Αρχική » 2023 (Σελίδα 23)
Αρχείο έτους 2023
Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…
Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
Εδώ θα δείτε τα σχόλια σας!
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.
Κάθε Ελληνικό νησί ήταν πάντα μια πρόκληση για μένα από τα παιδικά μου χρόνια, και περισσότερο η Αμοργός. Δεν κατάφερα…
Υπέροχο ενημερωτικό δελτίο!!!
Επιβεβαιώνω όλα τα αναγραφόμενα του φίλου μου Νίκου γιατί εκείνες τις ώρες ήμασταν μαζί. Η δικιά μου γνώμη είναι ότι....πλέον…
Αχ τι όμορφα μέρη υπάρχουν!!! Να περνάνε καλά τα παιδιά!!!
Το καλοκαίρι του 2025 που ζούμε ήδη είναι ίσως το πιο θερμό των τελευταίων δεκαετιών. Μοιάζει με αυτό του 2024... Γεμάτο καύσωνες. Αυτό κάνει πολύ δύσκολη τη ζωή μας... Οι μετεωρολόγοι μας προετοίμασαν από νωρίς και το ζούμε στο έπακρο. Και ο χειμώνας ήταν γεμάτος ακραία καιρικά φαινόμενα. Κρύο, άνυδρος καιρός, επικίνδυνος... Εμείς, που έχουμε επιλέξει να γνωρίζουμε, τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, είμαστε σε πολύ πιο πλεονεκτική θέση από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Υπομονή λοιπόν και δύναμη. Όλα εξελίσσονται όπως έχει προβλεφθεί!
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Τα σκεφτόμαστε αυτά τα δέντρα στην αυλή του πατρικού…
Το είχαμε καημό με τη Σούλα να φυτέψουμε δυο οπωροφόρα δέντρα στην εξωτερική αυλή του πατρικού μου, στο χωριό. Πριν πέντε χρόνια, έκανα αυτό ΕΔΩ το δημοσίευμα στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ και αναρωτιόμουν τότε, αν θα μπορούσαμε (αν δηλαδή προλαβαίναμε σ’ αυτή τη ζωή) να φάμε από τον καρπό τους, λεμόνια και μανταρίνια. Ήταν κάτι τολμηρό. Ποτέ δεν είχαμε τέτοια δέντρα στο σπίτι μας, ιδιαίτερα σ’ αυτό το σημείο. Επιπλέον το έδαφος είναι πετρώδες, πού θα έπιαναν; Κι ΕΔΩ ένα ακόμα δημοσίευμα.
Πέρσι πάλι, μέσα από τον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ, εξωτερικεύσαμε κάποιες σκέψεις μας. Τα δέντρα πέρασαν δύσκολα στα χρόνια του Govid-19. Χρειαζόταν κάποιος να τα φροντίζει, να τα σκαλίζει, να τα ποτίζει, να τους βάζει λίγο λίπασμα για την ανάπτυξη τους. Εμείς, δεν ήμασταν εκεί. Ζητήσαμε τη βοήθεια φίλων και αν κρίνω από την ανάπτυξη που έχουν σήμερα., μάλλον έκαναν το μέρος τους!
Τους ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου. Μπορεί, τελικά, να τα καταφέρουμε να φάμε από τον καρπό τους! Άλλο ένα νοσταλγικό δημοσίευμα από το μακρινό 2019, δείτε το ΕΔΩ. Δύσκολες εποχές . Η μανταρινιά έβγαλε καρπό και τον «έδεσε». Και μένει, να δούμε να ωριμάζουν κιόλας. Άξιζε μια τέτοια υπερπροσπάθεια; Κοιτάζοντας πίσω νομίζω ναι, άξιζε και με το παραπάνω! Και πού ξέρεις, μπορεί τελικά και να τα καταφέρουμε να πάμε κάποια στιγμή…
Πρώτη Πανσέληνος του Αυγούστου με φίλους στο Μ. Πεύκο
Απόψε είναι η πρώτη Πανσέληνος του Αυγούστου. Η δεύτερη, είναι στο τέλος του μήνα, στις 31. Δυο φεγγάρια τον Αύγουστο λοιπόν και το πρώτο το περάσαμε με τους γείτονες μας και φίλους μας, τον Βάσο και τη Ζαννέτα, στο Μεγάλο Πεύκο. Οι φωτογραφίες του σημερινού δημοσιεύματος, είναι τραβηγμένες από τη Σούλα με το κινητό της. Κι εδώ φαίνεται το φεγγάρι, από τη Σαλαμίνα, απέναντι…
Συνέβη, έτσι ξαφνικά. Το πρωί κάναμε την πρόταση στους φίλους μας, το μεσημέρι την αποδέχθηκαν και το απόγευμα κατά τις 7:30 φύγαμε. Αλλά χαρήκαμε, γιατί τους άρεσε, όπως και σε μας άλλωστε. Και πραγματικά, περάσαμε ωραία μαζί τους. Ωραία κουβέντα, χαλαρή, κάτω από το ολόγιομο φεγγάρι… Σε λίγο θα φύγουν για να πάνε στην Αλβανία, με τα παιδιά τους. Θέλουν όλοι μαζί να δουν τους δικούς τους. Τι όμορφο!
Τα τραπέζια στην παραλία, πάνω στο κύμα, είναι γεμάτα από κόσμο. Η νύχτα είναι όμορφη κι ύστερα από μια ωραία μέρα όλα ζέστη, λίγη δροσιά με καλή συντροφιά και παρέα είναι γιατρικό τις δύσκολες αυτές μέρες. Μου αρέσει να παρακολουθώ προσεκτικά άγνωστους ανθρώπους. Οι εκφράσεις τους, οι κινήσεις τους, τα λόγια τους, οι μορφασμοί τους, έχουν την αξία τους. Θα το διαπιστώσετε αν ρίξετε μια ματιά σ’ αυτή τη φωτογραφία.
Η Μαλάμω μας, στην Παγκρήτια Αγροκτηνοτροφική Έκθεση
Το έκαναν η Μαλάμω μας με τη Στασούλα το Σάββατο το βράδυ. Επισκέφτηκαν, εν λειτουργία, την Αγροκτηνοτροφική Έκθεσης Αρκαλοχωρίου. Η έκθεση πραγματοποιείται με τη συνδιοργάνωση του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, την Περιφέρεια Κρήτης και το Δήμου Μινώα Πεδιάδος. Με 30 χρόνια διοργάνωσης, έχει κερδίσει πλέον τη θέση της ως μια από τις σημαντικότερες εκθέσεις του κλάδου στην Ελλάδα!
Είναι ανοιχτή και σήμερα (από τις 26 έως και τις 31 Ιουλίου) στο Εκθεσιακό Κέντρο Αρκαλοχωρίου. Έξι μέρες με επίκεντρο τον αγροκτηνοτροφικό τομέα, Έξι μέρες προβολής της δυναμικής της γεωργίας και της κτηνοτροφίας, έξι μέρες ενίσχυσης της επιχειρηματικότητας και της αγροτικής οικονομίας, έξι μέρες γιορτής! Όσοι την επισκέφτηκαν, όπως η Μαλάμω με τη Στασούλα, έχουν να πουν τα καλύτερα…
Έχοντας αναδειχθεί ως η σημαντικότερη αγροτική έκθεση της Νοτίου Ελλάδας και επιθυμώντας να διατηρήσει τον τίτλο της, παρουσίασε ποικίλες παράλληλες εκδηλώσεις. Χορηγός της Παγκρήτιας Αγροκτηνοτροφικής Έκθεσης Αρκαλοχωρίου είναι η ΤΕΡΝΑ Α.Ε. Το ωράριο λειτουργίας της έκθεσης είναι τις καθημερινές 17.00-22.00 και το Σαββατοκύριακο 10.00-14.30 & 17.00-22.00. Προλαβαίνετε, δεν προλαβαίνετε να πάτε…
Το πάρκο Ακαδημίας Πλάτωνα, πάντα ελκυστικό για μας!
Ο.Κ. μπορεί να έφυγαν οι καύσωνες, αλλά αυτό δε σημαίνει πως οι “φυσιολογικές” για την εποχή θερμοκρασίες, στις οποίες επιστρέψαμε, αντέχονται εδώ στη Αθήνα… Το απογευματάκι, νοιώθεις έντονα την ανάγκη να βγεις να περπατήσεις στη γειτονιά. Και τι καλύτερος προορισμός από το ανοιχτό αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα;
Περπατώντας ανάμεσα στο πράσινο και τη δροσιά των δέντρων, θα συναντήσεις συχνά τέτοια επιφανειακά αρχαιολογικά ευρήματα. Είναι κρίμα που δεν έχει γίνει μια ολοκληρωμένη έρευνα από την αρχαιολογική υπηρεσία. Ότι υπάρχει εδώ, είναι από τον ιδιώτη που, χωρίς να είναι αρχαιολόγος, αγόρασε αυτή την περιοχή και με δική του πρωτοβουλία έψαξε. Για να τη δωρίσει αργότερα στο κράτος κι αυτό να την εγκαταλείψει στην τύχη του.
Τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια ο Δήμος Αθηναίων κρατάει αυτόν τον πνεύμονα πρασίνου στην καρδιά της Αθήνας, καθαρό. Στην προχθεσινή επίσκεψη μας, είδαμε ότι έχουν καθαρίσει και τα ξερόχορτα. Μπράβο τους! Γενικά όμως το πάρκο συνεχίζει να αποτελεί μια πολύ καλή επιλογή για περπάτημα με την οικογένεια ή με φίλους. Εμείς για άλλη μια φορά την απολαύσαμε…
34 χρόνια γάμου για τον Κώστα και την Άννυ. Πάντα μαζί!
Είναι μια όμορφη στιγμή, να γιορτάζεις την επέτειο του γάμου σου. Και αυτό, γιατί ο γάμος μπορεί να έχει και τις καλές και τις κακές στιγμές, τα πάνω του και τα κάτω του, για όλους τους παντρεμένους. Αν και ο Ιεχωβά έχει ευλογήσει το γάμο, υπάρχει κι αυτή η καθημερινότητα που δημιουργεί ζητήματα, τριβές για απλά πράγματα. Να, γιατί είναι κατάκτηση να είναι ο Κώστας και η Άννυ, 34 χρόνια μαζί!
Τους βλέπουμε και τους χαιρόμαστε. Τους ζούμε, αν και από μακριά και σχεδιάζουμε πράγματα για το κοντινό και το λίγο μακρυνό μέλλον. «Στήσαμε» και συνεχίζουμε να στήνουμε και να συντηρούμε το σπίτι τους εδώ, στην Αθήνα, πολύ κοντά μας, στα Σεπόλια, για το οποίο κάνουν σχέδια και όνειρα. Και το χαιρόμαστε κι εμείς κι εκείνοι, που θα είναι λίγο περισσότερο και πιο συχνά κοντά μας.
Ύστερα από χρόνια, τον Αύγουστο, έρχονται εδώ στην Αθήνα και τα παιδιά τους, ο Δημήτρης και ο Άντωνη. Χαρά μας στις δεκαπέντε μέρες που θα μείνουν να τους γνωρίσουμε την πρωτεύουσα της Ελλάδας, της χώρας των γονιών τους, αλλά και κοντινές ή μακρύτερες περιοχές. Η προσμονή και η λαχτάρα να τους δούμε από κοντά, είναι τα κυρίαρχα συναισθήματα. Και οι ευχές μας στην επέτειο του γάμου του Κώστα και της Άννυς για τα 34 χρόνια, διάχυτες και από καρδιάς. Κοντά, για πάντα!
Άλλαξε ο καιρός, αλλά το καλοκαίρι, σκληρό, είναι εδώ!
Με εικόνες καταστροφής έχει γεμίσει το μυαλό μας, μετά τον παρατεταμένο καύσωνα και τους δυνατούς ανέμους που έφεραν πυρκαγιές τις προηγούμενες μέρες. Εικόνες απόγνωσης σαν αυτή εδώ που είναι παρμένη από την επικαιρότητα. Αλλά, πού θα πάει; Θα περάσει κι αυτό κι εμείς θα συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε τις καλύτερες μέρες που θα έρθουν, οπωσδήποτε.
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 29/07/2023
Στ’ αλήθεια ζήσαμε δύσκολες ώρες στον παρατεταμένο καύσωνα, το προηγούμενο δεκαήμερο. Είναι πολύ φυσιολογικό να αναμένουμε λίγη δροσιά τις επόμενες μέρες. Αλλά πέρα από τα λεγόμενα και τις προβλέψεις των μετεωρολόγων, μπορούμε άραγε να περιμένουμε ότι αυτό θα είναι εφικτό;
Ο προβληματισμός μας έχει να κάνει με όλα όσα ζούμε τα τελευταία χρόνια και είναι πραγματικά πρωτόγνωρα. Φυσικά, όλοι ξέραμε ότι τον Ιούλιο στη χώρα μας έχει καύσωνες. Αυτό που μας ξάφνιασε και μας… απόκαμε, ήταν η διάρκεια του. Τόσες μέρες, τόση αντοχή, μπορεί άραγε κανείς να πιστεύει ότι σ’ αυτό ευθύνεται αποκλειστικά η κλιματική αλλαγή που έτσι κι αλλιώς έχει κάνει άνω – κάτω ολόκληρο τον πλανήτη;
Ως ένα βαθμό αντιλαμβανόμαστε ότι αυτό θα μπορούσε να συμβεί. Όταν δε σεβόμαστε αυτό που μας έχει δοθεί ως δώρο, είναι αναμενόμενο κάποια στιγμή να επιστρέψει εκδικητικά εναντίον εκείνων που δεν το εκτιμούν. Το κακό είναι ότι σε μια τέτοια περίπτωση, μας παίρνει αμπάριζα όλους. Καλούς και κακούς. Υπεύθυνους ή όχι.
Υπάρχουν άραγε περιθώρια να κάνουμε κάτι και να ξεφύγουμε από αυτό το κακό; Μπορούμε να καταλάβουμε ότι με τις μικρές μας δυνάμεις, μάλλον δεν είμαστε σε θέση να κάνουμε και πολλά πράγματα.
Ευτυχώς, αυτό το καταλαβαίνουμε. Διαφορετικά θα δίναμε μάχη με τους ανέμους, χωρίς κανένα περιθώριο επιτυχίας. Κι ωστόσο, δεν καταθέτουμε τα όπλα.
Συνεχίζουμε να ελπίζουμε πως κάτι θα συμβεί και με κάποιον τρόπο θα αλλάξουν άρδην οι καταστάσεις και θα γίνουν λίγο καλύτερα τα πράγματα. Αλίμονο μας, άμα χάνουμε κι αυτή τη μικρή ελπίδα, ακόμα κι αν αυτή τείνει να είναι αβάσιμη αν θέλουμε να είμαστε σοβαροί.
Έχουμε ανάγκη από κάπου να πιαστούμε. Θέλουμε να πιστεύουμε ότι ο Αύγουστος που είναι μπροστά μας, ίσως έχει λίγη δροσιά. Τη χρειαζόμαστε! Την έχουμε ανάγκη, με όσα βιώσαμε τον Ιούλιο που έφυγε.
Βεβαίως κάποιοι, ιδίως οι επαγγελματίες, σε άλλες εποχές είχαν την πολυτέλεια να κλείνουν τα μαγαζιά τους και να πηγαίνουν κάπου μερικές μέρες διακοπών. Κι αυτοί όμως δοκιμάστηκαν σκληρά στα χρόνια των μνημονίων και του Covid-19. Και οι επιπτώσεις τους, φαίνονται καθαρά στα λουκέτα που έχουν κατακλείσει την αγορά.
Μια βόλτα σε δρόμους που κάποτε ανθούσε το εμπόριο, θα σας πείσει πως τίποτα δεν είναι πια το ίδιο. Κατεβασμένα ρολά, λουκέτα και πινακίδες «ενοικιάζονται» είναι το σύνηθες που θα δεις.
Κι ωστόσο μιλώντας με κάποιον επαγγελματία, μην ξαφνιαστείς αν πας για να του δώσεις δουλειά και αρνηθεί να την παραλάβει «επειδή σε λίγο κλείνει και θα ανοίξει ξανά τον Σεπτέμβρη».
Συμβαίνουν αυτά στην Ελλάδα. Και πολύ λογικά οι ξένοι ή οι Έλληνες που ζουν στο εξωτερικό, αδυνατούν να κατανοήσουν πώς γίνεται σε μια χρεωμένη χώρα στα διεθνή Ταμεία, οι κάτοικοι της και πολίτες της να μην αλλάζουν συνήθειες. Φυσικά όταν ζεις στην Ελλάδα, καταλαβαίνεις το βαθμό δυσκολίας που έχει ένα τέτοιο εγχείρημα.
Επιστρέφοντας στο ερώτημα, πώς θα είναι ο καιρός μετά τον καύσωνα, δεν τρέφουμε ψευδαισθήσεις ότι όλα θα αρχίσουν να λειτουργούν φυσιολογικά και τέλεια. Κι όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιήσουμε, τόσο το καλύτερο θα είναι για όλους μας. Όλα δείχνουν ότι αυτό το σύστημα έχει φάει τα ψωμιά του, και έχει φτάσει στα όρια του. Και καμιά προοπτική άλλη δεν έχει, από το να τελειώσει. Ωστόσο δεν χρειάζεται να είμαστε αρνητικοί σε μια τέτοια εξέλιξη. Μπορεί να είναι και για καλό! Ίσως η επόμενη μέρα, να έχει μια νέα αρχή, με αληθινές ελπίδες, μέλλον και προοπτική.
Εμείς θέλουμε να το πιστεύουμε και το κάνουμε, εσείς; Αυτή ίσως είναι η ώρα των απαντήσεων. Αλλά και το να καταφέρεις να ξεφύγεις από το πλήθος που οδηγούν στον γκρεμό και την καταστροφή, είναι μόνο του μια νίκη.
Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί αύριο Σάββατο 29/7/2023 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».
Γεράνια, μολόχες και μαστιχάκια, μια ομορφιά στον κήπο
Οι περισσότεροι από εμάς θεωρούμε το γεράνι ως ένα από τα φυτά που είναι σήμα κατατεθέν της Ελλάδας και της Μεσογείου γενικότερα. Το γεράνι προέρχεται από τη Νότιο Αφρική καθώς όμως οι συνθήκες στη χώρα μας είναι ιδανικές, έγινε ένα από τα πιο χαρακτηριστικά φυτά της ευρύτερης περιοχής της Μεσογείου. Οι φωτογραφίες είναι τις Μαρίας Μπακόλα στην Ομάδα “Αγαπώ τα φυτά”.
Το μαστιχάκι, γνωστό και ως βαμβακούλα, ανήκει στην ίδια οικογένεια με το γεράνι και είναι ένα πολύ διαδεδομένο καλλωπιστικό φυτό που συναντάμε πολύ συχνά στις αυλές και στα μπαλκόνια των ελληνικών σπιτιών. Με καταγωγή από τη Νότια Αφρική, το μαστιχάκι χαρακτηρίζεται από γυαλιστερό πράσινο φύλλωμα, λεπτούς βλαστούς και κρεμοκλαδή πλάγια ανάπτυξη. – Πηγή: www.mistikakipou.gr
Το όνομά τους πάντως είναι ελληνικό και προέρχεται από τη λέξη γερανός γιατί το σχήμα τους μοιάζει με γερανό. Τα γεράνια είναι μεγάλη οικογένεια και συνήθως στη χώρα μας το όνομα γεράνι το δίνουμε στο φυτό που λέγεται αλλιώς και μολόχα. Το ίδιο όνομα έχει και η άγρια μολόχα που είναι αυτοφυής στην Ελλάδα. Στα γεράνια όμως ανήκουν και τα πελαργόνια ή μαυρομάτες όπως και οι βαμβακούλες ή μαστιχιές που είναι τα κρεμαστά ή έρποντα γεράνια.
Δυστυχώς αυτή είναι η κατάντια του κράτους (όχι της Χώρας) και της τωρινής αδιάφορης τοπικής αυτοδιοίκησης!! Κρίμα....! Δεν υπάρχουν άνθρωποι…