Αρχείο κατηγορίας Ζωή

Το κάναμε χθες και το χαρήκαμε… Πήγαμε στους “Αέρηδες”. Όχι στο γνωστό οκταγωνικό κτίσμα με επίσημη ονομασία Ωρολόγιο του Κυρρήστου που ανεγέρθηκε από τον Έλληνα αστρονόμο Ανδρόνικο από την Κύρρο της Μακεδονίας στο α΄ μισό του 1ου αιώνα π.Χ.. Ένα πολύ ιδιαίτερο μαρμάρινο κτίριο, ύψους 12 μ στο οποίο απεικονίζονται οκτώ φτερωτοί ανάγλυφοι άνεμοι με τα σύμβολά τους. Αλλά στην ταβέρνα, πιο δίπλα με το ίδιο όνομα…

Καθώς βρίσκεται τόσο κοντά στην Ακρόπολη, η Πλάκα παραμένει σταθερά η κατεξοχήν περιοχή διαμονής και διασκέδασης των επισκεπτών από το εξωτερικό. Κάποια από τα ελκυστικά της χαρακτηριστικά περιλαμβάνουν μικρές πλατείες, αξιόλογα μουσεία καθώς και πάρα πολλά μέρη για να μείνεις, να φας και να απολαύσεις ένα ποτό. Οι πεζόδρομοι την καθιστούν έναν ευχάριστο προορισμό απόδρασης από την διαβόητη κίνηση της πόλης.

Οι οδοί Αδριανού και Κυδαθηναίων περιλαμβάνουν πολλά καταστήματα αναμνηστικών με πιο φινετσάτες επιλογές, συγκριτικά με την υπαίθρια αγορά στο Μοναστηράκι. Η πιο απολαυστική συνοικία για τον επισκέπτη βρίσκεται προς τα πάνω, πλησιάζοντας την Ακρόπολη, όπου διατηρούνται ακόμα τα παλιά πέτρινα σπίτια με τα κεραμίδια. Εκεί ψηλά μπορείτε να βρείτε πράσινες γωνιές και γραφικά ταβερνάκια με τη θέα τον αρχαίο βράχο. Εκεί βρήκαμε τους “Αέρηδες”.

Δυο μέρες τώρα, σε συνθήκες μοναδικές, καθώς εκπαιδευόμαστε, μαθαίνουμε για την ανάγκη ν ασκούμε υπομονή σε δύσκολους καιρούς… Πράγμα που δεν είναι εφικτό για τις ανθρώπινες δυνατότητες μας. Χρειάζεται να εμπιστευόμαστε Εκείνον που δίνει τη δύναμη και μας ενισχύει για να έχουμε επιτυχία στην προσπάθεια μας. Δυο μέρες τώρα, από τα χαράματα ως το απόγευμα.

Συνεχίζουμε και σήμερα, τρίτη και τελευταία ημέρα! Μια πνευματική όαση δροσιάς μέσα στην ξεραΐλα του κόσμου. Ευγνώμονες για τον μεγάλο εκπαιδευτή μας. Προϋπόθεση βέβαια είναι να καλλιεργούμε καθημερινά «Υπομονή με Μακροθυμία». Και να γνωρίζουμε τα όρια μας, αλλά και το πώς μπορούμε να τα υπερβαίνουμε με τη σωστή καθοδήγηση ακλουθώντας υποτακτικά τις οδηγίες που θα μας δοθούν από εκείνους που είναι διορισμένοι να το κάνουν.

Και θα το κάνουν. Το μόνο βέβαιο! Αλλά πόσο σημαντικό είναι να μάθουμε να καλλιεργούμε στις μέρες μας «Υπομονή με Μακροθυμία»; Το ερώτημα ασφαλώς επιδέχεται πολλές απαντήσεις, αλλά το ζητούμενο είναι να αντιληφθούμε πιο είναι το πραγματικό συμφέρον για μας. Και να το επιδιώξουμε σθεναρά.

Από αυτό θα εξαρτηθούν πολλά. Το ότι είναι δύσκολο, είναι το πιο εύκολο να το αντιληφθούμε, επειδή ζούμε μέσα σ’ αυτόν τον κόσμο και τα προβλήματα του, που δεν είναι λίγα, μας αφορούν κι εμάς. Αλλά η Συνέλευση, δυο μέρες τώρα, τρίτη σήμερα, μας δείχνει πώς μπορούμε να το κάνουμε αυτό και να βγούμε ωφελημένοι και τώρα και πάντα!

Χαιρόμαστε όταν παίρνουμε υλικό από ανθρώπους στην άλλη μεριά του πλανήτη και καλούμαστε να το αξιοποιήσουμε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ… Σήμερα θα σας δείξουμε τους καταρράκτες του Νιαγάρα, όχι από τουριστικές καρτ ποστάλ ή από φωτογραφίες αγνώστων στο διαδίκτυο, αλλά από φωτογραφίες που πήρε με το κινητό του ο Κώστας, ο γιος της Σούλας…

Οι Καταρράκτες του Νιαγάρα (αγγλικά: Niagara Falls‎) είναι σύμπλεγμα καταρρακτών του ποταμού Νιαγάρα, στα σύνορα μεταξύ της Καναδικής επαρχίας του Οντάριο και της Αμερικανικής πολιτείας της Νέας Υόρκης. Βρίσκονται 17 μίλια (27 χλμ) βόρεια-βορειοδυτικά του Μπάφαλο και 75 μίλια (120 χλμ) Νότιο-νοτιοανατολικά του Τορόντο, μεταξύ των δύο πόλεων με το ίδιο όνομα, Ναϊάγκρα Φολς του Οντάριο και Ναϊάγκρα Φολς της Νέας Υόρκης.

Οι καταρράκτες του Νιαγάρα αποτελούνται από δύο μεγάλα τμήματα που χωρίζονται από το νησί Goat : οι καταρράκτες Horseshoe, η πλειονότητα των οποίων βρίσκεται στην Καναδική πλευρά των συνόρων, και των Americans Falls στην Αμερικανική πλευρά. Οι μικρότεροι Bridal Veil Falls βρίσκονται επίσης στην αμερικανική πλευρά, αλλά διαχωρίζονται από τους άλλους με το νησί Luna.

Οι καταρράκτες του Νιαγάρα σχηματίστηκαν όταν υποχώρησαν οι παγετώνες στο τέλος της περιόδου Wisconsin (τελευταία εποχή των πάγων), και το νερό από τις νεοσυσταθείσες Μεγάλες Λίμνες δημιούργησε ένα δρόμο μέσα από τους κρημνούς της περιοχής προς τον Ατλαντικό Ωκεανό. Ενώ δεν είναι εξαιρετικά μεγάλοι σε ύψος, οι καταρράκτες του Νιαγάρα έχουν μεγάλο πλάτος.

Περισσότερο από 6 εκατομμύρια κυβικά πόδια (168.000 m³) νερού πέφτουν κάθε λεπτό κατά την περίοδο της υψηλής ροής, και σχεδόν 4 εκατομμύρια κυβικά πόδια (110.000 m³) κατά μέσο όρο. Είναι οι πιο ισχυροί καταρράκτες στη Βόρεια Αμερική… Είναι φημισμένοι τόσο για την ομορφιά τους όσο και ως πολύτιμη πηγή υδροηλεκτρικής ενέργειας. Οι πληροφορίες είναι παρμένες από το Wikipedia.

Προχθές το βράδυ στην Αθήνα ήταν καλοκαίρι… Κι εμείς επωφεληθήκαμε με τα παιδιά και περάσαμε μια βραδιά μαζί τους σε ένα γνώριμο σε μας και αγαπημένο μέρος στου Ψυρρή, το “Βολιώτικο Τσιπουράδικο”. Και περάσαμε πολύ ωραία. Η εξυπηρέτηση από τα γκαρσόνια του, ιδιαίτερα από τον Δημήτρη που μας φρόντισε, ήταν άψογη και τα φαγητά του εξαιρετικά. Το σημαντικό όμως είναι ότι άρεσε και στην Στηβ, την Έστερ και τη Βικτώρια που πήγαιναν για πρώτη φορά.

Και οι μουσικοί μας άρεσαν πολύ. Σε μια ένταση φυσιολογική, τόσο που μπορούσες και να κουβεντιάσεις στην παρέα, χωρίς πρόβλημα και να ακούγεσαι. Και οι επιλογές τους πολύ ωραίες. Λαϊκό τραγούδι που άρεσε σε όλους. Δίπλα μας κάθονταν μια μεγάλη παρέα Ιταλών που δεν ήξεραν τους στοίχους, ούτε και μπορούσαν να τους καταλάβουν, αλλά ακολουθούσαν το ρυθμό της μουσικής και ένοιωθαν πολύ χαρούμενοι.

Ο κήπος μοναδικός στο κέντρο της Αθήνας, σε μια παλιά ιστορική περιοχή στου Ψυρρή, πυκνοκατοικημένη. Κατά τα άλλα και ευειδή, όπως είπαμε ήταν εκείνη την ημέρα… καλοκαίρι. λίγη δροσιά ήταν ιδιαίτερα αποδεκτή από όλους μας. Όλα σ’ αυτόν τον τόπο συνηγορούν στο να κάνουν όμορφη τη βραδιά μιας παρέας, γι’ αυτό και το επιδιώκουμε όταν έχουμε φίλους μας φιλοξενούμενους και θέλουμε να μοιραστούμε μαζί τους μια όμορφη βραδιά.

Το μπουζούκι αυτού του ανθρώπους μας ταξίδεψε! Δεξιοτέχνης, ήταν η καρδιά στα τραγούδια και τις μουσικές που δεν είχαν για ώρες σταματημό. Γύρισα από τη θέση που καθόμουν και τον φωτογράφησα. Ήθελα να κρατήσω αυτή την εικόνα ως μέρος μιας ξεχωριστής βραδιάς με μια παρέα που την άξιζε. Ώρες μετά, ακόμα ηχούν στ’ αυτιά μου οι μελωδίες του παρέπεμπαν σε Ελλάδα και καλοκαίρι, όσο κι αν αυτό συνεχίζει να μας δοκιμάζει.

Πρόκειται για μια αγριοτριανταφυλλιά που μπορεί και να μην έχουμε ξαναδεί. Η επιστημονική της ονομασία είναι Reseda minoica (Resedaceae) Ένα είδος που περιγράφηκε πρόσφατα, στην Ελλάδα και δεν καταγράφηκε εκτός της περιοχής του Αιγαίου. Η φωτογραφίες είναι του Stephen Lenton δημοσιευμένες στην Ομάδα “Flowers of Crete”.

Θα τη βρείτε επίσης στην Κύπρο. Σύμφωνα με την έρευνα που κάναμε, είναι πολύ σπάνιο να τη συναντήσεις στην Κρήτη. Έχει ωστόσο καταγραφεί παλιότερα στα Μάταλα και στα νησιά Γαβδοπούλα και Γαύδο. Γενικότερα ένα δύσκολο φυτό, μια αγριοτριανταφυλλιά ιδιόμορφη με μοναδική εμφάνιση και ομορφιά.

Στο σημείωμα που συνοδεύει την ανάρτηση, ο Stephen Lenton αναφέρει ότι την ανακάλυψε τον Ιούλιο του 2020, σε άλλη τοποθεσία από εκείνην που τη βρήκε ο Χριστόφορος Χειλαδάκης, κοντά στα Άνω Μουλιά, ένα μήνα μετά. Και είναι ένα φυτό που φυτρώνει σε βραχώδεις χώρους σε ξηρή θαμνή βλάστηση καθώς και στις άκρες δρόμων και αγενείς οικοτόπους.

Σήμερα Σάββατο έχουμε ανάγκη να χαλαρώσoυμε λίγο. Αρκετό τρέξιμο είχε η εβδομάδα που πέρασε. Και ο καιρός δεν βοήθησε ιδιαίτερα. Μια ιδιότυπη Άνοιξη έχουμε μπροστά μας. Το πρωί υγρασία, μέχρι το μεσημέρι ήλιο που παραπέμπει σε καλοκαίρι και μετά το μεσημέρι ζούμε φθινοπωρινές εποχές με βροχή.. Πώς το κάνει αυτό ο καιρός;

Έχει απορυθμιστεί το σύστημα, εντελώς. Και τελικά το μόνο που μένει είναι κάτι φανταστικές φωτογραφίες με τριαντάφυλλά που συναντούμε στο διαδίκτυο και μας κάνουν να χαμογελάμε λιγάκι. Σαν αυτές τις φωτογραφίες που βλέπετε στη σημερινή ανάρτηση.  Είναι του Ioannis Kolitsidakis δημοσιευμένες στην Ομάδα “Εραστές των ρόδων”.

Σημειώνει εκεί ο Γιάννης: Αυτό το κυκλικό παρτέρι έχει 59 τριανταφυλλιές.  Στο κέντρο στέκεται μια ψηλή Σοφία Renaissance.  Γύρω της είχε 6 Berleburg.  Έξω από αυτές 20 Τροπικάνες. Στον εντελώς εξωτερικό κύκλο ανά 3 Κοραλίνες μια Ηλιοστάλαχτη,  συνολικά 24 Κοραλίνες και 8 Ηλιοστάλακτες. Μ’ αρέσει ο τρόπος που τις προσεγγίζει…

Και συνεχίζει: Δυστυχώς οι 6 Berleburg  πνίγονταν από τις πολύ ψηλότερες Τροπικάνες που είχαν εξωτερικά.  Έτσι τον χειμώνα που τα φυτά κοιμόντουσαν,  έβγαλα από την γη τις 6 Berleburg  και 6 Τροπικάνες και τους άλλαξα θέση, έφερα δηλαδή τις πρώτες εξωτερικά και τις δεύτερες εσωτερικά. Κανένα φυτό δεν χάθηκε και οι Berleburg ανθίζουν επιτέλους χαρούμενες.

Σ’ αυτό το λουλουδάδικο της Πλάτωνος στον Κολωνό έχουμε κάνει πολλές φορές στάσεις προκειμένου να ψωνίσουμε κάτι για το σπίτι. Ξέρουμε τι έχει σε κάθε γωνιά του. Μας ενδιαφέρει, μας αφορά.

Όμως, αυτή την εποχή είναι το κάτι άλλο. Δεν άντεξα και το κατέγραψα με τις φωτογραφίες μου. Η πόλη φεύγει για λίγο από τη μουντάδα της και αποκτά κάτι από την Άνοιξη που καραδοκεί εκεί έξω…

Πώς γίνεται να μεταμορφώνεται έτσι ο κόσμος; Πώς γίνεται να αποκτά τόση ομορφιά; Αυτό δεν είμαστε σε θέση να το κατανοήσουμε. Μπορούμε όμως να το ζήσουμε. Και το ζούμε! Τόσο απλά, τόσο όμορφα!