Κυριακή χθες. Μέρα που οι άνθρωποι συνηθίζουν να τη διαθέτουν για λίγη παραπάνω ξεκούραση. Ιδιαίτερα όσοι εργάζονται, το έχουν ανάγκη. Μόνο που χθες είχαμε ένα διάλειμμα, σαν αν λέγαμε, στην άνοιξη… Για λίγο ζήσαμε έναν καιρό “μπουκωμένο”, μαυρισμένο, απειλητικό για μια βροχή που τελικά δεν ήρθε μέχρι το μεσημέρι. Κι εμείς περιορίσαμε τις κινήσεις μας έξω. Ήθελες, ένοιωθες την ανάγκη να χουχουλιάσεις μέσα.
Κάτι μικροδουλειές προτιμήσαμε να μην τις κάνουμε, να τις αναβάλλουμε… Και καθώς βρεθήκαμε για λίγο έξω, στη γειτονιά, τραβήξαμε με το κινητό μας μερικές φωτογραφίες. Θέλαμε να τις μοιραστούμε μαζί σας, επειδή στην εποχή της υπερπληροφόρησης αυτό που έχουμε, το ξεχωριστό στην επικοινωνία, αποτελεί κομμάτι της καθημερινότητας μας. Κολωνός λοιπόν! Αλαμάνας, Κλειούς, Ναυπλίου. Και δεν το μετανιώσαμε.
Ένας “γεμάτος” ουρανός έλεγε στη δική του γλώσσα να μην τον εμπιστευόμαστε, γιατί από στιγμή σε στιγμή θα ξανάρχιζε τη βροχή, ότι δηλαδή έκανε και τη νύχτα. Κράτησα τα ρούχα πάνω μου, μέχρι το μεσημέρι που ξάπλωσα για να… ξεκουραστώ από το καθισιό και ασχολήθηκα με τις σελίδες μου στο διαδίκτυο. Έχει κι αυτό μερικές φορές την ομορφιά του! Εμένα, τουλάχιστον, με γεμίζει πολύ…
