Για κάποιο λόγο τα τρένα μου αρέσουν πολύ. ίσως και να μην είναι καθόλου τυχαίο που δυο εφημερίδες που κρατάω έχουν να κάνουν με ανθρώπους που ανάλωσαν τη ζωή τους, την επαγγελματική, στα τρένα, είτε συμβατικά, είτε ηλεκτρικά. Αλλά και ο σιδηρόδρομος σήμερα κινείται, όπου κινείται, με ηλεκτρική ενέργεια.
Τον τελευταίο καιρό, συμπτωματικά, βρίσκομαι στη νέα διάβαση “οκτώ” που έχουν ανοίξει στα Σεπόλια, λίγο πιο δίπλα από τη Σεπολίων για να συνεχίσουν παράλληλα τα έργα υπογειοποίησης του δικτύου. Στέκομαι εκεί και τα παρακολουθώ. Λέω, πως είμαι μάρτυρας στα τελευταία υπέργεια δρομολόγια τους.
Σε λίγο (πόσο λίγο κανείς δεν ξέρει…) όλα όλα αυτά θα είναι παρελθόν. Και η ταλαιπωρία των κατοίκων που ζουν εκεί κοντά, αλλά και των οδηγών με τα διερχόμενα αυτοκίνητα. Θα το διηγούμαστε σαν ιστορία, ότι αυτό συνέβαινε κάποτε Για την ώρα, πάντως, τα απομεινάρια, έχουν αφήσει πίσω τους μια σκόνη από χώμα που χρωματίζει τα πάντα.
