Δεν συμβαίνει συχνά, μάλλον πολύ σπάνια, γι’ αυτό το αξιολογήσαμε ότι άξιζε τον κόπο να του δώσουμε ένα βήμα προβολής στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Επειδή μας άρεσε πολύ να χαλαρώσουμε με την παρέα μας στην ταβέρνα «Μαϊστρος» και έχει έρθει ένα ελεύθερο πουλί, να επιλέξει να καθίσει δίπλα μας, τιτιβίζοντας, διεκδικώντας, όχι με απαιτητικό τρόπο, να πάρει κάποια ψίχουλα.
Αυτό που μας έκανε εντύπωση σε μια εποχή φόβου για ανθρώπους, πουλιά και ζώα, είναι ότι καθόλου δεν ανησύχησε από την παρουσία μας. Το αντίθετο μάλιστα. Σα να έδειχνε να παιχνιδίζει μαζί μας. Πρόλαβα να τραβήξω με το κινητό μου κάποιες φωτογραφίες, μα αυτές της Άννυς ήταν πολύ καλύτερες, οπότε και τις προτίμησα. Και καλά έκανα, άξιζαν!
Στιγμές, λοιπόν, που δημιουργούνται ξαφνικά και απροειδοποίητα, τις περισσότερες φορές, εκεί που δεν το περιμένεις. Πόση χαρά μπορεί να δώσει ένα πουλάκι που μπαίνει τόσο διακριτικά για λίγα λεπτά έως δευτερόλεπτα στη ζωή σου; Μ’ αρέσουν! Πέρα από την αισιοδοξία σου τονώνει ολόκληρη τη μέρα, παρ’ όλα τα προβλήματα που μπορεί να αντιμετωπίζεις.