Αρχική » 2025 » Σεπτέμβριος » 17
Αρχείο ημέρας 17 Σεπτεμβρίου 2025
Μοιράζονται την αγάπη τους για το βιβλίο…

Αυτές οι μικρές κατασκευές ονομάζονται “Μικρές Ελεύθερες Βιβλιοθήκες” (Little Free Libraries). Πρόκειται για ένα παγκόσμιο κίνημα που βασίζεται στην πρωτοβουλία των πολιτών. Οι ιδιοκτήτες των σπιτιών, με δική τους βούληση, κατασκευάζουν αυτές τις μικρές βιβλιοθήκες και τις τοποθετούν έξω από την ιδιοκτησία τους. Θα σας δείξουμε κι άλλες, σε λίγο…

Η ιδέα είναι πολύ απλή και λειτουργεί με το σύνθημα “πάρε ένα βιβλίο, δώρισε ένα βιβλίο”. Ουσιαστικά, ενθαρρύνουν την ανταλλαγή βιβλίων και χτίζουν μια αίσθηση κοινότητας. Όπως παρατηρήσαμε, υπάρχουν αρκετές στο Βόρειο Βανκούβερ, καθώς είναι μια πολύ δημοφιλής πρακτική στην περιοχή. Είναι μια προσωπική και συχνά δημιουργική προσπάθεια των κατοίκων, να μοιραστούν την αγάπη τους για το βιβλίο με τους γείτονές τους.
Στην ψαραγορά της Βαρβακείου, πήγαν τα παιδιά

Ο Κώστας και η Άννυ, αφού πήραν μια βαθιά ανάσα, έσπρωξαν τις βαριές, γυάλινες πόρτες της Βαρβακείου. Αμέσως, τους τύλιξε μια θάλασσα από αρώματα, ήχους και χρώματα. Η Άννυ, που μεγάλωσε στον Καναδά, είχε συνηθίσει τα καθαρά, οργανωμένα ράφια των σούπερ μάρκετ. Αυτό που αντίκρισαν ήταν κάτι τελείως διαφορετικό.

Μια τεράστια παγοθήκη απλωνόταν μπροστά τους, γεμάτη από κάθε λογής ψάρια. Εκεί ήταν ο γόπες που γυάλιζαν κάτω από τα έντονα φώτα, ο μπακαλιάρος με το ασημί του δέρμα, αλλά και τεράστιοι τόνοι και μαγιάτικα, κομμένα σε φέτες. Η Άννυ κοίταξε τον Κώστα με μια έκφραση έκπληξης. “Είναι σαν μουσείο θαλάσσιας ζωής,” ψιθύρισε.

Ο θόρυβος ήταν διαρκής. Οι ψαράδες με τις ποδιές τους φώναζαν δυνατά, διαλαλώντας την πραμάτεια τους. “Πάρε λαβράκι, φρέσκο-φρέσκο!” “Φαγκρί, για το φούρνο!” Οι φωνές τους μπλέκονταν με το κροτάλισμα του πάγου, το κλάμα των γλάρων που πετούσαν ψηλά στη σκεπή και το γέλιο των ανθρώπων. Ο Κώστας άκουγε έναν πάγκο που έπαιρνε παραγγελίες από ένα εστιατόριο, κι ένας άλλος που εξηγούσε σε μια γιαγιά πώς να μαγειρέψει το ψάρι της.






























Δυστυχώς αυτή είναι η κατάντια του κράτους (όχι της Χώρας) και της τωρινής αδιάφορης τοπικής αυτοδιοίκησης!! Κρίμα....! Δεν υπάρχουν άνθρωποι…