Αρχική » 2025 (Σελίδα 11)

Αρχείο έτους 2025

Το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ

Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…

Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
037844
Εδώ θα δείτε τα σχόλια σας!
Το να εκφράζεται κανείς εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ είναι πολύ σπουδαίο για
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.

Ακραία καιρικά φαινόμενα χειμώνα - καλοκαίρι...

Η ζωή μας ανάμεσα στις εποχές. Η φύση γύρω μας αλλάζει, αναγεννιέται από το χειμώνα. Κι εμείς το ίδιο! Το χρειαζόμαστε αυτό. Κάποτε, τα πράγματα ήταν πιο ευδιάκριτα ανάμεσα στις εποχές. Τώρα όχι πια...
Το καλοκαίρι του 2025 που ζούμε ήδη είναι ίσως το πιο θερμό των τελευταίων δεκαετιών. Μοιάζει με αυτό του 2024... Γεμάτο καύσωνες. Αυτό κάνει πολύ δύσκολη τη ζωή μας... Οι μετεωρολόγοι μας προετοίμασαν από νωρίς και το ζούμε στο έπακρο. Και ο χειμώνας ήταν γεμάτος ακραία καιρικά φαινόμενα. Κρύο, άνυδρος καιρός, επικίνδυνος... Εμείς, που έχουμε επιλέξει να γνωρίζουμε, τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, είμαστε σε πολύ πιο πλεονεκτική θέση από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Υπομονή λοιπόν και δύναμη. Όλα εξελίσσονται όπως έχει προβλεφθεί!
Ιανουάριος 2025
Κ Δ Τ Τ Π Π Σ
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031  

Ένα site που φτιάχτηκε μέσα στην πανδημία, όταν η Σούλα αποφάσισε να ασχοληθεί με κάτι που αγαπάει και λατρεύει να φτιάχνει. Τα χειροποίητα κοσμήματα! Μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ

Η αγγειοπλαστική παράδοση του Θραψανού Ηρακλείου Κρήτης

Η πλούσια και μακραίωνη παράδοση της αγγειοπλαστικής τέχνης στο χωριό Θραψανό Ηρακλείου το έχει αναδείξει ως το μεγαλύτερο κέντρο αγγειοπλαστικής στην Κρήτη, σταθμό για την ιστορία της νεότερης ελληνικής κεραμικής τέχνης. Σήμερα, στο χωριό εξακολουθούν να λειτουργούν εργαστήρια που κατασκευάζουν ακόμα μικρά και μεγάλα αποθηκευτικά αγγεία, γνωστά ως «θραψανιώτικα πιθάρια», τα οποία διακινούνται τόσο στην Ελλάδα, όσο και το εξωτερικό. Δείτε ΕΔΩ κι ένα υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό από την ΕΡΤ 3 που παίχτηκε τον Φλεβάρη του 2024. Κι ΕΔΩ ένα δημοσίευμα της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ για το χωριό μου.

Ένας Θραψανιώτης Αγγειοπλάστης μιλά στην T.V.

Η ώρα του δειλινού...

Αναμφισβήτητα είναι η πιο όμορφη ώρα! Η ώρα του δειλινού. Φτάνει να είσαι εκεί. Την κατάλληλη ώρα, στο κατάλληλο μέρος και να απολαμβάνεις, λεπτό το λεπτό όλη αυτή την εξαιρετική εικόνα που δεν διαρκεί και πολύ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.

Μια ανάσα καλοκαιρινή στην Τζιά

Δυο μέρες μόλις, στα τελειώματα του Αυγούστου του 2022, καταφέραμε να πάμε στη Τζιά, καλεσμένοι φίλων μας προκειμένου να μας φιλοξενήσουν. Και περάσαμε τόσο όμορφα που θα το κουβεντιάζουμε για καιρό.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!

Ραδιόφωνα

Πατήστε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ  κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ για να ακούσετε επιλεγμένα, μουσικά, διαδικτυακα ραδιόφωνα που εκπέμπουν και στα FM... Άρα, μπορείτε να τα ακούσετε και από ένα συμβατικό ραδιόφωνο ή από το κινητό σας...

Πρωτοσέλιδα εφημερίδων:

Στήλες για τα media:

Οι εφημερίδες της Κρήτης:

Αξιόλογα Site:

Στο Πήλιο, Μάιος του 2022

Ήταν ένα ταξίδι μέσα στον Μάη… Έκανε ακόμα την ψυχρούλα του, αλλά το απολαύσαμε. Είχαμε ένα απωθημένο και το ικανοποιήσαμε. Πριν μερικά χρόνια που είχαμε πάει ένα Παρασκευο Σαββατο Κύριακο δεν το χαρήκαμε, δεν το περπατήσαμε επειδή το πρώτο πρωινό που σηκωθήκαμε βρήκαμε ένα χιόνι, καμιά 20ριά πόντους στρωμένο.
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε  αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Αγγειοπλάστες του σήμερα

Από γενιά σε γενιά περνάει αυτή η τέχνη, του αγγειοπλάστη. Κι αν την αγκάλιαζε λίγο η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα. Στη φωτογραφία είναι ο πατέρας μου, Λευτέρης του Κουμαλή, ως αγγειοπλάστης. Τον ακολούθησε ο γιός του, ο Κωστής Θεοδωράκης και ο εγγονός του, ο Μανώλης Βολυράκης και δίπλα του ο γιος του, ο Αγησίλαος. Δείτε ΕΔΩ ένα πολύ όμορφο δημοσίευμα από το το περιοδικό "Κ" που συνοδεύει, κάθε Κυριακή, την έκδοση της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Για να καταλάβετε τι λέω…

Οι γονείς μου, Λευτέρης και Παπαδιώ

Ο πατέρας μου και η μάνα μου, ο Λευτέρης και η Παπαδιώ, σε μια φωτογραφία από το γάμο της Ελένης, της κόρης της Γεωργίας μας. Ήταν σε ένα κέντρο στα Πεζά, όπου έκαναν το γλέντι. Για πάντα στην καρδιά μου, ως ότι πιο ακριβό έχω. Ανυπομονώ να τους ξαναδώ στο νέο κόσμο!

Το σπίτι μας στο χωριό

Σχεδόν τα κατάφερα να φτιάξω το σπίτι στο χωριό, κληρονομιά από τους γονείς μου, αν και μου κόστισε πολύ. Έχει ακόμα κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν, αλλά σιγά - σιγά.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Τα αδέλφια μου. Λιγοστεύουμε!

Μια οικογενειακή φωτογραφία που έβγαλα με τα αδέλφια μου στο γάμο τη Πόπης, της κόρης του Κωστή μας. Επάνω από αριστερά η Γεωργία μας, δεν ζει πια. Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για αυτήν. Κάτω, από αριστερά, η Στασούλα μας, δείτε για αυτήν ΕΔΩ, δίπλα της η Μαλάμω, δείτε γι’ αυτήν ΕΔΩ και δίπλα της ο Κωστής μας, που και εκείνος δεν ζει πια, δείτε ΕΔΩ.

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος τ. 180

Αυτή είναι η εφημερίδα των συνταξιούχων των ΗΣΑΠ "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος" τ. 180 που κυκλοφορεί τώρα. Για να τη δείτε πατήστε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ το τ. 179, ΕΔΩ το τ.178, ΕΔΩ το τ. 177, ΕΔΩ το τ. 176, ΕΔΩ τ. 175, ΕΔΩ το τ. 174, ΕΔΩ το τ. 173, ΕΔΩ το τ. 172, ΕΔΩ το τ. 171, ΕΔΩ το τ. 170, ΕΔΩ το τ. 169, ΕΔΩ το τ.168, ΕΔΩ το τ.167 ΕΔΩ το τ.166, ΕΔΩ το τ. 165, ΕΔΩ το τ.164, ΕΔΩ το τ. 163, ΕΔΩ το τ.162. Τριάντα χρόνια αδιάλειπτης έκδοσης από τη γέννηση της, είναι μια μεγάλη επιτυχία. Παλιότερα τεύχη μπορείτε να τα δείτε σε PDF αρχείο, πηγαίνοντας στο Αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε κι ΕΔΩ το site του Σωματείου που επιμελούμαστε δημοσιογραφικά...

“Τύπος των συνταξιούχων σιδηροδρομικών” τ. 445

Έτοιμο και το και το 446 φύλλο... Δείτε το ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ το τ.445, ΕΔΩ το τ.444, ΕΔΩ, το τ. 443, ΕΔΩ το τ. 442, ΕΔΩ το τ. 441, ΕΔΩ το τ. 440, ΕΔΩ το τ. 439, ΕΔΩ το τ. 438, ΕΔΩ το τ. 437, ΕΔΩ το τ. 436, ΕΔΩ το τ. 435, ΕΔΩ το τ. 434,  ΕΔΩ το τ. 433, ΕΔΩ το τ. 432, ΕΔΩ το τ. 431,  ΕΔΩ το τ. 430, ΕΔΩ το τ. 429, ΕΔΩ το τ. 428, ΕΔΩ το τ. 427, ΕΔΩ το τ. 426, ΕΔΩ το τ. 425, ΕΔΩ το τ. 424, ΕΔΩ το τ. 423, ΕΔΩ το τ. 422, ΕΔΩ το τ. 421, ΕΔΩ το τ. 420, ΕΔΩ το τ. 419, ΕΔΩ το τ. 418, ΕΔΩ το τ. 417, ΕΔΩ το τ. 416, ΕΔΩ το τ. 415, ΕΔΩ το τ. 414, ΕΔΩ το τ. 413, ΕΔΩ το τ. 412, ΕΔΩ το τ. 411, ΕΔΩ το τ. 410, ΕΔΩ το τ. 409, ΕΔΩ το τ. 408, ΕΔΩ το τ. 407, ΕΔΩ το τ. 406, ΕΔΩ το τ. 405 ΕΔΩ το τ. 404 ΕΔΩ το τ. 403 ΕΔΩ το τ. 402, ΕΔΩ το τ. 401, ΕΔΩ το τ.400, ΕΔΩ το τ.399, ΕΔΩ το τ.398, ΕΔΩ το τ.397, ΕΔΩ το τ.396, ΕΔΩ το τ.395 ΕΔΩ το τ.394  ΕΔΩ το τ.393 ΕΔΩ το τ. 392, ΕΔΩ το τ. 391, ΕΔΩ το τ. 390, ΕΔΩ το τ. 389, ΕΔΩ το τ. 388, ΕΔΩ το τ. 387, ΕΔΩ τ. 386 και το 385 ΕΔΩ. Σε συνάρτηση μάλιστα με το Blog, δείτε το ΕΔΩ, είναι αυτό που λειτουργεί τώρα, με πιο συχνή ενημέρωση...

Ο τόπος που αγαπώ

Αγαπώ την Κρήτη και το χωριό μου, το Θραψανό… Γράφω γι' αυτά με μια νοσταλγία. Είχα κάποτε σχέδια. Δεν είμαι βέβαιος πια, αν μπορώ να τα πραγματοποιήσω. Όταν όμως αλλάξουν τα πράγματα θα ήθελα να περνάω εδώ μερικούς μήνες, κυρίως καλοκαιρινούς. Είναι ο τόπος μου. Οι ρίζες μου. Οι αναμνήσεις μου…

Χρηστικά Site:

Γνωρίζοντας την Αθήνα!

Ένα από τα πράγματα που θα δείτε να κάνουμε σ' αυτό το site είναι ότι προσπαθούμε να γνωρίσουμε την Αθήνα. Τους τόπους που κινούμαστε, που περπατάμε, που πορευόμαστε.
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Νίκος Ελ. Θεοδωράκης

Θα χαρώ πολύ να δω εκτεταμένα τις απόψεις σας. Γράψτε μου εδώ: nikosth2004@yahoo.gr

Για την επικοινωνία μας στείλτε μου SMS στο τηλέφωνο 6932212755 που εξυπηρετείται από την VODAFON. 

Είμαστε στον 22ο χρόνο!

Ποιος είναι ο δημοσιογράφος, Νίκος Ελ. Θεοδωράκης, που έχει την ευθύνη της ενημέρωσης και διαχείρισης αυτoύ του Site σε καθημερινή βάση; Δείτε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε επίσης λίγα πράγματα για την ιστορία αυτού του ιστότοπου.

Περάσαμε υπέροχα στην Τέμενη Αιγίου

Τελικά τα καταφέραμε και περάσαμε όμορφα, τη μια βδομάδα, από 10-17 Σεπτέμβρη του 2022 που πήγαμε στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου. Πετύχαμε αυτό που θέλαμε. Να ξεκουραστούμε, να αλλάξουμε παραστάσεις, να φορτώσουμε τις μπαταρίες μας για το χειμώνα που έρχεται και που όλα δείχνουν ότι θα έχει ένα μεγάλο βαθμό δυσκολίας, καθώς όλα γύρω μας, ακριβαίνουν και η ανασφάλεια τα κάνει όλα χειρότερα. Ευτυχώς η ελπίδα μας για κάτι καλύτερο έχει πολύ ισχυρή βάση.

Δείτε μερικά δημοσιεύματα που κάναμε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ

Η πλατεία Νταμ στο Άμστερνταμ της Ολλανδίας

Η επάνω φωτογραφία δείχνει το Εθνικό Μνημείο (Nationaal Monument) που βρίσκεται στην πλατεία Νταμ, το οποίο ανεγέρθηκε προς τιμήν των Ολλανδών θυμάτων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Η κάτω φωτογραφία, με το μεγάλο κίτρινο ξύλινο παπούτσι (κλαμπέτ ή klomp), είναι ένα χαρακτηριστικό ολλανδικό στοιχείο, το οποίο επιβεβαιώνει επίσης ότι βρισκόμαστε στην πρωτεύουσα στην Ολλανδία, στο Άμστερνταμ κοντά σε κάποιο τουριστικό κατάστημα. Με τη βοήθεια φίλων, τις επόμενες μέρες θα δούμε μερικές αναρτήσεις από εδώ… Ξεκινώντας από αυτήν την πλατεία. Ταξιδεύοντας στον κόσμο…

Η φθινοπωρινή ομορφιά της Πάρνηθας που ζήσαμε

Το περπάτημα στα μονοπάτια του Εθνικού Δρυμού αυτή την εποχή είναι μια εμπειρία για όλες τις αισθήσεις. Ο ήλιος, ακόμα δυνατός, ζεσταίνει τους ώμους, αλλά ο αέρας είναι δροσερός και καθαρός, γεμάτος με το άρωμα του πεύκου και της υγρασίας. Όσο ανεβαίνουμε ψηλότερα, το τοπίο αλλάζει. Τα πυκνά, σχεδόν τροπικά, δάση ελάτης δίνουν τη θέση τους σε πιο ανοιχτούς ορίζοντες. Μέσα από τα σκιερά μονοπάτια, όπως αυτό που μας δείχνει η Σοφία με το διακριτικό κίτρινο σημάδι, νιώθεις την αίσθηση του μυστηρίου και της περιπέτειας. Κάθε βήμα σε οδηγεί βαθύτερα σε έναν κόσμο όπου η φύση είναι ο απόλυτος κυρίαρχος.

Η κορυφή, όμως, είναι η ανταμοιβή. Μια πανοραμική αγκαλιά με τον ορίζοντα. Εκεί, η θέα κόβει την ανάσα. Το βλέμμα ταξιδεύει πάνω από τις αλλεπάλληλες κορυφές, που σβήνουν απαλά στο βάθος κάτω από έναν απέραντο γαλάζιο ουρανό. Αυτή η στιγμή, όπου στέκεσαι ανάμεσα στα κλαδιά των δέντρων, ατενίζοντας την απεραντοσύνη, είναι η πεμπτουσία της ορεινής εξόρμησης. Οι φωτογραφίες είναι της φίλης μας Σοφίας που ήταν στην παρέα μας στη βόλτα της περασμένης Τρίτης 28/10/2025 στο Καταφύγιο Μπάφι, στην Πάρνηθα.

Το φθινόπωρο δίνει τη δική του πινελιά: το σκούρο, ζωηρό πράσινο της ελάτης και του πεύκου αρχίζει να πλαισιώνεται από φωτεινές πινελιές του κίτρινου και του κόκκινου. Είναι η μαρτυρία του κύκλου της ζωής, μια ήσυχη, πολύχρωμη μετάβαση. Η Πάρνηθα, δεν είναι απλώς ένα βουνό. Είναι ένας τόπος όπου μπορείς να αποσυνδεθείς, να γεμίσεις τις μπαταρίες σου και να θυμηθείς πόσο μαγική είναι η ελληνική φύση, ακόμα και τόσο κοντά στην πιο πυκνοκατοικημένη πόλη της χώρας.

Πώς είναι στο καταφύγιο Μπάφι αυτή την εποχή

Το Καταφύγιο Μπάφι στην Πάρνηθα αυτή την εποχή του χρόνου, στα τέλη Οκτωβρίου με αρχές Νοεμβρίου, προσφέρει μια πολύ όμορφη και ιδιαίτερη εμπειρία, καθώς το βουνό μπαίνει επίσημα στο φθινόπωρο. Λόγω του υψομέτρου (1.160 μέτρα), η θερμοκρασία είναι σημαντικά χαμηλότερη από την Αθήνα. Τις ημέρες με λιακάδα, η ατμόσφαιρα μπορεί να είναι πολύ ευχάριστη, αλλά μόλις πέσει ο ήλιος, η ψύχρα είναι έντονη. Χρειάζονται οπωσδήποτε ζεστά ρούχα, ειδικά για τις απογευματινές ώρες και αν σκοπεύετε να κάνετε πεζοπορία.

Είναι μια από τις καλύτερες εποχές για την Πάρνηθα, καθώς το δάσος αρχίζει να αλλάζει χρώματα. Θα δείτε ένα πανέμορφο μωσαϊκό από πράσινο (έλατα), κίτρινο, πορτοκαλί και κόκκινο (φυλλοβόλα δέντρα). Ο αέρας είναι συνήθως καθαρός και δροσερός, γεμάτος με τις μυρωδιές του δάσους και της υγρασίας. Το Καταφύγιο Μπάφι αυτή την εποχή είναι ένα ζωντανό ορεινό κέντρο, με τον κόσμο να απολαμβάνει το μαγευτικό φθινοπωρινό δάσος και τον δροσερό, καθαρό αέρα. Χρειάζεται προσοχή μόνο για τις απότομες αλλαγές του καιρού.

Όταν η κίνηση της Αθήνας ανέβηκε στο βουνό

Η αργία της 28ης Οκτωβρίου έφερε την αναμενόμενη «έξοδο» των Αθηναίων, αλλά αυτή τη φορά ο τελικός προορισμός δεν ήταν μόνο οι εθνικές οδοί! Λόγω του εξαιρετικού, ηλιόλουστου καιρού, ένα μεγάλο μέρος της κυκλοφοριακής κίνησης της πόλης μεταφέρθηκε… στην κορυφή της Πάρνηθας, με επίκεντρο το Καταφύγιο Μπάφι. Οι φωτογραφίες που σας δείχνουμε, είναι χαρακτηριστικές. Η εικόνα της κίνησης και της πολυκοσμίας θύμιζε κεντρικούς δρόμους της Αθήνας, αλλά με ένα εντυπωσιακό, καταπράσινο σκηνικό.

Ο παράδεισος του δάσους… Γεμάτος Αυτοκίνητα! Η ανάβαση προς το Καταφύγιο Μπάφι μετατράπηκε σε μια μικρή δοκιμασία υπομονής. Δρόμοι περικυκλωμένοι από πανύψηλα πεύκα, που υπό άλλες συνθήκες προσφέρουν γαλήνη και δροσιά, ήταν γεμάτοι με παρκαρισμένα αυτοκίνητα, ακόμα και κατά μήκος του οδοστρώματος. Αυτοκίνητα σταθμευμένα σε σειρά, αφήνοντας ελάχιστο χώρο για τη διέλευση, με τον ήλιο να λούζει το φθινοπωρινό δάσος.

 Πλήρης ο χώρος στάθμευσης του καταφυγίου Ο κύριος χωμάτινος χώρος στάθμευσης ήταν ασφυκτικά γεμάτος, με εκατοντάδες οχήματα να καταλαμβάνουν κάθε σπιθαμή, επιβεβαιώνοντας τη μαζική προσέλευση. Το ίδιο και στην άσφαλτο κοντά ένα χιλιόμετρο πριν και ένα μετά. Χρειάστηκε να περπατήσουμε αρκετά για να βρούμε χώρο και να αφήσουμε το δικό μας αυτοκίνητο. Και φυσικά να πάμε για να το πάρουμε όταν φύγαμε…

Ένας κήπος – ψυχή, στην Αναστασιά Σερρών

Καθώς ο ήχος της βροχής αγγίζει τη σκεπή σαν μια απαλή μελωδία και ο αέρας σιγοψιθυρίζει μέσα στα κλαδιά, ταξιδεύω. Δεν χρειάζεται να πάω μακριά. Ο προορισμός είναι ένας τόπος εσωτερικής χαράς και γαλήνης ψυχής, κι η αφετηρία… Ο κήπος του φίλου μου, του Ηλία, στην Αναστασιά Σερρών. Η φθινοπωρινή μέρα είναι γεμάτη χρώματα που συγκινούν. Τα πολύχρωμα φύλλα των δέντρων βάφουν τον ουρανό, προσφέροντας ένα θέαμα ζεστό και καθησυχαστικό. Ανάμεσα στα πλούσια πράσινα φύλλα, ξεχωρίζουν τα ρόδια, βαθυκόκκινα και στρογγυλά, να κρέμονται βαριά από το δέντρο.

Κάποια από αυτά είναι ήδη σκασμένα, αποκαλύπτοντας τους λαμπερούς, πορφυρούς σπόρους τους. Ο Ηλίας, με το χαμόγελό του, βρίσκεται ακριβώς κάτω από το ρόδι, σαν να είναι ο φύλακας αυτού του μικρού παραδείσου. Η εικόνα του, με φόντο τη γενναιοδωρία της φύσης, είναι μια απόδειξη της ομορφιάς και της απλότητας της ζωής. Κάθε φορά που απολαμβάνω τέτοιες στιγμές, συνειδητοποιώ ξανά την αστείρευτη Αγάπη του Υψίστου Δημιουργού για τον άνθρωπο. Μια αγάπη που δεν έχει όρια, που εκφράζεται μέσα από την τέχνη της Φύσης. Είχε, πράγματι, πολύ γούστο όταν δημιουργούσε κάθε χρώμα, κάθε ήχο, κάθε καρπό.

Ο παράδεισος του έβδομου ορόφου στη Νισαίας…

Κάποιες φορές, η ομορφιά δεν κρύβεται στους μεγαλόπρεπους κήπους των προαστίων, αλλά αναδύεται απρόσμενα, μέσα στην καρδιά της πόλης, κόντρα στη γκρίζα πολυκατοικία και τη φασαρία. Αυτή ακριβώς την αίσθηση εισπράξαμε χθες, ανεβαίνοντας στον έβδομο όροφο της πολυκατοικίας στη Νισαίας, στα Σεπόλια, στο σπίτι του Κώστα και της Άννυς. Δεν ήταν απλώς ένα μπαλκόνι. Ήταν ένας μικρός, καταπράσινος παράδεισος, μια όαση που είχες την αίσθηση ότι εκτεινόταν πάνω από τις στέγες της Αθήνας.

Ο Κώστας και η Άννυ που αγαπούν το πράσινο και την ηρεμία, έχουν μετατρέψει αυτό τον υπαίθριο χώρο σε ένα αληθινό καταφύγιο. Μπαίνοντας, σε υποδέχεται ένα πλούσιο τείχος από φυτά. Στα αριστερά, μια μεγάλη, γεμάτη ζωντάνια Σεφλέρα (Schefflera), με τα δίχρωμα φύλλα της, λειτουργεί ως φυσική κουρτίνα, φιλτράροντας το φως και την θέα προς τους γύρω δρόμους, δημιουργώντας μια αίσθηση ιδιωτικότητας. Τα φύλλα της, σε αποχρώσεις του κίτρινου και του βαθύ πράσινου, λαμποκοπούν απαλά.

Πιο δεξιά, ένας πανέμορφος Χαμαίρωψ (Chamaerops humilis), ο γνωστός νάνος φοίνικας, στέκεται επιβλητικός μέσα στην πήλινη γλάστρα του, με τα κομψά, βενταλοειδή φύλλα της να κουνιούνται ρυθμικά με το αεράκι. Δίπλα τους, ένας ακόμη θάμνος με μικρά, λαμπερά πράσινα φύλλα, πιθανότατα κάποιο Ευώνυμο (Euonymus), προσθέτει στην πυκνότητα του πράσινου. Στην άλλη πλευρά του μπαλκονιού, η πανδαισία των χρωμάτων συνεχίζεται. Η ματιά πέφτει πάνω στις φλογερές, κόκκινες μπιγκόνιες. Τα άνθη τους, σαν μικρές φωτιές, ξεχωρίζουν μέσα στο σκούρο πράσινο, σχεδόν μπρονζέ φύλλωμά τους.

Είναι μια έκρηξη χρώματος που φωνάζει «καλοκαίρι» ή «άνοιξη», φωτίζοντας το σκούρο μεταλλικό κάγκελο. Ακριβώς πίσω από τις μπιγκόνιες, ένα ασημένιο-πράσινο δεντρολίβανο ή λεβάντα – αρωματικά φυτά που ευδοκιμούν στα αθηναϊκά μπαλκόνια – γεμίζει τον αέρα με τη γλυκιά, μεσογειακή μυρωδιά του, προσθέτοντας μια νότα αγροτικής Ελλάδας στην αστική ζούγκλα. Το πραγματικό, όμως, μαγευτικό στοιχείο είναι η θέα. Από τον έβδομο όροφο, η Αθήνα απλώνεται σαν χάρτης κάτω από τα πόδια σου. Πίσω από το πλούσιο πράσινο των φυτών, φαίνονται οι ατέλειωτες ταράτσες των Σεπολίων και των γύρω συνοικιών.

Στον σταθμό Αττικής, πάνω από τον ΒΕΝΕΤΗ

Η πινακίδα γράφει “ALTERLIFE“, και πρόκειται για τον μεγαλύτερο όμιλο γυμναστηρίων και κέντρων fitness σε Ελλάδα και Κύπρο. Το όνομα “ALTERLIFE” σημαίνει “εναλλακτική” ή “νέα ζωή” και η αποστολή τους είναι να ενσωματώσουν τη σωματική άσκηση και τα οφέλη της στην καθημερινότητα των ανθρώπων, προσφέροντας διάφορες υπηρεσίες και προγράμματα γυμναστικής. Αυτά, για να ξέρουμε τι συμβαίνει γύρω μας…

Content by: Nikos Theodorakis

WordPress / Academica WordPress Θέμα από WPZOOM