Στη χθεσινή περιήγηση μας στο Museum Park,  (δες ΕΔΩ) εξερευνήσαμε τη συνάντηση της τέχνης με τη φθινοπωρινή φύση. Ωστόσο, η καρδιά αυτού του αστικού καταφυγίου κρύβει μικρότερες, εξίσου εντυπωσιακές ομορφιές που αξίζει να ανακαλύψουμε. Ακόμη και όταν ο καιρός αλλάζει, το πάρκο αντιστέκεται στον χειμώνα, κρατώντας ζωντανές τις τελευταίες νότες του καλοκαιριού.  Στο κέντρο του πάρκου, η λίμνη ζωντανεύει χάρη στο κεντρικό σιντριβάνι.  Ο δυνατός πίδακας νερού εκτοξεύεται ψηλά, δημιουργώντας μια δροσερή ομίχλη και έναν ήχο που λειτουργεί ως φυσική «λευκή φασαρία», καλύπτοντας τους ήχους της πόλης.

Αυτό το υδάτινο στοιχείο δεν είναι απλώς διακοσμητικό. Προσθέτει δυναμισμό στο γαλήνιο τοπίο. Ενώ τα φθινοπωρινά δέντρα στο βάθος ντύνονται με κίτρινα και πορτοκαλί, αντικατοπτρίζοντας το πέρασμα του χρόνου, το νερό παραμένει σε συνεχή κίνηση, συμβολίζοντας τη συνεχή ανανέωση. Το συντριβάνι είναι ένα σημείο αναφοράς, όπου μπορεί κανείς να σταθεί, να παρατηρήσει τους κύκλους του νερού και να νιώσει την αλλαγή της εποχής. Και ενώ η επικρατούσα εικόνα του φθινοπώρου είναι τα πεσμένα φύλλα, το Museum Park κρατά μια γλυκιά έκπληξη: τους ανθισμένους ροδώνες.

Αυτά τα μικρά, καλά κρυμμένα σημεία του πάρκου θυμίζουν ότι η ζωή και το χρώμα επιμένουν, ακόμη και στο κατώφλι του χειμώνα. Αυτά τα άνθη, με τα κρεμ και απαλά κίτρινα πέταλα, φωτίζουν το σκηνικό με την καθαρή τους ομορφιά.  Ένα πιο έντονο ξέσπασμα χρώματος έρχεται από τις βαθιές ροζ τριανταφυλλιές. Αυτές τα μικρότερα, στρογγυλά ρόδα, σκαρφαλωμένα σε γυμνά κλαδιά, φέρνουν μια αισιόδοξη νότα στην ατμόσφαιρα. Είναι μια υπενθύμιση ότι η ομορφιά βρίσκεται συχνά εκεί που δεν την περιμένεις, σε λεπτομέρειες που απαιτούν προσεκτική παρατήρηση.

Η είσοδος στο Πάρκο των Μουσείων αποτελεί ήδη μια υπόσχεση… Δύο επιβλητικές πετρόκτιστες κολόνες, στολισμένες με αρχαιοπρεπή αγάλματα – κεφαλές, πλαισιώνουν το δρόμο που οδηγεί στο εσωτερικό. Οι ψηλοί, γεμάτοι χαρακτήρα κορμοί δέντρων, με τα κλαδιά τους να σχηματίζουν ένα φυσικό τόξο, δημιουργούν ένα πέρασμα. Το φθινόπωρο εδώ είναι εμφανές: τα πρώτα πεσμένα φύλλα στρώνουν το δρόμο, προσδίδοντας μια μελαγχολική, αλλά γοητευτική αίσθηση. Αφήνεις πίσω σου το τσιμέντο και τους ήχους της πόλης, μπαίνοντας σε έναν χώρο περισυλλογής.

Υπάρχουν μέρη στις μεγάλες ευρωπαϊκές πόλεις που αποτελούν πραγματικές «οάσεις» — χώροι όπου ο γρήγορος ρυθμός της αστικής ζωής υποχωρεί, δίνοντας τη θέση του στην ηρεμία, τη φύση και, φυσικά, την τέχνη. Ένα τέτοιο μέρος είναι το Πάρκο των Μουσείων (Museum Park). Όπως φανερώνει το όνομά του, περικλείεται από μερικά από τα πιο σημαντικά πολιτιστικά ιδρύματα της πόλης, δημιουργώντας έναν μοναδικό διάλογο ανάμεσα στο φυσικό τοπίο και την αρχιτεκτονική αριστεία.

Στην καρδιά του Museum Park, η φύση κυριαρχεί. Μια μικρή λίμνη με ένα σιντριβάνι στη μέση προσφέρει μια υδάτινη νότα ηρεμίας. Εδώ, οι καλλιτέχνες είναι οι εποχές. Το φθινόπωρο έχει αρχίσει να «ζωγραφίζει» τα φύλλα των δέντρων με κίτρινες, πορτοκαλί και καφέ αποχρώσεις, δημιουργώντας έναν καμβά γεμάτο ζεστασιά, ακόμα και κάτω από τον γκρίζο ουρανό. Στο βάθος, ένας μοντέρνος ουρανοξύστης θυμίζει ότι βρισκόμαστε στο κέντρο μιας δυναμικής πόλης, αλλά η λίμνη, η πράσινη γη και τα πεσμένα φύλλα λειτουργούν ως φυσικό φίλτρο, προσφέροντας έναν θύλακα γαλήνης.

Προχωρώντας βαθύτερα, η αρχιτεκτονική έκπληξη είναι αναπόφευκτη. Ανάμεσα στο πράσινο του γκαζόν και τους φροντισμένους φράχτες, αναδύεται ένα κτίριο-θαύμα. Αυτό το φουτουριστικό, κυκλικό κτίσμα με την καθρεπτίζουσα πρόσοψη, ενσωματώνεται στο περιβάλλον του με τρόπο πρωτοφανή. Αντί να επιβληθεί, αντανακλά τον ουρανό, τα δέντρα και, κυρίως, τους επισκέπτες του πάρκου, καθιστώντας το ίδιο κομμάτι της φύσης. Είναι το τέλειο σημείο για μια παύση.

Το Άμστερνταμ, η πόλη των καναλιών και της αστείρευτης γοητείας, φιλοξενεί έναν από τους σημαντικότερους πολιτιστικούς θησαυρούς του κόσμου: το Μουσείο Βαν Γκογκ (Van Gogh Museum). Μια επίσκεψη εδώ δεν είναι απλώς μια ξενάγηση, είναι ένα συγκλονιστικό ταξίδι στη σύντομη, παθιασμένη και γεμάτη ανατροπές ζωή του Βίνσεντ Βαν Γκογκ, του αντισυμβατικού Ολλανδού ζωγράφου που άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά του στην τέχνη.

Το μουσείο, σχεδιασμένο αρχικά από τον Gerrit Rietveld και με μια επέκταση από τον Ιάπωνα αρχιτέκτονα Kisho Kurokawa, είναι ένα σύγχρονο αριστούργημα στην περίφημη Πλατεία των Μουσείων (Museumplein). Στεγάζει τη μεγαλύτερη συλλογή έργων του Βίνσεντ Βαν Γκογκ στον κόσμο, με πάνω από 200 πίνακες, 500 σχέδια και περισσότερες από 750 επιστολές, κυρίως προς τον αδελφό του, Τεό.

Η μόνιμη έκθεση είναι δομημένη χρονολογικά, ακολουθώντας την εξέλιξη του καλλιτέχνη, από τα πρώτα του βήματα στην Ολλανδία μέχρι τις τελευταίες του, έντονες πινελιές στη Γαλλία. Η περιήγηση ξεκινά με τα πρώτα του έργα, που αποκαλύπτουν τον αγώνα του να βρει την καλλιτεχνική του φωνή. Εδώ κυριαρχούν οι γήινοι, σκοτεινοί τόνοι και η απεικόνιση της σκληρής ζωής των αγροτών, επηρεασμένος από τον Jean-François Millet και τον Jules Breton.

Ένα από τα πιο εμβληματικά έργα αυτής της περιόδου που θα συναντήσετε είναι «Οι Πατατοφάγοι» (The Potato Eaters, 1885). Ο Βαν Γκογκ ήθελε να δείξει την αλήθεια της ζωής των χωρικών. Όπως γράφει ο ίδιος, στόχος του ήταν «να κάνει ξεκάθαρο ότι αυτοί οι άνθρωποι, που τρώνε τις πατάτες τους στο φως της λάμπας, έχουν σκάψει τη γη με τα ίδια χέρια που απλώνουν στο πιάτο». Αλλά θα συνεχίσουμε για τα έργα του Μουσείου σε άλλο δημοσίευμα.

“FLAGSHIP AMSTERDAM XXX”. Φαίνεται να είναι ένα μικρό κατάστημα με αναμνηστικά, τέχνη ή ίσως ένα γραφείο πληροφοριών/τουριστικό γραφείο. Έχει μια πολύ ζεστή και διακοσμημένη βιτρίνα με πορτοκαλί και λευκά λουλούδια, ένα ποδήλατο διακοσμημένο με λουλούδια, και έναν πίνακα που διαφημίζει ένα βιβλίο ή περιοδικό. Μέσα στη βιτρίνα διακρίνονται πολλές κορνίζες με φωτογραφίες/πίνακες, μια υδρόγειος σφαίρα και κάποια φυλλάδια.

“MAGNA PLAZA SHOPPING CENTRE“. Είναι ένα μεγάλο εμπορικό κέντρο με εντυπωσιακή νεο-γοτθική αρχιτεκτονική και έντονη, φωτεινή επιγραφή (neon) που τονίζει το όνομα. Η είσοδος έχει ένα φωτισμένο στέγαστρο και αναγράφει: “OPEN 7 DAYS A WEEK” και “OPEN 10:00 – HOURS” (μάλλον λείπει το κλείσιμο). Η γενική αίσθηση είναι πιο μεγαλοπρεπής και εμπορική. Πρόκειται για μια ενδιαφέρουσα αντίθεση ανάμεσα σε ένα μικρό, “boutique” κατάστημα και ένα μεγάλο, ιστορικό εμπορικό κέντρο της πόλης του Άμστρενταμ στην Ολλανδία.