Αρχική » 2025 (Σελίδα 17)

Αρχείο έτους 2025

Το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ

Τίποτα δεν πάει χαμένο. Δείτε ΕΔΩ το αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ με όλα τα δημοσιεύματα από τη δημιουργία του μέχρι σήμερα…

Τελευταίες Αναρτήσεις:
Οι επισκέπτες μας
037874
Εδώ θα δείτε τα σχόλια σας!
Το να εκφράζεται κανείς εδώ στον ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ είναι πολύ σπουδαίο για
μας που το διαχειριζόμαστε, μας κάνει να χαιρόμαστε όταν διαβάζουμε τις απόψεις σας, τις θέσεις σας, για ζητήματα που το site "σκαλίζει".
Μπορείτε λοιπόν να μας γράφετε. Μόνο που, για να τα δείτε δημοσιευμένα εδώ, θα περιμένετε λιγάκι προκειμένου να… εγκριθούν.

Ακραία καιρικά φαινόμενα χειμώνα - καλοκαίρι...

Η ζωή μας ανάμεσα στις εποχές. Η φύση γύρω μας αλλάζει, αναγεννιέται από το χειμώνα. Κι εμείς το ίδιο! Το χρειαζόμαστε αυτό. Κάποτε, τα πράγματα ήταν πιο ευδιάκριτα ανάμεσα στις εποχές. Τώρα όχι πια...
Το καλοκαίρι του 2025 που ζούμε ήδη είναι ίσως το πιο θερμό των τελευταίων δεκαετιών. Μοιάζει με αυτό του 2024... Γεμάτο καύσωνες. Αυτό κάνει πολύ δύσκολη τη ζωή μας... Οι μετεωρολόγοι μας προετοίμασαν από νωρίς και το ζούμε στο έπακρο. Και ο χειμώνας ήταν γεμάτος ακραία καιρικά φαινόμενα. Κρύο, άνυδρος καιρός, επικίνδυνος... Εμείς, που έχουμε επιλέξει να γνωρίζουμε, τι μας επιφυλάσσει το μέλλον, είμαστε σε πολύ πιο πλεονεκτική θέση από την υπόλοιπη ανθρωπότητα. Υπομονή λοιπόν και δύναμη. Όλα εξελίσσονται όπως έχει προβλεφθεί!
Ιανουάριος 2025
Κ Δ Τ Τ Π Π Σ
 1234
567891011
12131415161718
19202122232425
262728293031  

Ένα site που φτιάχτηκε μέσα στην πανδημία, όταν η Σούλα αποφάσισε να ασχοληθεί με κάτι που αγαπάει και λατρεύει να φτιάχνει. Τα χειροποίητα κοσμήματα! Μπορείτε να το δείτε ΕΔΩ

Η αγγειοπλαστική παράδοση του Θραψανού Ηρακλείου Κρήτης

Η πλούσια και μακραίωνη παράδοση της αγγειοπλαστικής τέχνης στο χωριό Θραψανό Ηρακλείου το έχει αναδείξει ως το μεγαλύτερο κέντρο αγγειοπλαστικής στην Κρήτη, σταθμό για την ιστορία της νεότερης ελληνικής κεραμικής τέχνης. Σήμερα, στο χωριό εξακολουθούν να λειτουργούν εργαστήρια που κατασκευάζουν ακόμα μικρά και μεγάλα αποθηκευτικά αγγεία, γνωστά ως «θραψανιώτικα πιθάρια», τα οποία διακινούνται τόσο στην Ελλάδα, όσο και το εξωτερικό. Δείτε ΕΔΩ κι ένα υπέροχο ντοκιμαντέρ για την αγγειοπλαστική στο Θραψανό από την ΕΡΤ 3 που παίχτηκε τον Φλεβάρη του 2024. Κι ΕΔΩ ένα δημοσίευμα της εφημερίδας ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ για το χωριό μου.

Ένας Θραψανιώτης Αγγειοπλάστης μιλά στην T.V.

Η ώρα του δειλινού...

Αναμφισβήτητα είναι η πιο όμορφη ώρα! Η ώρα του δειλινού. Φτάνει να είσαι εκεί. Την κατάλληλη ώρα, στο κατάλληλο μέρος και να απολαμβάνεις, λεπτό το λεπτό όλη αυτή την εξαιρετική εικόνα που δεν διαρκεί και πολύ.
Αυτό είναι. Να ζεις το κάθε λεπτό, να ανασαίνεις τον αέρα και να ευχαριστείς Εκείνον που έδωσε αυτό το δώρο για μας. Και να το εκτιμάμε!
Μερικοί άνθρωποι δεν ξέρουν ή δεν μπορούν, δεν είναι σε θέση να απολαύσουν τίποτα. Ψάχνουν να βρουν τι κρύβεται πίσω από το καθετί και χάνουν την ουσία, τη ζωή. Μην το κάνετε αυτό στον εαυτό σας.

Μια ανάσα καλοκαιρινή στην Τζιά

Δυο μέρες μόλις, στα τελειώματα του Αυγούστου του 2022, καταφέραμε να πάμε στη Τζιά, καλεσμένοι φίλων μας προκειμένου να μας φιλοξενήσουν. Και περάσαμε τόσο όμορφα που θα το κουβεντιάζουμε για καιρό.
Τι είναι αυτό που κάνει δεκτικούς τους ανθρώπους στο καλό, σε μια όμορφη κουβέντα, σε μια παρέα που αξίζει να τη ζήσεις και να την απολαύσεις παρά τις δυσκολίες; Το γεγονός ότι είμαστε άνθρωποι με αδυναμίες, αλλά προσπαθούμε να κάνουμε το καλύτερο που μπορούμε. Αυτό είναι το μυστικό!

Ραδιόφωνα

Πατήστε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ  κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ για να ακούσετε επιλεγμένα, μουσικά, διαδικτυακα ραδιόφωνα που εκπέμπουν και στα FM... Άρα, μπορείτε να τα ακούσετε και από ένα συμβατικό ραδιόφωνο ή από το κινητό σας...

Πρωτοσέλιδα εφημερίδων:

Στήλες για τα media:

Οι εφημερίδες της Κρήτης:

Αξιόλογα Site:

Στο Πήλιο, Μάιος του 2022

Ήταν ένα ταξίδι μέσα στον Μάη… Έκανε ακόμα την ψυχρούλα του, αλλά το απολαύσαμε. Είχαμε ένα απωθημένο και το ικανοποιήσαμε. Πριν μερικά χρόνια που είχαμε πάει ένα Παρασκευο Σαββατο Κύριακο δεν το χαρήκαμε, δεν το περπατήσαμε επειδή το πρώτο πρωινό που σηκωθήκαμε βρήκαμε ένα χιόνι, καμιά 20ριά πόντους στρωμένο.
Στην κεντρική σελίδα του αρχείου του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ θα δείτε  αρκετά δημοσιεύματα. Αλλά μπορείτε να τα δείτε και από ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ.

Αγγειοπλάστες του σήμερα

Από γενιά σε γενιά περνάει αυτή η τέχνη, του αγγειοπλάστη. Κι αν την αγκάλιαζε λίγο η Πολιτεία, όλα θα ήταν καλύτερα. Στη φωτογραφία είναι ο πατέρας μου, Λευτέρης του Κουμαλή, ως αγγειοπλάστης. Τον ακολούθησε ο γιός του, ο Κωστής Θεοδωράκης και ο εγγονός του, ο Μανώλης Βολυράκης και δίπλα του ο γιος του, ο Αγησίλαος. Δείτε ΕΔΩ ένα πολύ όμορφο δημοσίευμα από το το περιοδικό "Κ" που συνοδεύει, κάθε Κυριακή, την έκδοση της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ. Για να καταλάβετε τι λέω…

Οι γονείς μου, Λευτέρης και Παπαδιώ

Ο πατέρας μου και η μάνα μου, ο Λευτέρης και η Παπαδιώ, σε μια φωτογραφία από το γάμο της Ελένης, της κόρης της Γεωργίας μας. Ήταν σε ένα κέντρο στα Πεζά, όπου έκαναν το γλέντι. Για πάντα στην καρδιά μου, ως ότι πιο ακριβό έχω. Ανυπομονώ να τους ξαναδώ στο νέο κόσμο!

Το σπίτι μας στο χωριό

Σχεδόν τα κατάφερα να φτιάξω το σπίτι στο χωριό, κληρονομιά από τους γονείς μου, αν και μου κόστισε πολύ. Έχει ακόμα κάποιες δουλειές που πρέπει να γίνουν, αλλά σιγά - σιγά.
Μακάρι να φτιάξουν τα πράγματα και να περνάμε κάνα δυο μήνες το καλοκαίρι, εκεί. Θα μας έκανε καλό, από πολλές απόψεις... Εδώ σε έναν πίνακα ζωγραφικής μιας Γερμανίδας που φιλοξενήσαμε κάποτε και μας τον έκανε δώρο. Είναι το σπίτι μας όπως ήταν τότε! Η υπογραφή λέει, 1992!
Τα αδέλφια μου. Λιγοστεύουμε!

Μια οικογενειακή φωτογραφία που έβγαλα με τα αδέλφια μου στο γάμο τη Πόπης, της κόρης του Κωστή μας. Επάνω από αριστερά η Γεωργία μας, δεν ζει πια. Δείτε ΕΔΩ μερικά πράγματα για αυτήν. Κάτω, από αριστερά, η Στασούλα μας, δείτε για αυτήν ΕΔΩ, δίπλα της η Μαλάμω, δείτε γι’ αυτήν ΕΔΩ και δίπλα της ο Κωστής μας, που και εκείνος δεν ζει πια, δείτε ΕΔΩ.

ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος τ. 180

Αυτή είναι η εφημερίδα των συνταξιούχων των ΗΣΑΠ "ΗΛΕΚΤΡΙΚΟΣ Σιδηρόδρομος" τ. 180 που κυκλοφορεί τώρα. Για να τη δείτε πατήστε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ το τ. 179, ΕΔΩ το τ.178, ΕΔΩ το τ. 177, ΕΔΩ το τ. 176, ΕΔΩ τ. 175, ΕΔΩ το τ. 174, ΕΔΩ το τ. 173, ΕΔΩ το τ. 172, ΕΔΩ το τ. 171, ΕΔΩ το τ. 170, ΕΔΩ το τ. 169, ΕΔΩ το τ.168, ΕΔΩ το τ.167 ΕΔΩ το τ.166, ΕΔΩ το τ. 165, ΕΔΩ το τ.164, ΕΔΩ το τ. 163, ΕΔΩ το τ.162. Τριάντα χρόνια αδιάλειπτης έκδοσης από τη γέννηση της, είναι μια μεγάλη επιτυχία. Παλιότερα τεύχη μπορείτε να τα δείτε σε PDF αρχείο, πηγαίνοντας στο Αρχείο του ΘΡΑΨΑΝΙΩΤΗ. Δείτε κι ΕΔΩ το site του Σωματείου που επιμελούμαστε δημοσιογραφικά...

“Τύπος των συνταξιούχων σιδηροδρομικών” τ. 445

Έτοιμο και το και το 446 φύλλο... Δείτε το ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ το τ.445, ΕΔΩ το τ.444, ΕΔΩ, το τ. 443, ΕΔΩ το τ. 442, ΕΔΩ το τ. 441, ΕΔΩ το τ. 440, ΕΔΩ το τ. 439, ΕΔΩ το τ. 438, ΕΔΩ το τ. 437, ΕΔΩ το τ. 436, ΕΔΩ το τ. 435, ΕΔΩ το τ. 434,  ΕΔΩ το τ. 433, ΕΔΩ το τ. 432, ΕΔΩ το τ. 431,  ΕΔΩ το τ. 430, ΕΔΩ το τ. 429, ΕΔΩ το τ. 428, ΕΔΩ το τ. 427, ΕΔΩ το τ. 426, ΕΔΩ το τ. 425, ΕΔΩ το τ. 424, ΕΔΩ το τ. 423, ΕΔΩ το τ. 422, ΕΔΩ το τ. 421, ΕΔΩ το τ. 420, ΕΔΩ το τ. 419, ΕΔΩ το τ. 418, ΕΔΩ το τ. 417, ΕΔΩ το τ. 416, ΕΔΩ το τ. 415, ΕΔΩ το τ. 414, ΕΔΩ το τ. 413, ΕΔΩ το τ. 412, ΕΔΩ το τ. 411, ΕΔΩ το τ. 410, ΕΔΩ το τ. 409, ΕΔΩ το τ. 408, ΕΔΩ το τ. 407, ΕΔΩ το τ. 406, ΕΔΩ το τ. 405 ΕΔΩ το τ. 404 ΕΔΩ το τ. 403 ΕΔΩ το τ. 402, ΕΔΩ το τ. 401, ΕΔΩ το τ.400, ΕΔΩ το τ.399, ΕΔΩ το τ.398, ΕΔΩ το τ.397, ΕΔΩ το τ.396, ΕΔΩ το τ.395 ΕΔΩ το τ.394  ΕΔΩ το τ.393 ΕΔΩ το τ. 392, ΕΔΩ το τ. 391, ΕΔΩ το τ. 390, ΕΔΩ το τ. 389, ΕΔΩ το τ. 388, ΕΔΩ το τ. 387, ΕΔΩ τ. 386 και το 385 ΕΔΩ. Σε συνάρτηση μάλιστα με το Blog, δείτε το ΕΔΩ, είναι αυτό που λειτουργεί τώρα, με πιο συχνή ενημέρωση...

Ο τόπος που αγαπώ

Αγαπώ την Κρήτη και το χωριό μου, το Θραψανό… Γράφω γι' αυτά με μια νοσταλγία. Είχα κάποτε σχέδια. Δεν είμαι βέβαιος πια, αν μπορώ να τα πραγματοποιήσω. Όταν όμως αλλάξουν τα πράγματα θα ήθελα να περνάω εδώ μερικούς μήνες, κυρίως καλοκαιρινούς. Είναι ο τόπος μου. Οι ρίζες μου. Οι αναμνήσεις μου…

Χρηστικά Site:

Γνωρίζοντας την Αθήνα!

Ένα από τα πράγματα που θα δείτε να κάνουμε σ' αυτό το site είναι ότι προσπαθούμε να γνωρίσουμε την Αθήνα. Τους τόπους που κινούμαστε, που περπατάμε, που πορευόμαστε.
Έτσι, συχνά - πυκνά, θα δείτε τέτοιες παρουσιάσεις με δρόμους, πλατείες, γειτονιές, είτε του ιστορικού κέντρου, είτε της περιφέρειας.
Μας αρέσει και το κάνουμε αυτό με χαρά, όπως εδώ που βλέπετε κάτι από την πλατεία Κοραή με τον Λυκαβηττό στο βάθος, από το κέντρο της Αθήνας, το πανεπιστήμιο.
Νίκος Ελ. Θεοδωράκης

Θα χαρώ πολύ να δω εκτεταμένα τις απόψεις σας. Γράψτε μου εδώ: nikosth2004@yahoo.gr

Για την επικοινωνία μας στείλτε μου SMS στο τηλέφωνο 6932212755 που εξυπηρετείται από την VODAFON. 

Είμαστε στον 22ο χρόνο!

Ποιος είναι ο δημοσιογράφος, Νίκος Ελ. Θεοδωράκης, που έχει την ευθύνη της ενημέρωσης και διαχείρισης αυτoύ του Site σε καθημερινή βάση; Δείτε ΕΔΩ. Κι ΕΔΩ δείτε επίσης λίγα πράγματα για την ιστορία αυτού του ιστότοπου.

Περάσαμε υπέροχα στην Τέμενη Αιγίου

Τελικά τα καταφέραμε και περάσαμε όμορφα, τη μια βδομάδα, από 10-17 Σεπτέμβρη του 2022 που πήγαμε στο παραθεριστικό κέντρο του ΟΠΑΚΕ ΟΤΕ στην Τέμενη Αιγίου. Πετύχαμε αυτό που θέλαμε. Να ξεκουραστούμε, να αλλάξουμε παραστάσεις, να φορτώσουμε τις μπαταρίες μας για το χειμώνα που έρχεται και που όλα δείχνουν ότι θα έχει ένα μεγάλο βαθμό δυσκολίας, καθώς όλα γύρω μας, ακριβαίνουν και η ανασφάλεια τα κάνει όλα χειρότερα. Ευτυχώς η ελπίδα μας για κάτι καλύτερο έχει πολύ ισχυρή βάση.

Δείτε μερικά δημοσιεύματα που κάναμε ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ κι ΕΔΩ

«Υπερπανσέληνος» του Οκτώβριου, την είδατε;

Το «Φεγγάρι της Συγκομιδής» είναι το όνομα που δίνεται στην πανσέληνο που ανατέλλει πιο κοντά στην φθινοπωρινή ισημερία, που παραδοσιακά είναι η εποχή της συγκομιδής. Η πρώτη υπερπανσέληνος του 2025, έκανε την εμφάνιση της χθες Τρίτη 7 Οκτωβρίου και ήταν, λένε, η μεγαλύτερη και πιο φωτεινή του έτους, καθώς η Σελήνη βρέθηκε στο πλησιέστερο σημείο της τροχιάς της γύρω από τη Γη. Λέω λένε, γιατί εμείς στην Αθήνα λόγω συννεφιασμένου, βροχερού ουρανού, δεν μπορέσαμε να τη δούμε.

Ήταν η πρώτη μετά τον Νοέμβριο του 2024 και εγκαινίασε μια τριάδα υπερπανσελήνων που θα συνεχιστούν έως τον Δεκέμβριο, σηματοδοτώντας την αρχή ενός μαγευτικού φθινοπωρινού ουράνιου θεάματος. Αν η Σελήνη είναι πανσέληνος στο πλησιέστερο σημείο της από τη Γη – που ονομάζεται περίγειο – ή σε απόσταση 90% από το πλησιέστερο σημείο της, μπορεί να αναφέρεται ως «υπερπανσέληνος». Ελπίζω την επόμενη φορά να είμαστε πιο τυχεροί από πλευράς καιρού…

Η τέχνη του καπνιστού σολομού: Ο Στηβ εν δράσει

Όπως φαίνεται στις φωτογραφίες, ο Στηβ δεν είναι απλός ψήστης, είναι ένας μάστορας της φωτιάς και του καπνού. Σ’ αυτή την πρώτη εικόνα βλέπουμε την «καρδιά» της δουλειάς του: έναν καπνιστήρα (smoker) να βγάζει πλούσιο, αρωματικό καπνό. Αυτή η εικόνα αποτυπώνει τη μαγεία του “slow cooking”, όπου ο σολομός δεν ψήνεται γρήγορα στη σχάρα, αλλά καπνίζεται σιγά-σιγά σε χαμηλή θερμοκρασία. Σας είχαμε υποσχεθεί αυτό το δημοσίευμα και το κάνουμε…

Αυτή η διαδικασία είναι που δίνει στο σολομό την απίστευτα μεστή, καπνιστή γεύση και την απαλή υφή που λιώνει στο στόμα. Προσωπικά, πρώτη φορά έβλεπα κάτι τέτοιο. Ή μάλλον όχι, για να είμαι ειλικρινής το έκανε και πέρσι που ήμασταν μαζί και όχι μόνο με σολομό που είναι μπόλικος τον Καναδά, αλλά και με άλλα μεγάλα ψάρια.  Όταν έχεις δίπλα σου ένα Ωκεανό, τον Ειρηνικό αν είσαι ψαράς δεν θα πιάσεις σαρδέλες, αλλά συγκεκριμένο βάρος στα ψάρια. Αλλιώς τα επιστρέφεις στη θάλασσα.

Ο Στηβ αναδεικνύεται από τον καπνό ως ο απόλυτος chef. Μετά από ώρες υπομονής και φροντίδας, ο καπνιστός σολομός είναι έτοιμος. Κόβει με μαεστρία το ψάρι πάνω στον ξύλινο πάγκο κοπής. Το βαθύ, χρυσαφένιο – ροζ χρώμα του σολομού, αποτέλεσμα του αργού καπνίσματος, είναι εντυπωσιακό. Ακόμη και η μικρή του φίλη, η Χάρλεϊ παρακολουθεί με ενδιαφέρον τον μάστορα του καπνού, σαν να ξέρει πως το αποτέλεσμα θα είναι μοναδικό. Δείτε ΕΔΩ το δημοσίευμα που κάναμε για τα σουβλάκια.

Τα σκυλιά του Ηλία, φύλακες στην αυλή του

Πολλοί σκύλοι που έχουν αυτόν τον σωματότυπο και χρωματισμό, ειδικά αν έχουν καταγωγή από ποιμενικούς ή τοπικούς σκύλους (όπως ο Ελληνικός Ιχνηλάτης ή γενικότερα διασταυρώσεις με Ποιμενικούς), έχουν έντονο ένστικτο προστασίας του χώρου τους και της «αγέλης» τους (δηλαδή της οικογένειάς τους). Και είναι αλήθεια πως ένας σκύλος μεσαίου προς μεγάλου μεγέθους και σκούρο χρωματισμό, κάτι που από μόνο του λειτουργεί ως αποτρεπτικό μέσο για κάποιον εισβολέα. Εδώ ο Ράμπο.

Ο ρόλος του φύλακα εξαρτάται πάντα περισσότερο από την προσωπικότητα του ίδιου του σκύλου και την κοινωνικοποίηση/εκπαίδευση που έχει λάβει, παρά μόνο από τη ράτσα. Είναι σε θέση να ειδοποιεί με γαύγισμα για οτιδήποτε ασυνήθιστο ή ξένο άτομο πλησιάζει στον χώρο. Αυτό είναι κάτι που τα περισσότερα σκυλιά αυτού του τύπου κάνουν εξαιρετικά. Και φυσικά θα υπερασπιστεί ενεργά τον χώρο ή τον ιδιοκτήτη του αν νιώσει απειλή. Αυτό είναι πιο έντονο σε σκύλους με ένστικτα φύλακα. Κι εδώ η Βαλεντίνα.

Το φθινόπωρο δίνει τα… κάστανα στον Ηλία!

Κάθε φθινόπωρο, η φύση κάνει το δικό της δώρο, και στα ορεινά της Ελλάδας αυτό το δώρο έχει το όνομα κάστανο. Η φωτογραφία που μοιράστηκε μαζί μας ο φίλος μας, ο Ηλίας, από την Αναστασιά Σερρών, αποτυπώνει με τον καλύτερο τρόπο αυτή την ομορφιά: ο ίδιος, κάτω από τα καταπράσινα, δροσερά φύλλα της καστανιάς, με τους αχινούς να στέκονται ακόμη γεμάτοι υποσχέσεις στα κλαδιά.

Το κάστανο είναι κατεξοχήν ο καρπός του φθινοπώρου και ο βιολογικός κύκλος του δέντρου ολοκληρώνεται ιδανικά τους μήνες αυτούς. Γενικά, η περίοδος συγκομιδής των κάστανων στην Ελλάδα εκτείνεται από τα μέσα Σεπτεμβρίου έως και τα τέλη Οκτωβρίου (ή και αρχές Νοεμβρίου), ανάλογα πάντα με την ποικιλία, το υψόμετρο και τις κλιματικές συνθήκες της κάθε περιοχής.

Ποια είναι ή ώρα για να τα μαζέψουμε; Μάλλον δεν χρειάζεται να αγωνιούμε, το δέντρο μας ειδοποιεί μόνο του! Η ωρίμανση του καρπού ολοκληρώνεται όταν το αγκαθωτό περίβλημα —ο αχινός— αρχίζει να σχίζεται και να ανοίγει. Τα κάστανα είναι έτοιμα για συγκομιδή όταν πέφτουν φυσικά στο έδαφος. Αλλά πρέπει να είναι κι έτσι όπως τα μάζεψε ο Ηλίας…

Επιστροφή Αθήνα, μια συννεφιασμένη υποδοχή

Οι πρώτες μέρες πίσω στην Αθήνα… Μια ανάσα βαριά, συννεφιασμένη, πάνω από την πόλη. Δε μοιάζει με την Αθήνα των διακοπών, τη φωτεινή και ξέγνοιαστη. Αυτή είναι η Αθήνα της επιστροφής, της προσαρμογής, που μας υποδέχτηκε με μια γκρίζα, σχεδόν μελαγχολική, αγκαλιά. Κι έπρεπε να τρέξουμε, να κάνουμε δουλειές, να ψωνίσουμε για το σπίτι. Δεν είναι και λίγο να λείπεις τόσον καιρό. Το ψυγείο άδειο…

Στους δρόμους, ο ρυθμός είναι ήδη γνώριμος, αλλά κάπως ξένος ακόμα. Το κόκκινο φανάρι στη γωνία, οι πολυκατοικίες στενά η μία δίπλα στην άλλη, οι φυλλωσιές των δέντρων που προσπαθούν να κρύψουν λίγο το μπετόν—όλα αυτά είναι εκεί, σταθερά. Κι όμως, εσύ νιώθεις να κινείσαι σε μια θολή ανάμνηση. Γνώριμες εικόνες. Όταν τις ζεις καθημερινά δεν σου κάνει εντύπωση. Όταν όμως λείπεις σε έναν “άλλον” κόσμο, όλα είναι διαφορετικά.

Από την άλλη, αυτή η γέφυρα πάνω από τις γραμμές του τρένου στην Κωνσταντινουπόλεως… Μια μεταλλική ραχοκοκαλιά, γεμάτη γκράφιτι, που μοιάζει να ενώνει δύο κομμάτια μιας ζωής που προσπαθείς να ξανασυναρμολογήσεις. Είναι η διαδρομή για τις προμήθειες, για να γεμίσεις το σπίτι όχι μόνο με πράγματα, αλλά με την αίσθηση του “ανήκειν” ξανά. Προσαρμοζόμαστε, σιγά – σιγά…

Μέρα για καφέ, κουβέντα και κυνήγι προσφορών

Ήταν μια μέρα, λίγο πριν επιστρέψουμε στην Αθήνα, ιδανική για να ξεφύγει κανείς από τη ρουτίνα (τι ρουτίνα τώρα να δημιουργηθεί από μια όμορφη παραμονή 30 ημερών, τέλως πάντων…), και η παρέα των τεσσάρων –η Σούλα, η Έστερ, η Άννυ και ο γιος της, Άντονη– δώσαμε ραντεβού στο Guildford Town Centre  (το εμπορικό κέντρο στο Surrey του Καναδά) για μια μέρα αφιερωμένη στο shopping και, κυρίως, στη ζεστασιά της παρέας.

Η συνάντηση ξεκίνησε στο αγαπημένο σημείο, ακριβώς δίπλα στον πράσινο, κάθετο κήπο που δίνει μια νότα φρεσκάδας μέσα στο εμπορικό κέντρο. Όπως φαίνεται και στη φωτογραφία (κάτω), εδώ στέκονται στον όροφο, πάνω από τον διάδρομο, ατενίζοντας τη βουή του mall, δίπλα ακριβώς από το Starbucks Coffee. Νωρίτερα περάσαμε από το OPA (επάνω) με τα ελληνικά, τρόπος του λέγειν, φαγητά τους… Πρόκειται για μια αλυσίδα μαγαζιών εστίασης, σε μεγάλα Mall.

Πήραμε τον καφέ μας, όλοι μαζί λίγο πριν φύγουμε. Εγώ προτίμησα έναν διπλό espresso”, και η Άννυ πρόσθεσε και κάτι υπέροχα μάφιν με κράνσμπερι στην πλειοψηφία τους, αλλά και σοκολάτα που άρεσαν σε όλους μας. Και μια φωτογραφία, αναμνηστική, που τράβηξε ό Άντονη με το κινητό του. Την έχω δημοσιεύσει ήδη, αλλά η επανάληψη δεν κάνει κακό… Δείτε ΕΔΩ.

Κι από τη Φρανκφούρτη, πίσω στην Αθήνα…

Ένα μικρό χάος είναι το αεροδρόμιο της Φρανκφούρτης στη Γερμανία. Τα καταφέραμε όμως να είμαστε στο σωστό μέρος, τη σωστή ώρα. Κι αυτή τη φορά το αεροπλάνο ήταν μικρότερο. Σαν αυτά που πάνε Κρήτη, με τρεις θέσεις δεξιά  και τρεις αριστερά. Και ο καιρός καλός, αν και μια ψυχρούλα την είχε…

Πώς βρήκαμε την Αθήνα; Με ήλιο, αλλά με πολύ βροχή τις προηγούμενες ώρες που όπως διαβάσαμε έκανε και τα προβληματάκια του στην Αττική. Όλα πήγαν καλά! Κανένα πρόβλημα δεν αντιμετωπίσαμε. Μόνο που ήμασταν πολύ κουρασμένοι. Φάγαμε μια πίτσα από της ΓΑΛΗΝΗ και ξαπλώσαμε. Από σήμερα, όλα θα είναι καλύτερα…

Content by: Nikos Theodorakis

WordPress / Academica WordPress Θέμα από WPZOOM