Ιούλιος στην πλατεία Αττικής με ένα ελαφρύ αεράκι
Είναι μεσημέρι μιας μέρας του Ιουλίου, στην πλατεία Αττικής. Ο ήλιος καίει δυνατά, όπως μόνο ένα αθηναϊκό καλοκαίρι ξέρει να κάνει. Ο αέρας είναι ζεστός, αλλά μέσα στον ίσκιο των δέντρων, κάτω από τα πυκνά φύλλα, βρίσκεις μια ανάσα. Το φως φιλτράρεται μέσα από τα κλαδιά και πέφτει απαλά πάνω στο χώμα, δημιουργώντας σκιές που χορεύουν με τον άνεμο.
Κάθεσαι σε ένα παγκάκι, ακούς τους ήχους της πόλης να έρχονται πιο μαλακά μέσα από το πράσινο. Μια μικρή παρέα πιο πέρα μιλά ήσυχα, κι ένα λεωφορείο περνά αργά στην άκρη της πλατείας. Το ελαφρύ αεράκι σε χαϊδεύει — είναι αυτό το διακριτικό, δροσιστικό φύσημα που κάνει τη ζέστη να μην σε βαραίνει τόσο. Η Αθήνα δεν σταματά ποτέ, αλλά εδώ, για λίγα λεπτά, όλα μοιάζουν να ησυχάζουν.
Προχωράς πιο μέσα στην πλατεία Αττικής, και το τοπίο συνεχίζει να σου χαρίζει εκείνη την ήσυχη, ξεχασμένη αίσθηση ενός μεσημεριού που κυλά αργά, χωρίς βιασύνη. Το μονοπάτι, ντυμένο με σκιά από τις φυλλωσιές, σε καθοδηγεί ανάμεσα σε δέντρα που στέκουν σαν ήσυχοι παρατηρητές της ζωής της πόλης.
Πού βρίσκονται τα έργα υπογειοποίησης των γραμμών ΟΣΕ;
Κανείς δεν ξέρει να μας πει, υπεύθυνα, πού βρισκόμαστε. Μόνο ότι μπορούμε να δούμε με τα μάτια μας στα έργα στην επιφάνεια. Όπως οι φωτογραφίες που βλέπουμε σήμερα και είναι χθεσινές. Ας θυμηθούμε λοιπόν μερικά πράγματα πιου έχουν ήδη ειπωθεί: Η υπογειοποίηση της σιδηροδρομικής γραμμής στα Σεπόλια έχει ήδη καθυστερήσει περίπου πέντε χρόνια. Πέντε χρόνια!
Η αρχική παράδοση έπρεπε να γίνει στις αρχές του 2023, όμως πλέον εκτιμάται ότι το έργο θα ολοκληρωθεί γύρω στον Φεβρουάριο του 2028 — δηλαδή περίπου δέκα χρόνια μετά την υπογραφή της σύμβασης το 2018. Μέχρι σήμερα, η πρόοδος αγγίζει περίπου το 40–50% του έργου, με ολοκληρωμένο μόνο τον δυτικό κλάδο (πρώτη σήραγγα) που αναμενόταν να παραδοθεί στο τέλος του 2024.
Το κόστος ξεπέρασε τα 100 εκατ. €, με δύο επιπλέον συμβάσεις (μία ~23,8 εκατ. € για διαφραγματικούς τοίχους και άλλη ~9 εκατ. € για τις παρεμβάσεις της ΕΥΔΑΠ). Υπάρχει, κατά τα μέσα του 2024 και μια αναφορά που «το έργο βρίσκεται στην τελική ευθεία» και αναφέρει ολοκλήρωση εντός του 2025 . Ωστόσο, το πιο επίσημο και πρόσφατο χρονοδιάγραμμα προέρχεται από άρθρα του Ιουνίου 2025, που επιμένουν στην παράταση έως τον Φεβρουάριο του 2028 .
Ένας λευκός κρίνος, γεμίζει τον τόπο ομορφιά!
Το Lilium candidum, ή λευκό κρίνο, είναι ένα φυτό της οικογένειας των κρίνων . Είναι ιθαγενές στα Βαλκάνια και τη Μέση Ανατολή και έχει εγκλιματιστεί σε άλλα μέρη της Ευρώπης, συμπεριλαμβανομένης της Γαλλίας, της Ιταλίας και της Ουκρανίας, καθώς και στη Βόρεια Αφρική, τα Κανάρια Νησιά, το Μεξικό και άλλες περιοχές. Καλλιεργείται από την αρχαιότητα, για τουλάχιστον 3.000 χρόνια και έχει μεγάλη συμβολική αξία από τότε για πολλούς πολιτισμούς. Είναι ευάλωτο σε διάφορες ιογενείς ασθένειες που είναι κοινές στα κρίνα, και ιδιαίτερα στον μύκητα Botrytis. Μια τεχνική για την αποφυγή προβλημάτων με ιούς είναι η καλλιέργεια φυτών από σπόρους αντί για βολβούς. Οι φωτογραφίες είναι παρμένες από την ομάδα “Love of flowers” τραβηγμένες από την Mariese Gaetos Falconi. Υπέροχες!
Μινιόν, σύμβολο μιας άλλης εποχής, πιο αθώας, ζεστής
Το Μινιόν ήταν ένα από τα πιο εμβληματικά πολυκαταστήματα της Αθήνας, και από τα πρώτα οργανωμένα πολυκαταστήματα στην Ελλάδα. Βρισκόταν στην οδό Πατησίων και αποτέλεσε σύμβολο της ελληνικής αστικής ζωής από τις δεκαετίες του ’50 έως και το ’80. Ιδρύθηκε το 1934 από τον Γιάννη Γεωργακά, έναν άνθρωπο με όραμα. Ξεκίνησε ως ένα μικρό περίπτερο με τσιγάρα και είδη καπνιστού στη γωνία Πατησίων και Στουρνάρη.
Με σκληρή δουλειά, επεκτάθηκε σε πολυκατάστημα που προσέφερε τα πάντα: ρούχα, παιχνίδια, ηλεκτρικές συσκευές, είδη σπιτιού, ακόμα και χριστουγεννιάτικη μαγεία. Το Μινιόν ήταν το πρώτο κατάστημα στην Ελλάδα που εφάρμοσε σύγχρονες μεθόδους εξυπηρέτησης πελατών, όπως καταλόγους, πιστωτικές κάρτες, αλλά και χριστουγεννιάτικη βιτρίνα με κινούμενες φιγούρες που μαγνήτιζαν μικρούς και μεγάλους.
Στις 19 Δεκεμβρίου 1980, το Μινιόν καταστράφηκε από πυρκαγιά, πιθανώς από εμπρησμό. Ήταν λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα, και η καταστροφή του συγκλόνισε την Αθήνα. Το κατάστημα ξαναλειτούργησε τα επόμενα χρόνια, αλλά δεν ανέκτησε ποτέ την παλιά του αίγλη. Οι οικονομικές δυσκολίες και ο ανταγωνισμός οδήγησαν τελικά στο οριστικό του κλείσιμο το 1998. Παρότι δεν λειτουργεί πια όπως παλιά, το Μινιόν παραμένει ζωντανό στη μνήμη των Αθηναίων.
Έτοιμος και ο “ΤΥΠΟΣ των Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών”
Τι κι αν ήταν καλοκαίρι, Ιούλιος και καύσωνας, εμείς δουλέψαμε συντονισμένα με τη Διοίκηση και τα Σωματεία της Πανελλήνιας Ομοσπονδίας Συνταξιούχων Σιδηροδρομικών (ΠΟΣΣ) και μέσα σε δυο τρεις μέρες ολοκληρώσαμε το τεύχος 445. Το απόγευμα της 9/7/2025 στάλθηκε στο πιεστήριο για εκτύπωση και αναμένεται να ακολουθήσει τα βήματα του “ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΥ Σιδηρόδρομου”. Βιβλιοδεσία, σακουλοποίηση, ετικέτες και αποστολή μέσω των ΕΛΤΑ στα σπίτια όλων των συνταξιούχων σιδηροδρομικών, όπου κι αν βρίσκονται στην Ελλάδα. Διαβάστε το πρώτοι ΕΔΩ, όπως ακριβώς θα κυκλοφορήσει, τυπωμένο.
Περίπατος, τώρα το καλοκαίρι, στην Ακαδημία Πλάτωνα
Η Ακαδημία Πλάτωνος λειτουργεί ως ελεύθερο πάρκο, με διαδρομές, πινακίδες, και αναδείξεις των σημείων ενδιαφέροντος. Είναι ένας ιδανικός συνδυασμός πολιτιστικού περίπατου και αστικού πράσινου χώρου. Στη φωτογραφία μας ένας καθαρισμένος, επίπεδος χώρος με οριοθετημένα περιγράμματα στο έδαφος, που μαρτυρούν τα θεμέλια κάποιου αρχαίου οικοδομήματος. Ίσως του Γυμνασίου. Γεγονός πάντως είναι. ότι το βρήκαμε καθαρό…
Κατά τις 8:30 ήταν, λίγο πριν πέσει ο ήλιος αλλά με πολύ λίγους επισκέπτες, όταν το κάναμε εμείς. Μόνο κοντά στην παιδική χαρά δεν έλεγαν να τελειώσουν τα παιδιά με τα παιχνίδια τους. Περιβάλλεται από πλούσια βλάστηση, δέντρα και φυσική ηρεμία, ιδανική για φιλοσοφικό στοχασμό – κάτι που ταιριάζει και με τη χρήση του χώρου στην αρχαιότητα.
Συνολικά, είναι μια όμορφη εποχή για επίσκεψη: ευχάριστος καιρός, ησυχία, και φυσική ομορφιά που πλαισιώνει το ιστορικό περιβάλλον. Το ανοιχτό αρχαιολογικό πάρκο της Ακαδημίας Πλάτωνα είναι ήσυχο και ήρεμο αυτή την εποχή (καλοκαίρι). Γύρω από τον αρχαιολογικό χώρο υπάρχουν πολλά δέντρα και θάμνοι, που προσφέρουν φυσική σκιά και συμβάλλουν σε μια ευχάριστη ατμόσφαιρα. Παντού θα διακρίνεις απομεινάρια των οικοδομημάτων της αρχαίας Ακαδημίας.
Μύρτιλα στην αυλή της Έστερ, στο Νορθ Βανκούβερ…
Αυτή την εποχή, ο Καναδάς (ειδικά περιοχές όπως η Βρετανική Κολομβία, το Οντάριο και το Κεμπέκ) είναι γεμάτος μύρτιλα – γνωστά και ως blueberries στα αγγλικά. Είναι περίοδος συγκομιδής για τις περισσότερες ποικιλίες, και τα φρέσκα μύρτιλα γεμίζουν αγορές, φάρμες και τραπέζια! Το ξέρουμε πολύ καλά. Πέρσι τέτοια εποχή ήμασταν εκεί, φιλοξενούμενοι τους και τα γευτήκαμε!
Τα μύρτιλα είναι μικρά, στρογγυλά, μπλε ή μωβ φρούτα, γλυκά με μια απαλή ξινή επίγευση. Είναι γνωστά για την υψηλή περιεκτικότητά τους σε: Αντιοξειδωτικά (κυρίως ανθοκυανίνες) Βιταμίνη C και K. Ίνες. Πολυφαινόλες που βοηθούν την καρδιαγγειακή υγεία και τη μνήμη. Ο Καναδάς είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός άγριων (lowbush) μύρτιλων στον κόσμο. Εξάγονται σε όλο τον κόσμο, ιδίως στην Ευρώπη και την Ασία.