχεδόν τα κατάφερα να φτιάξω το σπίτι στο χωριό, κληρονομιά από τους γονείς μου, αν και μου κόστισε πολύ. Έχει ακόμα κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν, αλλά σιγά - σιγά.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!

Μια οικογενειακή φωτογραφία που έβγαλα με τα αδέλφια μου στο γάμο τη Πόπης, της κόρης του Κωστή μας. Επάνω από αριστερά η Γεωργία μας, δεν ζει πια. Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για αυτήν. Κάτω, από αριστερά, η Στασούλα μας, δείτε για αυτήν ΕΔΩ, δίπλα της η Μαλάμω, δείτε γι’ αυτήν ΕΔΩ και δίπλα της ο Κωστής μας, που και εκείνος δεν ζει πια, δείτε ΕΔΩ.

Αυτή είναι η εφημερίδα των συνταξιούχων των ΗΣΑΠ "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος" τ. 180 που κυκλοφορεί τώρα. Για να τη δείτε πατήστε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ το τ. 179, ΕΔΩ το τ.178, ΕΔΩ το τ. 177, ΕΔΩτο τ. 176, ΕΔΩ τ. 175, ΕΔΩ το τ. 174, ΕΔΩ το τ. 173, ΕΔΩ το τ. 172, ΕΔΩ το τ. 171, ΕΔΩ το τ. 170, ΕΔΩ το τ. 169, ΕΔΩ το τ.168, ΕΔΩ το τ.167 ΕΔΩ το τ.166, ΕΔΩ το τ. 165, ΕΔΩ το τ.164, ΕΔΩ το τ. 163, ΕΔΩ το τ.162. Τριάντα χρόνια αδιάλειπτης έκδοσης από τη γέννηση της, είναι μια μεγάλη επιτυχία. Παλιότερα τεύχη μπορείτε να τα δείτε σε PDF αρχείο, πηγαίνοντας στο Αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε κι ΕΔΩτο site του Σωματείου που επιμελούμαστε δημοσιογραφικά...

Έτοιμο και το και το 447 φύλλο... Δείτε το ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ το τ.466, ΕΔΩ το τ.445, ΕΔΩ το τ.444, ΕΔΩ, το τ. 443, ΕΔΩ το τ. 442, ΕΔΩ το τ. 441, ΕΔΩ το τ. 440, ΕΔΩ το τ. 439, ΕΔΩ το τ. 438, ΕΔΩ το τ. 437, ΕΔΩ το τ. 436, ΕΔΩ το τ. 435, ΕΔΩ το τ. 434, ΕΔΩ το τ. 433, ΕΔΩ το τ. 432, ΕΔΩ το τ. 431, ΕΔΩ το τ. 430, ΕΔΩ το τ. 429, ΕΔΩ το τ. 428, ΕΔΩ το τ. 427, ΕΔΩ το τ. 426, ΕΔΩ το τ. 425, ΕΔΩ το τ. 424, ΕΔΩ το τ. 423, ΕΔΩ το τ. 422, ΕΔΩ το τ. 421, ΕΔΩ το τ. 420, ΕΔΩ το τ. 419, ΕΔΩ το τ. 418, ΕΔΩ το τ. 417, ΕΔΩ το τ. 416, ΕΔΩ το τ. 415, ΕΔΩ το τ. 414, ΕΔΩ το τ. 413, ΕΔΩ το τ. 412, ΕΔΩ το τ. 411, ΕΔΩ το τ. 410, ΕΔΩ το τ. 409, ΕΔΩ το τ. 408, ΕΔΩ το τ. 407, ΕΔΩ το τ. 406, ΕΔΩ το τ. 405 ΕΔΩ το τ. 404 ΕΔΩ το τ. 403 ΕΔΩ το τ. 402, ΕΔΩ το τ. 401, ΕΔΩ το τ.400, ΕΔΩ το τ.399, ΕΔΩ το τ.398, ΕΔΩ το τ.397, ΕΔΩ το τ.396, ΕΔΩ το τ.395 ΕΔΩ το τ.394 ΕΔΩ το τ.393 ΕΔΩ το τ. 392, ΕΔΩ το τ. 391, ΕΔΩ το τ. 390, ΕΔΩ το τ. 389, ΕΔΩ το τ. 388, ΕΔΩ το τ. 387, ΕΔΩ τ. 386 και το 385 ΕΔΩ. Σε συνάρτηση μάλιστα με το Blog, δείτε το ΕΔΩ, είναι αυτό που λειτουργεί τώρα, με πιο συχνή ενημέρωση...

Αγαπώ την Κρήτη και το χωριό μου, το Θραψανό… Γράφω γι' αυτά με μια νοσταλγία. Είχα κάποτε σχέδια. Δεν είμαι βέβαιος πια, αν μπορώ να τα πραγματοποιήσω. Όταν όμως αλλάξουν τα πράγματα θα ήθελα να περνάω εδώ μερικούς μήνες, κυρίως καλοκαιρινούς. Είναι ο τόπος μου. Οι ρίζες μου. Οι αναμνήσεις μου…

Ένα από τα πράγματα που θα δείτε να κάνουμε σ' αυτό το site είναι ότι προσπαθούμε να γνωρίσουμε την Αθήνα. Τους τόπους που κινούμαστε, που περπατάμε, που πορευόμαστε.
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.

Τελικά τα καταφέραμε και περάσαμε όμορφα, τη μια βδομάδα, από 10-17 Σεπτέμβρη του 2022 που πήγαμε στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου. Πετύχαμε αυτό που θέλαμε. Να ξεκουραστούμε, να αλλάξουμε παραστάσεις, να φορτώσουμε τις μπαταρίες μας για το χειμώνα που έρχεται και που όλα δείχνουν ότι θα έχει ένα μεγάλο βαθμό δυσκολίας, καθώς όλα γύρω μας, ακριβαίνουν και η ανασφάλεια τα κάνει όλα χειρότερα. Ευτυχώς η ελπίδα μας για κάτι καλύτερο έχει πολύ ισχυρή βάση.

Έναν χρόνο μετράμε πια, στο νέο μας σπίτι. Ευχαριστούμε!

20 Ιουλίου 2023 / Σχολιάστε

Τέτοιες μέρες ήταν πέρσι, όταν επιχειρούσαμε το μεγάλο βήμα. Να ολοκληρώσουμε την πορεία του παλιού ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, χωρίς να τον κλείσουμε και να προχωρήσουμε στο νέο και σύγχρονο που βλέπετε και διαβάζετε τώρα. Αλλά δεν το κάναμε αβασάνιστα Όχι! Το παιδέψαμε πολύ το πράγμα και καταφέραμε να κρατήσουμε στη ζωή και σε λειτουργία και τα δύο. Ο παλιός ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗΣ με όλο το θησαυρό τόσων δημοσιευμάτων, λειτουργεί ως αρχείο. ΕΔΩ μπορείς να βρεις τα πάντα, από την αρχή της δημιουργίας του.

Τώρα που το ξανασκέφτομαι, αναρωτιέμαι πώς το τολμήσαμε μέσα στον Ιούλιο, ένα τέτοιο μεγάλο βήμα. Ύστερα πάλι νομίζω πως δεν ήταν όμοια τα πράγματα φέτος και πέρσι. Δεν είχαμε τόσο μεγάλο καύσωνα διαρκείας, ούτε και φωτιές σε τέτοια ένταση. Και επιπλέον είχε προηγηθεί μια πολύ λεπτομερής εργασία και προγραμματισμός με τους καλούς μου φίλους Πάνο, που μας φιλοξενεί στο σέρβερ του και τον Θάνο, που σχεδίασε το περιβάλλον που βλέπετε κάτω από την καθοδήγηση μου.

Έναν χρόνο μετά, απαντώντας στο ερώτημα αν είμαι ευχαριστημένος, θα μπορούσαν να πω ότι ένα site για να είναι ζωντανό, χρειάζεται καθημερινή ενημέρωση και θεματολογία που να ενδιαφέρει το αναγνωστικό της κοινό. Το πρώτο το έχουμε καταφέρει. Εδώ, βρίσκεται καθημερινές αναρτήσεις. Το δεύτερο το παλεύουμε και θα συνεχίσουμε να το παλεύουμε, καθώς προσπαθούμε να μοιραζόμαστε αισιόδοξα πράγματα. Οι κακές ειδήσεις είναι παρενθέσεις που απλά αποτυπώνουν την πραγματική ζωή.

Πιάνετε η καρδιά μας όταν βλέπουμε τη φωτιά να κατακαίει

19 Ιουλίου 2023 / Σχολιάστε

Είναι φοβερό αυτό που ζούμε τις τελευταίες δυο μέρες στην ευρύτερη περιοχή της Αθήνας, αλλά και σε ολόκληρη την Ελλάδα. Από τη μια μεριά καύσωνας και η υπερβολική ζέστη κι από την άλλη μόλις φυσάει ένα βοριαδάκι και αρχίζει να δροσίζει λίγο, έρχεται το κακό. Οι φωτιές που καραδοκούν να φέρουν την καταστροφή. Οι φωτιές που κάνει ανθρώπους να βλέπουν τις περιουσίες τους να καταστρέφονται μέσα σε ελάχιστο χρόνο.

Καμιά από τις φωτογραφίες τους σημερινού δημοσιεύματος δεν είναι δικιά μας. Είναι παρμένες από τα τα ειδησεογραφικά site που πλέον δεν ασχολούνται με κάτι άλλο παρά μόνο μ’ αυτό. Το ίδιο και η τηλεόραση που με ζωντανές συνδέσεις αναπαράγει όλη αυτή την καταστροφή και τον πανικό. Υποτίθεται ότι υπηρετούν τη δημοσιογραφία, αλλά μάλλον σε τρομολαγνία παραπέμπουν, έτσι όπως το βλέπω εγώ.

Κατέθεσα στην ειδησεογραφία των ημερών αυτό το θέμα, διότι δεν γίνεται να σχολιάζεις την επικαιρότητα καθημερινά, έστω με μια άλλη ματιά, πιο ψύχραιμη και να μη λες κάτι για όλο αυτό που πονά τόσους ανθρώπους. Δεν είναι και λίγο να νιώθεις ασφυκτικά το θάνατο από κάτι που δεν είσαι σε θέση να ελέγξεις. Η φωτιά και ο αέρας που την οδηγεί όταν λειτουργεί ανεξέλεγκτα, είναι ότι χειρότερο μπορεί να σου συμβεί

Θαυματουργικά βατόμουρα! Αλλά, πού να τα βρεις εδώ;

18 Ιουλίου 2023 / Σχολιάστε

Οι φωτογραφίες είναι της Stella Moumtzi δημοσιευμένες στην ομάδα “Βιολογικά περιβόλια & Άγρια χλωρίδα” με το σχόλιο: Βατόμουρα! Σμέουρα τα λέμε τώρα και τα καταναλώνουμε και κατεψυγμένα. Τα φύτεψα σε μία μεριά του φράχτη και τα ξεχνάω τα καημένα. Στον μπαξέ μου δεν έχω αφήσει, σπιθαμή που να μην έχω φυτέψει, παντού υπάρχουν φυτά που συμβιώνουν.

Τα βατόμουρα θέλουν δροσιά δεν αντέχουν τίς υψηλές θερμοκρασίες. Στον καύσωνα, ξεραίνονται καί μετά ξαναπετάνε φρέσκα βλαστάρια. Τα πιο γνωστά και διαδεδομένα μούρα είναι οι φράουλες (strawberries), τα σμέουρα (raspberries), τα βατόμουρα (blackberries), τα μύρτιλλα (blueberries), τα κράνη (cranberry), οι σταφίδες (μαύρες και ξανθιές).

Τα εδώδιμα μούρα αποτελούν μέρος της ανθρώπινης διατροφής εδώ και αιώνες. Η σύγχρονη καλλιεργημένη φράουλα, παραδείγματος χάριν, είναι απόγονος μιας δασόβιας ποικιλίας που ξεκίνησε από τους Ρωμαίους. Τα σμέουρα, από την άλλη, καλλιεργήθηκαν στην Ευρώπη από την εποχή του Μεσαίωνα, ενώ τα βατόμουρα γυρνούν το ρολόι του χρόνου πολύ πιο πίσω, φθάνοντας στους νεολιθικούς χρόνους.

Μετράμε μέρες μέχρι να έχουμε κοντά, Κώστα και Άννυ

17 Ιουλίου 2023 / Σχολιάστε

Ο Κώστας και η Άννυ σε μια έξοδο με φίλους τους από το Μεξικό. Σ΄ αυτό το εξαιρετικό πάρκο Cascade Falls που είναι 20 λεπτά από το σπίτι τους στο Βανκούβερ του Καναδά. Τους περιμένουμε πώς και πώς να έρθουν στην Ελλάδα με τα παιδιά τους, Δημήτρη και Άντωνη. Και τι έμειναν; Κάτι λιγότερο από τρεις εβδομάδες. Μετράμε μια – μια τις μέρες. Κι εμείς κι εκείνοι. Περνάμε καλά, μαζί.

Μέχρι τώρα μοιραζόμασταν πράγματα, αλλά από φέτος, όλα δείχνουν ότι θα έχουν το δικό τους σπίτι να το μοιράζονται με αγαπημένους φίλους τους. Και πέρα από την ταλαιπωρία που πέρασαν για να το αποκτήσουν, τους κόστισε κιόλας. Αλλά θα έχουν μια όμορφη, ζεστή γωνιά στην Ελλάδα να έρχονται όποτε θέλουν. Κάτι μικρές πινελιές μένουν και όλα είναι έτοιμα…

Τους αξίζει αυτή η ανταμοιβή! Και βλέπουν και λίγο πιο μακριά… Αν ακόμα ο μεγαλύτερος χρονομέτρης δεν έχει πει «φτάνει», που θα το πει στον προσδιορισμένο καιρό, εδώ στην Ελλάδα, ως συνταξιούχοι, θα μπορούν να βγάζουν τη μισή χρονιά τους. Και την άλλη μισή, πίσω στο Βανκούβερ! Κι αν κι εμείς, είμαστε ακόμα όρθιοι και καλά, τι ωραίο που θα είναι να τους έχουμε κοντά μας!

Στο αίμα μας είναι η παρανομία ή συμβαίνει κάτι άλλο;

16 Ιουλίου 2023 / Σχολιάστε

Προκλητικοί ως Έλληνες, συνεχίζουμε να καταστρατηγούμε νόμους, κανόνες και με την παραβατική συμπεριφορά μας αγνοούμε κάθε απαγόρευση. Δείτε τι καταγράψαμε στο κέντρο της Αθήνας στα περπατήματα μας. Πρόκειται για μια στοά της Αθήνας με είσοδο από την οδό Λέκκα και έξοδο από την οδό Περικλέους. Το βλέπετε. Πίσω ακριβώς από την απαγορευτική πινακίδα για τη διέλευση και παραμονή δικύκλων, είναι ωραιότατα παρκαρισμένο ένα μηχανάκι.

Το ψάξαμε λίγο το πράγμα και διαπιστώσαμε ότι το ίδιο να συμβαίνει παντού. Το βλέπετε και στη φωτογραφία. Στο εσωτερικό της στοάς, έχουν παρκάρει άλλα τρία μηχανάκια. Τώρα για να πω αλήθειες, τις απαγορευτικές πινακίδες δεν φαίνεται να τις έχει τοποθετήσει η τροχαία. Μάλλον αποτελεί πρωτοβουλία των ανθρώπων που έχουν μαγαζιά εκεί. Και ο σκοπός εμφανής. Η παρουσία των δικύκλων υποβαθμίζει την όλη κατάσταση.

Χρησιμοποιούμε κι εμείς δίκυκλο για τις μετακινήσεις μας στο κέντρο της πόλης και ξέρουμε πόσο δύσκολο είναι, ακόμα και για τις μηχανές, να βρεις χώρο να παρκάρεις. Και συχνά έχουμε πάρει από τη δημοτική αστυνομία της Αθήνας τα ραβασάκια των 20 ευρώ για παράνομο παρκάρισμα. Αλλά χρειάζεται να υπάρχει κι ένα μέτρο βρε αδελφέ! Δεν είναι δυνατόν να παρκάρεις μέσα στη στοά με τόσα μαγαζιά γύρω – γύρω. Εκτός και αν, αυτά τα δίκυκλα είναι των ανθρώπων που εργάζονται εκεί και τα έχουν βάλει για να τα επιβλέπουν μην τους τα κλέψουν.

Μέσα στη ζέστη και τον καύσωνα του Ιουλίου, πάμε Ισθμό;

15 Ιουλίου 2023 / Σχολιάστε

Δεν είναι για πολλά πράγματα, αυτές οι μέρες. Οι υψηλές θερμοκρασίες απαιτούν άλλους ρυθμούς, πιο χαλαρούς. Κι αυτό κάνουμε κι εμείς, αν και μιλώντας με φίλους διαπιστώνω ότι πιο πολύ οι άνθρωποι έχουν τρομοκρατηθεί με όσα ακούν από τις ειδικούς στην τηλεόραση και αποσύρονται από κάθε είδους δραστηριότητα. Μήπως, άραγε, πρώτη φορά ζούμε τέτοιες ζεστές μέρες; Αλλά θα μου πεις, έχει αλλάξει και το κλίμα και όλα είναι πιο επικίνδυνα, πια…

Έτσι, αποφασίσαμε να γυρίσουμε πίσω το χρόνο, ένα μήνα… Τότε που δεν είχε τόση ζέστη και όλα ήταν σχετικά καλύτερα, από άποψη καιρικών συνθηκών. Πάμε λοιπόν στον ισθμό της Κορίνθου. Ήταν η μέρα που πήγαμε ολοήμερη εκδρομή στο Ναύπλιο με τον Στηβ και την Έστερ. Εδώ κάναμε μια στάση. Και φυσικά, εκτός από το εντυπωσιακό θέαμα «τσιμπήσαμε» κι από ένα καλαμάκι σουβλάκι με την μπύρα να το συνοδεύει.

Έτσι ήταν πάντα, πριν να φτιαχτεί ο μεγάλος δρόμος, η Ολύμπια Οδός και πάψει να χρησιμοποιείται αυτό το πέρασμα. Τότε γινόταν πανηγύρι, εδώ. Ήταν η πρώτη στάση, όταν φεύγαμε από την Αθήνα, μετά την οδύσσεια της Κακιάς Σκάλας και η τελευταία, όταν επιστρέφαμε… Σήμερα έχει λιγοστέψει πολύ η κίνηση. Αλλά έστω κι έτσι, ο Στηβ συνέχιζε να θαυμάζει όλο αυτό το πράγμα και εγώ να καταγράφω στιγμές του.

«Κατάθεση Ψυχής» από την Μαρίνα Μουμούρη, τη φίλη μας

14 Ιουλίου 2023 / Σχολιάστε

Αυτό είναι το εξώφυλλο του βιβλίου με την ποιητική συλλογή της καλής μας φίλης, Μαρίνα Μουμούρη με τον τίτλο «Κατάθεση Ψυχής». Το διαβάσαμε με πολύ προσοχή, σεβασμό και αγάπη προς την δημιουργό. Το γράψιμο της είναι υπέροχο. Γεμίσαμε το χρόνο μας με θετικά συναισθήματα. Και τα είχαμε τόσο ανάγκη.

Μια φωτογραφία της Μαρίνας και του Γιάννη από το μακρινό 2017. Εκείνο το καλοκαίρι ήμασταν στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τεμενη Αιγίου και είχαμε καλέσει αρκετούς φίλους από εκεί για ένα τελευταίο δείπνο μαζί τους, στην ταράτσα. Η φωτογραφία τραβήχτηκε στις 2 Σεπτεμβρίου… Και Με τα παιδιά ήμασταν, ήδη, τρία χρόνια φίλοι!

ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 15/07/2023

Διαβάζετε; Μερικοί αγαπούν να το κάνουν αυτό στις μέρες μας. Ακονίζει το μυαλό, δημιουργεί τις προϋποθέσεις να «φύγεις» στο δικό σου κόσμο και να μπεις στις εικόνες που εσύ φτιάχνεις μέσα από τις λέξεις. Παλιότερα είχε πολύ περισσότερους ανθρώπους που αγαπούσαν να διαβάζουν, ιδιαίτερα βιβλία, εφημερίδες κ.α. Στις μέρες μας μάλλον οι νέες γενιές, αλλά και πολλοί από μας, έμαθαν στις έτοιμες διαθέσιμες εικόνες των social media που κάποιες φορές μπορεί να μην ανταποκρίνονται στην αλήθεια και να είναι πλαστές.

Ας μείνουμε όμως στο βιβλίο. Πρόσφατα έπεσε στα χέρια μου μια συλλογή ποιημάτων της Μαρίνας Μουμούρη με τον τίτλο «Κατάθεση Ψυχής» και το ξεκοκάλισα. Πέρα από το καλό γράψιμο, το επιπλέον κίνητρο, ήταν ότι γνωρίζω καλά τη Μαρίνα και τον σύζυγο της, Γιάννη. Πρόκειται για δυο υπέροχα παιδιά που έχουν επιλέξει να ζουν σε ένα μικρό χωριό, κοντά στο Αίγιο της Πελοποννήσου.

Μας είχαν φιλοξενήσει σπίτι τους και ξέρουμε από πρώτο χέρι τι άνθρωποι είναι. Διαθέσιμοι να δώσουν περισσότερα απ’ ότι έχουν με ένα γλυκό χαμόγελο στα χείλη. Τελευταία είχαμε χαθεί, καθώς η υποχρεωτική κοινωνική αποστασιοποίηση στον καιρό του Cocid -19, είχε κάνει τη ζημιά του. Αλλά ποτέ δεν χάσαμε την επικοινωνία μας. Έτσι συμβαίνει με του φίλους. Δε χάνονται, ότι προβλήματα κι αν προκύπτουν.

Ας δούμε όμως μερικά πράγματα για την «Κατάθεση Ψυχής», χωρίς η στήλη να διεκδικεί το ρόλο της κριτικής. Ούτε ειδικοί είμαστε στη λογοτεχνία και ούτε διεκδικούμε τέτοιους ρόλους.

Ως βιβλίο έχει 350 τυπωμένες σελίδες με πολύ όμορφη επιμέλεια και κασέ και κάθε ποίημα «απλώνεται» σε δύο με τρεις σελίδες από το ξεκίνημα του ως την ολοκλήρωση του.

Το γράψιμο της Μαρίνας είναι πολύ προσωπικό, καθαρό και αποτυπώνει σε λέξεις ακριβώς αυτό που λέει στον τίτλο της συλλογής. Σε συνεπαίρνει να διαβάζεις την ποίηση της. Εξάλλου η ίδια δεν διεκδικεί τον τίτλο της ποιήτριας, μάλλον για δική της «εκτόνωση» το τύπωσε, χωρίς να μεσολαβήσει εκδοτικός οίκος, ούτε και πωλείται στα βιβλιοπωλεία. Δοσμένο χέρι – χέρι μόνο σε αγαπημένους φίλους που είναι σε θέση να την καταλάβουν, καθώς εκτίθεται ανοίγοντας διάπλατα την ψυχή της. Χάρηκα που έχει ανάμεσα στους ανθρώπους που εκτιμά, για να μας εμπιστευτεί τη δουλειά της.

Αν αποφάσισα να γράψω αυτές τις γραμμές στο ΡΕΘΕΜΝΟΣ, είναι γιατί μ’ αρέσουν πολύ οι άνθρωποι που το παλεύουν και αγωνιούν με όλες τις ευαισθησίες τους, να μην το βάλουν κάτω, αλλά εκφράζονται μέσα από τις λέξεις.

Όπως κι εμείς οι δημοσιογράφοι, εκφραζόμαστε για πιο πεζά πράγματα και για την επικαιρότητα με λέξεις, έτσι και η Μαρίνα, βγάζει τα εσώψυχα της στο βιβλίο της. Γενικά μιλώντας, το γράψιμο είναι μια υπόθεση μοναχική. Χρειάζεται ησυχία, ηρεμία και απομόνωση. Τους ανθρώπους που ασχολούνται σοβαρά μ’ αυτό, δεν θα τους δεις να περνάνε ατέλειωτες ώρες στο διαδίκτυο, ενδιαφερόμενοι για τη δημόσια εικόνα τους. Εκτός κι αν είναι επαγγελματίες και τους το ζητάει ο εκδότης τους για να κάνουν προμόσιον στη δουλειά τους.

Το «Κατάθεση Ψυχής», είναι μια εξομολόγηση, με την ορθή έννοια της λέξης. Σκάβει βαθιά μέσα της και βγάζει μαργαριτάρια, ανακαλύπτει και η ίδια τον εαυτό της, αναδεικνύοντας πράγματα που δυσκολεύονταν ίσως να παραδεχτεί.

Χάρηκα διπλά που γνώρισα αυτή την πλευρά της φίλης μου. Έσκαψε, σα να λέγαμε και έβγαλε τον εαυτό της που κουβαλούσε τόσα χρόνια, χωρίς και η ίδια να έχει συνειδητοποιήσει τη σπουδαιότητα της κίνησης της. Και την ευχαριστώ από καρδιάς που έκανε την κίνηση να μας το προσφέρει, με προσωπική αφιέρωση.

Είναι ότι πιο ωραίο είδα μέσα στη μαυρίλα και τη δυσκολία των ημερών και του καύσωνα που είναι σε εξέλιξη και μας ταλαιπωρεί. Να την έχει καλά ο Θεός, της εύχομαι και να μη σταματήσει να γράφει. Το γράψιμο κάνει καλύτερο τον άνθρωπο…

Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί το Σάββατο 15/7/2023 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».

Αρχείο έτους 2023

Τελευταίες Αναρτήσεις:

Οι επισκέπτες μας

Εδώ θα δείτε τα σχόλια σας!

Η ώρα του δειλινού...

Ραδιόφωνα

Πρωτοσέλιδα εφημερίδων:

Τα αδέλφια μου. Λιγοστεύουμε!

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος τ. 180

“Τύπος των συνταξιούχων σιδηροδρομικών” τ. 447

Ο τόπος που αγαπώ

Νίκος Ελ. Θεοδωράκης