Αρχείο έτους 2023

Αυτές τις μαργαρίτες τις είδαμε στο τοίχο του Τούρκου φίλου μας Yaşar Durmaz. Κι ενώ εμφανισιακά προσομοιάζουν πολύ με την κοινή μαργαρίτα, η ουσιαστική διαφορά της Euryops Pectinatus είναι ότι πρόκειται για ένα είδος χειμερινής ανθοφορίας, ιδανική για να προσθέσει χρώμα και ζωντάνια στον κήπο ή το μπαλκόνι σας, τους μήνες που λίγα φυτά είναι ανθισμένα.

Πρόκειται για πολυετής πόα με καταγωγή από την Αφρική και από τα πιο εύκολα στην καλλιέργειά τους και ανθεκτικά είδη μαργαρίτας. Μορφολογικά η διαφορά της από το κονό αγριολούλουδο έγκειται κυρίως στο χρώμα του δαντελωτού και ιδιαίτερα πυκνού φυλλώματος που είναι αργυροπράσινο, ενώ τα άνθη ανάλογα με την ποικιλία αποτελούνται από μία, δύο ή και περισσότερες σειρές πετάλων.

Στις πιο συνήθεις από τις 95 και παραπάνω ποικιλίες που διαθέτει η μαργαρίτα Euryops pectinatus είναι μονά, διαμέτρου 3-5cm και με έντονα κίτρινη απόχρωση. Το ύψος του φυτού φτάνει στο 1-1,50 μέτρο ενώ σε παράπλευρη ανάπτυξη τα 60-90cm, για αυτό και σε φυτεύσεις σε παρτέρια τα φυτά θα πρέπει να τοποθετούνται σε απόσταση περίπου ενός μέτρου μεταξύ τους.

Οδός Περικλέους 24, δυο βήματα από το Σύνταγμα. Είναι μια οδός παράλληλη της Ερμού και ξεκινάει από το Σύνταγμα ως Καραγιώργη Σερβίας. Και ξαφνικά, χωρίς καμιά στροφή, καμιά προειδοποίηση, με ευθύ το δρόμο προς την οδός Αθηνάς, γίνεται Περικλέους. Τα έχει αυτή η Αθήνα. Κάποια μέρα θα σας δείξω κι άλλες τέτοιες περιπτώσεις, δρόμων…

Εδώ είναι το ιστορικό κέντρο της Αθήνας με πολλά μαγαζιά, εμπορικά αλλά και φαγάδικα ή καφέ. Όρεξη να έχεις και λεφτά και μπορείς να ανακαλύψεις γωνιές που ούτε καν τις φαντάζεσαι. Εστίες που μπορείς να καθίσεις με την παρέα σου για λίγη ξεκούραση, για χαλάρωση ή για να απολαύσεις το ποτό σου. Και είναι τόσο ωραίες και ελκυστικές!

Γενικά η πόλη είναι ένας πυκνοκατοικημένος αστικός ιστός. Παντού διακρίνεις μεγάλους όγκους τσιμέντου, μπετόν και κάπου – κάπου, μερικές νεραντζιές που αντέχουν σ’ αυτό το αφιλόξενο περιβάλλον. Αλλά εδώ ζούμε χρόνια, τώρα. Κι έχουμε συνηθίσει. Και σχεδόν μας αρέσει, όπως εδώ στην οδό Αλαμάνας στον Κολωνό.

Μια ομορφιά! Η επιστημονική ονομασία του φυτού είναι Smilax aspera L.  Κοινές ονομασίες: Αρκόβατος, Ακρέβατος, Ξυλόβατος, Σμίλαξ, Σμιλάγγι, Σαρσαπαρίλλη. Αρκουδόβατος. Κάνει καλό στις ουρολοιμώξεις, δυσουρία, κυστίτιδες, κολικό νεφρού, αιματουρία, πέτρες ουροποιητικού. Το είδαμε στο διαδίκτυο στην ομάδα “GreekFlora” με φωτογραφίες της Paraskeui Tsironi. Είναι ο ώριμος καρπός Αρκουδόβατου.

Ο αρκουδόβατος είναι πολυετής αναρριχόμενος θάμνος με αγκαθωτά εύκαμπτα κλαδιά, ανήκει στην οικογένεια Smilacaceae και μπορεί να φτάσει σε ύψος τα 4 μέτρα. Τα φύλλα του είναι έμμισχα, σκληρά, γυαλιστερά σαν δέρμα, σε σχήμα καρδιάς, με οδοντωτό και αγκαθωτό περιθώριο, διαμέτρου 8-10 εκ. με 7-9 παράλληλες νευρώσεις.

Στην βάση των μίσχων εκπτύσσονται δυο έλικες που βοηθούν την αναρρίχηση του φυτού. Ανθίζει από τον Αύγουστο έως και τον Νοέμβριο, τα πολύ αρωματικά άνθη του είναι μικρά, λευκό – ρόδινου χρώματος, σε μασχαλιαία τσαμπιά. Τα λουλούδια του είναι δίοικα είναι είτε αρσενικά ή θηλυκά, αλλά μόνο το ένα φύλο θα βρεθεί σε κάθε ένα φυτό.

Τις είδαμε στην ομάδα “Natura Hellinica” με φωτογραφίες της Αγγελικής Παπασταμοπούλου, φίλης στο διαδίκτυο, τραβηγμένες πριν λίγες μέρες στο όρος Αιγάλεω. Οι ανεμώνη είναι αγγειόσπερμο, δικοτυλήδονο φυτό, ανήκει δε στην οικογένεια των Βατραχιοειδών ή Ρανουγκουλίδων της τάξης των Βατραχιωδών. Και είναι ένα όμορφο αγριολούλουδο εποχής.

Θα τη βρεις σε ολόκληρο τον κόσμο, είτε ως αυτοφυή, είτε ως καλλιεργούμενη, αλλά βασικά βρίσκεται στις δασικές εκτάσεις και τα λιβάδια των βόρειων και εύκρατων περιοχών. Η ονομασία ανεμώνη προέρχεται από τη λέξη άνεμος, εξ αιτίας της υπόθεσης που έκαναν οι Αρχαίοι Έλληνες ότι τα φυτά αυτά άνθιζαν μόνον όταν φυσούσε άνεμος.

Υπάρχουν 150 περίπου είδη ανεμώνης. Πολλές ποικιλίες καλλιεργούνται σε κήπους και πάρκα για τα όμορφα άνθη τους. Από τα αυτοφυή είδη αρκετά είναι δηλητηριώδη. Η ανεμώνη, όμως τρώγεται εάν βραστεί στους 100 βαθμούς ή εάν τσιγαριστεί μαζί με μισό κιλό κρεμμύδι. Επίσης είναι γέμιση για παραδοσιακή πίτα του Ουζμπεκιστάν.

Είμαστε εκεί, στην έκτη σειρά της πλατείας! Και είδαμε από κοντά και ακούσαμε τον Μανώλη Μητσιά να περπατά σε γνώριμα μονοπάτια του ελληνικού τραγουδιού στο “Ολύμπια” Δημοτικό Μουσικό Θέατρο της Αθήνας, «Μαρία Κάλλας». Και το χαρήκαμε όσο δεν πάει! Για δυο ώρες περίπου, χωρίς διάλειμμα, ο εξαιρετικός καλλιτέχνης μας ταξίδεψε σε γνωστά, διαχρονικά τραγούδια που δυσκολευόμαστε πια να βρούμε στις μέρες μας.

Στις 18 Ιανουαρίου στη σκηνή του “Ολύμπια” ο Μανώλης Μητσιάς, ο εκλεκτός ερμηνευτής που έχει σφραγίσει με τη φωνή του μεγάλες επιτυχίες του ελληνικού πενταγράμμου, έκανε μία συναυλία με αναδρομές σε μοναδικές ερμηνείες τραγουδιών των μεγαλύτερων Ελλήνων συνθετών που πίστεψαν σε αυτόν και του εμπιστεύτηκαν τα σημαντικότερα έργα τους.

Τον ακούσαμε να ερμηνεύει με τη χαρακτηριστική φωνή του, που διατηρείται όμορφη, παρά τα χρόνια του, τραγούδια από την προσωπική δισκογραφία του σε συνθέσεις των Μάνου Χατζιδάκι, Μίκη Θεοδωράκη, Δήμου Μούτση, Λουκιανού Κηλαηδόνη κ.ά. Στη συναυλία, ο Μανώλης Μητσιάς είχε κοντά του τους μουσικούς από το Εργαστήρι Ελληνικής Μουσικής του Δήμου Αθηναίων.