Αρχική » 2025 » Μάιος (Σελίδα 2)

Αρχείο μηνός Μάιος 2025

Το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ

Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…

Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
030637
Τα σχόλια σας!
Το να εκφράζεται κανείς εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ είναι πολύ σπουδαίο για
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.

Ανάμεσα στο χειμώνα και το καλοκαίρι, λίγη άνοιξη!

Η ζωή μας ανάμεσα στις εποχές. Η φύση γύρω μας αλλάζει, αναγεννιέται από το χειμώνα. Κι εμείς το ίδιο! Το χρειαζόμαστε αυτό. Κάποτε τα πράγματα ήταν πιο ευδιάκριτα ανάμεσα στις εποχές. Τώρα όχι πια...
Το καλοκαίρι του 2024 ήταν το πιο θερμό των τελευταίων δεκαετιών. Γεμάτο καύσωνες. Αυτό έκανε πολύ δύσκολη τη ζωή μας... Οι μετεωρολόγοι μας προετοίμασαν από νωρίς και το ζήσαμε στο έπακρο. Και ο χειμώνας ήταν γεμάτος ακραία καιρικά φαινόμενα. Κρύο, άνυδρος, επικίνδυνος... Εμείς, που έχουμε επιλέξει να γνωρίζουμε, τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, είμαστε σε πολύ πιο πλεονεκτική θέση από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Υπομονή λοιπόν και δύναμη. Όλα εξελίσσονται όπως έχει προβλεφθεί!
Μάιος 2025
Κ Δ Τ Τ Π Π Σ
 123
45678910
11121314151617
18192021222324
25262728293031

Ένα site που φτιάχτηκε μέσα στην πανδημία, όταν η Σούλα αποφάσισε να ασχοληθεί με κάτι που αγαπάει και λατρεύει να φτιάχνει. Τα χειροποίητα κοσμήματα! Μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ

Η αγγειοπλαστική παράδοση του Θραψανού Ηρακλείου Κρήτης

Η πλούσια και μακραίωνη παράδοση της αγγειοπλαστικής τέχνης στο χωριό Θραψανό Ηρακλείου το έχει αναδείξει ως το μεγαλύτερο κέντρο αγγειοπλαστικής στην Κρήτη, σταθμό για την ιστορία της νεότερης ελληνικής κεραμικής τέχνης. Σήμερα, στο χωριό εξακολουθούν να λειτουργούν εργαστήρια που κατασκευάζουν ακόμα μικρά και μεγάλα αποθηκευτικά αγγεία, γνωστά ως «θραψανιώτικα πιθάρια», τα οποία διακινούνται τόσο στην Ελλάδα, όσο και το εξωτερικό. Δείτε ΕΔΩ κι ένα υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό από την ΕΡΤ 3 που παίχτηκε τον Φλεβάρη του 2024. Κι ΕΔΩ ένα δημοσίευμα της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ για το χωριό μου.

Ένας Θραψανιώτης Αγγειοπλάστης μιλά στην T.V.

Η ώρα του δειλινού...

Αναμφισβήτητα είναι η πιο όμορφη ώρα! Η ώρα του δειλινού. Φτάνει να είσαι εκεί. Την κατάλληλη ώρα, στο κατάλληλο μέρος και να απολαμβάνεις, λεπτό το λεπτό όλη αυτή την εξαιρετική εικόνα που δεν διαρκεί και πολύ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.

Μια ανάσα καλοκαιρινή στην Τζιά

Δυο μέρες μόλις, στα τελειώματα του Αυγούστου του 2022, καταφέραμε να πάμε στη Τζιά, καλεσμένοι φίλων μας προκειμένου να μας φιλοξενήσουν. Και περάσαμε τόσο όμορφα που θα το κουβεντιάζουμε για καιρό.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!

Ραδιόφωνα

Πατήστε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ  κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ για να ακούσετε επιλεγμένα, μουσικά, διαδικτυακα ραδιόφωνα που εκπέμπουν και στα FM... Άρα, μπορείτε να τα ακούσετε και από ένα συμβατικό ραδιόφωνο ή από το κινητό σας...

Πρωτοσέλιδα εφημερίδων:

Στήλες για τα media:

Οι εφημερίδες της Κρήτης:

Αξιόλογα Site:

Στο Πήλιο, Μάιος του 2022

Ήταν ένα ταξίδι μέσα στον Μάη… Έκανε ακόμα την ψυχρούλα του, αλλά το απολαύσαμε. Είχαμε ένα απωθημένο και το ικανοποιήσαμε. Πριν μερικά χρόνια που είχαμε πάει ένα Παρασκευο Σαββατο Κύριακο δεν το χαρήκαμε, δεν το περπατήσαμε επειδή το πρώτο πρωινό που σηκωθήκαμε βρήκαμε ένα χιόνι, καμιά 20ριά πόντους στρωμένο.
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε  αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Αγγειοπλάστες του σήμερα

Από γενιά σε γενιά περνάει αυτή η τέχνη, του αγγειοπλάστη. Κι αν την αγκάλιαζε λίγο η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα. Στη φωτογραφία είναι ο πατέρας μου, Λευτέρης του Κουμαλή, ως αγγειοπλάστης. Τον ακολούθησε ο γιός του, ο Κωστής Θεοδωράκης και ο εγγονός του, ο Μανώλης Βολυράκης και δίπλα του ο γιος του, ο Αγησίλαος. Δείτε ΕΔΩ ένα πολύ όμορφο δημοσίευμα από το το περιοδικό "Κ" που συνοδεύει, κάθε Κυριακή, την έκδοση της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Για να καταλάβετε τι λέω…

Οι γονείς μου, Λευτέρης και Παπαδιώ

Ο πατέρας μου και η μάνα μου, ο Λευτέρης και η Παπαδιώ, σε μια φωτογραφία από το γάμο της Ελένης, της κόρης της Γεωργίας μας. Ήταν σε ένα κέντρο στα Πεζά, όπου έκαναν το γλέντι. Για πάντα στην καρδιά μου, ως ότι πιο ακριβό έχω. Ανυπομονώ να τους ξαναδώ στο νέο κόσμο!

Το σπίτι μας στο χωριό

Σχεδόν τα κατάφερα να φτιάξω το σπίτι στο χωριό, κληρονομιά από τους γονείς μου, αν και μου κόστισε πολύ. Έχει ακόμα κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν, αλλά σιγά - σιγά.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Τα αδέλφια μου. Λιγοστεύουμε!

Μια οικογενειακή φωτογραφία που έβγαλα με τα αδέλφια μου στο γάμο τη Πόπης, της κόρης του Κωστή μας. Επάνω από αριστερά η Γεωργία μας, δεν ζει πια. Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για αυτήν. Κάτω, από αριστερά, η Στασούλα μας, δείτε για αυτήν ΕΔΩ, δίπλα της η Μαλάμω, δείτε γι’ αυτήν ΕΔΩ και δίπλα της ο Κωστής μας, που και εκείνος δεν ζει πια, δείτε ΕΔΩ.

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος τ. 178

Αυτή είναι η εφημερίδα των συνταξιούχων των ΗΣΑΠ "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος" που κυκλοφορεί τώρα. Για να τη δείτε πατήστε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ. δείτε το τ. 177, ΕΔΩ το τ. 176, ΕΔΩ τ. 175, ΕΔΩ το τ. 174, ΕΔΩ το τ. 173, ΕΔΩ το τ. 172, ΕΔΩ το τ. 171, ΕΔΩ το τ. 170, ΕΔΩ το τ. 169, ΕΔΩ το τ.168, ΕΔΩ το τ.167 ΕΔΩ το τ.166, ΕΔΩ το τ. 165, ΕΔΩ το τ.164, ΕΔΩ το τ. 163, ΕΔΩ το τ.162. Τριάντα χρόνια αδιάλειπτης έκδοσης από τη γέννηση της, είναι μια μεγάλη επιτυχία. Παλιότερα τεύχη μπορείτε να τα δείτε σε PDF αρχείο, πηγαίνοντας στο Αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε κι ΕΔΩ το site του Σωματείου που επιμελούμαστε δημοσιογραφικά...

“Τύπος των συνταξιούχων σιδηροδρομικών” τ. 444

Έτοιμο και το 444 φύλλο... Δείτε το ΕΔΩ κι ΕΔΩ, Κι ΕΔΩ το τ. 442, ΕΔΩ το τ. 441 ΕΔΩ το τ. 440, ΕΔΩ το τ.439, ΕΔΩ το τ, 438, ΕΔΩ το τ. 437, ΕΔΩ το τ. 436, ΕΔΩ το τ. 435, ΕΔΩ το τ. 434,  ΕΔΩ το τ. 433, ΕΔΩ το τ. 432, ΕΔΩ το τ. 431,  ΕΔΩ το τ. 430, ΕΔΩ το τ. 429, ΕΔΩ το τ. 428, ΕΔΩ το τ. 427, ΕΔΩ το τ. 426, ΕΔΩ το τ. 425, ΕΔΩ το τ. 424, ΕΔΩ το τ. 423, ΕΔΩ το τ. 422, ΕΔΩ το τ. 421, ΕΔΩ το τ. 420, ΕΔΩ το τ. 419, ΕΔΩ το τ. 418, ΕΔΩ το τ. 417, ΕΔΩ το τ. 416, ΕΔΩ το τ. 415, ΕΔΩ το τ. 414, ΕΔΩ το τ. 413, ΕΔΩ το τ. 412, ΕΔΩ το τ. 411, ΕΔΩ το τ. 410, ΕΔΩ το τ. 409, ΕΔΩ το τ. 408, ΕΔΩ το τ. 407, ΕΔΩ το τ. 406, ΕΔΩ το τ. 405 ΕΔΩ το τ. 404 ΕΔΩ το τ. 403 ΕΔΩ το τ. 402, ΕΔΩ το τ. 401, ΕΔΩ το τ.400, ΕΔΩ το τ.399, ΕΔΩ το τ.398, ΕΔΩ το τ.397, ΕΔΩ το τ.396, ΕΔΩ το τ.395 ΕΔΩ το τ.394  ΕΔΩ το τ.393 ΕΔΩ το τ. 392, ΕΔΩ το τ. 391, ΕΔΩ το τ. 390, ΕΔΩ το τ. 389, ΕΔΩ το τ. 388, ΕΔΩ το τ. 387, ΕΔΩ τ. 386 και το 385 ΕΔΩ. Σε συνάρτηση μάλιστα με το Blog, δείτε το ΕΔΩ, είναι αυτό που λειτουργεί τώρα, με πιο συχνή ενημέρωση...

Ο τόπος που αγαπώ

Αγαπώ την Κρήτη και το χωριό μου, το Θραψανό… Γράφω γι' αυτά με μια νοσταλγία. Είχα κάποτε σχέδια. Δεν είμαι βέβαιος πια, αν μπορώ να τα πραγματοποιήσω. Όταν όμως αλλάξουν τα πράγματα θα ήθελα να περνάω εδώ μερικούς μήνες, κυρίως καλοκαιρινούς. Είναι ο τόπος μου. Οι ρίζες μου. Οι αναμνήσεις μου…

Χρηστικά Site:

Γνωρίζοντας την Αθήνα!

Ένα από τα πράγματα που θα δείτε να κάνουμε σ' αυτό το site είναι ότι προσπαθούμε να γνωρίσουμε την Αθήνα. Τους τόπους που κινούμαστε, που περπατάμε, που πορευόμαστε.
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Νίκος Ελ. Θεοδωράκης

Θα χαρώ πολύ να δω εκτεταμένα τις απόψεις σας. Γράψτε μου εδώ: nikosth2004@yahoo.gr

Για την επικοινωνία μας στείλτε μου SMS στο τηλέφωνο 6932212755 που εξυπηρετείται από την VODAFON. 

Είμαστε στον 22ο χρόνο!

Ποιος είναι ο δημοσιογράφος, Νίκος Ελ. Θεοδωράκης, που έχει την ευθύνη της ενημέρωσης και διαχείρισης αυτoύ του Site σε καθημερινή βάση; Δείτε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε επίσης λίγα πράγματα για την ιστορία αυτού του ιστότοπου.

Περάσαμε υπέροχα στην Τέμενη Αιγίου

Τελικά τα καταφέραμε και περάσαμε όμορφα, τη μια βδομάδα, από 10-17 Σεπτέμβρη του 2022 που πήγαμε στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου. Πετύχαμε αυτό που θέλαμε. Να ξεκουραστούμε, να αλλάξουμε παραστάσεις, να φορτώσουμε τις μπαταρίες μας για το χειμώνα που έρχεται και που όλα δείχνουν ότι θα έχει ένα μεγάλο βαθμό δυσκολίας, καθώς όλα γύρω μας, ακριβαίνουν και η ανασφάλεια τα κάνει όλα χειρότερα. Ευτυχώς η ελπίδα μας για κάτι καλύτερο έχει πολύ ισχυρή βάση.

Δείτε μερικά δημοσιεύματα που κάναμε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ

Οι εκδρομές του Σωματείου Συνταξιούχων ΗΣΑΠ

Κι αυτό ΕΔΩ είναι το πρόγραμμα των εκδρομών για το 2025 που εξέδωσε και φέτος το Σωματείο Συνταξιούχων ΗΣΑΠ με το οποίο συνεργάζομαι σε επαγγελματική βάση.

Μέσα σε 15 μόλις μέρες οι βουκαμβίλιες στο χωριό μας!

Είναι φοβερή η πρόοδος στις βουκαμβίλιες του χωριού, μέσα σε δεκαπέντε, μόλις μέρες. Δείτε ΕΔΩ πώς ήταν για να αντιληφθείτε πώς έγιναν! Αλλά τις βουκαμβίλιες τις παρακολουθούμε συχνά. Δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα που κάναμε  στις 12/9/2024. Κι ΕΔΩ ένα χρόνο νωρίτερα στις 7/11/2023. Τι είναι αυτό που τις κάνει τόσο όμορφες; Μάλλον η αγάπη που τους έχουμε.

Ας πάρουμε το νήμα λίγο ανάποδα… 29/7/2013. Τότε τις φυτέψαμε. Και πέρασαν δυσκολίες… Δείτε ΕΔΩ. Ένα χειμώνα τις έκαψε ο χιονιάς και ο πάγος. Αλλά αναγεννήθηκαν, ξανά από την αρχή και θέριεψαν για να φτάσουν στο σήμερα. Δείτε ΕΔΩ ένα δημοσίευμα από το 2017. Οκτώβριος του 2015, άλλο ένα δημοσίευμα ΕΔΩ για τις βουκαμβίλιες στο χωριό…

Οκτώβρης 2015. Δείτε ΕΔΩ κάποιες όμορφες σκέψεις που καταγράψαμε στο αρχείο μας… Αυτή η χρονιά ήταν χαρακτηριστική για τις βουκαμβίλιες μας. Ήταν ήδη δυο χρόνια φυτεμένες από εμάς και δείτε ΕΔΩ πως είχαν γίνει… Και ακόμα κάτι ΕΔΩ από την αρχή που τις φυτέψαμε… Τελικά. βλέποντας πίσω με αφορμή αυτές τις φωτογραφίες και την έρευνα που έκανα, μάλλον άξιζε και με το παραπάνω που τις φυτέψαμε…

Μια όμορφη εικόνα από το ξημέρωμα κάπου στην Εύβοια

Τον προσέχουμε καθημερινά, τον ακολουθούμε στις αναρτήσεις στον τοίχο του. Ζούμε μαζί του μια απλή όμορφη καθημερινότα, πολύ μακρινή από τη δική μας. Το χρειαζόμαστε, το έχουμε ανάγκη. Είναι το αντίδοτο μας σ’ αυτό που ζούμε στη ζωή της μεγαλούπολης… Κάθε μέρα στα μέρη που περπατάει αποτυπώνει στιγμές. Και τις μοιράζεται μαζί μας. Ευχαριστούμε φίλε Πέτρο! Να είσαι πάντα καλά και να βγαίνεις πάντα κερδισμένος στις μάχες που δίνεις…

Βλέποντας την Αθήνα από ψηλά με φόντο την Ακρόπολη

Από την ταράτσα του 6ου ορόφου στην οδό Περικλέους, ένα ανοιξιάτικο αθηναϊκό απόγευμα απλώνεται μπροστά σου η Αθήνα από ψηλά. Ο ήλιος πλησιάζει προς τη δύση, χαμηλώνοντας πίσω από τα δυτικά κτήρια, βάφοντας τον ουρανό σε αποχρώσεις πορτοκαλί, ροζ και χρυσαφί. Οι σκιές των πολυκατοικιών μακραίνουν και το φως γίνεται πιο απαλό, σχεδόν κινηματογραφικό.

Η πόλη απλώνεται μπροστά σου σε όλα της τα επίπεδα: οι ταράτσες με τις κεραίες, τα παλιά κτίρια με τις φθαρμένες προσόψεις και πιο μακριά — σαν σκηνικό θεάτρου — η Ακρόπολη στέκεται φωτεινή, λουσμένη στο χρυσό φως του ήλιου. Ο αέρας κουβαλάει ήχους από τη ζωή της πόλης: κορναρίσματα, φωνές, μακρινά γέλια, τον ήχο ενός τροχού από ποδήλατο που περνάει από κάτω.

Από ψηλά, η Αθήνα απλώνεται σαν πέλαγος από πέτρα και φως, με την Ακρόπολη να δεσπόζει στο κέντρο της, περήφανη και αιώνια. Οι δρόμοι μοιάζουν με φλέβες που πάλλονται κάτω από τον αττικό ήλιο, ενώ ο Παρθενώνας ακτινοβολεί τη διαχρονική του μεγαλοπρέπεια. Η πόλη ζει, κινείται, αναπνέει – και όμως, στο βλέμμα που αιχμαλωτίζει το τοπίο από ψηλά, όλα μοιάζουν στιγμιαία ήσυχα, σαν να σταμάτησε ο χρόνος για να υποκλιθεί στην ιστορία.

Στην αερογέφυρα της λεωφόρου Αθηνών  – Αχιλλέως

Μας αρέσει να περπατάμε την Αθήνα. Είναι και οι δουλειές που έχουμε και μας δίνουν τη δυνατότητα να το συνδυάζουμε… Και όπως κάνω πάντα, μ’ αρέσει να γνωρίζω καλύτερα τον τόπο που ζω ή επισκέπτομαι. Έτσι, χωρίς να βιάζομαι, τον περπατώ να τον γνωρίσω πρώτα και μετά τον φωτογραφίζω. Έτσι έχω μια καλύτερη προσωπική άποψη…

Ακριβώς έτσι έκανα και χθες. Ο προορισμός μου ήταν Κωνσταντινουπόλεως και Ιεράς Οδού. Και για φτάσω εκεί, έπρεπε να περάσω με τη μηχανή μου κάτω από την υπερυψωμένη γέφυρα, στο σημείο που ενώνεται η Αχιλλέως  με τη λεωφόρο Αθηνών.  Έχω περάσει πολλές φορές από εκεί. Αλλά αυτή τη φορά σταμάτησα και φωτογράφησα ότι ήθελα…

Ότι μπορεί να δει κανείς,  το κατέγραψα. Όμορφες γέφυρες για τους πεζούς, αλλά και διαμορφωμένους χώρους για όσους έχουν κινητικά προβλήματα. Ακόμα και κάτω από τη γέφυρα υπάρχουν προσεγμένοι και όμορφα διαμορφωμένοι χώροι. Κάποτε, στην οικονομική κρίση του 2008, εδώ έμεναν άνθρωποι σε χαρτόκουτα. Τώρα, ευτυχώς, όχι…

Το Θραψανό, από το μακρινό 1958, στην ΠΑΤΡΙΔΑ…

Οικογένειες πιθαράδων σε δράση…  Η καθημερινή εφημερίδα του Ηρακλείου, ΠΑΤΡΙΔΑ, έχει μια πολύ όμορφη στήλη με τον τίτλο “Η φωτογραφία της ημέρας”. Και συνήθως εκεί δημοσιεύει φωτογραφίες – διαμάντια, από το παρελθόν. Δείτε τι δημοσίευσε στο φύλλο της Παρασκευής 23/5/2025 με τη λεζάντα  “Το έτος 1958-1962. Φωτογραφία Roland Hampe”. Τι θησαυροί είναι αυτοί! Αν κάποιος γνωρίζει ποιους συγχωριανούς απεικονίζουν ας το γράψει με σχόλιο ή ας μου στείλει προσωπικό μήνυμα και θα το προσθέσω εγώ… Εύχομαι να έχετε μια όμορφη μέρα…

Η βουκαμβίλια μας, τι όμορφη που είναι ανθισμένη!

Κάθε πρωί, ανοίγοντας την πόρτα του μπαλκονιού, η ματιά πέφτει πρώτα στη βουκαμβίλια. Είναι εκεί, απλωμένη σαν πολύχρωμο κύμα που ξεχύνεται από τη γλάστρα και σκαρφαλώνει στα κάγκελα, καλύπτοντας το χώρο ανάμερα στο δάπεδο και την ταράτσα του επάνω διαμερίσματος. Ανθισμένη όσο ποτέ, με τα λεπτεπίλεπτα πέταλά της σε τόνους του κόκκινου να λούζεται στο φως, μοιάζει να φέρνει ένα κομμάτι νησιού στο κέντρο της Αθήνας.

Τα μεσημέρια, η σκιά της πέφτει απαλά στο πλακάκι, δημιουργώντας χορευτικά μοτίβα με τον ήλιο. Τα πουλάκια δεν χάνουν ευκαιρία να φωλιάσουν μέσα στα κλαδιά της, κι ο αέρας μοσχοβολά – όχι έντονα, μα με μια διακριτική, σχεδόν ανεπαίσθητη ευωδιά που φέρνει μνήμες καλοκαιριού. Και για σκέψου τώρα τέτοιες εικόνες να τις βλέπεις ένα τέταρτο με τα πόδια από την Ομόνοια

Η βουκαμβίλια μας δεν είναι απλώς ένα φυτό· είναι μια καθημερινή υπενθύμιση ότι ακόμα και στην πόλη, η ομορφιά βρίσκει τον τρόπο να ανθίσει. Και η Σούλα τη φροντίζει με πολύ αγάπη. Της αλλάξαμε γλάστρα και της δώσαμε χώρο να αναπτυχθεί ξανά, την κλάδεψε και ξαναπήρε γρήγορα πάνω της. Και το βλέπετε κι εσείς στις φωτογραφίες που πάρθηκαν πριν μερικές μέρες, είναι ολάνθιστη…

Τα χθεσινά σαρμαδάκια του Ηλία και της Κατερίνας

Τι σας έρχεται στο νου όταν ακούτε σαρμαδάκια; Ίσως ένα πιάτο ντολμάδες με αμπελόφυλλα γεμισμένα με ρύζι, κιμά, ξηρούς καρπούς και μυρωδικά. Αλλά μπορεί να είναι και ορφανά. Με σκέτο ρύζι και μυρωδικά. Και γιατί σαρμαδάκια; Διότι έτσι τα λένε στη βόρεια Ελλάδα και ο Ηλίας με την Κατερίνα μένουν στην Αναστασιά των Σερρών, 350 μέτρα υψόμετρο, οπότε έχουν κάθε δικαίωμα να τα λένε έτσι. Κι εμείς το σεβόμαστε!

Μου το είπε χθες τα ξημερώματα σε μια κουβέντα πριν από τις 6, ότι ετοιμαζόταν να πάει στο αμπέλι του να μαζέψει αμπελόφυλλα και να τα βρει η Κατερίνα, όταν ξυπνήσει, για να φτιάξει τα σαρμαδάκια. Το έκανε και ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα μου να πάρει φωτογραφίες, ώστε να το ζήσουμε, σα να ήμαστε κι εμείς εκεί. Ο Ηλίας μάζεψε καμιά διακοσοπενηνταριά φύλλα και ύστερα πήγε και την έπεσε για μεσημεριανό ύπνο, κουρασμένος.

Όταν σηκώθηκε η Κατερίνα τα είχε ετοιμάσει, τα είχε σερβίρει με φέτα όπως τους πρέπει και με γιαούρτι και έστρωσε τραπέζι. Μας κάλεσε κι εμάς να πάμε στο τραπέζι, αλλά η απόσταση από Αθήνα μέχρι την Αναστασιά είναι μεγάλη, οπότε το ξανασκέφτηκα. Και το βρήκα πιο βολικό να γράψω αυτό το κομμάτι και να το διασκεδάσω, οπότε και το έκανα. Τον ευχαριστώ για την άψογη συνεργασία του! Μάλλον μετά από ένα τέτοιο γεύμα θα συνέχισε τον απογευματινό ύπνο του…