Σκέψεις καλοκαιρινές, περπατώντας δίπλα στη θάλασσα
Έλεγα τις προηγούμενες μέρες πως είναι πολύ όμορφο να τα καταφέρναμε να βρισκόμαστε σε μια θάλασσα, μέρες του Ιουλίου, ζεστές, που είναι. Αν και δεν είναι μακρινό το δημοσίευμα μπορείτε να το ξαναδείτε, πατώντας ΕΔΩ.
Και να, που τα καταφέραμε! Πήγαμε σε ένα μέρος γνωστό από τα παλιά, αγαπημένο για την ησυχία του και την ηρεμία του. Στην περιοχή Λιμνιώνας, στους Αγίους Αποστόλους, πέρα από την Αγκώνα, τη γνωστή παραλία που προσελκύει κόσμο.
Απογευματάκι, η πιο όμορφη ώρα… Ένοιωσα την ανάγκη να βγάλω τα παπούτσια μου και να περπατήσω έτσι, ξυπόλυτος στην ακροθαλασσιά.
Η θαλάσσια αύρα ερχόταν απαλά στο πρόσωπο και τόνιζε την ομορφιά της στιγμής. Η ήρεμη ατμόσφαιρα και ο απαλός κυματισμός, επίσης πρόσθεταν τα δικά τους.
Ο χώρος και ο χρόνος κατάλληλος για σκέψεις. Αχ αυτό το φετινό καλοκαίρι, περίεργα και παράξενα που κυλά! Δεν μπορείς να κάνεις σχέδια και όλα νομίζεις ότι γίνονται την τελευταία στιγμή. Και πάλι καλά, λέμε και είμαστε ευγνώμονες…
Στο κάτω – κάτω δεν έχει και νόημα να επιθυμείς πράγματα που για διάφορους λόγους δεν μπορείς να έχεις. Έτσι προσαρμοζόμαστε κι εμείς, όπως και τόσοι άλλοι συνάνθρωποι μας, γύρω μας.
Είμαστε ευχαριστημένοι με ότι έχουμε ή ότι μπορούμε να έχουμε. Μικρά, λίγα, τι σημασία έχει; Το σημαντικό είναι να βλέπεις κάτι να κινείται και να μη λιμνάζει. Όλα αυτά δεν είναι δεδομένα, τον Ιούλιο και τον Αύγουστο.
Εδώ, όλα αυτά τα χρόνια, έχουμε μάθει να ζούμε σε μια ιδιότυπη ραστώνη. Ύστερα ήρθε η πανδημία που μας μπέρδεψε, υποχρεώνοντας μας και σε άλλες λογικές. Προσπαθούμε, συχνά με ένταση, να ξεφύγουμε από εδραιωμένες λογικές που δεν μας ωφελούν.
Και συχνά τα καταφέρνουμε… Άλλοτε πάλι αποτυγχάνουμε, αλλά δεν απογοητευόμαστε. Το καλό είναι να κάνεις βήματα μπροστά, έστω και μικρά, αλλά μπροστά. Και με την ατελή μας ανθρώπινη φύση, το παλεύουμε με αξιοπρέπεια.
Σκέψεις, σκέψεις, σκέψεις… Πόσες δεν κάνουμε κάθε μέρα; Μερικές φορές και σιωπηλά. Ψάχνουμε, αλλά δε βρίσκουμε τις λέξεις, να τις συνταιριάξουμε. Έχετε ακούσει για στεναγμούς αλάλητους; Πολλοί εκφράζονται κι έτσι. Δεν έχουν, άλλον, καλύτερο τρόπο.
Κοίτα τώρα, πόσα πράγματα έβαλα κάτω, με αφορμή μια φωτογραφία που μου άρεσε, επειδή θεώρησα ότι είναι στοχαστική…
Γειά σας αγαπημένοι φίλοι μας Νικόλα και Σούλα. Η αλήθεια είναι ότι μας έχει κλέψει την καρδιά η γλυκιά μας…