Μερικά πράγματα, δεν περνάνε έτσι γρήγορα από τη θύμηση μας. Είναι υπέροχες στιγμές που έρχονται και ξανάρχονται στο μυαλό μας, μέσα από τις φωτογραφίες που μας έστειλαν από το δεκαήμερο ταξίδι τους στη Χαβάη, πριν λίγο καιρό… Έχετε δει ήδη αρκετά δημοσιεύματα, αλλά υπάρχει χώρος και για ένα ακόμα.
Φυσικά μπορούμε να ξαναδούμε λίγο τι έχουμε γράψει μέχρι τώρα ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ. Και τα παιδιά τώρα που έχουν επιστρέψει στο σπίτι τους, στο Βανκούβερ του Καναδά, θα τις βλέπουν αυτές τις αναρτήσεις στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ, όπως και τη σημερινή ως κάτι ωραίο που έζησαν. Και τώρα αρχίζουν και σκέφτονται τον εαυτό τους το καλοκαίρι στην Ελλάδα.
Πριν όμως μια βόλτα από το Μπελίζ επιβάλλεται. Να δουν κι εκεί το σπίτι τους, αν χρειάζεται κάτι και τι κινήσεις θα κάνουν για να οδηγηθούν στα καλύτερα αποτελέσματα. Δικαιωματικά. Έδωσαν τον καλύτερο εαυτό τους για να το φέρουν σ’ αυτό το αξιόλογο επίπεδο. Και το να τρυγήσουν τους καρπούς τους, είναι επιθυμητό.
Αυτές οι αμμουδερές παραλίες θα μείνουν στην καρδιά τους. Να τους θυμίζουν όμορφα πράγματα και να μπορούν να οργανώνουν τα επόμενα. Όσο μπορούν και αντέχουν. Και όσο τους το επιτρέπουν οι δυνάμεις τους, όπως και όλων μας. Δεν είναι τα πάντα δυνατά σ’ αυτό το σύστημα πραγμάτων. Αλλού στοχεύουμε κι άλλα ονειρευόμαστε.