Του Ηλία του αρέσει πολύ εδώ ψηλά στη βουνοκορφή του Μενοίκιου όρους. Το μέρος είναι υπέροχο! Και ευχαρίστως θα πήγαινα κι εγώ, αν ήμουν εκεί, στο χωριό, μαζί του. Για την ώρα πάντως, το μόνο που μπορώ να κάνω στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ είναι να καταγράφω στιγμές, έστω και από μακριά. Φυσικά, δεν είναι η πρώτη φορά. Μπορώ να σας θυμίσω μερικές παλιότερες αναρτήσεις από το αρχείο μας. Δείτε ΕΔΩκι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.
Τι θα βρει κανείς εδώ στο βουνό; Καταρχήν υπάρχει ένα σπιτάκι που μπορεί να καλύψει τις ανάγκες για τροφή και ύπνο, χειμώνα –καλοκαίρι. Ιδιαίτερα ελκυστικός τόπος είναι το καλοκαίρι, καθώς έχει μια δροσιά, άλλο πράγμα, την ώρα που στην Αθήνα ψηνόμαστε από τις υψηλές θερμοκρασίες. Ύστερα είναι και τα άλογα που βόσκουν ελεύθερα και μπορείς να τα πλησιάσεις σε απόσταση ασφαλείας.
Κάθε τρεις και λίγο, ο Ηλίας έρχεται εδώ. Έχει «πετάξει» από δω με ανεμόπτερο μέχρι το χωριό του, την Αναστασιά των Σερρών, τότε που ήταν λίγο νεότερος και τολμούσε να ζήσει δυνατά πράγματα και έντονες συγκινήσεις. Τώρα έχει χαμηλώσει λίγο του ρυθμούς, αλλά η καρδιά του συνεχίζει να «πεταρίζει». Και το καλό γι’ αυτόν είναι ότι για ένα τέτοιο προορισμό πάντα έχει καλή παρέα.
