Αρχική » 2023
Αρχείο έτους 2023
Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…
Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
Τα σχόλια σας!
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.
Έτσι ευτυχισμένα και ακόμη καλύτερα σε όλη την αιωνιότητα. Με πολλή αγάπη Ρούλα.
Ευχαριστούμε για την υπέροχη παρέα σας Νίκο και Σούλα. Ήταν μια υπέροχη ημέρα με έναν υπέροχο ήλιο, και η κουζίνα…
Καλοί μας φίλοι Νίκο και Σούλα, η αλήθεια είναι ότι πολύ το χαρήκαμε που σας έκανε και κάνει πολύ καλό…
Από τις πιο απάνθρωπες και σκληρές φυλακές της Ευρώπης. Ευτυχώς... κάποιος σώφρων άρχοντας αυτού του τόπου κατάλαβε ότι δεν τιμά…
Ακούστε εδώ τον Λεωνίδα Μπόνη στο ραδιόφωνο. Κάθε Τετάρτη 8-10 μ.μ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Στιγμές, από τη χρονιά που φεύγει απόψε, το 2023!
Και οι άνθρωποι κάνουν απολογισμούς στη ζωή τους. Αλλά εμείς θα αποφύγουμε να κινηθούμε στα τετριμμένα. Αντιθέτως διαλέγουμε τέσσερις όμορφες στιγμές από τη χρονιά που πέρασε και τις αξιολογούμε πως ήταν από τις καλύτερες μας. Όπως αυτή εδώ στην Πάρο με τον Στηβ, την Έστερ και τα παιδιά τους, Βικτώρια και Χλόη, σε μια βραδιά για την επέτειο των γάμων τους…
Ή εδώ σε μια ταβέρνα στη Σπάρτη όταν μια μέρα πήγαμε εκδρομή από τη Μάνη στη Σπάρτη για να περπατήσουμε στην καστροπολίτεια του Μυστρά με τον Κώστα, την Άννυ και τα παιδιά τους, Δημήτρη και Άντωνη. Περάσαμε και μαζί τους πολύ όμορφα καθώς στη συνέχεια, μαζί, οργανώσαμε με υποδομές για να είναι κατοικήσιμο το σπίτι τους στη Νισαίας 7 στα Σεπόλια. Περιμένουμε και του χρόνου και τις δυο οικογένειες.
Φέτος καταφέραμε να πάμε ύστερα από πέντε χρόνια στο πατρικό μου, στο χωριό και να καθίσουμε 16 μέρες, δίπλα στη αδελφή μου Μαλάμω που στη χρονιά που πέρασε κατάφερε να πάει δυο φορές με τον Νίκο. Κάναμε αρκετές δουλειές, αλλά δεν χάσαμε ούτε τις βόλτες μας, ούτε τη χαρά, να μοιραστούμε στιγμές με φίλους, όπως εδώ, με την Αριστέα που ήρθε γι’ αυτό το σκοπό, σπίτι μας…
Στα θετικά καταγράφω και την εκδρομή που κάναμε με παρέα φίλων ανήμερα των Χριστουγέννων, στο Πλανητέρο ένα υπέροχο πλατανόδασος με τρεχούμενα νερά και πέστροφες. Είχαμε τη δυνατότητα να περπατήσουμε σ’ αυτό το μοναδικό τοπίο (κι αν ήταν ωραίο με γυμνά τα κλαδιά των πλατάνων από το φύλλα τους, φανταστείτε πώς θα είναι το καλοκαίρι). Πάντα είναι εποικοδομητική, μια τέτοια συναναστροφή.
ΕΛΤΑ, κινούνται σταθερά στο δρόμο της αυτοκαταστροφής
Ζήσαμε άλλο ένα επεισόδιο του παραλόγου χθες στην ουρά των ΕΛΤΑ, παράρτημα της Λένορμαν. Καθώς γυρίσαμε από την Κρήτη, είχα βρει έξω από την πόρτα μου κάποιες εφημερίδες, δείγμα πως κάποιος καλός συγκάτοικος είχε ανοίξει το γραμματοκιβώτιο της πολυκατοικίας, τις βρήκε και μου τις έφερε.
Μετά από μια δεκαπέντε μέρες βρήκα αυτό το ειδοποιητήριο τσαλακωμένο ανάμεσα στα γράμματα, κυρίως λογαριασμούς της ΔΕΗ, του ΟΤΕ και των άλλων εταιρειών ενέργειας και τηλεπικοινωνιών. Αλλά πέσαμε πάνω στις γιορτές και οι υπηρεσίες των ΕΛΤΑ ήταν κλειστές. Είχαν αργία οι άνθρωποι.
Την πρώτη εργάσιμη μέρα μετά τα Χριστούγεννα πήγα και βρήκα αυτή την κατάσταση. Δύο σημεία εξυπηρέτησης μέσα στο υποκατάστημα και 17 άνθρωποι έξω στο πεζοδρόμιο να περιμένουν υπομονετικά να έρθει η σειρά τους. Η οργάνωση “άψογη”. Ο χρόνος αναμονής ΑΓΝΩΣΤΟΣ. Έφυγα, δεν μπορούσα να περιμένω.
Ίδια ήταν η κατάσταση και χθες που πήγα. Ίδιο το προσωπικό εξυπηρέτησης και περισσότερος ο κόσμος στην αναμονή. Περίμενα υπομονετικά, περίπου μια ώρα όρθιος, μαζί με άλλους πελάτες έξω από τα ΕΛΤΑ κι όταν έφτασε η σειρά μου, μου είπαν πολύ φυσικά, ότι το δέμα είχε επιστρέψει στον αποστολέα του! Να τους χαιρόμαστε…
Τι περιμένουν οι άνθρωποι από τη χρονιά που έρχεται;
Πολλοί κάνουν σχέδια για τη νέα χρονιά… Έχουν ακόμα το κουράγιο να κάνουν σχέδια, να βάζουν στόχους, αλλά όπως και να ‘χει, εκτιμούν πως είναι καλό να κάνουν έναν απολογισμό της χρονιάς που φεύγει, έτσι ώστε να μπορούν να βάζουν ακόμα πιο ψηλά τον πήχη των προσδοκιών τους. Έτσι έχουν μάθει κι έτσι κάνουν, χρόνια τώρα, νομίζοντας ότι αυτό τους ωφελεί από μόνο του.
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 30/12/2023
Το 2023 μετρά. ώρες πια… Και στους ανθρώπους αρέσει να κάνουν απολογισμούς. Αν και θα διαβάσετε πολλούς επί μέρους, αυτές τις μέρες, θα μας επιστρέψετε να κάνουμε μια απόπειρα να το δοκιμάσουμε κι εμείς στο πλαίσιο ενός άρθρου για τις ανάγκες της εφημερίδας ΡΕΘΕΜΝΟΣ.
Κάθε χρόνο τέτοιες γιορτινές μέρες, οι περισσότεροι άνθρωποι γυρίζουμε το χρόνο πίσω και προχωράμε στην αξιολόγηση των πεπραγμένων μας το έτος που ετοιμαζόμαστε να αποχαιρετήσουμε. Άλλοι κοιταζόμαστε στον καθρέφτη για μια μικρή διαδικασία αυτοκριτικής, άλλοι αντικρίζουμε την άμμο στην κλεψύδρα να κυλά με… νοσταλγία, άλλοι πάλι χρησιμοποιούμε τις εμπειρίες που αποκομίσαμε ως εφαλτήριο για να… κατακτήσουμε τον κόσμο, τη χρονιά που ξημερώνει!
Όπως και να ‘χει όμως, ήταν ιδιαίτερο το 2023. Έχοντας αφήσει πλέον πίσω μας τη λαίλαπα της πανδημίας επιχειρήσαμε να βρούμε ξανά τους ρυθμούς της καθημερινότητάς μας, το κέφι μας, το χαμόγελό μας. Άλλοτε τα καταφέραμε, άλλοτε όχι. Είναι τόσο αδυσώπητη, βλέπετε, η σκληρή πλευρά της κοινωνίας μας που πολλές φορές φροντίζει να σβήνει, με τον πλέον κυνικό τρόπο, το χαμόγελο από τα χείλη μας.
Πως θα ήταν, όμως, αλήθεια το πρόσωπο του 2023 αν ήταν το πρόσωπο ενός ανθρώπου; Τι συναισθήματα θα κουβαλούσε; Τι θα μας έλεγε με το βλέμμα του; Πως θα μπορούσε να ισορροπήσει ανάμεσα στην ευτυχία και τη δυστυχία; Στην αποθέωση και την κατακραυγή; Στην πίστη για ένα καλύτερο αύριο και στην απογοήτευση για το σήμερα;
Και πώς θα μπορούσε να καταγράψει τις προσδοκίες, τις ελπίδες και τους φόβους των πολιτών για την χρονιά που έρχεται, αλλά και την αποτίμησή τους για την χρονιά που φεύγει;
Συγκριτικά με έναν χρόνο πριν, παρατηρείται μια αύξηση στο ποσοστό των πολιτών που δηλώνουν την ελπίδα ως κυρίαρχο, ενώ η ανησυχία έχει υποχωρήσει λιγάκι, όχι πολύ. Πάντα υπάρχει ο φόβος και πολλοί είναι εκείνοι που συνεχίζουν να παίρνουν τα μέτρα τους. Σημειώνουμε ότι τον Δεκέμβριο η πανδημία ήταν και πάλι σε έξαρση.
Εκείνοι που μας κυβερνούν και αυτή τη χρονιά, δίνουν υποσχέσεις ότι θα προσπαθήσουν να αλλάξουν τα πράγματα. Μια ματιά μόνο στα πρωτοχρονιάτικα μηνύματα τα τους θα σας πείσει. Εύκολο; Καθόλου. Γι’ αυτό και συνήθως οι άνθρωποι εστιάζουν σε ανώδυνα πράγματα όπως μια πιο υγιεινή διατροφή το νέο έτος και για απώλεια σωματικού βάρους. Ταυτόχρονα, ένα υψηλό ποσοστό των πολιτών υπόσχεται να δώσει μεγαλύτερη έμφαση στα αγαπημένα του πρόσωπα (οικογένεια και σχέση).
Αξιοσημείωτο είναι ότι για το 2023 ένα πολύ μικρό ποσοστό των ερωτηθέντων δηλώνει ότι εκπλήρωσε στον απόλυτο βαθμό τις υποσχέσεις που είχε δώσε στον εαυτό του τη χρονιά που φεύγει. Ακολουθούν κάποιοι που επιμένουν ότι εκπλήρωσαν τις περισσότερες από τις υποσχέσεις που είχαν δώσει στον εαυτό τους και ένα μεγαλύτερο ποσοστό το οποίο δηλώνει ότι κάποιες ολοκλήρωσε, ενώ κάποιες άλλες όχι. Άφησαν δηλαδή πίσω τους δουλειά και για τη χρονιά που έρχεται!
Τι θα φέρει το 2024; Στην ερώτηση «τι πιστεύετε μπορεί να συμβεί το 2024;», ένα μεγάλο ποσοστό δεν είναι και πολύ αισιόδοξο. Ενθαρρυντικό είναι ότι άρχισε να φαίνεται το τέλος της πανδημίας, τουλάχιστον έτσι επικίνδυνο όπως το γνωρίσαμε, ενώ αρκετοί είναι εκείνοι που θα ήθελαν να βελτιώνεται η ελληνική οικονομία και μαζί της να καλυτερεύσει η θέση του Έλληνα πολίτη.
Τα προηγούμενα χρόνια με τα μνημόνια και την οικονομική δυσπραγία, είδαν να μειώνεται αισθητά το εισόδημα τους, είτε αυτό είτε ο μισθός ενός εργαζομένου, είτε η σύνταξη τους, να υποβαθμίζεται η ποιότητα της ζωής τους και τίποτα μπροστά του δεν δείχνει ότι αυτό μπορεί ή πρόκειται να αλλάξει άμεσα.
Είναι ωραίο να ακούς τους οικονομολόγους να λένε ότι η επενδυτική βαθμίδα θα αλλάξει τα πράγματα, αλλά η πραγματική ζωή δεν πορεύεται με τους αριθμούς. Και η κοινωνία χρειάζεται μια αληθινή ελπίδα για να πιαστεί, όχι μεγαλόστομες χωρίς καμιά ουσία, δηλώσεις. Επιτέλους αλήθειες θέλουμε και όχι χάϊδεμα των αυτιών. Δε γεμίζει έτσι το στομάχι, δεν καλυτερεύει η ποιότητα της ζωής μας.
Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί στο τελευταίο για φέτος, φύλλο της κρητικής εφημερίδας ΡΕΘΕΜΝΟΣ, στη στήλη μου «Επισημάνσεις».
Ο Κώστας και η Άννυ επέστρεψαν Βανκούβερ, σπίτι τους
Τελικά είναι διαπιστωμένο. Όταν περνάς καλά, όλα τελειώνουν γρήγορα. Και πολύ γρήγορα μάλιστα. Οι δέκα μέρες στη Χαβάη με τους φίλους τους, πέρασαν σαν αέρας . Και είχαμε την ευκαιρία να ζήσουμε μαζί τους πολλά πράγματα από εκεί, μέσα από τις φωτογραφίες που μας έστειλαν. Όπως κι αυτές του σημερινού δημοσιεύματος.
Φυσικά ένα τέτοιο γεγονός, μέσα στο χειμώνα, έχει και τα ρίσκο του. Ας πούμε, τα παιδιά μας είπαν πως είχε αρκετές βροχές. Αλλά αυτό δεν δυσκόλεψε τη διαμονή τους… Έκαναν και τα μπάνια τους στις πανέμορφες θάλασσες του Ειρηνικού Ωκεανού και πήραν και πολύ φωτογραφικό υλικό που μας έστειλαν και θα χρειαστεί χρόνο, μέχρι να το αξιοποιήσουμε εδώ.
Ο καιρός ήταν γενικά καλός με θερμοκρασίες πολύ πιο υψηλές από τον τόπο τους. Γι’ αυτό και τους βλέπετε όλους εδώ, με κοντομάνικα. Ένα όψιμο καλοκαιράκι έζησαν και το χάρηκαν και ξεκουράστηκαν και γύρισαν πιο δυναμωμένοι πίσω, για να συνεχίσουν στην καθημερινότητα τους. Είναι αυτά τα μικρά διαλείμματα που σε κάνουν πιο δυνατό.
Λίγο ακόμα στο πανέμορφο πλατανόδασος του Πλανητέρο
Είδατε χθες μια πρώτη ανάρτηση, από την εκδρομή μας στο Πλανητέρο. Αυτό είναι χωριό της πρώην Επαρχίας Καλαβρύτων του Νομού Αχαΐας. Διοικητικά αποτελεί έδρα της ομώνυμης Τοπικής Κοινότητας της Δημοτικής Ενότητας Κλειτορίας, του «Καλλικρατικού» Δήμου Καλαβρύτων. Αλλά εσείς δεν βλέπετε ανθρώπους, μόνο μια πανέμορφη χειμωνιάτικη φύση.
Το Πλανητέρο απέχει 7,5 χλμ. από την Κλειτορία, έδρα της Δημοτικής Ενότητας στην οποία ανήκει, καθώς και 24 χλμ. από τα Καλάβρυτα. Βρίσκεται σε υψόμετρο περίπου 690 μέτρα, χτισμένο αμφιθεατρικά πάνω από το πανέμορφο πλατανοδάσος των πηγών του Αροάνιου ποταμού και είναι γνωστό για τους πολλούς νερόμυλους και τα ιχθυοτροφεία που διαθέτει.
Εδώ εστιάσαμε. Αυτό θέλαμε να δούμε, αυτό είχαμε ανάγκη, ζώντας σε μια πολύβουη πόλη. Την ηρεμία του, την ησυχία του… Και τη χαρήκαμε! Νιώσαμε τι μπορεί να σημαίνει να περπατάς μέσα στα πεσμένα ξερά πλατανόφυλλα, να ακούς το θρόισμα τους και να βλέπεις τα άδεια κλαδιά αυτού του δέντρου που το καλοκαίρι είναι καταπράσινο.
Μια εκδρομή στο μαγευτικό πλατανόδασος Πλανητέρο
Ήταν πολύ όμορφη η χθεσινή εκδρομή μας στο Πλανητέρο. Σε υψόμετρο 697 μέτρα με το πανέμορφο πλατανοδάσος των πηγών του Αροάνιου ποταμού, το Πλανητέρο είναι γνωστό για τους πολλούς νερόμυλους και τα ιχθυοτροφεία που διαθέτει. Περπατήσαμε στο δάσος και φάγαμε στην ομώνυμη ταβέρνα. Γευτήκαμε την πέστροφα μαγειρεμένη με έναν εξαιρετικό τρόπο.
Αν και λένε ότι κάθε εποχή είναι όμορφη στο Πλανητέρο και το Φθινόπωρο, παρόλο που τα πλατάνια δεν έχουν τα φύλλα τους, έχει μια μοναδική ομορφιά. Το απίστευτο δάσος με τα υπεραινώβια πλατάνια (σε κάποια παλιά η διάμετρος του κορμού φτάνει τα 4 μέτρα). Δεν τα είδαμε, επειδή η έκταση είναι μεγάλη και δεν είχαμε το χρόνο να την περπατήσουμε όλη.
Ωστόσο ήταν πολύ όμορφα στις νεροτριβές -η μια από τις οποίες ακόμα λειτουργεί -και οι πηγές του Αροάνιου ποταμού, με τα νερά που αναβλύζουν μέσα από τα βράχια κάνουν το Πλανητέρο αγαπημένο προορισμό ακόμη και για μονοήμερη εκδρομή.
Η περιοχή του Πλανητέρου βρίσκεται εντός της περιοχής Natura 2000 «Όρος Χελμός και ύδατα Στυγός». Το μεγαλύτερο μέρος του πλατανόδασους ανήκει στο δασαρχείο Καλαβρύτων και στην ένωση Μύλων, Νεροτριβών και Ιχθυοτροφείων του Πλανητέρου.
Πάμε μια βόλτα με το μυαλό και την καρδιά μας στην Άνδρο
Είχαμε καιρό να γράψουμε κάτι σ’ αυτό το site για την Άνδρο που αγαπούμε και τους ανθρώπους της. Δείτε μια ομορφιά που έχει αυτή την εποχή! Στο βάθος διακρίνεται η Χώρα, δέκα λεπτά με το αυτοκίνητο για τη βόλτα σου ή για να καλύψεις κάποια ανάγκη από τα χρειαζούμενα. Η καλή μας φίλη Ευαγγελία, έχει κάνει μια καλλιτεχνική απεικόνιση.
Κάθε πρωί το υπέροχο σκηνικό. Σαν να μας μιλά ο Ιεχωβά και μας λέει πόσο μας νοιάζεται. Και μήπως δεν είναι έτσι; Ο πανέμορφος ουρανός, τα Αποίκια που μένουν οι φίλοι μας, Λούης και η Δήμητρα. Ύστερα η ησυχία, η ηρεμία, πράγματα που έχουμε απόλυτη ανάγκη όλοι εμείς που έχουμε την ατυχία να ζούμε στην ισοπεδωτική μεγαλούπολη.
Έρχονται στιγμές που στην Άνδρο, μπορείς να δεις αυτό το χρώμα στον ουρανό. Τι είναι αυτό που δίνει τούτη την υπέροχη αίσθηση και τη μοναδικότητα στο χρόνο; Δεν ξέρω, αλλά σ’ αυτό το νησί που γνωρίσαμε και αγαπήσαμε με τους φιλόξενους υπέροχους ανθρώπους του – φίλους μας, είναι που κάνουν όλα στα μάτια μας να είναι υπέροχα.
Χάρηκα γι’ αυτές τις φωτογραφίες που θα είναι μαζί σας παρέα σήμερα, ενόσω εμείς θα κάνουμε την εκδρομή που σχεδιάζαμε μέρες τώρα, με τους φίλους μας. Το αν θα είναι καλός ο καιρός ή όχι δεν είναι το ζητούμενο. Η αλλαγή περιβάλλοντος και το μέρος που έχουμε επιλέξει να πάμε, στην Πελοπόννησο είναι το σημαντικό. Αλλά γι’ αυτά, σε λίγο.
Αχ τι όμορφα μέρη υπάρχουν!!! Να περνάνε καλά τα παιδιά!!!