Το κάνουμε σχεδόν κάθε χρόνο. Είναι μια παράδοση, από παιδί, τότε που τα μούρα ή μούρνα κατά την κρητική διάλεκτο, ήταν ένα από τα καλύτερα φρούτα και ξέραμε πού να πάμε να τα βρούμε και να τα φάμε, επιτόπου. Ούτε πλύσιμο χρειάζονταν, ούτε τίποτα. Αυτή η φωτογραφία είναι τραβηγμένη πριν δυο χρόνια από το ίδιο δέντρο. Κι αυτή, ήταν η αφορμή να ξαναπάμε.
Συχνά, οι εφαρμογές μας ξαναφέρνουν μπροστά δραστηριότητες που κάναμε την ίδια ημέρα, πέρσι, πρόπερσι κι ακόμα πολύ πιο πίσω, αν έχουμε τέτοιες. Την Παρασκευή λοιπόν, αν και με τις καιρικές συνθήκες μας φάνηκε πρόωρο, είπαμε να πάμε μια βόλτα στο ανοιχτό αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα και να δούμε και τις μουριές.
Ο κύκλος ήταν ίδιος, κανονικότατος. Με μια διαφορά μόνο. Οι μουριές που ξέραμε είχαν… αλλάξει. Κάποιος, εκτελώντας χρέη γεωπόνου, προφανώς χωρίς να είναι, κατέστρεψε με το κλάδεμα τους τα δέντρα, φέρνοντας τα μερικά χρόνια πίσω, στην καρποφορία. Παρ’ όλα αυτά, βρήκαμε και φάγαμε. και βρήκαμε και νέα δέντρα που στο μεταξύ είχαν μεγαλώσει με πολύ καρπό.