Είναι ίσως που δεν τα έχουμε εδώ και γι’ αυτό μας φαίνονται κάπως. Ή είναι που γεννηθήκαμε σε ένα μέρος, στο Θραψαν;o Ηρακλείου Κρήτης που τα χιόνια δεν τα βλέπαμε και τόσο συχνά. Οπότε κάναμε μεγάλη χαρά, όταν ως παιδιά ξυπνούσαμε και διαπιστώναμε να είναι στρωμένα παντού τα χιόνια. Ή όταν τύχαινε να το βλέπαμε να χιονίζει….
Συνήθως τη νύχτα συνέβαινε. Τότε που ήταν χαμηλές οι θερμοκρασίες και η απουσία του ήλιου βοηθούσε στη χιονόπτωση. Έτσι έγινε και στο Βανκούβερ όπως μας είπαν τα παιδιά μας. Είχαν ακούσει, έβλεπαν, ότι ο καιρός το γύριζε στο χιόνια, αλλά τελικά είναι άλλο πράγμα να το βλέπεις με τα μάτια σου στο πρώτο φως της μέρας.
Κάπως έτσι ένιωσε κι η Χάρλει , η μικρή σκυλίτσα του Στηβ και της Έστερ. Δεν έχει κλείσει ακόμα χρόνο στη ζωή και τρελάθηκε από τη χαρά της καθώς έτρεχε μέσα στο απαλό χιόνι κι έπαιζε σαν παιδί! Αυτή είναι η όμορφη πλευρά του χιονιού. Διότι προφανώς υπάρχει και η άλλη, αυτή που δημιουργεί προβλήματα και ταλαιπωρίες…
