Τελικά, τη βροχή την είδαμε την Κυριακή το απόγευμα

Το ζήσαμε! Περπατάγαμε την Ερμού, τον πεζόδρομο κατά τις 3 το μεσημέρι της περασμένης Κυριακής ανεβαίνοντας για την Καραγεώργη Σερβίας κι εκεί έπεσαν οι πρώτες δυνατές ψιχάλες. Τόσο που χρειάστηκε να βρούμε ένα απάγκιο, περιμένοντας να περάσει η μπόρα. Στο μεταξύ οι περισσότεροι που κινούνταν στο πεζόδρομο ήταν προετοιμασμένοι. Άνοιξαν τις ομπρέλες τους. Και συνέχισαν τις δουλειές τους, σαν να μην υπήρχε κανένα πρόβλημα. Εντελώς φυσικές και από εκεί, είναι οι φωτογραφίες στο σημερινό δημοσίευμα.

Άνθρωποι άγνωστοι σε μας. Μόνο κοινό σημείο οι ομπρέλες που άνοιξαν για να τους προστατέψουν από τη βροχή… Ύστερα η βροχή σταμάτησε, αλλά ο ουρανός συνέχισε να είναι απειλητικός. Και λίγο μετά τις 4, «άνοιξαν» οι ουρανοί. Η καταιγίδα δυνατή, αλλά εμείς ήμασταν προστατευμένοι στα σημεία που είχαμε επιλέξει. Καμιά ώρα κράτησε όλο το κακό. Και μετά ησυχία, ηρεμία. Η υγρασία υποχώρησε. Σαν να μην έβρεξε ποτέ. Κι όλα αυτά μπροστά μάτια μας.

Σε αυτές τις… καλοκαιρινές βροχές, βλέπεις βρεγμένα μέχρι ένα ορισμένο σημείο, το σημείο που φτάνει το σύννεφο. Η καταιγίδα εκεί που είναι δυνατή, ξαφνικά σταματά. Σαν να μην έγινε ποτέ… Αναρωτιέσαι κι εσύ αν όλα αυτά που είδες και έζησες ήταν αληθινά ή φτιαγμένα από τη φαντασία σου. Αλλά πράγματα που βλέπουν κι άλλοι, ταυτόχρονα, δεν είναι φαντασία. Είναι η πραγματικότητα, η αλήθεια, η ζωή… Όπως λέγαμε και χθες, η Κυριακή ήταν μια μικρή χειμωνιάτικη παρένθεση μέσα στην άνοιξη…

Χειμωνιάτικο “διάλειμμα” μέσα στην καρδιά της άνοιξης!

Κυριακή χθες. Μέρα που οι άνθρωποι συνηθίζουν να τη διαθέτουν για λίγη παραπάνω ξεκούραση. Ιδιαίτερα όσοι εργάζονται, το έχουν ανάγκη. Μόνο που χθες είχαμε ένα διάλειμμα, σαν αν λέγαμε, στην άνοιξη… Για λίγο ζήσαμε έναν καιρό “μπουκωμένο”, μαυρισμένο, απειλητικό για μια βροχή που τελικά δεν ήρθε μέχρι το μεσημέρι. Κι εμείς περιορίσαμε τις κινήσεις μας έξω. Ήθελες, ένοιωθες την ανάγκη να χουχουλιάσεις μέσα.

Κάτι μικροδουλειές προτιμήσαμε να μην τις κάνουμε, να τις αναβάλλουμε… Και καθώς βρεθήκαμε για λίγο έξω, στη γειτονιά, τραβήξαμε με το κινητό μας μερικές φωτογραφίες. Θέλαμε να τις μοιραστούμε μαζί σας, επειδή στην εποχή της υπερπληροφόρησης αυτό που έχουμε, το ξεχωριστό στην επικοινωνία, αποτελεί κομμάτι της καθημερινότητας μας. Κολωνός λοιπόν! Αλαμάνας, Κλειούς, Ναυπλίου. Και δεν το μετανιώσαμε.

Ένας “γεμάτος” ουρανός έλεγε στη δική του γλώσσα να μην τον εμπιστευόμαστε, γιατί από στιγμή σε στιγμή θα ξανάρχιζε τη βροχή, ότι δηλαδή έκανε και τη νύχτα. Κράτησα τα ρούχα πάνω μου, μέχρι το μεσημέρι που ξάπλωσα για να… ξεκουραστώ από το καθισιό και ασχολήθηκα με τις σελίδες μου στο διαδίκτυο. Έχει κι αυτό μερικές φορές την ομορφιά του! Εμένα, τουλάχιστον, με γεμίζει πολύ…

Ο Νίκος και η Μαλάμω, στο χωριό μας, το Θραψανό…

Πώς βιώνουν όλες αυτές τις μέρες ο Νίκος και η Μαλάμω τη διαμονή τους στο χωριό μας, Θραψανό, και στο σπίτι τους; Όμορφα! Είναι κοντά τους η Στασούλα, που τους φροντίζει και προσπαθεί να είναι γεμάτη η καθημερινότητα τους, χωρίς να τους λείπει τίποτα… Και κυρίως να κυλά η ζωή τους σε πιο ήπιους ρυθμούς. Να τους εδώ, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού, κοινή και για τους δύο. Έχουν βγει να περπατήσουν λίγο. Και μείς τους χαιρόμαστε, καθώς τους παρακολουθούμε με αγάπη!
Βόλτα στην πλατεία, πάνω από το σταθμό ΗΣΑΠ Βικτώρια

Ο Σταθμός Βικτώρια είναι ένας από τους σταθμούς της Γραμμής 1 του μετρό της Αθήνας, γνωστής και ως ΗΣΑΠ. Βρίσκεται στην Πλατεία Βικτωρίας, κάτω από την οποία είναι κατασκευασμένος. Ο σταθμός κατασκευάστηκε στη δεκαετία του 1930, στη θέση ενός παλαιότερου επίγειου σταθμού των Σιδηροδρόμων Αττικής, που ονομαζόταν Πλατεία Κυριακού.

Τα εγκαίνια του σταθμού έγιναν στις 1 Μαρτίου 1948, αφού καθυστέρησαν λόγω των πολεμικών γεγονότων. Πήρε το όνομά του από τη Βασίλισσα Βικτωρία της Μεγάλης Βρετανίας, η οποία είχε συνδεθεί με την παραχώρηση των Επτανήσων στην Ελλάδα το 1864. Το 2004, ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, ο σταθμός ανακαινίστηκε, με προσθήκη κυλιόμενων σκαλών και ανελκυστήρων για την εξυπηρέτηση των επιβατών και των ΑΜΕΑ. Το άγαλμα δείχνει τον Θησέα να σώζει την Ιπποδάμεια.

Αρχιτεκτονική: Βερολίνου. Ο σταθμός Βικτώρια υπήρξε τερματικός σταθμός της γραμμής από το 1948 έως το 1949, όταν επεκτάθηκε το δίκτυο προς τον σταθμό Αττική. Θα παρατηρήσατε ότι οι φωτογραφίες που υποστηρίζουν αυτό το κομμάτι είναι πάνω από την πλατεία. Μια άλλη φορά σας υποσχόμαστε να μπούμε και μέσα στα βαγόνια του ΗΣΑΠ.

Ανοιξιάτικη η πλατεία Σωτήρη Πέπτρουλα στον Κολωνό

Η φωτογραφία αποπνέει μια ζωντανή αίσθηση της ζωής στην πόλη, συνδυάζοντας τη φυσική ομορφιά με την αστική αρχιτεκτονική. Στο πρώτο πλάνο, ένα πλούσιο αναρριχώμενο φυτό, μια βουκαμβίλια, ξεδιπλώνει τα έντονα κόκκινα άνθη της, δημιουργώντας μια εντυπωσιακή χρωματική αντίθεση με τους απαλούς τόνους των κτιρίων στο φόντο. Τα πράσινα φύλλα του φυτού μπλέκονται με τα κόκκινα άνθη, προσθέτοντας βάθος και υφή στην εικόνα.

Πρόκειται για ένα Acanthus mollis (Ακανθος ο μαλακός), ένα είδος που είναι κοινό στην Ελλάδα και τη Μεσόγειο. Ωστόσο, θα μπορούσε επίσης να είναι Acanthus spinosus (Ακανθος ο ακανθώδης), αν και τα φύλλα του είναι πιο βαθιά λοβωτά και ακανθωτά. Εντυπωσιακά με τα ψηλά τους σπάικ άνθη, γεμάτα μωβ και λευκά λουλούδια. Τα μεγάλα, σκούρα πράσινα φύλλα στη βάση είναι επίσης χαρακτηριστικά.

Το σιντριβάνι στην πλατεία Σωτήρη Πέτρουλα στον Κολωνό. Είναι κυκλικό από ανοιχτόχρωμη πέτρα, με δύο επίπεδα από όπου αναβλύζει νερό. Το νερό δημιουργεί ωραίες καμπύλες καθώς πέφτει στην κεντρική λεκάνη και στην εξωτερική, μεγαλύτερη λεκάνη. Γύρω από το σιντριβάνι υπάρχουν δέντρα, κυρίως φυλλοβόλα με πλούσιο πράσινο φύλλωμα, κυρίως μουριές.

Η άνοιξη στην πλατεία Καραϊσκάκη, στο Μεταξουργείο

Κάτι ψιλές βροχούλες είχαμε στην Αθήνα κυρίως το απόγευμα της Πέμπτης, αλλά αυτό δεν δικαιολογούσε τα εκταλτα δελτία της ΕΜΥ. Ο καιρός άλλαζε πολύ γρήγορα προς το καλύτερο. Δείτε εδώ στην πλατεία Καραϊσκάκη, στο Μεταξουργείιο ένα δέντρο γεμάτο με ροζ-μωβ άνθη. Τα άνθη είναι μεγάλα και εντυπωσιακά, καλύπτοντας μεγάλο μέρος του φυλλώματος. Τα φύλλα είναι πράσινα και σχετικά μεγάλα. Ο ουρανός είναι καθαρός και γαλάζιος, υποδηλώνοντας μια ηλιόλουστη μέρα.

Λόγω των μεγάλων, εντυπωσιακών ροζ-μωβ άνθεων, το δέντρο θα μπορούσε να είναι ένα είδος Μπαουχίνιας (Bauhinia), όπως η Bauhinia variegata ή η Bauhinia × blakeana. Μοιάζει επίσης με Tabebuia rosea. Στο κάτω μέρος της φωτογραφίας διακρίνονται και άλλα πράσινα δέντρα και κάποιοι άνθρωποι που περπατούν, υποδηλώνοντας έναν δρόμο ή ένα πεζοδρόμιο. Η εικόνα αποπνέει μια αίσθηση άνοιξης και ομορφιάς της φύσης μέσα στην πόλη.
Πάμε παραλιακά να γνωρίσουμε κι από εδώ τη Βάρκιζα

Η πιο γνωστή και οργανωμένη παραλία της Βάρκιζας με χρυσή αμμουδιά και ρηχά νερά θεωρείται η πλαζ «Varkiza Resort Yabanaki» μέσα στην οποία υπάρχουν μεταξύ άλλων, αθλητικές εγκαταστάσεις, χώροι στάθμευσης, χώροι εστίασης, υγειονομικές εγκαταστάσεις, κλαμπ, δοκιμαστήρια και ναυταθλητικές εγκαταστάσεις.

Πέρα από την πλαζ η Βάρκιζα έχει και άλλες ωραίες παραλίες οι οποίες όμως είναι μη οργανωμένες όπως Οι Αλκυονίδες – Κανάρια, Η Ανατολική παραλία, Η Παραλία Island, Τα Λιμανάκια και Οι Σπηλιές κάτω από το Ribas ενώ διαθέτει και ένα πάρα πολύ ωραίο Λιμάνι όπου οι κάτοικοι το καλοκαίρι κάνουν την βόλτα τους.

Επίσης στη Βάρκιζα βρίσκεται και το εμβληματικό διεθνούς φήμης Νυχτερινό Κέντρο Island Club το οποίο έχουν επισκεφθεί προσωπικότητες όπως οι Meryl Streep, Valentino, Hugh Jackman, Tommy Hilfiger, Bruce Willis, Moby, Katia Mathiou,James Blunt, Zaz, Ethan Hawke, Princess Rosario, Pierce Brosnan. Δείτε το χθεσινό δημοσίευμα ΕΔΩ.

Επιβεβαιώνω όλα τα αναγραφόμενα του φίλου μου Νίκου γιατί εκείνες τις ώρες ήμασταν μαζί. Η δικιά μου γνώμη είναι ότι....πλέον…