Κάποιες φορές, η ομορφιά δεν κρύβεται στους μεγαλόπρεπους κήπους των προαστίων, αλλά αναδύεται απρόσμενα, μέσα στην καρδιά της πόλης, κόντρα στη γκρίζα πολυκατοικία και τη φασαρία. Αυτή ακριβώς την αίσθηση εισπράξαμε χθες, ανεβαίνοντας στον έβδομο όροφο της πολυκατοικίας στη Νισαίας, στα Σεπόλια, στο σπίτι του Κώστα και της Άννυς. Δεν ήταν απλώς ένα μπαλκόνι. Ήταν ένας μικρός, καταπράσινος παράδεισος, μια όαση που είχες την αίσθηση ότι εκτεινόταν πάνω από τις στέγες της Αθήνας.

Ο Κώστας και η Άννυ που αγαπούν το πράσινο και την ηρεμία, έχουν μετατρέψει αυτό τον υπαίθριο χώρο σε ένα αληθινό καταφύγιο. Μπαίνοντας, σε υποδέχεται ένα πλούσιο τείχος από φυτά. Στα αριστερά, μια μεγάλη, γεμάτη ζωντάνια Σεφλέρα (Schefflera), με τα δίχρωμα φύλλα της, λειτουργεί ως φυσική κουρτίνα, φιλτράροντας το φως και την θέα προς τους γύρω δρόμους, δημιουργώντας μια αίσθηση ιδιωτικότητας. Τα φύλλα της, σε αποχρώσεις του κίτρινου και του βαθύ πράσινου, λαμποκοπούν απαλά.

Πιο δεξιά, ένας πανέμορφος Χαμαίρωψ (Chamaerops humilis), ο γνωστός νάνος φοίνικας, στέκεται επιβλητικός μέσα στην πήλινη γλάστρα του, με τα κομψά, βενταλοειδή φύλλα της να κουνιούνται ρυθμικά με το αεράκι. Δίπλα τους, ένας ακόμη θάμνος με μικρά, λαμπερά πράσινα φύλλα, πιθανότατα κάποιο Ευώνυμο (Euonymus), προσθέτει στην πυκνότητα του πράσινου. Στην άλλη πλευρά του μπαλκονιού, η πανδαισία των χρωμάτων συνεχίζεται. Η ματιά πέφτει πάνω στις φλογερές, κόκκινες μπιγκόνιες. Τα άνθη τους, σαν μικρές φωτιές, ξεχωρίζουν μέσα στο σκούρο πράσινο, σχεδόν μπρονζέ φύλλωμά τους.

Είναι μια έκρηξη χρώματος που φωνάζει «καλοκαίρι» ή «άνοιξη», φωτίζοντας το σκούρο μεταλλικό κάγκελο. Ακριβώς πίσω από τις μπιγκόνιες, ένα ασημένιο-πράσινο δεντρολίβανο ή λεβάντα – αρωματικά φυτά που ευδοκιμούν στα αθηναϊκά μπαλκόνια – γεμίζει τον αέρα με τη γλυκιά, μεσογειακή μυρωδιά του, προσθέτοντας μια νότα αγροτικής Ελλάδας στην αστική ζούγκλα. Το πραγματικό, όμως, μαγευτικό στοιχείο είναι η θέα. Από τον έβδομο όροφο, η Αθήνα απλώνεται σαν χάρτης κάτω από τα πόδια σου. Πίσω από το πλούσιο πράσινο των φυτών, φαίνονται οι ατέλειωτες ταράτσες των Σεπολίων και των γύρω συνοικιών.

Η πινακίδα γράφει “ALTERLIFE“, και πρόκειται για τον μεγαλύτερο όμιλο γυμναστηρίων και κέντρων fitness σε Ελλάδα και Κύπρο. Το όνομα “ALTERLIFE” σημαίνει “εναλλακτική” ή “νέα ζωή” και η αποστολή τους είναι να ενσωματώσουν τη σωματική άσκηση και τα οφέλη της στην καθημερινότητα των ανθρώπων, προσφέροντας διάφορες υπηρεσίες και προγράμματα γυμναστικής. Αυτά, για να ξέρουμε τι συμβαίνει γύρω μας…

Η οδός Κολοκοτρώνη στην Αθήνα. Ένας δρόμος που τρέχει, ή μάλλον, σέρνεται από την Αθηνάς μέχρι τη Σταδίου. Ένα στενό πέρασμα στην καρδιά της Αθήνας που ζει με τους δικούς του ρυθμούς – έναν ρυθμό που συχνά μοιάζει με αργόσυρτη συμφωνία από κόρνες, θορυβώδεις εξατμίσεις και βιαστικές φωνές. Κοιτάς τις φωτογραφίες και βλέπεις την αλήθεια: το απίστευτο μποτιλιάρισμα. Ένα γκρίζο βαν κολλημένο πίσω από ένα άλλο, μηχανάκια να προσπαθούν να χωρέσουν στα τελευταία εκατοστά του δρόμου, σαν ψάρια σε στενή φιάλη.

Η καθυστέρηση; Δεν μετριέται σε λεπτά, αλλά σε ανάσες υπομονής. Και όμως, η Κολοκοτρώνη είναι πολλά περισσότερα από ένα απλό “τράφικ”. Είναι η ίδια η ψυχή του αθηναϊκού κέντρου. Ενώ τα αυτοκίνητα είναι ακινητοποιημένα, το πεζοδρόμιο, αυτό το στενό περιθώριο ανάμεσα στα ατσάλινα κουτιά και τα παλιά, ψηλοτάβανα κτίρια, είναι γεμάτο ζωή. Εκεί βρίσκεται το φαρμακείο με τον φωτεινό πράσινο σταυρό – ένα σημάδι ελπίδας μέσα στην κυκλοφοριακή αναρχία.

Δίπλα, κρύβονται τα μικρά, ανεξάρτητα μαγαζιά: vintage ρούχα, design αντικείμενα, βιβλία, καφέ που βγάζουν μυρωδιές οι οποίες διαπερνούν το καυσαέριο. Ο κόσμος στα πεζοδρόμια δεν περιμένει. Περιπλανιέται, ψωνίζει, πίνει τον καφέ του όρθιος, συνομιλεί. Είναι μια αντίφαση: από τη μία, η σύγχρονη αγωνία του οχήματος που αργεί, και από την άλλη, η διαχρονική ραστώνη της πόλης που ζει.