Σήμερα, ο 13ος Ποδηλατικός Γύρος της Πεδιάδας

Σήμερα, Κυριακή 4 Μαΐου 2025, θα πραγματοποιηθεί ο 13ος Ποδηλατικός Γύρος Πεδιάδας! Οι ποδηλάτες θα ακολουθήσουν τη διαδρομή που περνάει διαδοχικά από τα χωριά Αποστόλοι, Σαμπάς, Ζωφόροι, Βόνη, Γαλατάς και Θραψανό, με τερματισμό τη λίμνη Λειβάδες.
Η εκκίνηση θα δοθεί στις 11 π.μ. στο κτίριο του Πολιτιστικού Συλλόγου Αποστόλων Πεδιάδας. Η απόσταση που θα καλύψουν οι ποδηλάτες είναι 18 χλμ και η εκτιμώμενη διάρκεια της διαδρομής θα είναι περίπου δύο ώρες (ώρα λήξης 13:00).
Πρόκειται για μία αθλητική δράση που αναβιώνει για 13η συνεχόμενη χρονιά και αποτελεί μια μοναδική ευκαιρία γνωριμίας με τα χωριά και τις φυσικές ομορφιές του τόπου, αναβιώνοντας εικόνες από άλλες εποχές, όπου οι άνθρωποι μετακινούνταν στην εύφορη πεδιάδα με τα ποδήλατά τους.
Σκοπός της εκδήλωσης είναι η αναψυχή των συμμετεχόντων, καθώς και η γνωριμία μεταξύ τους, όπως και με την ενδιαφέρουσα διαδρομή, χρησιμοποιώντας έναν εναλλακτικό τρόπο μετακίνησης.
Τον 13ο ποδηλατικό γύρο Πεδιάδας συνδιοργανώνουν οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι Αποστολιανών “Οι Αποστόλοι”, Ενεργών Πολιτών Σαμπά, Ζωφόρων, Βόνης, Γαλατά και Θραψανού με την Περιφέρεια Κρήτης και τη στήριξη του Δήμου Μινώα Πεδιάδας.
Οι ενδιαφερόμενοι που επιθυμούν να αντλήσουν περισσότερες πληροφορίες για τη διοργάνωση μπορούν να επικοινωνήσουν με τον Αντιδήμαρχο Καλογερίδη Γρηγόρη στο 6973040672.
Δείτε ΕΔΩ το περσινό δημοσίευμα που κάναμε στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ…
Από τον maleviziotis.gr
Ένας πολύ όμορφος δρόμος με σκάλες, η οδός Μαρασλή…

Η οδός Μαρασλή στο Κολωνάκι πήρε το όνομά της από τον Γεώργιο Μαρασλή, έναν επιφανή Έλληνα ευεργέτη του 19ου αιώνα. Ο Μαρασλής ήταν ένας πλούσιος έμπορος και πολιτικός που προσέφερε σημαντικές δωρεές για την εκπαίδευση και την ανάπτυξη της Ελλάδας. Βρεθήκαμε τη Δευτέρα που μας πέρασε εκεί και μας άρεσε…

Η περιοχή του Κολωνακίου, όπου βρίσκεται η οδός, άρχισε να αναπτύσσεται έντονα στα τέλη του 19ου και στις αρχές του 20ού αιώνα, καθώς έγινε κέντρο της αθηναϊκής αριστοκρατίας και των πολιτικών κύκλων. Η οδός Μαρασλή, με τα νεοκλασικά και μοντέρνα κτίριά της, αντικατοπτρίζει αυτήν την εξέλιξη, καθώς φιλοξενεί κατοικίες, εμπορικά καταστήματα και σημαντικά κτίρια.

Είναι πολύ όμορφο να ανεβαίνει με τα πόδια τα σκαλάκια της… Ένα από τα μεγαλύτερα νοσοκομεία της Αθήνας, ο «Ευαγγελισμός» βρίσκεται σε κοντινή απόσταση από την οδό Μαρασλή. Στην περιοχή υπάρχουν πολυτελή καταστήματα, φαρμακεία, καφέ και εστιατόρια, που εξυπηρετούν κατοίκους και επισκέπτες. Αλλά χρειάζεται και αντοχές για να ανέβεις αυτές τις σκάλες…

Τελικά, τη βροχή την είδαμε την Κυριακή το απόγευμα

Το ζήσαμε! Περπατάγαμε την Ερμού, τον πεζόδρομο κατά τις 3 το μεσημέρι της περασμένης Κυριακής ανεβαίνοντας για την Καραγεώργη Σερβίας κι εκεί έπεσαν οι πρώτες δυνατές ψιχάλες. Τόσο που χρειάστηκε να βρούμε ένα απάγκιο, περιμένοντας να περάσει η μπόρα. Στο μεταξύ οι περισσότεροι που κινούνταν στο πεζόδρομο ήταν προετοιμασμένοι. Άνοιξαν τις ομπρέλες τους. Και συνέχισαν τις δουλειές τους, σαν να μην υπήρχε κανένα πρόβλημα. Εντελώς φυσικές και από εκεί, είναι οι φωτογραφίες στο σημερινό δημοσίευμα.

Άνθρωποι άγνωστοι σε μας. Μόνο κοινό σημείο οι ομπρέλες που άνοιξαν για να τους προστατέψουν από τη βροχή… Ύστερα η βροχή σταμάτησε, αλλά ο ουρανός συνέχισε να είναι απειλητικός. Και λίγο μετά τις 4, «άνοιξαν» οι ουρανοί. Η καταιγίδα δυνατή, αλλά εμείς ήμασταν προστατευμένοι στα σημεία που είχαμε επιλέξει. Καμιά ώρα κράτησε όλο το κακό. Και μετά ησυχία, ηρεμία. Η υγρασία υποχώρησε. Σαν να μην έβρεξε ποτέ. Κι όλα αυτά μπροστά μάτια μας.

Σε αυτές τις… καλοκαιρινές βροχές, βλέπεις βρεγμένα μέχρι ένα ορισμένο σημείο, το σημείο που φτάνει το σύννεφο. Η καταιγίδα εκεί που είναι δυνατή, ξαφνικά σταματά. Σαν να μην έγινε ποτέ… Αναρωτιέσαι κι εσύ αν όλα αυτά που είδες και έζησες ήταν αληθινά ή φτιαγμένα από τη φαντασία σου. Αλλά πράγματα που βλέπουν κι άλλοι, ταυτόχρονα, δεν είναι φαντασία. Είναι η πραγματικότητα, η αλήθεια, η ζωή… Όπως λέγαμε και χθες, η Κυριακή ήταν μια μικρή χειμωνιάτικη παρένθεση μέσα στην άνοιξη…

Χειμωνιάτικο “διάλειμμα” μέσα στην καρδιά της άνοιξης!

Κυριακή χθες. Μέρα που οι άνθρωποι συνηθίζουν να τη διαθέτουν για λίγη παραπάνω ξεκούραση. Ιδιαίτερα όσοι εργάζονται, το έχουν ανάγκη. Μόνο που χθες είχαμε ένα διάλειμμα, σαν αν λέγαμε, στην άνοιξη… Για λίγο ζήσαμε έναν καιρό “μπουκωμένο”, μαυρισμένο, απειλητικό για μια βροχή που τελικά δεν ήρθε μέχρι το μεσημέρι. Κι εμείς περιορίσαμε τις κινήσεις μας έξω. Ήθελες, ένοιωθες την ανάγκη να χουχουλιάσεις μέσα.

Κάτι μικροδουλειές προτιμήσαμε να μην τις κάνουμε, να τις αναβάλλουμε… Και καθώς βρεθήκαμε για λίγο έξω, στη γειτονιά, τραβήξαμε με το κινητό μας μερικές φωτογραφίες. Θέλαμε να τις μοιραστούμε μαζί σας, επειδή στην εποχή της υπερπληροφόρησης αυτό που έχουμε, το ξεχωριστό στην επικοινωνία, αποτελεί κομμάτι της καθημερινότητας μας. Κολωνός λοιπόν! Αλαμάνας, Κλειούς, Ναυπλίου. Και δεν το μετανιώσαμε.

Ένας “γεμάτος” ουρανός έλεγε στη δική του γλώσσα να μην τον εμπιστευόμαστε, γιατί από στιγμή σε στιγμή θα ξανάρχιζε τη βροχή, ότι δηλαδή έκανε και τη νύχτα. Κράτησα τα ρούχα πάνω μου, μέχρι το μεσημέρι που ξάπλωσα για να… ξεκουραστώ από το καθισιό και ασχολήθηκα με τις σελίδες μου στο διαδίκτυο. Έχει κι αυτό μερικές φορές την ομορφιά του! Εμένα, τουλάχιστον, με γεμίζει πολύ…

Ο Νίκος και η Μαλάμω, στο χωριό μας, το Θραψανό…

Πώς βιώνουν όλες αυτές τις μέρες ο Νίκος και η Μαλάμω τη διαμονή τους στο χωριό μας, Θραψανό, και στο σπίτι τους; Όμορφα! Είναι κοντά τους η Στασούλα, που τους φροντίζει και προσπαθεί να είναι γεμάτη η καθημερινότητα τους, χωρίς να τους λείπει τίποτα… Και κυρίως να κυλά η ζωή τους σε πιο ήπιους ρυθμούς. Να τους εδώ, στην εξωτερική αυλή του σπιτιού, κοινή και για τους δύο. Έχουν βγει να περπατήσουν λίγο. Και μείς τους χαιρόμαστε, καθώς τους παρακολουθούμε με αγάπη!
Βόλτα στην πλατεία, πάνω από το σταθμό ΗΣΑΠ Βικτώρια

Ο Σταθμός Βικτώρια είναι ένας από τους σταθμούς της Γραμμής 1 του μετρό της Αθήνας, γνωστής και ως ΗΣΑΠ. Βρίσκεται στην Πλατεία Βικτωρίας, κάτω από την οποία είναι κατασκευασμένος. Ο σταθμός κατασκευάστηκε στη δεκαετία του 1930, στη θέση ενός παλαιότερου επίγειου σταθμού των Σιδηροδρόμων Αττικής, που ονομαζόταν Πλατεία Κυριακού.

Τα εγκαίνια του σταθμού έγιναν στις 1 Μαρτίου 1948, αφού καθυστέρησαν λόγω των πολεμικών γεγονότων. Πήρε το όνομά του από τη Βασίλισσα Βικτωρία της Μεγάλης Βρετανίας, η οποία είχε συνδεθεί με την παραχώρηση των Επτανήσων στην Ελλάδα το 1864. Το 2004, ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, ο σταθμός ανακαινίστηκε, με προσθήκη κυλιόμενων σκαλών και ανελκυστήρων για την εξυπηρέτηση των επιβατών και των ΑΜΕΑ. Το άγαλμα δείχνει τον Θησέα να σώζει την Ιπποδάμεια.

Αρχιτεκτονική: Βερολίνου. Ο σταθμός Βικτώρια υπήρξε τερματικός σταθμός της γραμμής από το 1948 έως το 1949, όταν επεκτάθηκε το δίκτυο προς τον σταθμό Αττική. Θα παρατηρήσατε ότι οι φωτογραφίες που υποστηρίζουν αυτό το κομμάτι είναι πάνω από την πλατεία. Μια άλλη φορά σας υποσχόμαστε να μπούμε και μέσα στα βαγόνια του ΗΣΑΠ.

Ανοιξιάτικη η πλατεία Σωτήρη Πέπτρουλα στον Κολωνό

Η φωτογραφία αποπνέει μια ζωντανή αίσθηση της ζωής στην πόλη, συνδυάζοντας τη φυσική ομορφιά με την αστική αρχιτεκτονική. Στο πρώτο πλάνο, ένα πλούσιο αναρριχώμενο φυτό, μια βουκαμβίλια, ξεδιπλώνει τα έντονα κόκκινα άνθη της, δημιουργώντας μια εντυπωσιακή χρωματική αντίθεση με τους απαλούς τόνους των κτιρίων στο φόντο. Τα πράσινα φύλλα του φυτού μπλέκονται με τα κόκκινα άνθη, προσθέτοντας βάθος και υφή στην εικόνα.

Πρόκειται για ένα Acanthus mollis (Ακανθος ο μαλακός), ένα είδος που είναι κοινό στην Ελλάδα και τη Μεσόγειο. Ωστόσο, θα μπορούσε επίσης να είναι Acanthus spinosus (Ακανθος ο ακανθώδης), αν και τα φύλλα του είναι πιο βαθιά λοβωτά και ακανθωτά. Εντυπωσιακά με τα ψηλά τους σπάικ άνθη, γεμάτα μωβ και λευκά λουλούδια. Τα μεγάλα, σκούρα πράσινα φύλλα στη βάση είναι επίσης χαρακτηριστικά.

Το σιντριβάνι στην πλατεία Σωτήρη Πέτρουλα στον Κολωνό. Είναι κυκλικό από ανοιχτόχρωμη πέτρα, με δύο επίπεδα από όπου αναβλύζει νερό. Το νερό δημιουργεί ωραίες καμπύλες καθώς πέφτει στην κεντρική λεκάνη και στην εξωτερική, μεγαλύτερη λεκάνη. Γύρω από το σιντριβάνι υπάρχουν δέντρα, κυρίως φυλλοβόλα με πλούσιο πράσινο φύλλωμα, κυρίως μουριές.

Επιβεβαιώνω όλα τα αναγραφόμενα του φίλου μου Νίκου γιατί εκείνες τις ώρες ήμασταν μαζί. Η δικιά μου γνώμη είναι ότι....πλέον…