Αρχική » 2023 (Σελίδα 22)
Αρχείο έτους 2023
Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…
Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
Εδώ θα δείτε τα σχόλια σας!
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.
Κάθε Ελληνικό νησί ήταν πάντα μια πρόκληση για μένα από τα παιδικά μου χρόνια, και περισσότερο η Αμοργός. Δεν κατάφερα…
Υπέροχο ενημερωτικό δελτίο!!!
Επιβεβαιώνω όλα τα αναγραφόμενα του φίλου μου Νίκου γιατί εκείνες τις ώρες ήμασταν μαζί. Η δικιά μου γνώμη είναι ότι....πλέον…
Αχ τι όμορφα μέρη υπάρχουν!!! Να περνάνε καλά τα παιδιά!!!
Το καλοκαίρι του 2025 που ζούμε ήδη είναι ίσως το πιο θερμό των τελευταίων δεκαετιών. Μοιάζει με αυτό του 2024... Γεμάτο καύσωνες. Αυτό κάνει πολύ δύσκολη τη ζωή μας... Οι μετεωρολόγοι μας προετοίμασαν από νωρίς και το ζούμε στο έπακρο. Και ο χειμώνας ήταν γεμάτος ακραία καιρικά φαινόμενα. Κρύο, άνυδρος καιρός, επικίνδυνος... Εμείς, που έχουμε επιλέξει να γνωρίζουμε, τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, είμαστε σε πολύ πιο πλεονεκτική θέση από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Υπομονή λοιπόν και δύναμη. Όλα εξελίσσονται όπως έχει προβλεφθεί!
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Μουσική, σήμερα Πέμπτη 10/8 στο θεατράκι Θραψανού
Δεν τα γνωρίζουμε τα παιδιά ως καλλιτέχνες, αλλά μας άρεσε η αφίσα τους. Να πάτε συγχωριανοί να τα χειροκροτήσετε στην προσπάθεια τους. Πιάνο, φλάουτο, κιθάρα και τραγούδια, θα είναι μια βραδιά υπέροχη… Ε, δεν ακούμε και κάθε μέρα τέτοια πράγματα!
Με γερανοφόρο αλλάζουν μια λάμπα δημόσιου φωτισμού
Καθόμασταν στο μπαλκόνι μας, όταν είδαμε το γερανοφόρο όχημα να έρχεται. Ήταν πρωί, η ώρα που διαβάζαμε το εδάφιο της ημέρας. Και την αρχή νόμιζα ότι ήταν από τον Δήμο Αθηναίων για να κόψει κάποια από τα κλαδιά της αγριοσυκιάς, ξέρετε, αυτής που κοντεύει να ρίξει τον τοίχο στην Κλειούς. Αλλά έκανα λάθος, καθώς κατέβηκα να δω από κοντά. Δε ρώτησα και δεν έμαθα ποτέ από πού ήταν, αλλά ο άνθρωπος προσπαθούσε να αλλάξει τη λάμπα.
Ο δημόσιος φωτισμός είναι ένα αγαθό που σε κάνει να νοιώθεις μια κάποια ασφάλεια στην Αθήνα και τον χρειάζεσαι. Όποια υπηρεσία κι αν ήταν, ως πολίτης, αισθάνθηκα καλά. Ότι δηλαδή κάποιος με προσέχει, ανταποκρινόμενος στην ευθύνη του . Κι ότι πόλη δεν είναι μόνο το τουριστικό κέντρο, αλλά και οι μικρές γειτονιές, πέρα από αυτό και χάρηκα διπλά. Διότι μερικά πράγματα τα θεωρούμε δεδομένα, αλλά δεν είναι.
Ο άνθρωπος πάνω στο βαγονέτο ήταν πολύ υπομονετικός και προσεκτικός. Φυσικά και δεν άνοιξα συζήτηση μαζί του, έμοιαζε να είναι αδύνατο και δεν το επιδίωξα καν. Έμεινα όμως πολύ ικανοποιημένος που τον έβλεπα να εργάζεται. Μόνος του. Ήταν ο οδηγός του οχήματος που φρόντισε να το παρκάρει σωστά , ανέβηκε να κάνει την εργασία του. Τελικά κάποια πράγματα που θα έπρεπε να τα θεωρούσαμε αυτονόητα μας ξαφνιάζουν ακόμα θετικά. Το εισπράξατε φαντάζομαι μέσα από αυτό το σημείωμα.
Άδεια πόλη φάνταζε χθες η Αθήνα, καθώς την περπατούσα
Δεν είναι κάτι που με παραξένεψε. Έτσι την ξέρουμε την Αθήνα τον Αύγουστο. Άδεια από αυτοκίνητα και από ανθρώπους. Φανταστείτε τώρα να ‘ναι Κυριακή πρωί, γύρω στις 10:30… Τις εικόνες που κατέγραψα, τις βλέπετε στο σημερινό σημείωμα μου. Εδώ είναι η Αγίου Μελετίου, ανάμεσα στη Δροσοπούλου και την Αχαρνών. Συμπωματικά, αν προσέξετε, υπάρχει ένα πεζός.
Τα ίδια και στην οδού Ιουλιανού, λίγο παρακάτω προς το κέντρο, μια οδός παράλληλη της Αγίου Μελετίου. Είναι ο δρόμος που οδηγεί στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό της Αθήνας, το σταθμό Λαρίσης. Και όπως βλέπετε κι εδώ, τίποτα δεν κινείται. Άδειασαν ακόμα και θέσεις στάθμευσης για τα αυτοκίνητα δεξιά και αριστερά του δρόμου. Ε, δεν το βλέπεις και τόσο συχνά, ένα τέτοιο φαινόμενο.
Οδός Αχαρνών, χαμηλά κοντά στην πλατεία Βάθη. Μια πόλη που δίνει την αίσθηση ότι είναι έρημη. Ο Αύγουστος εν δράση, καθώς ακόμα και χθες, κάποιοι ξεκινούσαν την άδεια τους και το δήλωναν όπου μπορούσαν, με μεγάλη χαρά και αληθινά χαμόγελα. Από πλευράς θερμοκρασίας η μέρα υποφέρονταν, τουλάχιστον στην πλατεία Μεταξουργείου που ήμασταν εμείς.
Χαιρόμαστε, έστω και από μακριά, να βλέπουμε το σπίτι μας
Ανθισμένες βουκαμβίλιες! Ότι πιο όμορφο μπορούσαμε να φανταστούμε για το πατρικό μου στο χωριό. Αν και ο πάγος ενός χειμώνας τις έκαψε, αυτέ ξανάνοιξαν και μεγάλωσαν και άπλωσαν και ομόρφυναν τον τόπο. Ας είναι καλά η Στασούλα μας που τις φροντίζει, όπως και όλο το σπίτι. Τώρα που μένουν στο σπίτι τους η Μαλάμω με τον Νίκο, έχω πιο συχνά φωτογραφίες από εκεί. Και νιώθω σα να είμαι εκεί.
Το σπίτι είναι όμορφο κι αυτή την εποχή και πάντα. Αυτό δεν θα αλλάξει επειδή είναι στην καρδιά μου πάντα. Κάποια στιγμή θα τα καταφέρουμε να πάμε. Το χρειαζόμαστε. Και πρέπει να γίνουν και κάποιες μικροδουλειές για τη συντήρηση του. Κι αυτή τη φορά σκεφτόμαστε να το οργανώσουμε ακόμα καλύτερα. Μακάρι να τα καταφέρουμε. Μας λείπουν και οι άνθρωποι μας. Ιδανικό θα ήταν τώρα που είναι εκεί και η Μαλάμω μας. Αν και φεύγουν στις 22 Αυγούστου, ελπίζω να ξαναγυρίσουν γρήγορα..
Δε χορταίνω να βλέπω τις ανθισμένες βουκαμβίλιες. Θυμάμαι πώς τις πήραμε κι από πού και τις φυτέψαμε κάνοντας σχέδια, τι ονόματα τους δώσαμε, και με τι αγάπη τις φροντίσαμε να μεγαλώσουν, τις απλώσουμε, να τις δέσουμε. Και πόσο στεναχωρηθήκαμε, όταν «πάγωσαν» από τα χιόνια μια χρονιάς! Αλλά δεν είναι μόνο η ομορφιά τους, είναι και η τρέλα τους, το να αγνοούν τα προβλήματα και να προχωρούν μπροστά. Πεισματάρες και ανεξάρτητες!
Τσαλαβουτώντας, στα νερά του σιντριβανιού στο Σύνταγμα
Βρέθηκα εκεί, την κατάλληλη στιγμή. Και σαν «έτοιμος από καιρό» και σε εγρήγορση, απαθανάτισα μοναδικές στιγμές ανεμελιάς, παιδιών που δεν κρατιόντουσαν στη μεσημεριανή ζέστη της περασμένης Πέμπτης και… βούτηξαν στο σιντριβάνι της κάτω πλατείας του Συντάγματος. Δεν διήρκησε και πολύ όλο αυτό, γιατί επενέβησαν αρμόδιοι και τα έβγαλαν έξω, αλλά εγώ, πρόλαβα να τραβήξω τις φωτογραφίες που βλέπετε.
Έκαναν πολύ κέφι και όρεξη και το διασκέδαζαν. Μόνο τα φανελάκια τους έβγαλαν και βούτηξαν με τα παντελόνια τους, ακόμα και τα παπούτσια τους. Οι άνθρωποι γύρω τα χάζευαν. Κι αυτά φώναζαν, γελούσαν, πανηγύρι το έκαναν όλο αυτό και το χαίρονταν με την καρδιά τους. Τελικά, αν είσαι παιδί, τίποτα δεν σε κρατά στην ησυχία σου. Ακόμα και στο κέντρο της πόλης, μπορείς να το διασκεδάσεις. Το μόνο βέβαιο!
Έκανα έναν κύκλο στο σιντριβάνι να πάρω αρκετές φωτογραφίες με το κινητό μου. Δεκάρα δεν έδιναν οι πιτσιρικάδες. Μάλιστα πετούσαν νερό στους διερχόμενους και οι περισσότεροι ήταν ξένοι τουρίστες και τους φαινόταν πρωτόγνωρο το θέαμα για την Αθήνα. Αλλά η αλήθεια είναι πως κι εγώ τόσα χρόνια στην Αθήνα, πρώτη φορά έβλεπα κάτι τέτοιο. Αφού έπιασα και τη δική μου καρδιά να γίνεται παιδί, μαζί τους και να χαίρετε τον αυθορμητισμό τους.
Την είδατε την πρώτη Πανσέληνο του Αυγούστου; Άξιζε!
Ήταν ένα φαινόμενο εξαιρετικά όμορφο, η πρώτη Πανσέληνος του Αυγούστου. Γιατί ακολουθεί κι άλλη στις 31 του μήνα. Έτσι επαληθεύεται αυτό που λένε «δυο φεγγάρια τον Αύγουστο»! Εντάξει, δεν είναι και τόσο συνηθισμένο ως φαινόμενο, αλλά όπως και να το κάνουμε, αρέσει σε όλους μας. Ιδιαίτερα, όταν είναι τόσο όμορφο όπως αυτό της Άνδρου, φωτογραφημένο από φίλους πριν ένα χρόνο.
ΕΠΙΣΗΜΑΝΣΕΙΣ 05/08/2023
Είναι υπέροχο να είσαι κάπου, επί τούτου και να παρακολουθείς την εξέλιξη μιας πανσελήνου! Τι είναι αυτό που προσδίδει τέτοια όμορφα συναισθήματα; Ίσως γιατί ψαχνόμαστε λίγο περισσότερα ή γιατί αντιλαμβανόμαστε πως κάποιος είναι πίσω από αυτή, την τόσο όμορφη δημιουργία.
Και τα ‘χει φροντίσει όλα με τόση προσοχή και σχολαστικότητα, ώστε δικαιολογημένα να νοιώθουμε πιο ασφαλείς ως δημιουργήματα του. Αυτά, για όσους δεν μένουν στο πρώτο επίπεδο ανάγνωσης που αφορά στην εικόνα που βλέπουμε και μόνο.
Ιδιαίτερος λοιπόν ο φετινός Αύγουστος, καθώς έχει μια διπλή πανσέληνο. Την πρώτη την είδαμε την 1η Αυγούστου. Πρόκειται για ένα σπάνιο αστρονομικό φαινόμενο με δύο «υπερπανσέληνους» που δεν πρόκειται να ξανασυμβεί μέχρι τον Ιανουάριο του 2037. Άξιζε λοιπόν, όσοι από μας διαθέσαμε χρόνο, για να θαυμάσουμε αυτό το μοναδικό θέαμα.
Κι έτσι, μαγικές εικόνες χάρισε στον κόσμο, σε όλο τον πλανήτη, η πρώτη από τις δυο υπερπανσέληνους του Αυγούστου, το βράδυ της περασμένης Τρίτης. Το σπάνιο αυτό αστρολογικό φαινόμενο που έχει ονομαστεί “το φεγγάρι του Οξυρρύγχου” βρίσκεται στο πιο κοντινό σημείο από τη Γη, γεγονός έκανε τη σελήνη να μοιάζει κατά 14% πιο μεγάλη και κατά 1/3 πιο λαμπερή, σε σχέση με τις υπόλοιπες πανσελήνους του έτους.
Σύμφωνα με τους ειδικούς, το φαινόμενο αυτό συμβαίνει, όταν το φεγγάρι εμφανίζεται στον νυχτερινό ουρανό πιο μεγάλο και πιο φωτεινό, επειδή βρίσκεται πιο κοντά στη Γη από ότι συνήθως.
Αυτό έχει την εξήγησή του, αφού στη διάρκεια των καλοκαιρινών μηνών ο Ήλιος βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο της ετήσιας τροχιάς του στον ουρανό, ενώ αντίθετα η Σελήνη βρίσκεται σχετικά πιο κοντά στον ορίζοντα.
Σε αυτή τη θέση η πανσέληνος μπορεί να συγκριθεί με διάφορα άλλα χαρακτηριστικά που βρίσκονται εκεί, όπως δέντρα, κεραίες και διάφορα κτίσματα. Έτσι, ο εγκέφαλος του παρατηρητή, παρασύρεται να πιστέψει ότι η πανσέληνος είναι μεγαλύτερη, ενώ επανειλημμένες μετρήσεις έχουν αποδείξει ότι το μέγεθος της, δεν διαφέρει καθόλου, από ώρα σε ώρα.
Το όνομα «Φεγγάρι του Οξύρρυγχου» προέρχεται από τους ιθαγενείς κατοίκους της Αμερικής, που τη συγκεκριμένη μέρα ψάρευαν το εν λόγω ψάρι. Οι οξυρρυγχίδες ή μουρούνες, είναι οικογένεια ψαριών με παγκόσμια γεωγραφική εξάπλωση που περιλαμβάνει κυρίως τους οξύρρυγχους, τους ούσους, τους σκαφίρρυγχους καθώς και τους ψευδοσκαφίρρυγχους που υπολογίζονται συνολικά σε 25 είδη.
Από τη σύγχρονη ταξινόμηση, προκύπτει ότι οι δύο πρώτοι και οι επόμενοι δύο αποτελούν επιμέρους υπο-οικογένειες, των οξυρρυγχίνων και των σκαφιρρυγχίνων αντί για το νέο.
Πρόκειται για οικογένεια ψαριών από τα μεγαλύτερα του γλυκού νερού (1-2 μέτρα), φθάνοντας και τα 900 κιλά, ψάρια ανάδρομα, ωοτόκα, ιδιαίτερα μακρόβια, καλούμενα και «ψάρια μαθουσάλες», χαρακτηριζόμενα έτσι πρωτόγονα ψάρια που όμως δεν κατάφεραν να προσαρμοστούν στον ανταγωνισμό της επιβίωσης.
Στο τέλος του Μήνα και συγκεκριμένα στις 31 Αυγούστου, θα ακολουθήσει και η «Μπλε Πανσέληνος», η δεύτερη τον ίδιο μήνα. Πρόκειται για φαινόμενο αρκετά σπάνιο, καθώς για τη συμπλήρωση των φάσεων της Σελήνης χρειάζονται 29 μέρες, 12 ώρες, 44 λεπτά και 2,86 δευτερόλεπτα.
Ο χρόνος αυτός ονομάζεται συνοδικός μήνας και είναι η χρονική περίοδος μεταξύ δύο διαδοχικών πανσελήνων ή δύο διαδοχικών φάσεων Νέας Σελήνης, από την οποία γεννήθηκε ο ημερολογιακός μήνας.
Οι αρχαιολογικοί χώροι στην Ελλάδα ήταν ανοιχτοί, έτσι ώστε ο κόσμος να μπορέσει να απολαύσει αυτό το μαγικό θέαμα. Το ίδιο φυσικά θα συμβεί και στις 31 Αυγούστου. Αν για κάποιο λόγο τη χάσατε αυτή, σας προτρέπουμε να μη χάσετε τη δεύτερη. Σε όλο τον κόσμο θα είναι ένα υπερθέαμα. Όπως ήταν και η πρώτη πανσέληνος!
Το κομμάτι αυτό θα δημοσιευτεί το Σάββατο 5/8/2023 στην εβδομαδιαία κρητική εφημερίδα ΡΕΘΕΜΝΟΣ και στη στήλη μου «Επισημάνσεις».
Μια τυχαία μέρα καθημερινότητας με «τρέξιμο» για μας…
Αύγουστος είναι και για πολλούς, έχει ανοίξει η πόρτα των διακοπών. Ήδη η Αθήνα μοιάζει να έχει λιγότερο κόσμο. Να είναι ιδέα μου, δεν ξέρω, αλλά θα μπορούσα να το πω και με βεβαιότητα. Ίσως και να ‘ναι οι ζέστες που συνεχίζουν να είναι υψηλές. Και μόλις που λέγαμε πως βγήκαμε από ένα 10ήμερα καύσωνα. Αμ, δε…
Έτσι κι εμείς, ακόμα και μια τέτοια μέρα, δεν καθόμαστε. Κάποιες δουλειές, πρέπει να γίνουν. Όπως εδώ, που πήγαμε στον ΚΡΟΝΟ Α.Ε, Στρατηγού Δαγκλή 80, στα Κάτω Πατήσια, για να πάρουμε κάποια ανταλλακτικά για τα υδραυλικά. Τον χρησιμοποιούν πολύ οι επαγγελματίες, επειδή διαθέτει τα πάντα σε χονδρική και λιανική και σε καλές, σχετικά, για την εποχή τιμές.
Και κάπου στο περιθώριο, πρέπει να βρούμε λίγο χρόνο για να πάρουμε τα αναγκαία από τη λαϊκή αγορά. Κάπως πρέπει να καλυφθούν οι ανάγκες τους σπιτιού. Και αν ζεις στην Αθήνα, δεν έχεις και πάρα πολλές επιλογές. Έτσι πήγαμε και στη λαϊκή που κάθε Τετάρτη γίνεται στη γειτονιά μας. Λιγότεροι πάγκοι, λιγότεροι πελάτες, αλλά τιμές, καθόλου χαμηλές. Αλλά, αν μπορείς, ας κάνεις κι αλλιώς…
Δυστυχώς αυτή είναι η κατάντια του κράτους (όχι της Χώρας) και της τωρινής αδιάφορης τοπικής αυτοδιοίκησης!! Κρίμα....! Δεν υπάρχουν άνθρωποι…