Αρχείο έτους 2023

Για μας, σήμερα είναι μια Κυριακή σαν όλες τις άλλες. Έχουμε επιλέξει να είμαστε από την πλευρά των πραγματικών προβλημάτων και ξέρουμε πώς θα δώσουμε οριστικές λύσεις σ’ αυτά και για πάντα. Όχι στα μπαλώματα και τις ευκαιριακές καταστάσεις με αληθινή δικαιοσύνη που δεν έχει σχέση με ανθρώπους. Μ’ αυτή την έννοια έχουμε ψηφίσει μια φορά, σταθερά τον ίδιο ηγέτη.

Γι’ αυτό επιλέξαμε να εικονογραφήσουμε τη σημερινή ανάρτηση με μια βόλτα που κάναμε πρόσφατα στου Ψυρρή με τη Σούλα και την καλή μας φίλη, Χάρις. Κάναμε μια στάση στο “Βολιώτικο Τσιπουράδικο” γνώριμο μας, από παλιά, όπου τραγουδούσε υπέροχα η κ. Ιουλία. Και απολαύσαμε τα τραγούδια της, καθώς και τους μουσικούς που τη συνόδευαν.

Ο κήπος ανθισμένος με την Άνοιξη παρούσα. Το μεσημέρι πέρασε όμορφα και γρήγορα. Μας άρεσαν πολύ οι στιγμές που ζήσαμε. Είχαν μια αυθεντικότητα από την παλιά Αθήνα που αρέσει στους σημερινούς ανθρώπους της μεγαλούπολη καθώς δεν υπάρχει πια αυτή ζεστασιά και η ομορφιά των μαζικών χώρων με την καθαρότητα που ξέραμε.

Βρεθήκαμε εκεί για δουλειά και όπως κάνουμε πάντα, για να γνωρίσουμε τους τόπους που πάμε, περπατήσαμε ώς την πλατεία του Αγίου Λουκά στο Ηράκλειο Αττικής. Εκεί συναντήσαμε τη “Ρακόπετρα”. Ένα ωραίο μεζεδοπωλείο ανάμεσα στα πεύκα. Και πήραμε μια γεύση από τους μεζέδες που προσφέρει.

Το Ηράκλειο είναι σημείο συνάντησης για πολύ κόσμο από τα βόρεια προάστια. Και κυρίως για τα καφέ και για τα μεζεδοπωλεία του. Έρχονται από Μαρούσι, Πεύκη, Λυκόβρυση, Μεταμόρφωση, Νέα Ιωνία, Λαμπρινή, Περισσό, Καλογρέζα.  Κανά δυο τρία χρόνια έχουν αρχίσει και λειτουργούν και αρκετά μπαράκια.

Η μέρα ήταν όμορφη, πολύ ζεστή και καλοκαιρινή. Αλλά στη “Ρακόπετρα” είχε δροσιά. Ίσως γιατί είναι μέσα σε μια πλατεία όλο πράσινο με μεγάλα πανύψηλα πεύκα, με πολλούς χώρους σε διάφορα επίπεδα. Ήταν μεσημέρι μιας καθημερινής μέρας. Αλλά γι’ αυτή την πλατεία και τα δέντρα της θα χρειαστεί να κάνουμε άλλο ένα σημείωμα εδώ.

Οι φωτογραφίες στη σημερινή ανάρτηση, δεν είναι φετινές. Τις πήραμε πέρσι, όταν μια μέρα σαν κι αυτές, είχαμε πάει μια βόλτα το ανοιχτό αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα. Κι εκεί έχουμε χαρτογραφήσει τις μουριές, οπότε δεν δυσκολευτήκαμε να τις βρούμε και να απολαύσουμε τον καρπό τους. Φέτος όμως δεν καταφέραμε να πάμε, ακόμα.

Δεν ξέρω πως έχουμε κάνει έτσι τη ζωή μας και δεν μένει χρόνος, ούτε μια ανάσα να πάρουμε για μας, ούτε μια μικρή τέτοια απόλαυση να δρομολογήσουμε και να την κάνουμε πράξη. Ας είναι, ελπίζω τις επόμενες μέρες, να είναι καλύτερα τα πράγματα και να μπορέσουμε να πεταχτούμε. Το θέλω πραγματικά. Έτσι κι αλλιώς δεν κρατάνε πολύ.

Μέχρι τον Ιούνιο, είναι ο καιρός τους. Και στο πάρκο, δεν είμαι ο μόνος που τα ξέρω. Ιδιαίτερα οι άνθρωποι με καταγωγή από την Αλβανία, την έχουν καλύτερα κι από μένα χαρτογραφήσει την περιοχή. Κι αυτοί έχουν καλύτερο πρόγραμμα από το δικό μου και τις τρυγούν κανονικά και στην ώρα τους. Κι εδώ που τα λέμε, καλά κάνουν οι άνθρωποι.

Δεν πάει να είμαστε στο παρά πέντε των εκλογών, η Ερμού ήταν και παραμένει, κάτω από όλες τις συνθήκες, ένας δρόμος γεμάτος παλμό, κίνηση κι σε έναν κόσμο που ακόμα και τις Κυριακές, είναι εκεί, για να κάνει τη βόλτα του, από το Σύνταγμα στο Μοναστηράκι. Αυτούς τους μουσικούς δρόμους τους καταγράψαμε σε μια μέρα μόνο, με μια διαφορά μερικών δεκάδων μέτρων.

Εδώ, όλα μπορείς να τα δεις και να τα ακούσεις. Από λαϊκά τραγούδια μέχρι ροκ εποχής… Ελληνικά και ξένα. Έτσι κι αλλιώς το κοινό τους, είναι πολυπολιτισμικό. Όλο τα χρόνο, αλλά ιδιαίτερα τώρα τον Μάιο, έτσι και κάνει πως ο ήλιος φοράει τα καλά του, μυρίζει καλοκαίρι και οι τουρίστες ξεσαλώνουν. Στόχος ζωής να ανέβουν στην Ακρόπολη!

Οι καλλιτέχνες δρόμου έχουν τη χάρη τους. Πέρα από την ποικιλία των τραγουδιών τους έχουν αναπτύξει και μια ποικιλία στο λουκ τους, το ντύσιμο τους, την εμφάνιση τους. Δεν έχει, ας πούμε, κανένα πρόβλημα ο μπουζουκσής σ’ αυτό το συγκρότημα να παίζει με την αθλητική του φόρμα. Σιγά, που θα φορέσει τώρα κοστούμι και γραβάτα για τις ανάγκες του σόου…

Δεν εμπιστευόμαστε τους πολιτικούς και δεν περιμένουμε καμιά καλή έκβαση από αυτούς. Ιδιαίτερα μένουμε μακριά από τις προεκλογικές υποσχέσεις τους που στόχο και σκοπό έχουν, απλά να υφαρπάξουν την ψήφο αθώων ανθρώπων και στη μια χώρα και στην άλλη. Θα συνεχίσουμε όμως να βλέπουμε με πολύ αγάπη τα λουλούδια του Τούρκου φίλου μας Yaşar Durmaz.

Κι αυτή είναι η πιο πρόσφατη ανάρτηση του, στο Facebook. Και στη γειτονική μας χώρα αυτή την εποχή τα τριαντάφυλλα είναι αυτά που κυριαρχούν παντού. Υπέροχα από αισθητική άποψη και αρωματικά, σε κάνουν να αντιλαμβάνεσαι και να παίρνεις από την αληθινή ομορφιά της ζωής, αντί να αναλώνεσαι στα κούφια λόγια των πολιτικών.

Σ’ αυτά, να μείνουμε λοιπόν. Αυτά είναι που ενώνουν τους λαούς που δεν έχουν τίποτα να χωρίσουν και όχι ο εθνικισμός που καλλιεργούν, η αγάπη και όχι το μίσος. Μπορούμε να το κάνουμε; Μερικοί λένε, αδύνατον. Η ζωή όμως έχει δείξει ότι μπορούμε, αρκεί να κλείσουμε τα αυτιά μας στους ειδικούς αναλυτές και να μιλήσουμε τη γλώσσα της καρδιάς.

Είχαμε πάει πρόσφατα στην ταβέρνα του Τάσου, στο λόφο Σκουζέ στα Σεπόλια, την “Αρετούσα”. Και πέρα από τους περιποιημένους μεζέδες του, στο μπαλκόνι που βλέπει στην Αθήνα αντιμετωπίσαμε κι αυτή την ομορφιά με τα ανθισμένα λουλούδια, όπως είναι αυτή την εποχή. Σήμερα λοιπόν η ανάρτηση μας θα είναι από εκεί.

Ο καιρός έκανε τα κορδελάκια του. Μια ζέστη μια κρύο, μια ηλιοφάνεια και μια συννεφιά με ολίγη βροχή. Μια άνοιξη πολύ ιδιότυπή… Αλλιώς τις είχαμε στο μυαλό μας τις εποχές κι αλλιώς τις βλέπουμε να εξελίσσονται, μπροστά στα μάτια μας. Τώρα όταν ξημερώνει μια νέα μέρα λες, “άραγε τι εποχή θα έχουμε σήμερα;”

Στο λόφο Σκουζέ και στην ταβέρνα “Αρετούσα” του Τάσου, περνάμε καλά. Είναι όμορφο το περιβάλλον μέσα στο πράσινο και από την ταράτσα του, βλέπεις “πιάτο” την Αθήνα, κάτω από τα πόδια σου. Έτσι όποτε μας παίρνει, φροντίζουμε να περνάμε μια βόλτα από εκεί. Σημείο για ξεκούραση και χαλάρωση. Πράγματα που έχουμε τόσο ανάγκη…