Αρχική » 2025 (Σελίδα 23)

Αρχείο έτους 2025

Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…

Τελευταίες Αναρτήσεις:

Οι επισκέπτες μας

Εδώ θα δείτε τα σχόλια σας!

Το να εκφράζεται κανείς εδώ στον **ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ** είναι πολύ σπουδαίο για
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν **να μας γράφετε.** Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.

Βασίλειος Παπίας στο Το λες και κατάντια στον «Καπράλο», στο λόφο Κολωνού27 Ιουλίου 2025
Δυστυχώς αυτή είναι η κατάντια του κράτους (όχι της Χώρας) και της τωρινής αδιάφορης τοπικής αυτοδιοίκησης!! Κρίμα....! Δεν υπάρχουν άνθρωποι…
Panos Chatziliadis στο Οι αέρηδες των Κυκλάδων στην Αμοργό για λίγη δροσιά!26 Ιουνίου 2025
Κάθε Ελληνικό νησί ήταν πάντα μια πρόκληση για μένα από τα παιδικά μου χρόνια, και περισσότερο η Αμοργός. Δεν κατάφερα…
Βασίλειος Παπίας στο Λιμάνι Μαντουδίου: Η Πύλη προς τις Σποράδες6 Ιουνίου 2025
Υπέροχο ενημερωτικό δελτίο!!!
Βασιλειος Παπιας στο Τελικά, τη βροχή την είδαμε την Κυριακή το απόγευμα29 Απριλίου 2025
Επιβεβαιώνω όλα τα αναγραφόμενα του φίλου μου Νίκου γιατί εκείνες τις ώρες ήμασταν μαζί. Η δικιά μου γνώμη είναι ότι....πλέον…
Βασίλειος Παπίας στο Ο Κώστας και η Άννυ ταξίδεψαν στο Κανκούν του Μεξικό23 Απριλίου 2025
Αχ τι όμορφα μέρη υπάρχουν!!! Να περνάνε καλά τα παιδιά!!!

Η ζωή μας ανάμεσα στις εποχές. Η φύση γύρω μας αλλάζει, αναγεννιέται από το χειμώνα. Κι εμείς το ίδιο! Το χρειαζόμαστε αυτό. Κάποτε, τα πράγματα ήταν πιο ευδιάκριτα ανάμεσα στις εποχές. Τώρα όχι πια...
Το καλοκαίρι του 2025 που ζούμε ήδη είναι ίσως το πιο θερμό των τελευταίων δεκαετιών. Μοιάζει με αυτό του 2024... Γεμάτο καύσωνες. Αυτό κάνει πολύ δύσκολη τη ζωή μας... Οι μετεωρολόγοι μας προετοίμασαν από νωρίς και το ζούμε στο έπακρο. Και ο χειμώνας ήταν γεμάτος ακραία καιρικά φαινόμενα. Κρύο, άνυδρος καιρός, επικίνδυνος... Εμείς, που έχουμε επιλέξει να γνωρίζουμε, τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, είμαστε σε πολύ πιο πλεονεκτική θέση από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Υπομονή λοιπόν και δύναμη. Όλα εξελίσσονται όπως έχει προβλεφθεί!

Ιανουάριος 2025
Κ	Δ	Τ	Τ	Π	Π	Σ
	1	2	3	4
5	6	7	8	9	10	11
12	13	14	15	16	17	18
19	20	21	22	23	24	25
26	27	28	29	30	31

Η πλούσια και μακραίωνη παράδοση της αγγειοπλαστικής τέχνης στο χωριό Θραψανό Ηρακλείου το έχει αναδείξει ως το μεγαλύτερο κέντρο αγγειοπλαστικής στην Κρήτη, σταθμό για την ιστορία της νεότερης ελληνικής κεραμικής τέχνης. Σήμερα, στο χωριό εξακολουθούν να λειτουργούν εργαστήρια που κατασκευάζουν ακόμα μικρά και μεγάλα αποθηκευτικά αγγεία, γνωστά ως «θραψανιώτικα πιθάρια», τα οποία διακινούνται τόσο στην Ελλάδα, όσο και το εξωτερικό. Δείτε ΕΔΩ κι ένα υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό από την ΕΡΤ 3 που παίχτηκε τον Φλεβάρη του 2024. Κι ΕΔΩ ένα δημοσίευμα της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ για το χωριό μου.

Αναμφισβήτητα είναι η πιο όμορφη ώρα! Η ώρα του δειλινού. Φτάνει να είσαι εκεί. Την κατάλληλη ώρα, στο κατάλληλο μέρος και να απολαμβάνεις, λεπτό το λεπτό όλη αυτή την εξαιρετική εικόνα που δεν διαρκεί και πολύ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.

Δυο μέρες μόλις, στα τελειώματα του Αυγούστου του 2022, καταφέραμε να πάμε στη Τζιά, καλεσμένοι φίλων μας προκειμένου να μας φιλοξενήσουν. Και περάσαμε τόσο όμορφα που θα το κουβεντιάζουμε για καιρό.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!

Ήταν ένα ταξίδι μέσα στον Μάη… Έκανε ακόμα την ψυχρούλα του, αλλά το απολαύσαμε. Είχαμε ένα απωθημένο και το ικανοποιήσαμε. Πριν μερικά χρόνια που είχαμε πάει ένα Παρασκευο Σαββατο Κύριακο δεν το χαρήκαμε, δεν το περπατήσαμε επειδή το πρώτο πρωινό που σηκωθήκαμε βρήκαμε ένα χιόνι, καμιά 20ριά πόντους στρωμένο.
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του **ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ** θα δείτε αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από **ΕΔΩ** κι **ΕΔΩ** κι **ΕΔΩ** κι **ΕΔΩ** κι **ΕΔΩ**.

Από γενιά σε γενιά περνάει αυτή η τέχνη, του αγγειοπλάστη. Κι αν την αγκάλιαζε λίγο η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα. Στη φωτογραφία είναι ο πατέρας μου**, Λευτέρης του Κουμαλή**, ως αγγειοπλάστης. Τον ακολούθησε ο γιός του, ο **Κωστής Θεοδωράκης** και ο εγγονός του, ο **Μανώλης Βολυράκης** και δίπλα του ο γιος του, ο **Αγησίλαος**. Δείτε **ΕΔΩ** ένα πολύ όμορφο δημοσίευμα από το το περιοδικό **"Κ"** που συνοδεύει, κάθε Κυριακή, την έκδοση της **ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ**. Για να καταλάβετε τι λέω…

Σχεδόν τα κατάφερα να φτιάξω το σπίτι στο χωριό, κληρονομιά από τους γονείς μου, αν και μου κόστισε πολύ. Έχει ακόμα κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν, αλλά σιγά - σιγά.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!

Μια οικογενειακή φωτογραφία που έβγαλα με τα αδέλφια μου στο γάμο τη Πόπης, της κόρης του Κωστή μας. Επάνω από αριστερά η Γεωργία μας, δεν ζει πια. Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για αυτήν. Κάτω, από αριστερά, η Στασούλα μας, δείτε για αυτήν ΕΔΩ, δίπλα της η Μαλάμω, δείτε γι’ αυτήν ΕΔΩ και δίπλα της ο Κωστής μας, που και εκείνος δεν ζει πια, δείτε ΕΔΩ.

Αυτή είναι η εφημερίδα των συνταξιούχων των ΗΣΑΠ "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος" τ. 180 που κυκλοφορεί τώρα. Για να τη δείτε πατήστε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ το τ. 179, ΕΔΩ το τ.178, ΕΔΩ το τ. 177, ΕΔΩ το τ. 176, ΕΔΩ τ. 175, ΕΔΩ το τ. 174, ΕΔΩ το τ. 173, ΕΔΩ το τ. 172, ΕΔΩ το τ. 171, ΕΔΩ το τ. 170, ΕΔΩ το τ. 169, ΕΔΩ το τ.168, ΕΔΩ το τ.167 ΕΔΩ το τ.166, ΕΔΩ το τ. 165, ΕΔΩ το τ.164, ΕΔΩ το τ. 163, ΕΔΩ το τ.162. Τριάντα χρόνια αδιάλειπτης έκδοσης από τη γέννηση της, είναι μια μεγάλη επιτυχία. Παλιότερα τεύχη μπορείτε να τα δείτε σε PDF αρχείο, πηγαίνοντας στο Αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε κι ΕΔΩ το site του Σωματείου που επιμελούμαστε δημοσιογραφικά...

Έτοιμο και το και το 446 φύλλο... Δείτε το ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ το τ.445, ΕΔΩ το τ.444, ΕΔΩ, το τ. 443, ΕΔΩ το τ. 442, ΕΔΩ το τ. 441, ΕΔΩ το τ. 440, ΕΔΩ το τ. 439, ΕΔΩ το τ. 438, ΕΔΩ το τ. 437, ΕΔΩ το τ. 436, ΕΔΩ το τ. 435, ΕΔΩ το τ. 434, ΕΔΩ το τ. 433, ΕΔΩ το τ. 432, ΕΔΩ το τ. 431, ΕΔΩ το τ. 430, ΕΔΩ το τ. 429, ΕΔΩ το τ. 428, ΕΔΩ το τ. 427, ΕΔΩ το τ. 426, ΕΔΩ το τ. 425, ΕΔΩ το τ. 424, ΕΔΩ το τ. 423, ΕΔΩ το τ. 422, ΕΔΩ το τ. 421, ΕΔΩ το τ. 420, ΕΔΩ το τ. 419, ΕΔΩ το τ. 418, ΕΔΩ το τ. 417, ΕΔΩ το τ. 416, ΕΔΩ το τ. 415, ΕΔΩ το τ. 414, ΕΔΩ το τ. 413, ΕΔΩ το τ. 412, ΕΔΩ το τ. 411, ΕΔΩ το τ. 410, ΕΔΩ το τ. 409, ΕΔΩ το τ. 408, ΕΔΩ το τ. 407, ΕΔΩ το τ. 406, ΕΔΩ το τ. 405 ΕΔΩ το τ. 404 ΕΔΩ το τ. 403 ΕΔΩ το τ. 402, ΕΔΩ το τ. 401, ΕΔΩ το τ.400, ΕΔΩ το τ.399, ΕΔΩ το τ.398, ΕΔΩ το τ.397, ΕΔΩ το τ.396, ΕΔΩ το τ.395 ΕΔΩ το τ.394 ΕΔΩ το τ.393 ΕΔΩ το τ. 392, ΕΔΩ το τ. 391, ΕΔΩ το τ. 390, ΕΔΩ το τ. 389, ΕΔΩ το τ. 388, ΕΔΩ το τ. 387, ΕΔΩ τ. 386 και το 385 ΕΔΩ. Σε συνάρτηση μάλιστα με το Blog, δείτε το ΕΔΩ, είναι αυτό που λειτουργεί τώρα, με πιο συχνή ενημέρωση...

Αγαπώ την Κρήτη και το χωριό μου, το Θραψανό… Γράφω γι' αυτά με μια νοσταλγία. Είχα κάποτε σχέδια. Δεν είμαι βέβαιος πια, αν μπορώ να τα πραγματοποιήσω. Όταν όμως αλλάξουν τα πράγματα θα ήθελα να περνάω εδώ μερικούς μήνες, κυρίως καλοκαιρινούς. Είναι ο τόπος μου. Οι ρίζες μου. Οι αναμνήσεις μου…

Ένα από τα πράγματα που θα δείτε να κάνουμε σ' αυτό το site είναι ότι προσπαθούμε να γνωρίσουμε την Αθήνα. Τους τόπους που κινούμαστε, που περπατάμε, που πορευόμαστε.
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.

Τελικά τα καταφέραμε και περάσαμε όμορφα, τη μια βδομάδα, από 10-17 Σεπτέμβρη του 2022 που πήγαμε στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου. Πετύχαμε αυτό που θέλαμε. Να ξεκουραστούμε, να αλλάξουμε παραστάσεις, να φορτώσουμε τις μπαταρίες μας για το χειμώνα που έρχεται και που όλα δείχνουν ότι θα έχει ένα μεγάλο βαθμό δυσκολίας, καθώς όλα γύρω μας, ακριβαίνουν και η ανασφάλεια τα κάνει όλα χειρότερα. Ευτυχώς η ελπίδα μας για κάτι καλύτερο έχει πολύ ισχυρή βάση.

Φθινόπωρο και στο Νόρθ Βανκούβερ του Καναδά

16 Σεπτεμβρίου 2025 / Σχολιάστε

Ένα από τα πρωινά περπατήματα μου, τα βήματά μου με έφεραν εδώ. Κάτι με έκανε να σταματήσω, ίσως ο απαλός ήχος καθώς περπατούσα σε ένα πεζοδρόμιο, σκεπασμένο με χρυσά φύλλα. Και ξαφνικά μου δημιουργήθηκε η αίσθηση ότι το Βανκούβερ είχε φορέσει τα φθινοπωρινά του χρώματα. To δέντρο ήταν ένας πίνακας ζωγραφικής, με αποχρώσεις που κυμαίνονταν από το λαμπερό κίτρινο έως το βαθύ κόκκινο.

Στην αρχή, όλα ήταν διαφορετικά, τα σπίτια, ο αέρας είχε μια υγρασία που δεν είχα συνηθίσει και ο κόσμος γύρω μου (όσοι κυκλοφορούσαν μια τέτοια πρωινή ώρα) μιλούσε μια άλλη, από τη δική μου, γλώσσα. Ωστόσο, μ’ αυτές τις εικόνες γύρω μου, περπατώντας σε έναν δρόμο, την Moody Ave, στο Βόρειο Βανκούβερ, κοντά σχετικά στο σπίτι που μένουμε, κάτι μέσα μου άλλαξε.

Κάτι στη θέα του κόκκινου σπιτιού, με τα φύλλα να πέφτουν απαλά στη σκεπή του, μου θύμισε ένα σπίτι στην Ελλάδα. Ήταν σαν ένα μικρό κομμάτι πατρίδας να είχε μεταφερθεί εδώ, χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά. Τα φύλλα που κιτρίνιζαν και έπεφταν έκαναν τον ίδιο ήχο, τον ίδιο που άκουγα παιδί στο χωριό. Ήταν ο ήχος του φθινοπώρου. Παιχνίδια με τις λέξεις…

Η “Οικογένεια” χτίζεται πάνω στην ειλικρίνεια!

15 Σεπτεμβρίου 2025 / Σχολιάστε

Το να νιώθεις οικογένεια, ακόμα και με ανθρώπους που δεν είναι συγγενείς σου εξ αίματος, σημαίνει να νιώθεις ότι ανήκεις κάπου. Είναι η αίσθηση ότι υπάρχουν άνθρωποι που σε αποδέχονται για αυτό που είσαι, με τα καλά και τα κακά σου. Είναι να ξέρεις ότι έχεις μια ομάδα που σε υποστηρίζει, που χαίρεται με τις χαρές σου και σε στηρίζει στις δυσκολίες σου. Έτσι ένοιωσε ο Ζαν που μας έκανε το τραπέζι, μαζί μας. Έτσι νοιώσαμε κι εμείς για εκείνον και ήμασταν δίπλα του!

Κι αυτή είναι μια μεγάλη αλήθεια: Αυτή η αμοιβαία εμπιστοσύνη είναι ο θεμέλιος λίθος για κάθε αληθινή σχέση. Farina a legna στα ιταλικά σημαίνει ξυλόφουρνος. Η λέξη farina σημαίνει αλεύρι, αλλά σε αυτήν την περίπτωση είναι μέρος της ιταλικής έκφρασης “forno a legna” που σημαίνει “φούρνος με ξύλα”. Εδώ πήγαμε, αλλά αξίζει να το δούμε λίγο περισσότερο… Και θα το κάνουμε σε λίγο…

Βόλτα στη Βαρβάκειο κρεαταγορά των Αθηνών

15 Σεπτεμβρίου 2025 / Σχολιάστε

Σήμερα θα σας δείξουμε τη Βαρβάκειο Αγορά στην Αθήνα και πιο συγκεκριμένα την κρεαταγορά, που βρίσκεται στην οδό Αθηνάς. Είναι ένα από τα πιο ιστορικά και ζωντανά σημεία του κέντρου της Αθήνας. Ο Kώστας και η Άννυ πήγαν μια βόλτα από εκεί. Πάντα άρεσε στον Κώστα, αυτή η τεράστια ποικιλία κρεάτων που εύρισκες εκεί. Στο σημείωμα μας λοιπόν σήμερα θα δείτε φωτογραφίες του από εκεί, ενώ θα μάθετε και μερικά ιστορικά στοιχεία για την κατασκευή και λειτουργία της αγοράς.

Η απόφαση λοιπόν για την ανέγερση της Βαρβακείου Αγοράς ελήφθη το 1876 και οι εργασίες ξεκίνησαν το 1878. Το έργο ολοκληρώθηκε το 1886, με αρχιτέκτονα τον Ιωάννη Κουμέλη, ο οποίος εμπνεύστηκε από αντίστοιχες αγορές του εξωτερικού. Το όνομα “Βαρβάκειος” οφείλεται στον εθνικό ευεργέτη Ιωάννη Βαρβάκη, ο οποίος δώρισε το οικόπεδο για την ανέγερσή της. Έτσι, για να ξέρουμε μερικά πράγματα γι’ αυτήν.

Είναι χωρισμένη σε διαφορετικά τμήματα: Το τμήμα που βλέπουμε και στις φωτογραφίες, όπου βρίσκονται τα κρεοπωλεία με μεγάλη ποικιλία από φρέσκα κρέατα. Στην Ψαραγορά για την οποία θα σας μιλήσουμε σε λίγο. Και στη Λαχαναγορά όπου μπορείς να βρεις καθημερινά ότι στη λαϊκή αγορά, δηλαδή φρούτα, λαχανικά και άλλα αγροτικά προϊόντα. Η Βαρβάκειος είναι ανοιχτή καθημερινά εκτός Κυριακής, από νωρίς το πρωί μέχρι αργά το απόγευμα.

“Φιλόξενη Φιγούρα”, ένα πολιτισμικό μνημείο

14 Σεπτεμβρίου 2025 / Σχολιάστε

Το είδαμε στην παραλία του Αμπλσάϊτ στο West Vancouver… Ένα εντυπωσιακό άγαλμα που απεικονίζει μια γυναίκα με υψωμένα χέρια, η οποία ονομάζεται “η φιλόξενη φιγούρα”. Σύμφωνα με την πλάκα, αφιερώθηκε από το Έθνος Squamish στους κατοίκους του Δυτικού Βανκούβερ και συμβολίζει το καλωσόρισμα και τη φιλοξενία. Ενδιαφέρον να δούμε τι είναι τυπωμένο πάνω στην πινακίδα…

“Με ανοιχτές αγκάλες σε όλους όσοι περνούν από τις ακτές μας, η φιλόξενη φιγούρα ανεγέρθηκε στα Πρώτα Έθνη (παλαιότερα) του Green Gables… Το Skwxwú7mesh Úxwumixw (Έθνος Squamish) αφιέρωσε τη φιγούρα στους πολίτες του Δυτικού Βανκούβερ στις 23 Ιουλίου 2004, και η προσευχή… Θα τη βάλουμε ολόκληρη γιατί έχει μια αξιόλογη ευαισθησία, σπάνια στις μέρες μας.

“Με ανοιχτές αγκάλες σε όλους όσοι περνούν από τις ακτές μας, η φιλόξενη φιγούρα ανεγέρθηκε στα Πρώτα Έθνη (παλαιότερα) του Green Gables… Το Skwxwú7mesh Úxwumixw (Έθνος Squamish) αφιέρωσε τη φιγούρα στους πολίτες του Δυτικού Βανκούβερ στις 23 Ιουλίου 2004… Το κείμενο τονίζει την ευγνωμοσύνη για τις γυναίκες, την ιστορία και τις παραδόσεις του λαού, ενώ εκφράζει την επιθυμία για ειρήνη, φιλία και συνεργασία.

Kwyékhén, Ho we reloyé shant?… (Γραμμένο στην τοπική γλώσσα) Καλωσόρισμα/Χαιρετισμός,/ Γυναίκα / είμαι ευγνώμων για την μητέρα/γιαγιά / για όλα τα διδάγματα της οικογένειάς μας, / της ιστορίας μας, ποιοι είμαστε. / Φέρνω τις διδαχές με έναν τρόπο / ώστε ένα και ένα να γίνουν δύο…/ Αδέλφια, γονείς, / αδελφές, παιδιά και τα παιδιά των παιδιών μας / Για όλες τις διδαχές με τους τρόπους μας / είστε ο πλούτος της γης / όλη η γη, το μέγεθος και το βάρος της.”

Στο Παλιούρι φιλοξενήθηκαν οι Κώστας και Άννυ

14 Σεπτεμβρίου 2025 / Σχολιάστε

Το Παλιούρι είναι ένα γραφικό και παραδοσιακό χωριό που βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο της χερσονήσου της Κασσάνδρας, στη Χαλκιδική. Συνδυάζει την ηρεμία και την ομορφιά του πευκοδάσους, με μερικές από τις πιο εντυπωσιακές παραλίες της περιοχής. Το χωριό διατηρεί την παραδοσιακή του αρχιτεκτονική με παλιά πέτρινα σπίτια και στενά, γραφικά δρομάκια. Είναι ιδανικό για έναν χαλαρό περίπατο.

Αν και το χωριό δεν είναι χτισμένο ακριβώς δίπλα στη θάλασσα, η ευρύτερη περιοχή φημίζεται για τις υπέροχες παραλίες της. Η πιο γνωστή είναι η παραλία Χρουσώ, με τη χρυσαφένια άμμο και τα κρυστάλλινα νερά. Εκεί θα βρείτε οργανωμένα beach bars με ζωντανή ατμόσφαιρα, αλλά και πιο ήσυχα σημεία. Άλλες παραλίες στην περιοχή είναι το Πόρτο Βαλίτσα και οι μικροί, κρυμμένοι κολπίσκοι στο ακρωτήρι Κάνιστρο.

Η αγάπη τα κάνει όλα πιο όμορφα στη ζωή μας

13 Σεπτεμβρίου 2025 / Σχολιάστε

Δε μένουν μόνιμα εδώ, στην Ελλάδα. Αλλά το αγαπούν το σπίτι που πήραν και, για την ώρα, έρχονται μόνο μια φορά το χρόνο, αλλά το φροντίζουν με πολύ αγάπη. Και δεν πρόκειται, τώρα, για κάτι ζωτικής σημασίας, αλλά για το χαλί της εξώπορτας, στην πολυκατοικία που αγόρασαν σπίτι, επί τη Νισαίας, στα Σεπόλια. Παραμελημμένο, καταστραμμένο, πήραν την πρωτοβουλία και το άλλαξαν.

Κι εδώ είναι η διαφορά. Δεν το πέταξαν απλά, επειδή είχε καταστραφεί από το χρόνο και τη χρήση. Το αντικατέστησαν! Σιωπηλά, χωρίς να το κάνουν θέμα, απλά γιατί τους αρέσει ο τόπος που ζουν να είναι όμορφος. Μπράβο Άννυ για την πρωτοβουλία. Μακάρι να τη μιμούνταν και πολλοί αυτόχθονες. Μακάρι να άλλαζαν την εγωιστική νοοτροπία του “με ενδιαφέρει μόνο το δικό μου”…

Kρυμμένο θεατρικό διαμάντι στο Βόρειο Βανκούβερ

13 Σεπτεμβρίου 2025 / Σχολιάστε

Σε έναν από τους περιπάτους μου στο Βόρειο Βανκούβερ, είχα την τύχη να ανακαλύψω ένα πραγματικό κόσμημα: το Theatre at Hendry Hall. Κρυμμένο ανάμεσα σε πυκνά δέντρα, αυτό το μικρό, γοητευτικό κτίριο, δεν είναι απλώς ένα θέατρο. Είναι η καρδιά της τοπικής θεατρικής κοινότητας, φιλοξενώντας τους North Vancouver Community Players.

Η ιστορία του χώρου είναι εξίσου συναρπαστική με τις παραστάσεις που ανεβαίνουν στη σκηνή του. Ο ίδιος χώρος κάποτε λειτουργούσε ως καταφύγιο προφύλαξης, από αεροπορικές επιδρομές; Σήμερα, έχει μεταμορφωθεί σε ένα ζωντανό πολιτιστικό στέκι, όπου ερασιτέχνες ηθοποιοί, με αφοσίωση και πάθος, ζωντανεύουν κλασικά έργα, κωμωδίες και μιούζικαλ.

Το θέατρο λειτουργεί χάρη σε μια ομάδα εθελοντών και είναι απόδειξη της αγάπης για την τέχνη που ενώνει τους ανθρώπους σε αυτή την πόλη. Οι παραστάσεις τους είναι γνωστές για την εξαιρετική τους ποιότητα, το ταλέντο των συντελεστών και το ζεστό κλίμα που δημιουργούν για το κοινό. Αν βρεθείτε ποτέ στο Βόρειο Βανκούβερ, αξίζει να επισκεφθείτε αυτό το μοναδικό μέρος.

Αρχείο έτους 2025

Τελευταίες Αναρτήσεις:

Οι επισκέπτες μας

Εδώ θα δείτε τα σχόλια σας!

Η ώρα του δειλινού...

Ραδιόφωνα

Πρωτοσέλιδα εφημερίδων:

Τα αδέλφια μου. Λιγοστεύουμε!

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος τ. 180

“Τύπος των συνταξιούχων σιδηροδρομικών” τ. 445

Ο τόπος που αγαπώ

Νίκος Ελ. Θεοδωράκης