Αρχείο κατηγορίας Ζωή

Είχαμε μερικές μέρες τώρα που έχουμε εστιάσει στη Χαβάη, όπου βρίσκονται τα παιδιά μας Κώστας και Άννυ. Και λογικά, είναι η πρώτη φορά που εγώ τουλάχιστον βλέπω τόσα πράγματα από αυτό το νησί, που έχει καταγραφεί στο μυαλό μου ως κάτι εξωτικό. θα επιστρέψουμε εκεί, αλλά ας κάνουμε ένα… διάλειμμα με τα χρώματα μιας φοβερής ανατολής που τράβηξε η καλή μας διαδικτυακή φίλη, Ελισάβετ Πολυχρόνη, χθες.

Ξέρουμε ότι η Ελισάβετ είναι ένα πολύ δραστήριο άτομο. Της αρέσει να περπατάει, να ανεβαίνει με φίλους της στα βουνά, να εξερευνά πράγματα και να ασχολείται με τη γη και τις καλλιέργειες της. Ένα τέτοιο “ανήσυχο” άτομο, δεν μπορεί παρά να ξυπνάει νωρίς και να απολαμβάνει τη Δημιουργία. Δείτε αυτή τη ανατολή που “αιχμαλώτισε” χθες στο κινητό της, τι όμορφη που είναι. Οι φωτογραφίες έχουν τραβηχτεί στη Χαλκιδική, μετά από το χωριό Καλύβες, στον οικισμό Σκορπιός.

Τα χρώματα στον ουρανό, είναι απαράμιλλα. Μας τα δείχνει συχνά, σχεδόν καθημερινά και ο επίσης πρωινός μας φίλος, Πέτρος Πατσαλαρήδης, καθώς σταματά για να φωτογραφίσει τέτοια στιγμιότυπα. Μοιάζει με πίνακα ζωγραφικής! Και πραγματικά ο καλλιτέχνης – δημιουργός, συνεχίζει να μας υπενθυμίζει την παρουσία του, καθώς είμαστε “απασχολημένοι” στην καθημερινότητα μας. Ευχαριστούμε Ελισάβετ, για άλλη μια φορά…

Το πολυβραβευμένο έργο του Ιρλανδού συγγραφέα Hugh Leonard “DA” είδαμε χθες Σάββατο στο Θέατρο ΙΛΙΣΙΑ. Μια υπέροχη παράσταση! Ο Γρηγόρης Βαλτινός ερμηνεύει τον ομώνυμο και πρωταγωνιστικό ρόλο που αγάπησε το κοινό. Μαζί του οι Μιχάλης Οικονόμου, Γιώργος Σουξές, Νεκταρία Γιαννουδάκη, Κωνσταντίνα Κλαψινού, Λάμπρος Κωνσταντέας και Βασίλης Παπαδημητρίου. Στο ρόλο της μητέρας, η Ταμίλλα Κουλίεβα.

Ο «DA» (από το αγγλικό daddy) αποτελεί το πιο καθοριστικό πρόσωπο της ζωής του. Με μια κινηματογραφική ελλειπτική αφήγηση, αναπλάθονται κομμάτια μιας αναγνωρίσιμης οικογενειακής ζωής. Όνειρα, συγκρούσεις,  απογοητεύσεις και χαρές έρχονται στο μυαλό του συγγραφέα και δημιουργούν «σκηνές» επί σκηνής. Το φανταστικό συνδέεται με το πραγματικό και γεννούν μια θεατρική πανδαισία χρωμάτων, ένα δυνατό παζλ αντιθετικών στιγμών, ένα σκηνικό σύμπαν, που η ανθρώπινη κραυγή εναλλάσσεται με τον ψίθυρο και το γέλιο με το κλάμα.

Στην αριστοτεχνικά δομημένη γραφή του Hugh Leonard, η καλοσύνη και η αγάπη είναι ο σταθερός αναμμένος φάρος που φωτίζει τα πολλαπλά σκοτάδια της καρδιάς και του μυαλού μας. Χθες, σήμερα, αύριο! Όσο θα υπάρχουν άνθρωποι σε αυτόν τον πλανήτη, που λέγεται γη, ο DA του καθένα μας, θα οδηγεί στο δρόμο για μια καλύτερη ζωή, για ένα καλύτερο αύριο. Οι φωτογραφίες στο δημοσίευμα μας είναι από το πρόγραμμα του θεάτρου και την επίσημη ιστοσελίδα της παράστασης.

Το «DA» έκανε την πρεμιέρα του το 1973, στις ΗΠΑ, στο Όουνι του Μέριλαντ και αργότερα μεταφέρθηκε, στο Broadway, όπου παίχτηκε επί δύο σχεδόν χρόνια, συγκεντρώνοντας, το 1978, τέσσερα θεατρικά βραβεία. Το 1988 το έργο μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο από τον Μάρτιν Κλαρκ. Στην Ελλάδα ανέβηκε για πρώτη φορά, με πρωταγωνιστή τον Μάνο Κατράκη σε σκηνοθεσία Τάκη Μουζενίδη, τη θεατρική σεζόν 1979/1980, με πολύ μεγάλη επιτυχία.

Στο καταφύγιο μας, τη φύση… Το αρκουδοπούρναρο είναι ένας αειθαλής θάμνος που στο φυσικό του περιβάλλον φτάνει να γίνει και δέντρο. Έχει κυματιστά γυαλιστερά σκουροπράσινα φύλλα με αγκάθια στις άκρες των φύλλων. Τα κλαδιά του είναι σκληρά και διακλαδίζονται πυκνά, δημιουργώντας όμορφο αποτέλεσμα. Όλες πι φωτογραφίες του σημερινού δημοσιεύματος είναι από την ομάδα “Αγαπώ τα φυτα”.

Η κουμαριά είναι φυτό με ελάχιστες απαιτήσεις, αναπτύσσεται σε ξηρές και πετρώδεις πλαγιές με καλά αποστραγγιζόμενα και σχετικά όξινα εδάφη. Πλούσιο και βαθύ, το έρπον ριζικό της σύστημα εκμεταλλεύεται την υγρασία του εδάφους, ενώ παράλληλα το προστατεύει από τη διάβρωση. Η φωτογραφία είναι της Αρχοντια Κανακακη.

Το αρκουδοπούρναρο μπορείτε να το φυτέψετε στο κέντρο παρτεριών ή δημιουργήστε ένα φράχτη. Θα ευδοκιμήσει ακόμη περισσότερο αν φυτευτεί στο βουνό ή σε υψόμετρο. Η πρώτη και αυτή η φωτογραφία είναι της Νόπη Λαζαρίδου Τσιμούλα. Οι περισσότεροι που ακούνε τη λέξη “αρκουδοπούρναρο”, μάλλον αγνοούν ότι πρόκειται για ένα αγαπημένο φυτό και δε γνωρίζουν καν ποιο είναι αυτό!

Παρακολουθούμε με πολύ προσοχή τις αναρτήσεις του φίλου μου Yaşar Durmaz από την Τουρκία. Επειδή έχει το χάρισμα να εντοπίζει λουλούδια εποχής, στον τόπο που μένει και να ασχολείται με πολύ προσοχή μαζί τους, καταγράφοντας τα, με το κινητό του τηλέφωνο. Το έχουμε ανάγκη για να χαλαρώσουμε λίγο και να πορευτούμε στην επόμενη μέρα.

Έτσι λοιπόν θα το πάμε, στη σημερινή μας ανάρτηση. Καθώς προετοιμαζόμαστε για το ταξίδι μας στο χωριό και προσπαθούμε να ολοκληρώσουμε κάθε εκκρεμότητα, για να μην αφήσουμε πράγματα πίσω μας. Το έχουμε αυτό ως άνθρωποι. Και δεν μπορείς να πεις ότι είναι κατά βάση κακό, αλλά χρειάζεται και χρόνο και κόπο… Και καμιά φορά χωρίς να το θέλουμε και άγχος.

Τα τριαντάφυλλα είναι υπέροχα! Κι είναι κι αυτό το χρώμα που σε ξεσηκώνει. Θα μου πείτε και σε ποιον δεν αρέσουν; Μερικές φορές αν είναι ριζωμένα σε χώμα και όχι σε γλάστρα, γίνονται πολλά και αναπτύσσονται, όσο κι αν παραμελούνται. Έχω παράδειγμα τις τριανταφυλλιές της μάνας μου, στο χωριό. Άντεξαν όλες τις οικοδομικές εργασίες και ζουν ακόμα.

Το Φθινόπωρο είναι μία από τις τέσσερις εύκρατες εποχές. Έξω από τις τροπικές περιοχές, το φθινόπωρο σηματοδοτεί τη μετάβαση από το καλοκαίρι στο χειμώνα, τον Σεπτέμβριο (Βόρειο Ημισφαίριο) ή τον Μάρτιο (Νότιο Ημισφαίριο), όταν η διάρκεια του φωτός της ημέρας γίνεται αισθητά μικρότερη και η θερμοκρασία πέφτει σημαντικά. Η φωτογραφία του Kostas Amirsonis από την ομάδα «Samos Island». Είναι από την περιοχή Καρβούνης…

Η διάρκεια της ημέρας μειώνεται και η διάρκεια της νύχτας αυξάνεται καθώς η σεζόν προχωρά μέχρι το Χειμερινό Ηλιοστάσιο τον Δεκέμβριο (Βόρειο Ημισφαίριο) και τον Ιούνιο (Νότιο Ημισφαίριο). Ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά του σε εύκρατα κλίματα είναι η απόρριψη φύλλων από φυλλοβόλα δέντρα. Η φωτογραφία του Στέργιου Παπανίκου από την ομάδα «Ορεινές Περιπλανήσεις» από την περιοχή του Γράμμου…

Τα φυλλοβόλα δέντρα χάνουν το φύλλωμά τους, τα χρώματα στη φύση είναι διαφορετικά και ξεκινούν οι πρώτες βροχές, που προετοιμάζουν το έδαφος μεταφέροντας βαθύτερα τα άλατα, μεταλλικά στοιχεία και τις θρεπτικές ουσίες για την επερχόμενη σπορά. Η φωτογραφία της Φιλαρέτη Θεοδώρου  από την ομάδα «Γιάννενα αγαπημένα μου – ΗΠΕΙΡΟΣ». Από τα βροχερά Γιάννενα…

Σήμερα είναι μια ξεχωριστή μέρα. Από νωρίς το πρωί και ώς το απόγευμα θα είμαστε καλεσμένοι σε ένα πλούσιο πνευματικό τραπέζι, ευγνώμονες σε Εκείνον που το ετοίμασε, μέσω του πιστού και φρονίμου δούλου του στη γη. Γι’ αυτό στο σημερινό σημείωμα σας δίνουμε τις υπέροχες φωτογραφίες από ένα δειλινό στο Βραχάτι Κορινθίας, δια χειρός της διαδικτυακής μας φίλης Maria Goumotsiou και δημοσιευμένες στην ομάδα Meteo Hellas. Να έχετε μαζί σας την πιο όμορφη παρέα, βάλσαμο για τα μάτια και την ψυχή…

Αγαπώ τα δειλινά! Είναι αυτή η μοναδική στιγμή, αυτό το χρονικό διάστημα λίγο πριν και μετά τη λύση του ήλιου… Εδώ, στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, έχουμε μια ευαισθησία στο θέμα. Και ψάχνοντας λίγο στο πλαίσιο της «Αναζήτησης» θα βρείτε σ’ αυτό το site , όσο και στο αρχείο μας πολλά τέτοια δημοσιεύματα. Αλλά ας μη σας βάζουμε σ’ αυτό τον κόπο, σα να μην είχατε τίποτα να κάνετε. Δείτε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ μερικά δημοσιεύματα.

Λίγο λοιπόν προτού σκοτεινιάσει μ’ έναν ήλιο που «ζωγραφίζει» ανάμεσα στα σύννεφα του ουρανού, που όσες φορές κι το δεις πάντα κάτι διαφορετικό και όμορφο θα προσέξεις αν έχεις ανοιχτά τα μάτια σου και την καρδιά σου… Και ποιος δεν θα ήθελε να αποχαιρετήσει έτσι όμορφα τη μέρα που φεύγει; Το ερώτημα προφανώς και είναι ρητορικό. Η απάντηση είναι εύκολη, αυτονόητη και μπορεί να διατυπωθεί ακόμα και από ένα παιδί.

Είχε λίγη ψυχρούλα χθες βράδυ… Αλλά εμείς είχαμε «κλείσει» εδώ και καιρό να πάμε στο ανοιχτό θέατρο του Λυκαβηττού. να παρακολουθήσουμε μια συναυλία. Ήταν η παράσταση με τη Δήμητρα Γαλάνη και τη Μάρθα Φριντζήλα με τίτλο «Σ’ ένα κύμα του Νότου» ένα ακόμα συναρπαστικό μουσικό ταξίδι, αυτή τη φορά με θέα την πόλη από ψηλά, όσο μπορούσε να φανεί, φωτισμένη, μέσα στο σκοτάδι..

Στο ανανεωμένο, ιστορικό ανοιχτό θέατρο του Λυκαβηττού, οι δύο ερμηνεύτριες υποσχέθηκαν (και το έκαναν) λίγο καλοκαίρι ακόμα και μας προσκάλεσαν να τραγουδήσουμε μαζί τους διαχρονικά τραγούδια και διασκευές με νέα προσέγγιση, μέσα από την πρωτότυπη ματιά των ταλαντούχων μουσικών. Ήταν μια όμορφη βραδιά που την απολαύσαμε με την παρέα μας. Οι περισσότερες φωτογραφίες είναι τραβηγμένες εκτός παράστασης, διότι ο φωτισμός δεν βοηθούσε.

Οι δυο γυναίκες συναντήθηκαν επί σκηνής για να πουν την ιστορία τους, μέσα από τα τραγούδια. Και το κοινό, όλοι μείς, τις ακολουθήσαμε σε μια μουσική περιπλάνηση στον Νότο, από τη Μεσόγειο ως την Καραϊβική, με εξαίρετους ερμηνευτές και μουσικούς, αιθέριες μελωδίες και πολυαγαπημένα τραγούδια από άλλες εποχές, που επιστρέφουν στο σήμερα. Ναι, ήταν μια πολύ όμορφη βραδιά που μας ταξίδεψε.

Υπέροχο το Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού με κορυφαίους ερμηνευτές και όλα τα τραγούδια που αγαπήσαμε και τραγουδάμε ακόμα σε ένα θέατρο που έχει αφήσει το μοναδικό του αποτύπωμα στην ιστορία του ελληνικού τραγουδιού. Επιμέλεια προγράμματος: Δήμητρα Γαλάνη, Μάρθα Φριντζήλα, Σεραφείμ Γιαννακόπουλος.