Αρχική » Ζωή (Σελίδα 18)
Αρχείο κατηγορίας Ζωή
Παντρεύονται σήμερα, ο Σπύρος και η Αννίτα….

Οι προετοιμασίες για το γάμο της Αννίτας και του Σπύρου, έχουν ολοκληρωθεί. Σήμερα στο δημαρχείο της Αθήνας, θα δώσουν όρκους αιώνιας πίστης. Και οι δύο είναι αγαπημένα παιδιά της εκκλησίας μας. Και αξίζουν το καλύτερο στο κοινό δρόμο ζωής που επέλεξαν. Σεμνά, ταπεινά, σε κλειστό κύκλο, όπως αξίζει στο χαρακτήρα τους, είμαστε βέβαιοι ότι θα κάνουν το καλύτερο γι’ αυτόν τον ευλογημένο θεσμό! Και από το απόγευμα και μετά λίγοι φίλοι θα μοιραστούν μαζί τους τη χαρά τους!

Μια θεατρική παράσταση, θέλουμε να τη δούμε, φέτος!

Καθώς θα ψυχραίνουν οι μέρες, φυσιολογικά, αφού οδηγούμαστε στο χειμώνα, ένα θέατρο θα το θέλαμε να το δούμε. Και δεν μιλάω για το “Μουσούρη” που βρέθηκε μπροστά μας, καθώς πηγαίναμε για δουλειά και περάσαμε από την πλατεία Καρίτση που στεγάζεται το συγκεκριμένο θέατρο. Ένα καλό θεατρικό έργο μπορεί να σε αγγίξει στην καρδιά, να σου δώσει συναισθήματα, αν το κείμενο και η ερμηνεία των ηθοποιών, είναι υποδειγματική. Θα το παλέψουμε και είμαι βέβαιος ότι θα τα καταφέρουμε.
Μας αρέσει να περπατάμε σε δρόμους κοντά στο σπίτι

Αυτή είναι η Ηρούς, ένας μικρός δρόμος που ξεκινά από την Τηλεφάνους και καταλήγει σε ένα μικρό δρομάκο που τον περνάς μόνο πεζός για να πας σε ένα δημοτικό σχολείο κι ένα νηπιαγωγείο της περιοχής Κολωνού. Αλλά αυτός ο δρόμος κάνει και κάτι άλλο εκπληκτικό που το είδαμε στους χάρτες της Google, καθώς ψάχναμε να βρούμε περισσότερα πράγματα. Ενώ είναι παράλληλος της Λένορμαν ξαφνικά, καθώς πέφτει μπροστά σε ένα καλλιεργούμενο οικόπεδο με αγροτικές καλλιέργειες «στρίβει» δεξιά και φτάνει (ο ίδιος δρόμος με το ίδιο όνομα) να ακουμπήσει πάνω στη Λάνορμαν. Ε, αυτά μόνο σ’ αυτή την περιοχή, μπορεί να γίνονται. Βγαίνει στο ύψος που ήταν παλιότερα τα γραφεία της ΝΑΥΤΕΜΠΟΡΙΚΗΣ. Η οικονομική εφημερίδα δε λειτουργεί πια εδώ, τα νέα της αφεντικά την πήγαν Πειραιά, αλλά οι ταμπέλες της εφημερίδας παραμένουν ακόμα…
Γωνία Σεπολίων – Ξανθίππης, ένα νέο μαγαζί ετοιμάζεται

Αλλάζει η Αθήνα, η πόλη, οι άνθρωποι… Αυτό το μαγαζί το είχαμε δει, στη γωνία Σεπολίων και Ξανθίππης στα Σεπόλια, να λειτουργεί με τις ταμπέλες που φέρει ακόμα. Κάποια στιγμή το είδαμε να αδειάζει από εμπορεύματα. Και χθες, εργάτες δούλευαν στο εσωτερικό του και ή το ανακαίνιζαν ή ετοίμαζαν κάτι άλλο στη θέση του. Θα περιμένουμε λίγο να το δούμε, καθώς θα διαμορφώνεται καλύτερα. Ότι κι αν συμβαίνει, το ενθαρρυντικό είναι ότι κάτι κινείται. Κι αυτό είναι περισσότερο από εμφανές.
Μια επίσκεψη στο Metropolitan General της Μεσογείων

Δεν υπάρχει άνθρωπος που να λέει ότι είναι και να νοιώθει απολύτως καλά. Και πώς να είναι, σ’ αυτό το περιβάλλον που ζούμε; Έρχεται λοιπόν η ώρα που πρέπει να επισκεφτεί αυτό το κτίριο, όχι φυσικά έτσι όπως επιχειρεί κανείς στα ταξίδια του, για να γνωρίσει νέους τόπους, αλλά γνωστούς γιατρούς που εμπιστεύεται για την επιστημονική τους κατάρτιση.

Ευτυχώς η πρόσβαση δεν είναι υπερβολικά δύσκολη, αν και τα πρωινά ένα πήξιμο το έχει στην πλατεία Βάθη και τη Λεωφόρο Αλεξάνδρας, αλλά μεγάλο πρόβλημα είναι η στάθμευση στην περιοχή του Χολαργού, εκεί που βρίσκεται το Metropolitan General. Ούτε το παρκινγκ επί πληρωμή του νοσοκομείου επαρκεί και πρέπει να ψάξεις πολύ με το ρίσκο της κλήσης, για παράνομη στάθμευσης, στο κεφάλι σου.

Ευτυχώς όλα πήγαν καλά κι αυτή τη φορά. Επόμενο ραντεβού τον Ιανουάριο του 2025 και μετά ευελπιστούμε να είναι αυτό κάθε εξάμηνο και λίγο μετά κάθε χρόνο. Ευτυχώς που το περιβάλλον είναι καλό, οι γιατροί και το προσωπικό, χαμογελαστοί και ελπίζω όλα αυτά που εισπράττουμε, να είναι αληθινά και όχι επειδή το νοσοκομείο είναι ιδιωτικό.

Ακρίβεια! Δείτε τιμές από το Mission του Vancouver

Το να πας στο σούπερ μάρκετ στις μέρες μας, είναι μια… ηρωική πράξη. Παντού, όχι μόνον εδώ, αλλά και στον Καναδά… Δείτε πόσο έχουν το πεπόνια και οι ντομάτες! Μην ξεγελιέστε με τα νούμερα που γράφουν επάνω. Έχουν άλλη μονάδα μέτρησης βάρους και άλλο νόμισμα από τα δικά μας. Για να το καταλάβετε, θα σας τα πούμε σε ευρώ. Το πεπόνι έχει 2,60 ευρώ το ένα, ναι, αυτό που παίρνουμε εμείς στη λαϊκή ένα ευρώ, ενώ οι ντομάτες έχουν 4:20 ευρώ το κιλό. Μα, θα πεις είναι μεγάλοι και οι μισθοί! Σωστά, αλλά τι θα πρωτοπληρώσεις, το ενοίκιο, το ρεύμα, το τηλέφωνο ή να καλύψεις τις καθημερινές ανάγκες επιβίωσης; Η ακρίβεια παντού έχει το ίδιο αποκρουστικό πρόσωπο…

Η Ζουζού γεμίζει τη ζωή του Βασίλη και της Μάχης…

Μας ξετρέλανε προχθές η Ζουζού. Ήρθε πάνω στη μηχανή του φίλου μας Βασίλη και αφεντικού της στην πλατεία Κοραή. Ντυμένη όπως την βλέπετε. Με… κράνος και γυαλιά. Για την ακρίβεια όταν την είδαμε εμείς φορούμε μόνο το κράνος, δεν είχε τόση ηλιοφάνεια για να… χρειάζεται τα γυαλιά. Γελάσαμε με την καρδιά μας.

Κι αυτή εκεί, ήρεμη, μας κοίταζε καθώς την κοιτάζαμε περίεργα. Ποιος ξέρεις τι σχόλια θα έκανε κι αυτή, από μέσα της, για τους ανθρώπους! Φοβερά συνεργάσιμη, είναι η Ζουζού. Πολύ αγαπημένη στην οικογένεια του Βασίλη και της Μάχης. Γεμίζει όμορφα της ζωή τους. Είναι δύο χρονών και μόλις πριν λίγο καιρό έκανε στείρωση. “Επιβάλλονταν”, είπε ο γιατρός της.

Καθώς προσπαθούσα να τη φωτογραφίσω πάνω στη μηχανή, ο Βασίλης της έλεγε πράγματα στο δικό τους κώδικα επικοινωνίας. Κι αυτή λες και καταλάβαινε, έπαιρνε πόζα στο φακό. Ήξερε ότι ήταν η ντίβα και όλοι είχαμε στρέψει το ενδιαφέρον μας, πάνω της. Το ένιωθες ότι το καταλάβαινε… Πόσο τα χαίρομαι τέτοια σκυλιά, συντρόφους και συνοδοιπόρους στη ζωή!





























Δυστυχώς αυτή είναι η κατάντια του κράτους (όχι της Χώρας) και της τωρινής αδιάφορης τοπικής αυτοδιοίκησης!! Κρίμα....! Δεν υπάρχουν άνθρωποι…